Wat El Profesor is voor een bankoveral, is Unifac voor het Antwerpse studentenleven op de Stadscampus. dwars sprak met Jan Schelfhout, de kersverse voorzitter van deze overkoepelende organisatie. Unifacs missie? “De student een perfecte tijd aan de Stadscampus laten beleven”, vertelt Jan. De enthousiastere eerstejaars komen op de Verkenningsdagen voor het eerst in aanraking met de in 1967 opgerichte club. De beroemde barbecue met aansluitend de nog beroemdere cantus, waar menig eerstejaars over naar huis schrijft, wordt mogelijk gemaakt door Unifac.

De enthousiaste eerstejaars genieten van Unifacs rol als overkoepelende studentenvereniging aan de Stadscampus op 23 september tijdens Students on Stage. “Het is een festival en de grote opening van het academiejaar. Iedereen krijgt die namiddag vrij van UAntwerpen.” Op het zeven uur durende evenement is goedkope drank aanwezig. “Die prijzen kan je nergens anders in de stad vinden”, maar er is meer. “Iedereen leert elkaar kennen. Vaak gaat heel de aula mee naar Students on Stage. Het is voor veel eerstejaars het eerste feest met hun nieuwe vrienden. Of het is de plek waar ze nieuwe vrienden maken.” Unifac organiseert dit niet alleen; als overkoepelende vereniging doet ze dit samen met vrijwel alle studentenclubs van de Stadscampus. “Alle clubs laten zichzelf zien. Ze delen goodiebags uit en verkopen lidkaarten. Het is dé kans om clubs beter te leren kennen. In het begin van het eerste jaar komt er zoveel informatie op je af. Dan is het fijn dat je even naar een club kan gaan voor een babbeltje”, vertelt Jan terugdenkend aan zijn eerste jaar.

Wanneer de inkt van je studentenkaart volledig opgedroogd is, voorziet Unifac ook nog het nodige vermaak. Denk hierbij aan De Grote Verwarringsquiz, het galabal of het cultuurfestival Calamartes in het tweede semester. Calamartes is het evenement waar elke studentenvereniging gericht op cultuur het beste van zichzelf laat zien. Op het cultuurfestival in de majestueuze spiegeltent is onder andere ieders favoriete studentenblad dwars hofleverancier van thee met haar theecantus. Daarnaast worden ouderen uit het woonzorgcentrum in de watten gelegd met de TD Pensionné. “We hebben speciale wafels en een dj die oude schijven draait. Je ziet dat ze daar helemaal van opfleuren.”

Unifac heeft zoals eerder vermeld een duidelijk doel voor ogen: “De student een perfecte tijd aan de Stadscampus laten beleven”. Dit alles doet ze aan de hand van vier pijlers: informeren, coördineren, organiseren en vertegenwoordigen. Unifac is de olie van de door de negentien kringraadclubs gevormde motor. De kringraadclubs omvatten faculteits-, departements-, studiegerelateerde en themaclubs. “We vertegenwoordigen de clubs in de Stuvoraad en de Studentenraad.  "Unifac zet zich ook in om het stereotype te verbreken: “Veel ouders willen niet dat hun kind bij een club gaat. Er wordt vaak gedacht: die drinken alleen maar en studeren niet, terwijl er zoveel clubs zijn die veel andere activiteiten hebben.” Om het beeld van het studentenleven en daarmee het engagement te verbeteren, heeft Unifac samen met het Antwerps Studentenoverleg een campagne opgezet om een minder eenzijdig beeld van het studentenleven naar buiten te brengen. “Het studentenleven bestaat uit veel meer dan alcohol en enkel standaardactiviteiten. Sommige clubs drinken helemaal niet. Er zijn tal van andere activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan een evenement als bloedinzamelactie Bloedserieus, georganiseerd door Prisma. We willen dat meer in de kijker zetten.”

