Het nog jonge genre, waarmee nog ontzettend veel geëxperimenteerd wordt en waarover de meningen omtrent een definitie wel eens ver uit elkaar durven lopen, is juist daardoor in zijn geheel niet zo toegankelijk. Over één ding wordt er in het algemeen nog wel instemmend geknikt: geluid gebruiken als kunstvorm is hét uitgangspunt. Enerzijds zijn er stukken zoals 4'33” van John Cage, waarbij de kunstenaar voor een piano zit en niets doet zodat de geluiden rond hem heen de nieuwe kunstvorm worden, anderzijds rekent men een Pierre Shaeffer, die geluid opneemt en vervormt zonder er een compositielijn in te leggen, ook tot dit genre. Een groot deel van het audiokunstwereldje beschouwt dit – het ontbreken van enige compositielijn – als het bijkomende fundament, terwijl een andere, kleinere groep zich hier niet toe verengt en bijvoorbeeld ook electro bij audiokunst zal rekenen. Verder bakent iedere liefhebber de kunstvorm op zijn eigen manier af. Het inherent experimentele karakter zorgt er verder nog eens voor dat er ook minder toegankelijke stukken tussen zitten, wat de drempel alleen maar hoger maakt. Toch mag je je hierdoor niet laten afschrikken. Af en toe moet je wat dieper graven om parels te kunnen vinden. Zo heb ik er zelf nog in september een mogen beluisteren/ bekijken.

Via een vriend wist ik dat er een kleine multidisciplinaire tentoonstelling was in Sint-Denijs, waar hij zelf een audiokunstwerk exposeerde. Zelf kwam ik dus eigenlijk alleen maar omwille van de sociale druk, met andere woorden: lang zou ik niet blijven, en dat heb ik ook niet gedaan. De beperkte tijd die ik op de tentoonstelling heb doorgebracht heeft mij er toch van overtuigd dat audiokunst gezellig kan zijn.

Al na vijf seconden kreeg ik als antwoord een geluid dat vijftien seconden duurde.

Vooral één bepaald stuk was echt goed. Je moest een klein bijschuurtje binnengaan waar zich spijkers op de grond, een spiegel aan de muur, een luidspreker, een pot, ... bevonden. Het was uitdrukkelijk de vraag om geluid te maken. De gedachten zouden via een spiegel in een andere vorm een nieuw leven krijgen. Dit laatste een beetje afdoende als intellectueel gezwets, maar toch geïnteresseerd in die spiegel wilde ik een monoloog afsteken over de onzin van dit alles. Al na vijf seconden kreeg ik als antwoord een geluid dat vijftien seconden duurde. Dit fenomeen bleef elke keer ik iets zei of ergens op sloeg terugkeren, maar telkens met een lichte variatie in het geluid. Op de duur moest ik natuurlijk weten hoe dit in elkaar zat en welke soorten variaties er allemaal wel niet waren. Het trok me helemaal mee; de misleidende spiegel, het weerkaatsende geluid – dat inderdaad een eigen wereld creëert – het zingen van de betere Beatles songs, het stampen op de potten, ... voor een tiental minuten was ik even van de wereld.

Zegt dit je iets? Dan zal het volgende je zeker over de streep kunnen trekken. De meeste audiotentoonstellingen zijn gratis. Voor een student wiens bruine weinig kan trekken moet dit op zich al een klein feestje zijn. Wie echt staat te popelen loopt nu naar het station, bestelt een retourtje Kortijk en geeft zijn oren de kost op het Happy New Ears Festival. De luie maar toch geïnteresseerde student verwijzen we door naar de volgende aanraders: Yves De Mey aka Eavesdropper (www.knobsounds.com), Gonzo Circus, www.kwadratuur.be en www.thewire.be

Kunnen jullie even de situatie waarin Theater Zuidpool terecht is gekomen schetsen?

Koen van Kaam Twee jaar geleden zijn wij als groep de vorige artistieke leider opgevolgd. Om onze plannen te kunnen verwezenlijken dienden we een dossier in om subsidies aan te vragen. Geheel onverwacht blijkt nu dat onze subsidies vanaf januari 2006 met meer dan de helft verminderd zullen worden.

Jorgen Cassier Bij een subsidieaanvraag gaat het dossier eerst naar een commissie die naar het artistieke en het zakelijke luik kijkt. Die commissie geeft een preadvies, waarna je twee maanden de tijd hebt om een bezwaarschrift in te dienen. Op basis van het preadvies en het bezwaarschrift neemt het kabinet dan een beslissing. In het geval van Zuidpool was het preadvies van de artistieke commissie positief en dat van de zakelijke commissie negatief. Wij hebben een bezwaarschrift ingediend, waarin we de argumenten van de zakelijke commissie weerlegd hebben.

Wat waren die argumenten van de zakelijke commissie juist?

Jorgen Daar zaten pure misverstanden tussen.

Koen Zuidpool heeft nog nóóit problemen heeft gehad op zakelijk vlak.

Jorgen Uiteindelijk heeft theater Zuidpool een geïntegreerd advies gekregen. Dat wil zeggen dat de artistieke en zakelijke commissie het eens waren. Dat advies was positief voor vier jaar, met een aantal punten van kritiek. Maar toch besliste minister Anciaux om ons voor twee jaar minder te subsidiëren en ons daarna opnieuw te evalueren.

In de beleidsnota over het Kunstendecreet van Bert Anciaux las ik dat hij zijn twijfels heeft over de artistieke eenheid en visie door het volgens hem vrijblijvende karakter van de artistieke leiding.

