In het boek ‘Forever and a day’ van Anthony Horowitz werd een dorpje beschreven als ‘gay’. Ik was even in de war, alsof de auteur al de inwoners met één woord uit de kast dwong. Meteen daarna drong het tot me door: dit verhaal speelde zich net na de Tweede Wereldoorlog af, toen er in de Engelse taal een andere betekenis van het woord ronddwaalde: ‘vrolijk, zorgeloos’. Weer een mysterie minder! Of toch niet? Want hoe veranderde dit frivool adjectief naar een soms zwaar beladen woord dat aanduidt op wie je verliefd wordt en waar je, of je het nu wilt of niet, voor de prijs van één ook ineens een coming-out bijkrijgt?

Welke vraag je ook stelt: wanneer je diep in een onderwerp duikt, merk je vanzelf hoeveel verschillende kanten de vraag heeft. Dat monodisciplinaire onderzoeken nog de standaard zijn, is een wonder. Het team van professor Bert Maes binnen de faculteit Wetenschappen werkt aan een onderzoek dat niet alleen interdisciplinair, maar zelfs interuniversitair is. Samen met de onderzoeksgroep van Bert Sels, faculteit Bio-ingenieurswetenschappen KU Leuven, zijn zij op zoek naar alternatieve grondstoffen om onder andere medicijnen uit te maken. Hun nieuwe grote doorbraak? Een kankermedicijn op basis van hout.

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken, valt te betwijfelen. dwars vliegt er echter in en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is.

Voor studenten geschiedenis zijn Ditmar en Jasmine geen onbekenden meer. De cantor van Klio dwaalde immers tot vorig jaar nog door de departementsgangen op de stadscampus. Nu studeert hij overdag voor leerkracht, maar is hij ’s nachts niet meer te herkennen. Dan is het aan zijn vrouwelijke alter ego Jasmine om de show te stelen.

Er wordt altijd gezegd dat de studententijd de beste tijd van je leven is: je hebt enorm veel vrije tijd, weinig verantwoordelijkheden en elke dag is een feest. Is dat wel zo? Studeren is meer dan pinten drinken op café of series bingewatchen, het kan ook enorm veel angst en stress met zich meebrengen. Met de examens in het vooruitzicht besloot dwars om eens na te gaan hoe stressvol het studentenleven echt is. En toen stuitten we op een probleem: het taboe.

In de naam van journalistiek (en for the fun of it) heb ik voor een webreeks een maand lang plastic afgezworen. Een flinke uitdaging waarbij specifieke producten als yoghurt en toiletpapier meer dan de helft van mijn energie en tijd opslokten. Toch was het grootste deel simpel, snel en niet duur.