Is iedereen een beetje bijgekomen van de examens? Geen stress meer, of een kater? Niks gebroken tijdens het skiverlof? *** Dwars hoopt dat alle studenten weer wat tot leven komen en dat het studentenleven weer op gang geraakt. *** In Leuven zullen ze wellicht wat meer tijd nodig hebben om bij te komen van de semesterexamens. *** Examens al in januari i.p.v. alleen in juni was blijkbaar toch erg wennen voor zowel studenten als proffen. *** In dit opzicht kunnen ze nog wat leren van Antwerpen! *** Op de UFSIA blijkt dwars erg in trek: onlangs verdwenen er vijf dozen van het tweede nummer. *** De dwars-redactie is blij dat dé nieuwe studentenkrant zo begeerd is. *** Misschien is een abonnement een idee. *** De UFSIA-kredietkaart, die UFSIA op de markt zal brengen, accepteert dwars voor een abonnement helaas niet. *** Dit zal een MasterCard worden met de vermelding ‘Universiteit Antwerpen UFSIA’. Door deze kaart aan te vragen, ondersteun je het Centrum voor Begaafdheidsonderzoek. *** En wij ordinaire studenten dan? In ieder geval, voor meer info bel 02/285.38.89. *** We berichten speciaal voor de postzegelverzamelaars onder jullie (rijs allen op!): RUCA-UFSIA bestaat 150 jaar en dat wordt gevierd met een speciale herdenkingspostzegel (0,42 euro). *** Van de UFSIA verhuizen we even naar de UIA, want daar kan je op 7 maart in de Academische Club (gebouw G) een kunstwerk uitkiezen. *** Huur moderne kunst tegen de studentenprijs van 4,96 euro per maand (maximaal 3 maanden + waarborg van 24,79 euro). *** Het initiatief komt van Kunst in Huis info@kunstinhuis.be. *** Misschien spookt de volgende gedachte ook wel eens door je hoofd: ‘Wat biedt het leven na de studie?!’ *** Niet getreurd, denk vooral aan de liquide middelen waarover je zult beschikken en zoek het uit op 14 maart tijdens de UIA-Jobdag (gebouw G). *** Daarnaast kunnen we meer gaan werken doorheen het jaar, zodat we natuurlijk weer een eurocentje meer kunnen uitgeven aan de leuke kanten van het studentenbestaan *** Vanaf 1-7-2002 kunnen studenten namelijk ‘s avonds, in het weekend en in de schoolvakantie werken zonder de vrijstelling van RSZ tijdens een zomermaand kwijt te spelen. *** Andere plannen en vooral geïnteresseerd in ontwikkelingsproblematiek: het Steve Biko programma biedt studenten de mogelijkheid voor langere tijd in het Zuiden te verblijven. *** Meer informatie bij an.goegebuer@vlir.be. *** Let wel, voorstellen moeten voor 22 maart worden ingediend. *** Het zal jullie ongetwijfeld niet ontgaan zijn: na België kan ook Nederland opgelucht ademhalen, want “prins Alex” heeft uiteindelijk toch nog een “vrouwtje” weten te strikken. *** Alle discussies terzijde zijn we blij dat hij van de straat is. *** Bang dat je zelf overblijft? *** Bied jezelf dan aan op de veilingsite QXL.com. *** Een Zweedse student van 26 is jullie reeds voorgegaan en zoekt een geschikte echtgenote. *** Tegen een “vriendenprijsje” kan je al in het huwelijksbootje stappen. *** Prinsen zijn misschien populair, maar we moeten toch zeggen dat we minder enthousiast zijn met het ere-doctoraat van prins Filip. *** ‘Omdat hij de rol van het gezin in de hedendaagse samenleving beklemtoont.’ Tja, wat moeten we daar nu verder nog over melden?

Je hebt jezelf eindelijk zover gekregen om toch eens naar de les te gaan, vooral om te horen wat voor examen je voorgeschoteld zal krijgen. Je voelt zo tegen het eind van het lesuur aan dat je dit Spartaanse regime van vijftig volle minuten les en tien schamele minuutjes pauze niet langer aankan. Professor Bossuyt – eerste lic rechten, volkenrecht – vindt het echter nodig jou, de ijverige en (laten we wel wezen) stilaan zenuwachtig wordende student eventjes danig wakker te schudden.

