Antwerpen speelt zijn troeven uit en is als studentenstad de laatste tien jaar enorm gegroeid. Tegelijk met deze stijging van studenten nam ook het aantal studentenkoten toe. In de media passeerden onlangs berichten dat dit zorgde voor een overaanbod aan koten. Hoe groot is dat overaanbod? En wat zijn de oorzaken en gevolgen ervan?

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het woord ‘karoshi’.

Het nieuwe academiejaar mag dan net aangebroken zijn, ons dwarsjaar is al een poos bezig. Alle woorden die nu in je handen verzameld rusten, hadden immers de tijd en energie van een bende studenten nodig. Studenten die meermaals het gezonde evenwicht tussen vakantie, herexamens en deadlines uit het oog verloren.

Hij zetelt voor het tweede jaar in het Bureau van de Studentenraad, dit jaar gekroond tot voorzitter. Zij bevindt zich voor het derde jaar in de hoofdredactie van dwars, ditmaal onder de titel hoofdredacteur. Hij gebruikt graag juridisch taalgebruik, zij babbelt veel te snel.

Geschiedenis dood? Het project Hofstad. Historisch proefveld stadslandbouw van Centrum voor Stadsgeschiedenis aan onze eigen Universiteit Antwerpen toont dat geschiedenis leeft en bloeit en dat zelfs in het hartje van stedelijk Antwerpen. Verscholen achter de gebouwen van de R-blok en Gate15 in de Kleine Kauwenbergstraat floreert namelijk het verleden.

Jongeren met een migratieachtergrond zijn ondervertegenwoordigd in de Antwerpse aula's. Onze rector Herman Van Goethem wil hun negenprocentvertegenwoordiging graag optrekken. Inzetten op diversiteit is immers belangrijk, dat vindt ook Sven Gatz. Kan onze minister van Cultuur, Jeugd, Media en Brussel hierin wat betekenen?

Dagelijks worden we met e-mails en flyers van bijlesinstanties om de oren geslagen, maar ook medestudenten die op zoek gaan naar meesterbreinen zijn talrijk aanwezig op onze sociale media. De vraag naar en het aanbod aan bijlessen lijken wel onuitputbaar. Zijn bijlessen booming business voor repetitorbureaus of voor studenten met een aangeboren gave om leerstof verstaanbaar aan de man te brengen? Wat zijn nu werkelijk de kosten en baten ervan? En waarover hebben studenten hun bedenkingen bij heel het bijlesgegeven?

Geldwolven, cv-duizendpoten, sociale vlinders, luxebeesten, exotische trekvogels, verschillende species bewandelen het oerwoud der studentenjobs. Naast de platgetreden paden slaan jobstudenten soms een verrassend andere weg in. Elke maand zetten we zo’n baanbreker in de kijker.

Het oorlogsverhaal Dunkirk van de Britse regisseur Christopher Nolan lokt na een maand nog heel wat volk naar de Belgische zalen. En zoals dat wel vaker gaat met films die veel aandacht vergaren, splitst het kijkerspubliek zich in twee onverzoenbare kampen: één die de film fanatiek aanhangt en een ander die hem faliekant afschrijft. De gulden middenweg lijkt ook voor onze redacteurs een brug te ver en dus kruisen ze de pennen over de polariserende stelling: is Dunkirk geniaal of overrated? Hopelijk moeten na afloop de reddingsbootjes niet uitrukken.