ook feest buiten de stad

Jarenlang hadden de buitencampussen een tegenhanger voor Unifac: ASK-Stuwer. Die organiseerde daar de Openingsdag, de cocktailparty, de Go-Kart Race (met de cheerleadwedstrijd) op campus Middelheim en nog veel meer. Door wat gedoe binnen de organisatie zijn ze tijdelijk inactief. Er wordt momenteel hard gewerkt aan een waardige opvolger. In de tussentijd worden de Wilrijkse studentenverenigingen ad hoc gecoördineerd door zichzelf of met hulp vanuit de universiteit. Het unief zet ook op lange termijn alles op alles om het Wilrijkse studentenleven een boost te geven. Denk hierbij aan de sinds dit academiejaar geopende woontoren op campus Drie Eiken of aan de aanstaande feestzaal die vanaf academiejaar ’26–’27 op het naast campus Drie Eiken gelegen Fort VI voor het nodige feestvertier zal zorgen. Uit de samenwerking van de Wilrijkse studentenclubs is ook de Campus Kick-Off geboren. Op 23 september bouwen de verenigingen van campus Drie Eiken, campus Middelheim en campus Groenenborger zelf een groot feest op campus Groenenborger. Het is weliswaar een kleiner evenement dan Students on Stage, maar daarom niet minder gezellig. Volgens de aankondigende flyer: “De Campus Kick-Off is de perfecte gelegenheid om je nieuwe thuis te ontdekken en je comfortabel te voelen op de campus.”

Kortom: of je nu op de Stadscampus of een van de buitencampussen studeert, er is genoeg te beleven. dwars wenst je alvast veel plezier!

Voor de lezers die nog niet zo bekend zijn met improvisatietheater, krijgen we alvast een woordje uitleg. “Het is theater zonder een script of tekst,” vertelt Julie. “We doen allemaal korte spelletjes of oefeningen waarbij we met suggesties werken, die ons in een bepaalde richting laten gaan en een leuk resultaat teweegbrengen.” Anke geeft het voorbeeld van het spelletje ‘freeze’: “Je hebt twee spelers op het podium die een scène spelen. Iemand uit het publiek mag dan freeze roepen. Op dat moment mogen de spelers niet meer bewegen, een van de twee wordt weggetikt, en iemand nieuw komt erin die dan vanuit dezelfde bevroren positie een andere scène moet beginnen spelen.”

Tijdens hun trainingen spelen ze deze spelletjes, of werken ze wat dieper rond een bepaald thema, zoals bepaalde genres of manieren om je lichaam te gebruiken. “Er is heel veel te leren,” zegt Anke. “Vanaf dat je op het podium staat, ben je impro aan het doen, wat al goed is, maar je leert wel veel bij.” Je verbeelding loslaten op deze manier is niet voor iedereen even gemakkelijk, en daarom is laagdrempeligheid een belangrijke waarde voor hen. “Je mag gewoon binnenlopen, al onze trainingen zijn helemaal open. Als je je niet helemaal comfortabel voelt, ben je ook altijd welkom om gewoon eens te komen kijken.” Julie voegt daaraan toe: “We staan echt voor openheid, er is geen ervaring nodig, en als je eens niet kan komen, is dat ook niet erg.”

Ze hechten ook veel belang aan het groepsgevoel. Iedereen is welkom, of je nu van de universiteit of hogeschool komt, je moet zelfs geen student zijn. Daarnaast zetten ze in op teambuilding. Arthur vertelt daar wat meer over: “We proberen dit jaar om veel teambuildings te organiseren. De trainingen zelf zijn al heel persoonlijk met veel interactie: op die manier zijn we niet gewoon een improgroep, maar echt vrienden die samen impro doen. Daar blijven we ook op inzetten.” Ook solidariteit is belangrijk: ze staan altijd klaar om mensen te helpen die moeite hebben de teambuildings bij te wonen omwille van financiële problemen of beperkingen en benadrukken dat ze een LGBTQIA+-safe space zijn.

Geïnteresseerd? Bij De Mimosaurus staan ze dus alvast klaar om je met open armen te ontvangen. Ze houden elke woensdagavond training in Prinses16, waar iedereen welkom is. Als je iets minder graag op een podium staat, kan je altijd komen kijken naar hun jaarlijks optreden.

