‘Bizness’ van tUne-yArDs. Om de laatste kilometer van een looptraining door te komen. Helpt namelijk een beetje tegen spierverzuring. (Marlies Verhaegen)
‘Shake It Out’ van Florence + The Machine. Omdat weken na hun concert in de Ancienne Belgique het refrein nog steeds door mijn hoofd spookt. (Lynn Van de Perre)
‘The Black Superman - Muhammad Ali’ van Johnny Wakelin & The Kinshasa Band. ‘In Zaïre’ blijft een beter nummer over Ali, maar dit is pure nostalgie. ‘The Black Superman’ fungeerde zeventien jaar geleden op het toenmalige TV2 als intro van ‘s mans belangrijkste kampen. (Floris Geerts)
‘Way Down In The Hole’, van Tom Waits. Mijn persoonlijke ode aan de makers van The Wire; televisie waarvoor ik zonder schroom thuis bleef. (Bart Van Ballaert)
‘The Only Place’, van Best Coast. Jong, verliefd en vol levenslust drink je ijskoud bier terwijl Venice Beach baadt in de rode gloed van de zonsondergang en de belofte van een zwoele zomernacht zich aanbiedt. Dat gevoel. (Yannick Dekeukelaere)
‘Sorrow’ van The National. Oud, eenzaam en verzopen drink je lauwe carlsquell terwijl de Noordersingel baadt in het oranje licht van de straatlantaarns en de belofte van een bikkelkoude nacht op straat zich aanbiedt. Dat gevoel. (Max Neetens)
‘Stay High Baby’ van Maceo Plex. Op weg naar dromenland... (Maarten Decaluwe)
‘Little talks’ van Of Monsters and Men. Ik word er vrolijk van. Dat gevoel. (Elien Verschueren)