Hoezo ken je haar niet? Hoelang woon je hier al? Bij het afscheid bleef menig schuin oog in mijn nek branden. “Ik kan toch niet met iedereen bevriend zijn?”, dacht ik vertwijfeld. “Ik kan wel zonder.” Nou nee, niet dus, zei het universum. De sterren schreven het op mijn takenlijstje, ik moest en zou haar ontmoeten. “Neem vrijdag je gitaar mee naar de cantus!”, hoorde ik nog in de verte. 

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit! 

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je aan Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zo veel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker. 

Als schrijven schrappen is, zoals zovele woordkunstenaars beweren, wat blijft er dan nog over nadat we klaar zijn? Waarom zelfs nog beginnen? Omdat het moet, blijkbaar. Zo voel ik me een schrijfmachine die zelf geschreven wordt.  

31 maart is het weer zo ver: de Wilrijkse clubs strijden tegen elkaar op het gocartparcours in Middelheim. Wie kan de meeste ritten afleggen op de gegeven tijd? De Go-Kart Race van ASK-Stuwer is al jaren een vaste waarde in Wilrijk. Voor de gelegenheid sprak dwars met Tine Beelen voor een inkijkje. Zij en Maxim Jeuniaux zijn de commissieverantwoordelijken van het evenement. 

Een kleurrijke zonsondergang, witte Pixarwolken tegen een staalblauwe hemel, de namiddagzon die speels op de kamerplanten valt ... ik leg het allemaal vast met mijn smartphonecamera alsof ik nooit meer zoiets moois zal zien. Getuige zijn van een mooi moment maakt me tegelijk gelukkig en weemoedig; terwijl ik in het moment zit, neem ik er al afscheid van.