De Commissie Sustainable Finance is in het leven geroepen om een klimaatbestendige financiële investeringsstrategie uit te werken voor UAntwerpen. Probleempje: deze commissie die de beleggingen van UAntwerpen moet evalueren, krijgt geen inzage in de beleggingen.

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit!

Een arm om mijn schouder. “Wij gaan nog drinken halen hé, love you.” Ik blijf alleen achter op een afgebladderde barkruk en kijk naar de talloze flesjes kriek en Jupiler die mijn gezelschap al naar binnen speelde. Ik heb de hele avond nog niets gedronken. Ik heb geen zin in water en nog minder in sommen geld betalen voor suiker zonder smaak in een flesje. Het leven als kotkonijn is maar saai, dus ga ik elke keer mee. Op die barkruk maak ik een voornemen: mijn innerlijke feestbeest zou op zoek gaan naar lekkere alternatieven.

Voor 420 euro heeft ze een slaapplaats om haar weken door te brengen en maandelijks een nieuwe roddel om aan haar vrienden te vertellen. Als je de keuken binnenwandelt, bots je op de speekselbol, een schema dat ophangt in de keuken en de kotgenoten die ooit gemuild hebben met elkaar verbindt. Verderop staat een oven, die er na een feestavond even verwoest uitzag als de bewoners toen de zon weer opkwam. Dit is het kot van Maud.

Om juridische redenen is identificeerbare informatie weggehaald.

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Hun roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doen ze naast mailen? Achter welke nieuwe initiatieven aan de universiteit schuilt stiekem de Studentenraad, op welke manieren beïnvloeden ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze maand staat in het teken van ECTS-fiches. Daarvoor moet ik aankloppen bij Laurens Verhaegen, Coördinator Onderwijs.

Twaalf. Dat is het aantal voetbalvelden aan open ruimte dat er in Vlaanderen dagelijks verdwijnt. Aan dit tempo wordt op minder dan 3 maanden tijd een nieuwe stad met de oppervlakte van Leuven toegevoegd aan Vlaanderen. Van de bouwshift tot het Vlaams kampioenschap tegelwippen dat van 21 maart tot 31 oktober plaatsvindt, schoorvoetend wordt erkend dat de open ruimte te gulzig wordt aangesneden. Ik sprak met Tom Coppens, hoogleraar aan UAntwerpen en medeauteur van het boek Met voorbedachten rade. De ondertitel ‘de sluipmoord op de open ruimte’ kan niet verbergen dat bij de Vlaamse ruimtelijke ordening meer dan een paar voetnoten horen.

“Groepswerken, in het hoger onderwijs ontsnap je er niet aan.” Met die gevleugelde woorden leidt Otto-Jan Ham steeds de voorlaatste ronde van De Campus Cup in. Als het aan de Vereniging Tegen Groepswerken (VTG) ligt, behoort die werkelijkheid weldra tot het verleden. De organisatie, die begin dit semester het levenslicht zag, nam een vliegende start met de publicatie van een kritisch manifest.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie jeugden we onze denkrimpels weg.

Afgelopen academiejaar vroeg ik me samen met enkele medestudenten Communicatiewetenschappen (Faculteit Sociale Wetenschappen) af of de manier waarop we milieubewust gedrag tonen op sociale media meebepaalt hoe we tegenover milieubewuste personen staan. Wat is nu gebleken? De meest gewone, imperfecte voorstellingen zijn de meest gunstige! De achterliggende boodschap van dit artikel luidt dan ook 'fouten maken mag'. Waarom zouden we nog langer enkel onze hoogtepunten delen op sociale media? Laten we in plaats daarvan eerlijker zijn en ook milieubewust gedrag tonen dat we nog niet foutloos onder de knie hebben. Dat kost meteen ook minder moeite, toch?

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Van hotdogvingers tot een heuptasje als gevechtswapen, Daniel Scheinert en Daniel Kwan weten mensen terug te vermaken en shockeren met hun visueel absurde stijl.