Guillermo vertelt erg enthousiast over spelen in het orkest. “Het is een leuke extra activiteit. Als je van muziek houdt, is het orkest de ideale manier om je gedachten te verzetten. Iedereen die een blaas- of slaginstrument bespeelt, is welkom. Als je geen muziek studeert, is spelen in de harmonie een mooie manier om toch met muziek bezig te blijven. Als je wel muziek studeert, is het een relaxte manier van muziek maken.”

Zelf kwam Guillermo via een vriend bij de studentenharmonie terecht. “Toen ik voor het eerst naar een repetitie ging, verwachtte ik een soort auditie. Dat was niet het geval. Iedereen is welkom”, vertelt hij. De harmonie hield lang jaarlijks twee open repetities. Dat is nu niet meer het geval: “Elke repetitie is een open repetitie. Als je graag muziek speelt en ons halverwege het jaar tegenkomt, ben je ook welkom.” Na de repetities gaat het orkest steevast op café: “We zijn een grote groep en er worden veel vriendschappen gevormd.”

“Momenteel hebben we ongeveer twintig muzikanten. Elk instrument dat binnen een harmonie past, is welkom. Bij een harmonie worden enkel blaasen slaginstrumenten gebruikt. In tegenstelling tot een symfonie waar ook snaarinstrumenten van de partij zijn.” Het repertoire van ASH varieert en is moeilijk te definiëren. Guillermo doet een poging: “We spelen muziek die je niet snel zou meezingen.” Wat ze dan wel spelen? Bekende en minder bekende orkestmuziek. “Vorig jaar speelden we in ons laatste concert bijvoorbeeld de soundtrack van de film How to Train Your Dragon.”

Speel je zelf geen instrument? Dan ben je welkom op hun concerten. De studentenharmonie, onder leiding van dirigent Remi De Ceuster, organiseert er twee per jaar. Daarnaast zijn ze ook te vinden op andere evenementen: “Vaak spelen we op de academische jaaropening. Vorig jaar speelden we op de Urban Trail, een loopwedstrijd door gebouwen. Wij speelden toen op campus Sint Lucas Antwerpen van Karel de Grote Hogeschool.”

Ben je enthousiast geworden? Klaar om iedereen omver te blazen? De eerste repetitie is op maandag 30 september om 19u30 op de derde verdieping van Prinses16.

Als Taal- en letterkundestudente was ik alvast opgelucht dat het college niet alleen over publiek- of privaatrecht zou gaan, met alle bijhorende termen waar ik niet veel van begrijp. Van Goethem wou zijn carrière in rechten en geschiedenis combineren om het te hebben over het irrationele in beide disciplines aan de hand van drie casussen over rituele verbindingen. De eerste casus ging over rechtstaal en ik vreesde al dat ik niet meer ging kunnen volgen vanaf het begin van het college. Gelukkig erkende Van Goethem zelf dat dit onderwerp weinig toegankelijk is voor niet-ingewijden. Waarom rechtstaal onderdeel uitmaakt van het irrationele facet van het recht is voor mij als talenstudent dan wel heel herkenbaar. “Je benoemt en je creëert”, legde hij uit en dat is in rechten onvermijdelijk, want mensen houden van regeltjes en die moeten bevestigd worden door ze neer te schrijven.

De tweede casus ging over het zondebokritueel als juridisch proces. Van Goethem haalde enkele voorbeelden aan, het een al wat bekender dan het ander: het boek Job, de heksenexecuties en het proces van Nicolae Ceauşescu – dat ik na een lange zoektocht op Google terugvond, want in mijn notities had ik zijn naam genoteerd als Charlesnesque. De laatste casus begon Van Goethem met de uitspraak dat recht een methode is en geschiedenis een manier van zijn. Dit werd met gelach onthaald, waarschijnlijk een grapje binnen de faculteit Rechten. De rest van deze casus lag gelukkig dichter bij de faculteit Letteren en Wijsbegeerte en werd voor mij herkenbaar toen Van Goethem uitlegde dat verhalen binnen een samenleving van essentieel belang zijn en helend kunnen werken bij de verwerking van leed. Vooral in het geval van massageweld waarbij er niet altijd een schuldbekentenis en schulderkenning is op het einde van een proces, zijn verhalen een bron van hoop voor de slachtoffers. Dat zijn onderzoek zijn passie is, merkte ik vooral tijdens dit onderdeel van zijn college. Van Goethem wist veel te vertellen over de complexiteit van daderschap, het helende effect van erkenning en de verbinding van hoop die ontstaat door verhalen. Taal en geheugen zijn naast recht en geschiedenis ook rituele krachten waarbij verhalen de connectie zijn tussen verleden, heden en toekomst. Van Goethem eindigde zijn laatste college door recht te verbinden met geschiedenis, als “de diepste kernen van ons zijn".