Er gingen gevoelig meer negens vallen. Meer nog, indien hij zou twijfelen tussen een tien en een negen, zou de balans sneller naar de lage (en dus gebuisde) kant overhellen. Niet alleen is zulks niet bevorderlijk voor de rust in de hoofden van diezelfde gestresste studenten, het scheelt daarbij een serieuze slok op de borrel bij de deliberaties. Op vragen van wantrouwige pupillen antwoordde de man met een simpel ‘ik kan u toch niet met een half gekende cursus de wijde wereld insturen, of wel?’ Een nuchtere analyse van die reactie leert ons dat proffen gemakkelijk de negen als excuus gaan aangrijpen, want dat is een zogenaamd ‘delibereerbaar punt’. Het leert ons nog meer dat de student die eventjes de mist in gaat op een mondeling examen, meteen met een buispunt opgezadeld zit en er van een spreekwoordelijke laatste strohalm geen sprake meer is.

Het festival opent met een stevige marathon voor het brede publiek op zaterdag 23 maart. De ganse dag bruist het van activiteit op de campus, gaande van de meer klassieke wetenschappelijke lezingen, over wetenschapstheater tot een bezoek aan de labo’s en een nachtelijke mathdropping. Tussendoor worden ook films vertoond en kan je een bezoekje brengen aan de ‘interactieve tentoonstelling’.

Helikoptervluchten

Voor de ontdekkers onder ons – jong en oud – is er een wetenschapsrally voorzien waarbij maar liefst 80 helikoptervluchten te winnen zijn. Studenten met vliegangst kunnen natuurlijk hun goede hart laten spreken door broer, zus, neef of nicht op de hoogte te stellen van deze mogelijkheid tot een luchtdoop. Al moeten ze wel eerst zeven wetenschappelijke experimenten tot een goed einde brengen. Gedurende de rest van de week kabbelt het festival eerder rustig verder. Van een fit-o-meter is er dus geen sprake, maar elke middag tussen twaalf en een wordt er wel een film vertoond die uiteraard meer met wetenschap te maken heeft dan de doorsnee zaterdagavondfilm.

De betere debatten

De niet-zaterdagavonden die een week rijk is worden gevuld met debatten rond actuele wetenschappelijke uitdagingen en vragen. Docenten uit onze eigen universiteit reflecteren samen met een aantal bekende wetenschapsjournalisten (en u als u aanwezig bent) over ‘burning issues’ uit hun onderzoeksdomein.

Liefhebber van Britse films? ‘CATCH UP WITH BRITISH CINEMA’ gedurende de maand maart in het Filmmuseum Antwerpen. Voor een overzicht van het aanbod…. *** Ook jazzliefhebbers moeten in maart naar het Filmmuseum (Jazz at the Film Museum): op 14 maart kun je daar de klassieke jazz-documentaire The Last of the Blue Devils bekijken. *** We blijven bij het Filmmuseum, want in het kader van FILM & OPERA wordt op 31 maart de gerestaureerde versie van Ludwig van Luchino Visconti vertoond. Literaire trots van België: Hugo Claus. Van 9 maart tot 6 april loopt bij Antiquariaat De Slegte (Wapper 5) een tentoonstelling van zeldzame documenten m.b.t. het werk van Hugo Claus tot 1971.Niet voldoende? Aansluitend vertoont het Filmmuseum de films (tot ’71) waarvoor de schrijver het scenario schreef. *** Mocht dit allemaal te zware kost blijken, probeer dan gewoon eens Ocean’s Eleven in de UGC of de Metropolis. Als de cast (o.a. George Clooney, Brad Pitt en voor de heren Julia Roberts) en regisseur (Steven Soderbergh) al niet genoeg zeggen, dan wel de inhoud (gelukkig maar hè). Bovendien doe je nog ideeën op om je studieschuld af te betalen. *** En anders is daar altijd nog (een absolute aanrader) het amahoro- concert (ter gelegenheid van hun 10-jarig bestaan) op 23 maart om 20.00u in het CC Ter Rivieren Deurne. Voor meer informatie en reservatie: come.to/amahoro

Zijn gedichten zijn verrassende observaties van de alledaagse werkelijkheid. Een stofzuigende vrouw, een knikkebollende oma, een klasreünie: onder zijn pen wordt het schijnbaar banale verheven tot poëzie. In deze bundel vindt de dichter andere en nieuwe manieren om naar mensen en dingen te kijken. Met veel schwung beschrijft hij bijvoorbeeld een beschimmelde boterham, observeert hij een kelner die druk in de weer is of wijst hij roddelende oude wijven terecht. Alles is poëzie, volgens Speeckaert.