Koen Wij hebben gekozen om niet één artistiek leider te hebben maar om als groep te werken. Dat is blijkbaar niet echt een populaire organisatievorm, men heeft geconcludeerd dat wij hier maar heel af en toe gaan zitten en er voor de rest met onze pet naar zullen smijten. Als je naar de programmatie kijkt, zie je echter dat wij bij alle stukken spelen of regisseren. We zijn ook een hechte groep en hebben al veel samengewerkt.

Wat zullen de gevolgen zijn voor Zuidpool?

Koen We zullen al de mensen die bij theater Zuidpool werken moeten ontslagen, omdat we met de huidige toelage niet kunnen blijven werken. Maar onze subsidies laten zelfs niet toe om al de ontslagpremies van de werknemers uit te betalen. De overheid en de Vlaamse Directies voor Podiumkunsten willen een werkbaar bedrag geven en sociale drama's vermijden. Maar het bedrag dat wij krijgen is niet werkbaar en straks staan er mensen met kinderen op straat.

Als er zich geen oplossing aandient, zijn jullie dan gedoemd om ten onder te gaan?

Koen Als we geen uitweg vinden, moeten we de deuren sluiten vanaf januari. Nu zijn we de mogelijkheden aan het onderzoeken om wel verder te kunnen werken. We blijven doorknokken.

Hoeveel hebben jullie nodig om gewoon verder te werken?

Jan Bijvoet Om verder te gaan zoals gepland komen we 500.000 euro te kort op jaarbasis. Als we ergens in het midden tussen dat ideaal en wat we nu krijgen zouden zitten, zou het ook nog gaan. Een inkrimping van het programma zou dan wel nodig zijn, en we zouden onze zolder aan scoutsgroepen moeten verhuren of zo.

Sofie Decleir Met de subsidies van de stad erbij krijgen we zoals het nu gepland is ongeveer 500.000 euro, wat op zich veel geld is. Dat bedrag is voldoende om het theater te runnen als we het veel beperkter aanpakken. Maar we moeten onze mensen, die dan minder zouden werken, nog wel voor een heel jaar uitbetalen. Dat is een recht dat ze – gelukkig – verworven hebben. Dat geld kunnen we dan echter niet meer gebruiken voor projecten.

Wat zal het volgende seizoen brengen?

Koen Tot en met december gaan we gewoon door zoals gepland. We brengen hernemingen van succesvolle voorstellingen, zoals ‘De Kussenman', en gastvoorstellingen. Onze nieuwe productie wordt ‘Siberië', gebaseerd op het leven en werk van Vladimir Vissotsky.

Jan Dat was een Russische zanger en acteur die het hoogtepunt van zijn carrière beleefde in de jaren '60-'70. De regering was niet echt opgezet met zijn werk, waardoor hij tijdens zijn leven nooit een plaat heeft kunnen opnemen. Voor de mensen werd hij een soort volksheld, en men had illegale cassettes met zijn nummers. Zijn teksten zijn heel poetisch, maar ook vol energie en woede tegen het systeem. Wij zijn die nu aan het vertalen naar het Nederlands, om ze samen met zijn muziek te gebruiken in de voorstelling.

Koen Die vertaling bestond nog niet. Hij is destijds nooit bekend geraakt aan deze kant van het IJzeren Gordijn.

Waarom moet Zuidpool blijven bestaan?

Sofie Waarom niet?

Koen Zuidpool is in Antwerpen al heel veel jaren een begrip. Dat zie je goed aan de honderden e-mails die uit protest naar het kabinet verstuurd zijn. Zuidpool maakt theater dat niet te arty farty is, maar ook geen flauwe onzin. We zijn toegankelijk zonder plat te zijn. Theater Zuidpool heeft ook altijd met de grenzen van het aanvaardbare geflirt, het heeft een beetje een punkgehalte. Ik, maar ook het publiek, vind dat daar behoefte aan is in de stad. Je hebt het Toneelhuis, waar de Grote Kunst gemaakt wordt. Je hebt het Echt Antwaarps Teater, waar de volksstukken gespeeld worden. Je hebt de Monty voor de kleinere, meer intellectuele dingen. Je hebt de musicals. En het is goed dat die er allemaal zijn. In dat theaterlandschap vult Zuidpool ook een unieke plaats in, door theater te maken voor een jong, breed publiek dat zich wil laten uitdagen.

Jan Er zijn ook geen redenen om ons niet te subsidiëren, want we voldoen aan de belangrijkste criteria van de commissies: kijkcijfers en kwaliteit. Als er niemand komt kijken is het natuurlijk zinloos en als je gesubsidieerd wordt is het logisch dat je de kwaliteit in het oog houdt. Maar ons publiek blijft komen, en vorig jaar nog hebben we het theaterfestival gewonnen.

Koen Eigenlijk is het altijd moeilijk om over jezelf te zeggen waarom je moet blijven bestaan. Mijn eerste reactie is dan dat ik helemaal niet hoef te bestaan. Schiet me maar af!

De meeste studenten zullen jullie niet kennen, kunnen jullie even uitleggen wat jullie juist doen op de UA?

Eddy Smets Voor de studenten ben ik dan ook niet zo belangrijk want ik zorg vooral voor het onderhoud van de gebouwen van de buitencampussen en dat is in de eerste plaats voor de diensten belangrijk.

Kristoff Wouters Ik ben diensthoofd van één van de afdelingen van Eddy. Ik zorg voornamelijk voor alle grote investeringen, alle grote verbouwingsprojecten en ook alle nieuwbouwprojecten, waarvan de Meerminne – het nieuwe gebouw op Kipdorp – op dit moment het belangrijkste is.