En zo kwam er een einde aan zijn vele jaren aan de universiteit en ik geloof dat dit allesbehalve makkelijk geweest kan zijn. Al sinds 1976 maakte Van Goethem deel uit van Universiteit Antwerpen en dat vindt hij altijd grappig om aan jonge studenten te vertellen. “Is het nu 1976 of 1876, zo’n verschil is dat niet voor jonge studenten”, grapte hij aan het begin van het college. Tijdens dit afscheidscollege werd het me ook zeker duidelijk waarom hij als docent een mooie verzameling Gobelijntjes heeft gewonnen in. Zijn uitleg is informatief en duidelijk, maar ook grappig en heel fijn om te volgen. Na een groot applaus en een staande ovatie wendde hij zich terug tot de microfoon om het publiek tot stilte te manen: “Ga toch zitten”.

Wie een passie heeft voor muziek en graag wil blijven spelen op de universiteit, zal zeker passen binnen SCS. Over welke instrumenten dit gaat en wat symfonisch nu eigenlijk betekent, legt Celine ons uit: “Symfonisch, dat wil eigenlijk zeggen het typische beeld van een orkest met violen en blazers, alles erop en eraan.” De strijkers, die je dus niet terugvindt in een harmonie, zijn een belangrijk deel van het orkest. “Je zou het kunnen zien als een strijkorkest met blazers”, legt Mees uit; zo benadrukt hij het belang van violen, altviolen, celli en contrabassen voor een symfonisch orkest.

Iedereen is welkom, laten ze ons weten. “Ons kernpunt is dat we laagdrempelig en toegankelijk zijn”, vertelt Celine. “We verwelkomen zowel studenten als alumni, van de hogeschool en de universiteit.” Audities doen ze ook niet: wie met een instrument overweg kan, kan komen meedoen. Het is dus een heel diverse groep, met een heel fijne dynamiek, zegt Celine: “We hebben één groot ding gemeenschappelijk en dat is muziek. Dat brengt ons samen.” Mees gaat hiermee akkoord: “In een muziekvereniging zitten is enorm verbindend.” Aan dat groepsgevoel hechten ze ook veel belang: naast hun repetities organiseren ze ook af en toe een repetitiedag- of weekend en gaan ze achteraf vaak samen op café.

SCS repeteert elke zondagavond in Prinses16 om 19u, waar ze toewerken naar twee concerten per jaar: een kleiner kerstconcert en een groot concert in mei. “Het is een heel leuke manier om de week te starten”, vertelt Mees over de repetities. “Door samen te musiceren hebben we geen zondagsgevoel.” Mees legt ons uit wat ze daar dan precies spelen. “We leggen de focus op klassieke muziek. Op een concert spelen we meestal een ouverture, een solowerk, een deeltje van een symfonie, en filmmuziek.” Ze weten ons alvast te zeggen dat dat laatste deel volgend jaar uit de Sound of Music zal komen. Zo gaan ze, passend bij hun naam, volgend jaar voor het thema ‘sound’. Geen nood dus voor degenen die zelf geen instrument spelen, maar wel de liefde voor muziek delen: naast hun concerten elk semester, zijn ze ook alvast te zien op 9 oktober op de cultuuravond van Rubi. Voor wie geïnteresseerd is, organiseren ze op 29 september en 6 oktober om 19u open repetities in Prinses16. Hier kunnen nieuwe spelers eens meekijken of meespelen. Misschien word jij dus wel één van hen!

