“De sluier is onderdrukking.” Met deze stelling besluit Geert Van Istendael zijn essay in De Standaard van 23 augustus 2008 en zorgde hij meteen voor een nieuwe episode in het hoofddoekendebat. Dat hij in datzelfde essay de argumenten van zijn ‘jonge’, ‘progressieve’ tegenstanders louter op die basis van tafel veegt en afdoet als ‘onnozel’, wil ik hier nog terzijde laten. Wel is het storend dat deze hele discussie soms op een weinig genuanceerde manier gevoerd wordt.

“Vergelijk het binnenoor met een gazon: de grassprietjes zijn de haartjes op de haarcellen in het slakkenhuis. Als je op gazon loopt, is dat helemaal niet erg als hij daarna de tijd krijgt om zich te herstellen. Maar de grassprietjes op de plaatsen waar je elke dag vijftig keer overheen loopt, gaan kapot en verdwijnen. En dan heb je een probleem natuurlijk.” Dat zegt professor Guy Van Camp, biochemicus en hoogleraar medische genetica aan de faculteit Biomedische, Farmaceutische en Diergeneeskundige Wetenschappen. Samen met zijn onderzoeksgroep zoekt hij naar factoren die aan de basis liggen van ouderdomsslechthorendheid en lawaaigeïnduceerd gehoorverlies. De oorzaak van deze twee aandoeningen is complex: zowel omgevingsinvloeden als genetica spelen een rol. dwars vroeg hem de, euh, oren van het lijf.

Gedaan met de tijd dat milieubewuste mensen werden voorgesteld als blootsvoetse hippies in een boom van het Amazonewoud. Duurzaamheid is vandaag de dag een moderne en vooral belangrijke factor in onze samenleving. De UA en Universitas, de grootste cursusdienst van Antwerpen, dragen een opvallend steentje bij.

Ides Nicaise heeft blijkbaar weinig affiniteit met de realiteit en praat naast de kwestie. Met zijn ondoordacht discours stigmatiseert hij, bevestigt hij clichés en haalt hij de zovele kansen die men hier biedt onderuit.