Wat kunnen we nu eigenlijk aan bouwplannen verwachten van de UA?

Kristoff De Meerminne zal worden afgewerkt tegen februari 2006, dat wil zeggen dat wij hopen op 13 februari de eerste lessen in de Meerminne te laten doorgaan. Dit is zeer scherp gerekend maar momenteel nog altijd het streefdoel. Dit geldt enkel voor de seminarielokalen. De aula's zullen ofwel na Pasen ofwel het komende academiejaar in gebruik worden genomen. We hopen dus op zeer korte termijn de Meerminne in gebruik te hebben. Voorlopig zit dat er nog in, maar de timing is bijzonder krap.

Welke studenten zouden daar dan terechtkomen?

Eddy In de Meerminne worden normaal alle studenten PSW gegroepeerd, dus zowel die van Campus Drie Eiken als die van de Stadscampus. Nadat de studenten PSW van de Stadscampus weg zullen zijn, zal de vrijgekomen ruimte, opgeknapt worden door mijn collega Marc Verbruggen. Die ruimte zou dan daarna door de faculteit Letteren en Wijsbegeerte worden ingenomen, die dus ook volledig naar de stad verhuist. We hopen dat ze vanaf begin volgend academiejaar volledig op de Stadscampus zitten. Christophe Wouters: Mochten de bureaus er begin volgend academiejaar nog niet zijn, dan blijft de kans toch groot dat de lessen er wel al zullen doorgaan.

Bestaat de mogelijkheid dat de studenten PSW in het begin nog zullen moeten pendelen tussen de twee campussen?

Kristoff Dat is alleszins niet de bedoeling. Wij verwachten dat het volledige curriculum PSW vanaf volgend jaar in de Meerminne wordt gegeven. Dat zou geen enkel probleem mogen zijn. Het is wel zo dat de PSW studenten die nu nog op Campus Drie Eiken les hebben, in het tweede semester zullen moeten verhuizen naar de binnenstad. Maar ze zullen niet moeten pendelen.

Eddy Dat hangt ook voor een deel van de professoren af, zij zouden in principe moeten pendelen, omdat hun bureaus pas na het paasverlof naar de Meerminne zullen verhuizen. Het enige dat we dus moeten proberen tegen te gaan is dat sommige proffen toch naast hun deur blijven lesgeven. De grote leslokalen kunnen inderdaad een probleem vormen, wat dat betreft is pendelen mogelijk. Maar volgens mij zitten er geen grote groepen meer in de laatste jaren PSW, aangezien die richting zo versnipperd is.

Hoeveel gaat de Meerminne eigenlijk kosten aan de universiteit?

Kristoff Het gebouw zal ongeveer 570 miljoen oude Belgische franken kosten, dit voor een gebouw van 9000 m², met 7 seminarielokalen en 5 auditoria en een capaciteit van 1200 studenten. De grootste aula is voorzien op 350 studenten, wat vergelijkbaar is met aula R.001 op de Stadscampus. Wat betreft technische uitrusting zal er in elk leslokaal lcd-projectie en een geluidsinstallatie voorhanden zijn, wat uiteindelijk evidente dingen zijn in een modern leslokaal. Echt revolutionaire zaken zal je niet aantreffen.

In welke stijl is de Meerminne gebouwd?

Eddy Jo Crepyn, de architect, kennende heeft het gebouw een behoorlijk strakke, minimalistische stijl gekregen. Je zult heel weinig hoeken en kantjes aantreffen.

Kristoff Er is niets afgerond. Alles loopt recht en is zeer mooi uitgelijnd. Er zullen geen verspringingen, geen inhammetjes zijn. Persoonlijk vind ik het bijzonder geslaagd, maar over smaken en kleuren kan men lang discussiëren.

Hoe zal het gebouw er uitzien?

Kristoff Wij werken met een zeer grote inkomhal die van het gelijkvloers geleidelijk afdaalt naar niveau -1. Vanuit de inkomhal zal je via een brug naar het computerlokaal kunnen dat bovenop één van de aula's ligt. Op de eerste verdieping hebben we een binnentuin laten aanleggen, vanwaar je een heel mooi zicht zult hebben op de St. Jacobskerk. Het is echter niet zeker of die binnentuin toegankelijk zal zijn voor de studenten, dat hangt van het personeel af. In de aula's die naast de inkomhal liggen zal er geen daglicht zijn. Dat heeft een aantal voordelen naar projectie en dergelijke toe. Het zijn volledige betonnen bunkers aan de buiten zijde. Langs de binnenzijde zal je echter geen beton zien.

Eddy Ook qua akoestiek heeft het een aantal voordelen, het grote auditorium ligt aan de straatkant vlak naast de tram.

Kristoff Nu blijkt dat de tram niet het meest storende is, de brandweer zit ook in die straat en we proberen ook om het geluid van hun sirenes buiten te houden.

Eddy In de seminarielokalen daarentegen heb je wel een volledige glazen gevel van op de vloer tot tegen het plafond. Dus men zal de begrafenissen live kunnen volgen. (lacht)

Het enige dat we moeten proberen tegen te gaan is dat proffen toch naast hun deur blijven lesgeven.

Wat nu ook op gang is gekomen, is de grote verhuis van de buitencampussen en alle plannen daaromtrent. Initieel lagen er drie scenario's ter discussie voor, kunt u die even toelichten?