Zijn gedichten blinken vooral uit in hun luchtigheid, hun fantasievolle, rake beelden en de knappe vondsten. Subtiel geeft Speeckaert zo kritiek op het afwijzen van bootvluchtelingen: “nog voor zijn komst / schepen we hem af / en houden de boot / op veilige afstand” en functioneel is ook volgend woordspel in het gedicht “tweede zittijd”: “als een gevangene / met een blok / aan zijn been / die hoopt op vrijlating”. De lezer kan niet anders dan glimlachen bij al deze taalspelletjes. Een leuk voorbeeld is het gedicht “pukkelteit” (zie kader) waarin het typische adolescentenprobleem van puistjes behandeld wordt. Het taalplezier komt duidelijk op de eerste plaats. Soms vervalt Speeckaert daardoor echter in formalisme en is een gedicht ook niet meer dan zo’n knappe vondst. Hoe leuk het gedicht over een overhoring geschiedenis op het eerste gezicht ook is, na een keer lezen is het grapje er wel af en verliest het zijn kracht. Dat neemt echter niet weg dat de bundel in zijn geheel meer dan overtuigt. Zo is er de hele reeks schoolgedichten, waarin de lezer een frisse kijk op het kleffe schoolgebeuren geboden wordt: “het schoolhoofd / is een mandarijn / – soms is hij niet / te pruimen – / en wee je vlees / als hij met jou / een eitje / te pellen heeft”. Andere gedichten zijn dan weer geëngageerd of geven met een glimlach kritiek op toestanden en wantoestanden.

Na de lectuur van deze verzen ga je ook als lezer heel anders tegen mensen en dingen aankijken. Je krijgt meer oog voor het subtiele van de gebeurtenissen: poëzie als een manier van kijken.

Met deze schetsjes van het kleine leven legt Speeckaert de basis voor een grote toekomst. Hij zet, zonder expliciet poëticale uitspraken te doen, de krijtlijnen uit voor een mooie carrière als dichter. Zijn debuut “Krijtlijnen” is alvast een bundel die je lezers enkel maar kan toewensen!

Voorts komen er een aantal kleinere leslokalen, evenals een nieuw studentenhuis en een grote ondergrondse parking. De eengemaakte universiteit heeft duidelijk nood aan nieuwe gebouwen, om bijvoorbeeld de kandidatuurstudenten van de eengemaakte faculteit Economische Wetenschappen onderdak te geven.

Bovendien kunnen er nu ook grote activiteiten binnenhuis georganiseerd worden. En dat men trots is, mocht blijken uit de toespraken op de openingsplechtigheid, waar ook de nodige prominenten uit de Antwerpse politiek niet ontbraken. Het is alvast leuk om te horen dat ook zij een grote Antwerpse universiteit zeer genegen zijn.

Foto's

Boven: enkele maanden geleden was men nog verwoed aan het werken in het nieuwe gebouw.

Onder: de traditionele frisse noot achteraf.

Boven: het nieuwe gebouw geeft een open indruk.

Onder: in den beginne was er steen.

Sommige vogels zijn zeldzaam, maar de Gouden Uil tart echt alle verbeelding. Op zaterdag 23 maart worden de winnaars van de achtste editie van deze boekenprijs bekendgemaakt tijdens een rechtstreekse Canvas-uitzending. Ontdek zelf de vogels van divers pluimage die meedingen naar de cheque ter waarde van 25.000 euro, die de trofee van Ever Meulen vergezelt: bezoek de site www.degoudenuil.be, kies uw favoriet uit de nominaties en maak kans op een jaar lang een wekelijks boek naar keuze.

De jonge dichter, romanschrijver en theaterauteur Peter Verhelst is er met zijn nieuwste boek memoires van een luipaard (Prometheus) alweer bij, twee jaar na de ontvangst van de Gouden Uil, de Jonge Gouden Uil en de Bordewijkprijs voor zijn roman Tongkat. Dat verwondert niet, want deze rare vogel met zijn krachtige, dansende en gevoelige beeldentaal laat zich net als de Gouden Uil niet in een kooitje vangen.

Rik Wouters (1882-1916) werkte aanvankelijk als beeldhouwer, maar legde zich nadien vooral toe op het schilderen. Zijn beelden ‘staan’ en getuigen van een doorleefd dynamisme, maar zijn schilderijen bezitten misschien wel een nog grotere expressieve kracht. In zijn schilderwerk zijn invloeden terug te vinden uit het kleurenpalet van andere groten van die tijd zoals Ensor en Renoir. Compositorisch gezien kan ook Cézanne als voorbeeld herkend worden.

Het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten stelt nu zijn unieke verzameling met 109 werken van Wouters tentoon.

‘Rik Wouters in de collectie van het Koninklijk Museum’, nog tot 28 mei van 10 tot 17 uur (maandag gesloten) in het KMSKA, Leopold de Waelplaats, Antwerpen. Inkom : 5 euro, reductie 4 euro.