Elke dinsdagavond repeteert het koor van 19u tot 22u in Prinses16 ter ontspanning en ter voorbereiding op hun optredens. Het UKA is namelijk in volle glorie te aanschouwen op hun jaarlijkse lente- en winterconcert. Ook zijn ze regelmatig te vinden op proclamaties en op 16 oktober laten ze iedereen horen hoe cantusliedjes moeten klinken op hun eigen cantus.

Het koor doet met haar leden meer dan zingen: “Na de repetitie gaan we gewoonlijk op café in ‘t Waagstuk, we organiseren twee keer per jaar een ledenweekend en we doen een barbecue. We zijn bovendien net terug van onze reis, die dit jaar naar de Provence ging.”

De sfeer die binnen het UKA heerst, zie je ook terug in het repertoire: “We zijn geen klassiek koor. We spelen vooral gekende liedjes: veel popliedjes, maar ook moderne koorwerken.” Veel van die liedjes zijn te vinden op hun gelijknamige YouTube-kanaal. Jaedi’s aanrader? “’Fire’”

Het UKA zingt ook internationaal: “We doen dit jaar weer mee aan de European Choir Games, die deze keer plaatsvinden in Denemarken”, vertelt Jaedi enthousiast. Door hun repertoire en de goede sfeer die het UKA ook op het podium uitstraalt staan ze internationaal bekend als the party choir of the sexy choir.

“We zijn nu met 50 à 60 leden. Onze doelgroep is niet per se studenten die veel koorervaring hebben, hoewel die ook zeker welkom zijn. In de eerste plaats zijn we op zoek naar mensen die graag zingen, bijvoorbeeld onder de douche of op een cantus, en denken: dat wil ik vaker doen.” Jaedi nodigt iedereen uit: “De meeste studenten beginnen bij het UKA zonder ervaring. Je groeit er vanzelf in. Dat was bij mij ook het geval.”

Enthousiast geworden? “Aan het begin van elk semester is er een stemtest om te bepalen of je toonhoogtes van elkaar kunt onderscheiden en tot welke stemgroep je behoort.” Het koor nodigt tijdens de repetities soms ook stemcoaches uit om nieuwe technieken aan te leren. Jaedi stelt tevreden: “Binnen een jaar leer je veel technieken om je stem en ademhaling onder controle te krijgen.”

Op dinsdag 1 oktober om 19u in Prinses16 is de eerste open repetitie. Heb je deze toevallig gemist? Niet getreurd: ook later in het jaar is iedereen altijd welkom verzekert Jaedi.

Ik sprak met Dorien Depover en Isabelle Vloeberghs, die zich allebei bij het STIP inzetten voor het mentale welzijn van de studenten. Dorien legt uit wat het STIP, ook wel het studenteninformatiepunt, precies inhoudt. “Het STIP is een algemene balie waarachter verschillende diensten zitten. Wij als studentenpsychologen behoren tot de dienst voor studieadvies en studiebegeleiding. Daar kunnen studenten terecht met vragen over studeren, maar ook als ze mentale problemen hebben. Er is ook een sociale dienst voor vragen over financiële zaken, studietoelagen en dergelijke. Daarnaast is er een team met zorgcoördinatoren die instaan voor het toekennen van faciliteiten."

Er bestaan bepaalde criteria voor het toekennen van de faciliteiten, zoals een verslag of ingevuld document door de psychiater of klinisch psycholoog bij autisme of ADHD. Dat komt dan bij de zorgcoördinatoren terecht. “Zij staan in voor de faciliteiten, de communicatie met docenten en een stuk van de begeleiding. Als er dan extra psychologische begeleiding nodig is, komen de studenten bij de studentenpsychologen terecht”, zegt Isabelle. Deze faciliteiten zijn aanpassingen op vlak van lessen en examens die leerlingen kunnen aanvragen. Dorien en Isabelle geven me hier meer informatie over: als voorbeelden noemen ze meer examentijd, mondelinge toelichting van de prof bij de examenvragen of examenspreiding. “Het gebeurt vaak dat de zorgcoördinator contact opneemt met de docenten om te vragen of ze met bepaalde situaties rekening kunnen houden”, vertelt Isabelle hierover. Op die manier is de docent op de hoogte en spreken ze bijvoorbeeld de leerling niet als eerste aan wanneer ze moeite hebben met interactie in de les. Dorien voegt hieraan toe: “Vaak wordt ook met de student besproken waar die nood aan heeft, bijvoorbeeld spraakassistentie bij dyslexie. Dat is niet voor iedereen nodig.”