Eddy Het waren er eigenlijk vier. Uiteindelijk is in maart voor scenario 2 gekozen, dat we nu aan het uitvoeren zijn. Een deel daarvan, de wisselingen bij de Biologie, is al gebeurd. Het enige spijtige aan scenario 2 was dat we de exacte wetenschappen niet helemaal naar de Groenenborgercampus zouden krijgen, omdat die campus gewoonweg te klein is. Concreet hebben de biologen ermee ingestemd dat ze verspreid zullen blijven zitten over de twee campussen. Er is dan wel een scheiding gemaakt tussen ecobiologen en veldbiologen. Deze oplossing is niet ideaal voor hen dat geven we toe, maar ze begrepen ook de situatie en nu zijn we dus volop bezig met het samenbrengen van de eco- en de veldbiologen op de twee campussen.

De volgende fasen zullen zijn dat we de Scheikunde naar Campus Groenenborger overbrengen, daar moeten we nog helemaal aan beginnen, want dat kunnen we pas doen nadat we de Geneeskunde en de Farmacie naar Campus Drie Eiken hebben gebracht. Geneeskunde en Farmacie naar hier brengen, daar zijn we een groot plan voor aan het opstellen.

Er wordt op Drie Eiken ook een nieuw gebouw bijgebouwd, ter grootte van dit gebouw (nvdr: gebouw D op Campus Drie Eiken), 4 bouwlagen dus. Wanneer dat kan uitgevoerd worden, dat moeten we dus nog plannen. Liefst zo snel mogelijk, want zoals gezegd kunnen de exacte wetenschappen pas naar Campus Groenenborger verhuizen als Geneeskunde en Farmacie naar hier verhuisd zijn.

Zal er nog iets veranderen op de Groenenborgerlaan? Er zijn daar een aantal problemen qua capaciteit van het restaurant en van een aantal aula's. Wordt daar iets aan gedaan?

Eddy Voorlopig niet. De sociale sector staat er financieel namelijk niet zo schitterend voor. Dat zouden dan verbouwingen zijn die op rekening komen van de sociale sector. Dus voorlopig is er daar geen sprake van. Langs de andere kant zullen de geneeskunde- en de farmaciestudenten daar verdwijnen en het aantal Informaticastudenten is jammer genoeg ook weer gehalveerd. Er zullen dus inderdaad een aantal studenten bijkomen op die campus, maar er zullen er ook een aantal verdwijnen. Voorlopig wordt er nog niet aan gedacht om bij te bouwen. Het blijft op bepaalde ogenblikken inderdaad krap, zoals het ook hier krap is wanneer de grote aula extern ter beschikking gesteld wordt en die mensen ‘s middags komen eten, dan is het ook hier aanschuiven.

Kunt u iets vertellen over de andere scenario's die op tafel lagen?

Eddy Scenario 1 betekende eenvoudig uitgedrukt dat we niets deden en met niets bedoelen we, we bouwen geen nieuwe gebouwen, we doen geen grote verhuizen. Eigenlijk gewoon alles zo goed mogelijk onderhouden en zo weinig mogelijk mensen verhuizen. Scenario 2 hebben we daarnet al besproken.

Bij scenario 3 was het de bedoeling dat heel de Biologie zou overgaan naar campus Middelheim zodat alle exacte wetenschappen samen zouden zitten. Maar dan moesten we op Middelheim bijbouwen en kwam hier meer ruimte vrij, die dan verkocht of verhuurd kon worden.

Scenario 4, mijn stokpaardje, zou inhouden dat de Groenenborger opgedoekt werd en dat alles naar de Stadscampus en de Drie Eiken zou verhuizen. Omwille van de kostprijs is dat echter niet goedgekeurd. Het werd geraamd op 63 miljoen euro. Het huidige scenario komt op 27 miljoen euro en scenario's 1 en 3 waren respectievelijk 19 en 38 miljoen euro.

Zal de capaciteit op de UA groter zijn na heel de verhuisbeweging? Hoe is er met mogelijke groei van de studentenpopulatie rekening gehouden?

Eddy In principe zullen de mogelijkheden zeker groter zijn. Ten eerste bouwen wij meer leslokalen. Ten tweede is de UA op dit ogenblik een dikke 50.000 m² aan het verwerven: de Meerminne; residentie Peter Benoit; het klooster; het gebouw De Schutter, waar de nieuwe bib en de Rechten in zullen komen; het gebouw V; het gebouw W; de Ark, waar de diergeneeskunde in komt en we bouwen nog een deeltje bij het gebouw N van Natuurkunde op Campus Drie Eiken. Dus al bij al zal de uitbreiding van de universiteit niet onaanzienlijk zijn. Niet alleen op het vlak van leslokalen, maar ook op het vlak van laboratoria, bureaus, ...

Wanneer denkt u dat de hele verhuisbeweging zal afgelopen zijn?

Eddy Het tienjarenplan loopt tot 2015 en die tijd gaan we uiteindelijk ook nodig hebben denk ik.

Hij zette er een technobeat onder en verspreidde zijn ‘hit' onder enkele vrienden. Ondertussen passeerde ‘The Rackersong' de redactie van Studio Brussel en probeerden oud-studenten het nummer in de Afrekening te krijgen.

In navolging van Gent zal nu ook Antwerpen de mobiliteit van haar studenten proberen te bevorderen door fietsen te verhuren. Voor 50 euro per jaar kan elke student van de associatie terecht bij de Fietshaven aan het Centraal Station om daar een knalgeel exemplaar op te pikken. Er zijn maar liefst 240 fietsen voorzien voor een populatie van ongeveer 30.000 studenten. Snel zijn is dus de boodschap. Meer info: www.fietshaven.be

Om het karakter van Antwerpen als studentenstad in de verf te zetten, werd op 29 september de tweede editie van StuDay georganiseerd op het Theaterplein. Op het programma stonden naast een DJ-contest van Antwerpse Studenten, ook nog verschillende sport- en culturele activiteiten en een optreden van ‘t Hof van Commerce. 's Avonds sloot de studentenparade aan de Stadswaag het geheel af. We hebben ervan genoten.