Menig UA-student is vaak zo gehaast, dat hij/zij voorbijgaat aan de pracht en praal van Antwerpen. Daarom even jullie aandacht voor de 17e-eeuwse patriciërswoning ‘het Rockoxhuis’. Nikolaas Rockox was burgemeester van Antwerpen van 1603 tot 1640; zijn woning in de Keizerstraat 12 werd volledig in haar oorspronkelijke staat hersteld en als museum ingericht.

Naast vele authentieke gebruiksvoorwerpen bevat de rijke collectie ook werken van o.a. Rubens, Van Dyck, Teniers, Jordaens, Brueghel en Metsijs. Het museum schetst een duidelijk beeld van het leven van vooraanstaande burgers in de 17e eeuw. Verder vertelt de diamontage “Rockox en zijn tijd” elke bezoeker alle nodige informatie over deze, voor Antwerpen, turbulente eeuw.

Open: di-zo 10u.-17u. Inkom 2,5 euro, reductie 1,25 euro. Vrijdag: gratis.

Vooreerst kunnen we de mensen die ons feedback gaven in feite persoonlijk bedanken. Dit zou deze personen echter tot paria’s van de UA maken. Hopende dat in het vervolg de anonimiteit van uw stem sowieso gewaarborgd is door het massale aantal waarin we ze zo graag zien komen, wensen we u veel leesplezier.

“Antwerpen, gij zijt gij van mij … de stad waar as ik zen geboren”. Met dit in zijn ziel gebeiteld refrein wilde Fred mededelen dat er nog een korte tussenstop zou volgen in de Scheldestad. Leona en La Esterella verzetten zich hier krachtig tegen en speelden reeds met ideeën van georganiseerd verzet zoals daar zijn: declameren dat men in de boerentoren zal vliegen of stellen dat Antwerpen een discriminerende stad is, ja ook op het gebied van vliegtuigen. Zoals het spreekwoord zegt: de gastvrijheid van een vlieghaven kan men meten aan de lengte van haar startbaan. Hoe dan ook wilden ze niet terug naar die uit de boot gevallen diamant, naar de plek waar een derde van de huiskamers gedecoreerd is met een stel bokshandschoenen. De overige passagiers hielden zich in deze discussie afzijdig en deden alsof hun neus bloedde. De enige wiens neus werkelijk bloedde, was de heer Chaffaert. Het was in de cockpit tot een stevig handgemeen gekomen. Een en ander had een Belgisch compromis tot gevolg: men zou landen in het Deurganckdok , zodat men gauw nog een laatste groet kon brengen aan Doel en er nog eens stevig kon bijtanken in café Jagersrust. Als bij wonder was het muisstil op die bouwwerf. Men zou zich bijna in poldergebied hebben gewaand. Het enige beeld dat nog zonevreemd aandeed, naast dat van twee koeltorens en de gigantische put zelf, was dat van havenschepen Delwaide die bootjes aan het vouwen was van zijn overgebleven verkiezingsaffiches waarop hij van kop tot teen voor burgemeester gaat. Toen Leo al deze oude bekenden zag, barstte hij in tranen uit en snikte: Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in. Begraaf mij maar in deze put met een houten kruisje erop dat zegt: RIP Veeleisende Leo Delwaide, ge moogt dat zelfs afkorten tot RIP VLD. Deze amusante vertoning bracht het reizend gezelschap aan het bulderen van het lachen. De tranen die hun ogen deden verdrinken in eigen nat belette hen te zien dat een man in streepjesplunje aan boord van het vliegtuig klom. Wanneer onze vrienden weer op de juiste hoogte zaten met hun ijzeren kist, hoorden ze een GSM-deuntje afgaan dat geïnspireerd was op Wigbert, maar ingezongen was door Johan Vanhecke onder de titel: Els doe uit die blous. Een arrogant stemmetje tierde: ”Ja Brigitta, Ik heb bezwarende beelden van u terwijl Osama u op expliciete manier aan het binnenladen is … natuurlijk hebt gij nooit met … waarom denkt ge dat ik toen de lakens van het bed heb gehaald en rond de kop van Van Beirendonck heb gezwierd. De ongenode gast zorgde voor een heuse crisissfeer. Het enige dat nog hoorbaar was,was het dronken gelal van Fred Chaffaert, die in crisissituaties altijd op z’n best is; Houston, woa emmen een probleim.

P.S. Ann Demeulemeester breidde nog rustig verder aan haar acteertalent.

De kandidaten ter vervanging van een van de huidige personages zijn: Guido Belcanto, Alexandra Colen en Brabo.

Wie in? Wie uit? Maak uw keuze en stuur ze door naar soapsurd@hotmail.com. In ons volgend nummer gaan we door met een verse crew.