mentaal welzijn

Wanneer ik vraag naar die psychologische dienst, weet Isabelle me het volgende te vertellen: “We zijn met een vijftien à zestien klinisch psychologen en orthopedagogen. Wij bieden vooral psychologische begeleiding van korte duur aan. De vragen die we krijgen, zijn heel uiteenlopend. Soms hebben ze te maken met studeren, denk bijvoorbeeld aan faalangst of uitstelgedrag. Langs de andere kant zijn er ook veel aanmeldingen van studenten die kampen met een depressie of angst of bijvoorbeeld problemen binnen het gezin hebben. We bekijken samen met de student wat die nodig heeft om te kunnen groeien. Meestal is dat een begeleiding binnen onze dienst. Als we inschatten dat langdurige begeleiding nodig is, zoeken we samen naar een psychotherapeut buiten de universiteit.” Het aantal studenten dat begeleiding krijgt bij het STIP vermindert zeker niet, vertellen ze me. “Er blijven zich heel veel studenten aanmelden, met alle mogelijke psychologische vragen.”

Wanneer ik vraag of ze het gevoel hebben dat studenten toch nog moeite ervaren met het zoeken naar hulp, bevestigt Dorien die indruk: “We hebben soms wel de indruk dat psychologische hulp na corona bespreekbaarder geworden is onder studenten, maar voor sommigen blijft het natuurlijk wel een grote stap om die hulp te vragen. We proberen het zo laagdrempelig mogelijk te maken.” Studenten kunnen bijvoorbeeld ook chatten of bellen met het STIP, of een mailtje sturen. Het is dus niet altijd nodig om fysiek naar de balie te stappen. Isabelle pikt hierop in: “We merken dat er een aantal studenten zijn die te lang wachten, waarbij we tijdens het intakegesprek zien dat ze al heel lang met problemen worstelen. Zij hebben dan vaak getwijfeld om een afspraak te maken, maar hebben toch te lang gewacht. Dat is natuurlijk heel jammer. Wat we ook zien is dat de omgeving een goede rol kan spelen. Studenten die bij ons geweest zijn en een heel goede ervaring gehad hebben, kunnen anderen ook helpen om zelf die stap te zetten.”

hulp bij het studeren

Isabelle legt me uit dat hun dienst, naast psychologische begeleiding, ook instaat voor studiebegeleiding. “Elke student doet een intakegesprek van een halfuur bij ons, waarin we bekijken wat het probleem is. Als dat een studieprobleem is, zullen we sowieso voorstellen om deel te nemen aan een workshop rond studievaardigheden, maar we kunnen ook een individuele begeleiding opstarten. Die zal dan bestaan uit een aantal sessies waarin we zoeken naar een studiemethode die goed werkt voor de student.” Dorien weet me al wat meer te vertellen over omgaan met faalangst. “De eerste stap is om je bewust te worden van bepaalde overtuigingen of automatische gedachten die in je opkomen: welke patronen heb ik ontwikkeld, en hoe worden die in stand gehouden? Dan kan je gaan zoeken naar kleine stappen die je kan zetten om dat patroon te doorbreken. Die zijn vaak heel afhankelijk van die specifieke student. Een voorbeeld is het intentioneel inplannen van pauzes bij iemand die door faalangst net heel veel studeert zonder pauzes. Daarnaast hebben we een workshop rond faalangst, waarin je in een kleine groep een aantal weken werkt en oefeningen maakt.” Isabelle voegt daaraan toe: “We proberen vaak zicht te krijgen op de mechanismen die spelen en wat de mogelijkheden zijn om er beter mee om te gaan. Dat kan gaan over het verbeteren van bepaalde studievaardigheden, zoals het maken van een planning. Het kan ook betekenen dat je bepaalt welke gedachten de faalangst in stand houden en op zoek gaat naar alternatieven. In plaats van te denken dat een examen niet zal lukken omdat je vorige keer ook niet geslaagd bent, kan je jezelf vertellen dat je er gewoon het beste van zal maken en dat je niet meer kan doen dan dat. Dat zijn gedachten die misschien minder faalangst veroorzaken. Ook lichamelijke relaxatie en mindfulness kunnen helpen: wij bieden ook een workshop mindfulness aan van vier sessies.”