Op StuDay vond ook de lancering van de nieuwe cultuurcheques plaats. Vanaf nu kan je voor 15 euro 10 cheques voor verschillende cultuurhuizen kopen, waarmee je toegang krijgt tot een voorstelling naar keuze.

De Maastrichtse studentenclub Nsem ijvert voor een taaltest voor docenten die in het Engels willen doceren. Blijkbaar brengt de ontoereikende taalkennis van enkele proffen de kwaliteit van bepaalde cursussen in gevaar.

Het toenemende aantal vakken dat bij onze Noorderburen in het Engels wordt gedoceerd, heeft echter ook voordelen. Zo zeggen de Nederlandse examencommissies zich ernstig zorgen te maken over het toenemend aantal gevallen van fraude.

Studenten blijken namelijk hun woordenboeken op het examen niet enkel te gebruiken om op te zoeken hoe je nu weer ‘kostprijsreductie' in het Engels zegt, maar ook om er de samenvatting van hun cursus in te schrijven.

Over fraude gesproken. Aan de Solvay-opleiding (ULB) werden drie studenten in verdenking van oplichting gesteld, omdat ze oude vragen van het examen boekhouden verkocht hadden aan vijf medestudenten, die er elk ongeveer 2000 euro voor over hadden. Als je slim genoeg bent om 2000 euro voor een waardeloos blad papier te betalen, zou ik je toch aanraden om je toekomst buiten de financiële sector te zoeken.

Overhaaste verhuizingen en onverwachte bijkomende kosten tot gevolg. en dan hebben we het nog niet over de erbarmerlijke staat waarin sommige kamers zich bevinden. Enige wroeging om zo een nest voor honderdvijfenzeventig euro te verhuren treedt blijkbaar niet op bij de eigenaars. Waarom zouden ze ook, als student sta je nog te vaak zwak in je schoenen bij je zoektocht naar geschikte huisvesting.

De administratieve molen wordt weer volop gevoed door een nieuwe stroom studenten die dezer dagen de aula’s bevolken. Her en der gesprekken over geïndividualiseerde trajecten, combinatiejaren en het onvermijdelijke IAJ. Nog maar net gereinigd, en nu al sieren de eerste tag’s de banken. Een teken dat het academiejaar echt is begonnen. Want veel meer dan de portie stress die komt kijken bij het invullen van al dat papier is deze nieuwe start de volgende stap in ons studentenleven, de beste tijd van je leven nietwaar? Een start met een voor sommigen ietwat bittere nasmaak, nog geen twee weken na de proclamaties van de tweede zittijd. De onduidelijkheid en verwarring waren op sommige momenten groot. Bolognakoorts. De ouwe getrouwe kandidaturen weerklinken nog gestadig in de gangen, wanhopig proberen ze zich te verweren tegen het bachelormonster. Maar de winnaar is reeds bekend. De mogelijkheid om zelf deels je studietraject te bepalen zorgt voor een frisse wind binnen de academische wereld. Studenten kunnen verschillende interesses weerspiegeld zien in hun studierichting en dit komt de motivatie alleen maar ten goede. Wel zorgt de wildgroei aan mogelijkheden voor een zware dobber bij de administratie.

Dit jaar staan verschillende vrijwilligers weer op de barricades om jullie, studenten een fantastisch jaar te bezorgen. Laat van jullie horen, laat het Antwerpse studentenleven bruisen als nooit voorheen. dwars brengt jullie maandelijks nieuws vanop alle UA-fronten, slaat zijn vleugels wijd open met artikels van Erasmussen en recenseert film, muziek en variété. Aarzel niet om jullie commentaar te spuien of je mening aan je medestudenten duidelijk te maken. Reageer.

Cinderella Man

Ron Howard, de schlemiel van Hollywood, doet weer eens een poging ons te overtuigen van zijn capaciteiten door een ‘Great American Hero'-verhaal te verfilmen En ja, daar beginnen de problemen. Op zich kan er veel gedaan worden met het verhaal: Bokser is succesvol, wordt rijk, zet alle geld op de beurs. Als de beurs crasht, verliest hij alles en ziet zwarte sneeuw. En vandaar kan er weer gebouwd worden aan een nieuw succesverhaal: from rags to riches, Hollywood's favoriet. Jammer genoeg is Howard een nogal beperkt regisseur. Zijn films zijn altijd vakkundig gemaakt, maar dat niveau overstijgen ze nooit. Bovendien wordt het hele verhaal zo stereotiep en clichématig afgewerkt dat het lijkt alsof je het allemaal al eens eerder hebt gezien. De Amerikaanse Droom, het geloof in de Wederopstanding, het lijkt alsof er in the good old US of A alleen maar superhelden rondlopen. Gevolg: deze film bereikt hoogstens het etiket ‘TV-movie of the Week', maar ook nooit meer. Bovendien maakten de makers ook de afgrijselijke fout Renée Zellweger in te huren. Wat Hollywood in deze ongetalenteerde snol ziet, weet geen redelijk mens, maar in deze film bereikt haar onuitstaanbaarheidsfactor ongekende hoogtes. Jammer dat deze recensent zo hard moet zijn, maar kan iemand deze dame aub uit haar (en ons) lijden verlossen? Wij danken u alvast. Enkele lichtpuntjes waren er wel in dit twee uur en half durende emo-festijn: Russell Crowe zet een overtuigende rol neer, ondanks het beperkte materiaal waarmee hij moet werken. Daarnaast heeft de film ook wel enkele goeie momenten, met name de vechtscènes. Howard heeft heel erg leentje-buur gespeeld bij Scorcese's “Raging Bull”, dus die scènes zitten wel snor: snoeihard, zeker met de even harde soundtrack op die momenten. Vandaar dat je na de film toch buitenkomt met een goed gevoel: de laatste twintig minuten telt één lange vechtscène, het Ultieme Gevecht, lekker gefilmd en uiteraard met een happy ending, of wat had u gedacht?

SCORE: 50%

Charlie & the Chocolate Factory

Tim Burton did it again! De geniale sprookjesverteller is erin geslaagd de klassieker van Roald Dahl om te toveren tot een even hypnotiserend beeldenverhaal. De uitbundige aankleding van de film en de absurde dialogen zijn erg authentiek, in de stijl van het boek. Hij wordt bovendien geholpen door een onwerelds goede Johnny Depp, die alle genres is overstegen en uitgegroeid is tot manusje-van-alles van Hollywood. Onmogelijk te typecasten, onmogelijk te miscasten. Voor de rest verwachtten we niet veel van deze film, zolang het verhaal maar getrouw werd gevolgd. Vandaar ook onze treurnis over de afwijking van het boek: vader Wonka was niet echt nodig, maar ach, misschien is dat het kind in ons aan het woord.

SCORE: 70%

The Wedding Crashers

Het vriendengroepje rond Owen Wilson en Vince Vaughn heeft weer een vehikel gevonden waarrond ze hun komische gaven kunnen ophangen, en dat doen ze dan ook gretig. In ware ‘boys will be boys'-stijl vuren ze de ene platte mop na de andere op het publiek af. In combinatie met de onnavolgbare cool van Christopher Walken – ‘Mr. Cool' himself – lig je strijk van het lachen, tenzij je Pieter De Crem heet. Tijd om na te denken heb je niet. Althans niet in de eerste helft, die dan ook erg genietbaar is, zeker als je lachspieren op ‘'full force' staan. Deel twee wil je jammer genoeg nog een zedenles meegeven, en daar gaat de film finaal ten onder. Laat het een les zijn voor de makers: dit soort films dient niet om te beleren, maar om te laten lachen. Als je hogere ambities hebt, zorg dan alstublieft voor betere fundamenten. Nu gaan ze namelijk totaal op hun bek. Voorstel: betaal de helft van een ticketje en ga na 45 minuten naar huis. Gegarandeerd gelachen en niet geërgerd, wat moet een mens nog meer hebben?

SCORE: 50%

Senioren

De meeste vrije studenten zijn echte senioren met een gemiddelde leeftijd van 55 à 60 jaar. Sommigen zijn ouder, zij behoren tot de generatie die in de jaren '50 op de schoolbanken zat van het middelbaar onderwijs. Deze generatie kon, mits grote financiële inspanningen van hun ouders, het middelbaar onderwijs afmaken. De stap naar de universiteit was toen erg groot en voor vele ouders was dit een onbetaalbare zaak. Vandaag hebben de jongeren er geen benul van welke inspanningen in die tijd aan de dag moesten gelegd worden om kinderen – lees “jongens” – te kunnen laten studeren. Meisjes kwamen in die tijd zo goed als niet aan universitaire studies toe, zelfs een klassieke middelbare opleiding werd voor hen al in vraag gesteld. Meisjes gingen naar de “huishoudschool”, zij waren immers bestemd om een goede huismoeder te worden. Gelukkig maar behoort dat ondertussen tot een ver verleden. In een aantal faculteiten hebben de dames nu de meerderheid.

In de faculteit Geschiedenis is het ons opgevallen dat op rust gestelde legerofficieren een meerderheid zijn van de vrije studenten. Zou er dan toch een link blijven bestaan tussen krijgskunst en geschiedenis? Vele van de als vrije student ingeschreven senioren hebben in het beroepsleven steeds hun boterham verdiend met geestelijke arbeid, en willen nu in hun vrije tijd hun geest voor de volle 100% alert houden. Senioren die ingeschreven zijn als vrije student hebben nog steeds de drang om die dingen te doen waar zij in hun jeugd geen of onvoldoende kansen voor hebben gekregen. De interesse is steeds blijven bestaan, maar van examenkoorts hebben ze ook nu geen last meer.

Scherp staan

We vonden zelfs één vrije student die een voorbeeld wou stellen voor zijn kinderen, om te bewijzen dat universitaire studies mits een gezonde dosis talent en door stevig te studeren een haalbare kaart zijn.

Bij deze ook een boodschap aan de jongeren. Veel van jullie ouders moeten, ook vandaag nog, de nodige inspanningen doen om jullie het studeren mogelijk te maken. Voor ons hoort studeren meer bij het studentenleven dat het bij jullie het geval is. De juiste balans vinden tussen studentikoos zijn en studeren is en blijft de boodschap.

In naam van de vrije studenten wens ik jullie bij de komende examen alle succes toe en een mooie toekomst in het latere beroepsleven. Weet dat ook daar de wereld soms keihard kan zijn. Het gezegde “de aanhouder wint” is zeer zeker van toepassing.

Waar betekent de associatie voor Josse Van Steenberge?

Josse Van Steenberge: Ik vind de associatie zeer toekomstgericht. Persoonlijk hoop ik dat de associatie de universiteit van de toekomst wordt en dat er tussen de huidige universiteit en de hogescholen samenwerkingsverbanden kunnen gezocht worden, zonder dat daar ingewikkelde juridische structuren voor nodig zijn. We zouden als een nieuwe universitaire structuur naar buiten willen treden. Als een geheel dat het volledige hoger onderwijs overkoepelt. Een onderscheid zal er natuurlijk altijd blijven: de hogescholen bieden een meer professioneel gerichte opleiding aan en de universiteit biedt academisch gerichte opleidingen aan. Maar we zouden graag de kloof tussen beide onderwijsvormen willen dichten, door meer samenwerking en meer en betere overstapmogelijkheden.

Wat wordt de rol van de Antwerpse associatie in Vlaanderen?

JVS: De associatie van Antwerpen moet een van de drie grote universiteiten van Vlaanderen worden, naast Gent en Leuven.

De associatie zorgt ervoor dat de hogescholen meer toegang krijgen tot onderzoeksmiddelen. De hogescholen met opleidingen van twee cycli zullen ook academische opleidingen kunnen aanbieden Wat zijn de voordelen voor de universiteit, als lid van de associatie?

JSV: Voornamelijk schaalvergroting. Er is geen enkele reden waarom bijvoorbeeld de kunstopleiding of de opleidingen ontwerpwetenschappen en industriële ingenieurs niet tot de universiteit zouden kunnen gaan behoren. Met de uitbreiding van de studierichtingen zou het aantal studenten aan de universiteit stijgen en de universiteit zou dankzij deze schaalvergroting ook op internationaal niveau groeien. Ik denk dat dat het voornaamste voordeel is voor de universiteit.

Aangezien de associatie nog maar net van start is gegaan, houdt ze zich momenteel voornamelijk bezig met werkgroepen, commissies en projectgroepen. Daarin wordt besproken hoe de associatie opgebouwd zal worden (bijvoorbeeld besprekingen rond accreditatie, samenstelling van de nieuwe faculteiten, etc.). Welke rol vervult de student hierin en hebben de studenten hierbij beslissingsverantwoordelijkheid?

JVS: Op dit ogenblik is de inbreng van de studenten binnen deze werkgroepen en commissies weinig zichtbaar. Er zijn wel zeer goede contacten met de ASRA (Algemene Studentenraad Associatie Antwerpen), en we zien hen ook als werkgroep binnen de associatie. De beleidsplannen van de associatie worden voorgelegd aan de verschillende raden binnen de universiteit en de hogescholen en daar zijn de studenten ook vertegenwoordigd. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de onderwijsraad van de UA. De rol van de student binnen de Associatie zal in de toekomst zeker en vast uitgebreid worden, maar we besparen ons in deze fase dubbel werk door niet zelf een aantal raden op te richten waarbinnen studenten vertegenwoordigd zijn.

Gent

De Schamperkliek trekt elke maandagavond door de Sint-Pietersnieuwstraat, op zoek naar een geschikte kroeg. Het café van de Vooruit dringt zich meestal op als eerste keuze. Groot en gezellig, met niet alleen frisse pintjes, maar ook een lekkere dagsoep, is het de ideale plek om na een concert of voorstelling nog even te remenissen. De Vooruit zit spijtig genoeg meestal goed vol, dus richten we onze blik op het StuBru-etablissement aan de overkant, café Stereo. Daar eisen we met veel poeha de loungeruimte op de eerste verdieping op. De muziek is er goed, de pintjes zijn er Stella en de zetels zijn er zebra…

Niet veel verder, in de Walpoortstraat, ligt de Marimain. Een typisch volkscafé met een zalig terras dat (strategisch) lager ligt dan de rest van de straat. Dit geeft het cliënteel een goed overzicht van de straat en een mooi zicht op de onderlijven van passerende coecetines. Met zonnig weer een must.

Wat ook niet op de lijst mag ontbreken is de Bluesette, een eetcafé op de Sint-Kwintensberg. Je krijgt er heerlijke spaghetti aan een economische prijs, je wordt er met een glimlach bediend en je kan er tot 3 uur ’s nachts aan de toog hangen. Wie dan nog zin heeft in een feestje, kan altijd afzakken naar de π-nuts in de Graaf Arnulfstraat.

Een kroegentocht in Gent is niet compleet zonder een bezoek aan de Overpoort. Binge drinking, cantussen, een bierbowling: voor elk wat wils. Wie graag een feestje bouwt en het niet erg vindt om twee vierkante meter met twintig anderen te delen, kan terecht in cafés zoals Père Total en de Tequila. En voor hen die gewoon een café zoeken om wat stoom af te blazen is er natuurlijk de Salamander.

Antwerpen

Op vrijdagnacht verdwalen we in de straten van ’t Stad en wordt onze ziel terstond amoureus. We gaan van start met een bezoekje aan de Ossenmarkt, op het terras van een van de vele cafés: de Kassa 4. Wie voorbijwandelt ziet slechts een kleine ruimte met bar, maar achter de toog bevindt zich een tweede kamer, mét zithoek. Liefhebbers van onvervalste rock en amberkleurige ‘bollekes’ komen zeker aan hun trekken.

Aan de Ossenmarkt vinden we ook de Antwerpse versie van de Salamander, het stamcafé van verscheidene studentengroepen, waaronder Lingua en de Wikings. In de Pieter van Hobokenstraat stappen we de Highlander binnen, naar eigen zeggen de enige Schotse pub van Antwerpen. Naast Guinness kan men zich hier ook lazarus zuipen aan McEwan’s, geserveerd in een traditionele tinnen mok.

We verlaten de studentenbuurt en waggelen richting Groenplaats. In de Jezuïetenrui stuiten we op de Molly Bloom’s. Dit is een piepkleine Ierse pub, uitgebaat door een platte, rasechte Sinjoor. We drinken er appelcider en kijken naar het kampioenschap hout kappen, terwijl de uitbater lawaai maakt met zijn vaste klanten. Er hangt een gezellige sfeer in dit cafeetje, waar vroeger Ierse Antwerpenaren zich een stuk in de kraag zopen voordat ze in het rechts-nationalistische café de Leeuw van Vlaanderen even verderop rel gingen schoppen.

De Jezuïetenrui komt bijna onmiddellijk uit op de Melkmarkt, waar we de Muze binnenwandelen. Het bekendste jazzcafé van Antwerpen, dat z’n hoogdagen in de jaren 60 kende, baadt nog steeds in die rokerige sfeer. Bijna iedere avond zijn er live jazzconcerten. Dat de prijs van de drank 50 à 70 cent naar omhoog gaat tijdens die concerten, moet je er maar bijnemen.

Leuven

We volgen onze collega’s van Veto naar hun stamcafé, de Libertad, in de Muntstraat. We zetten ons aan een tafeltje op het terras en bestellen een pintje. Vanop ons plekje hebben we een mooi zicht op de bedrijvigheid in de Muntstraat. Behalve studenten passeren ons agenten, een troep mannen en vrouwen in maatpak, Titus de Voogdt en de occasionele ongewassen randfiguur.

We laten de mannen en vrouwen van Veto achter en banen ons een weg naar het Ladeuzeplein en café Carlisse, voor een zeer dualistische ervaring. Wel zeer aparte versiering: plastieken bloemen rond cilindervormige lampomhulsels aan het plafond, een spuuglelijke mozaïek achter de bar. Ondanks het onaangename geurtje genieten we van de sfeer en van klassiekers als Herbie Hancock en Max Romeo.

Vlakbij het station, op de Tiensevest, stappen we Den Ouwen Tijd binnen. Een grote open ruimte met in het midden pooltafels en aan het einde de bar. Niet zoveel studenten, wel veel ouwe bezekes. De charme van Den Ouwen Tijd ligt voor ons vooral in zijn ligging: hier kunnen we rustig een pintje drinken terwijl we op de trein wachten.

Brussel

Voor het Brusselse en laatste deel van onze ‘Kneipentour’ mogen we rekenen op de medewerking van enkele locals. Zij loodsen ons doorheen de zonnige straatjes van de hoofdstad: ici Bruxelles! De eerste stop is Mappa Mundo aan het Sint-Goriksplein. Het café baadt in een koloniale sfeer, bijna alles is van hout en er hangen wereldkaarten aan de muur. Door het mooie weer is het terras bijna volledig bezet. De prijzen zijn niet mals, maar de cocktails zijn ten zeerste aan te raden.

Vlakbij de Mappa Mundo, in de Sint-Katelijnestraat, bevindt zich de Monk. Een echte bruine volkskroeg en bovendien heel Vlaams. Bij ons pintje vertellen onze metgezellen dat dit ook het stamcafé is van Patrick Riguelle, die gast van Kadril en de Laatste Showband. Andere Vlaamse cafés die volgens onze rondleiders een must zijn in Brussel zijn o.a. café Roskam, op de Vlaamsesteenweg, en de Walvis in de Anton Dansaertstraat.

Onze laatste stop is l’Archiduc, in de Anton Dansaertstraat. Wie van art deco houdt, komt hier volledig aan zijn trekken. Maar de meeste mensen komen hier natuurlijk voor de muziek. L’Archiduc is een jazzcafé over de hele lijn. De prijzen zijn er hoog, je kan er sigaren kopen en tijdens de weekends zijn er live concerten van onder andere Jef Neve. Als de portemonnee het toelaat, is deze bar een absolute must voor elke jazzliefhebber.

Naar jaarlijkse traditie worden op 27 mei de UA eredoctoraten uitgereikt. Dit jaar mogen de faculteiten Rechten, Letteren en Wijsbegeerte en Biomedische Wetenschappen samen het Instituut voor Ontwikkelingsbeleid en -beheer verdienstelijke onderzoekers uit hun onderzoeksgebied lauweren.

De faculteit Rechten koos voor professor Hugh G. Beale van de universiteit van Warvick. Zijn belangrijkste bijdrage situeert zich in de verbetering van het contractenrecht en de ontwikkeling van een Europees gemeenschappelijk referentiekader op dat vlak.

Professor Jonathan Israel van het Institute for Advanced Studies in Princeton krijgt een eredoctoraat van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Hij slaagt erin om, ondanks de huidige versnippering van het historisch onderzoek, alle domeinen van de historische werkelijkheid te integreren tot een coherente synthese.

Professor Ken Sanders van de universiteit van Nevada werd voorgedragen door de Biomedische Wetenschappen voor zijn baanbrekend werk over de moleculaire en fysiologische mechanismen die aan de basis liggen van de werking van de onwillekeurige spieren in het maag-darmkanaal.

Het IOB koos voor professor Dani Rodrik van Harvard University wegens zijn kritische analyse van de processen van economische groei, economische ontwikkeling, handelspolitiek en globalisering.

Tenzij je hun richting studeert begrijp je hoogstwaarschijnlijk niets van de kwaliteiten van deze doctorandi. Misschien moet je dan maar gewoon naar de plechtige ceremonie komen voor HKH Prinses Mathilde, die aanwezig is vanwege haar persoonlijke band met de ontvanger van het eredoctoraat voor algemene verdiensten. Dat gaat naar UNICEF, de organisatie die onder meer een cruciale rol speelde bij de totstandkoming en naleving van het Verdrag op de Kinderrechten.