help, ik ben eerstejaars!

Als eerstejaars beginnen aan de universiteit is natuurlijk niet zo evident en is niet zonder stress. Ik vraag Dorien en Isabelle dus of ze als studentenpsychologen nog een woordje advies hebben voor de eerstejaars. Dorien heeft alvast een tip: “Probeer de eerste weken heel veel iets niet duidelijk is. Hulp zoeken kan bij medestudenten, binnen de faculteiten, maar dus ook bij het STIP. Je staat er niet alleen voor: al is alles veel groter, er is nog altijd veel ondersteuning. Het is vooral belangrijk om je lessen te volgen en in de eerste weken een goed ritme uit te zoeken.” Ook Isabelle gaat hierop in: “Het is ook belangrijk dat je verbinding zoekt met andere studenten. Dat is een belangrijke factor bij zowel het studeren als het zich goed voelen. Daar zou ik dus wel op inzetten: probeer mensen aan te spreken in de pauze en stel eens voor om samen te gaan lunchen.”

Voel je je eens wat minder of kamp je met problemen bij het studeren? Aarzel dan zeker niet om contact op te nemen met het STIP. Af en toe is hulp zoeken belangrijk en de medewerkers staan klaar je die te bezorgen.

Nood aan een mentale en fysieke boost? Ontdek het Recharge-aanbod, een samenwerking tussen het STIP en de sportdienst. Deze workshops zijn gericht op het bevorderen van een gezonde geest in een gezond lichaam. Je kunt deelnemen aan workshops zoals yoga en boksen, en er zijn ook sessies rond mindfulness en ademhaling. Een must als je graag even recharget!

Ik kom geen woorden te kort.

Nee, ze zijn er vanzelf.

Ze willen hun eigen zin spellen doorheen mijn lichaam, zich vermengen met mijn bloed. Vechten tegen slapeloosheid en hun weg naar buiten duwen als acne. Half weggerot in bed hechten ze zich aan elkaar, met een averechts gebreid patroon dekken ze me toe en duwen ze me met hun gezamenlijke zwaarte dieper de matras in.

Tot mijn gezicht verstrikt zit in zinnen en mijn voeten als het binnenste van een bol wol omsingeld zijn. Mijn armen liggen verwelkomend uitgespreid, de lege plaats naast mij wordt vertaald in fantasieën waar geen woorden voor zijn.

Ik kom geen woorden te kort, maar praten lukt niet. Ergens in mijn slokdarm hebben ze een muur gebouwd, mijn strottenhoofd gebarricadeerd.

Ik probeer.

Ik schrijf, ik zing, ik wandel elke dag, ik sta om 3u 's ochtends nog in de keuken, de woorden uit mijn lijf te bakken.

Ik probeer.

Ik probeer, ik probeer, ik probeer, als een droog stuk brood probeer ik hun weg te slikken.

Bananenbrood.

Ik wil je vertellen dat ik dankbaar ben voor jou.

Bananenbrood: 4 bananen, amandelmeel, een snufje zout, 3 eieren, bakpoeder en bicarbonaat.

Dat ik niet boos ben op jou

Bananenbrood: 5 bananenschillen, amandelmeel op mijn kleren, een plakkende hand vol

zout, zout, lege eierschalen en het bakpoederzakje naast de vuilbak

maar op wat je hebt gedaan

vijfenveertig minuten baktijd

tweeduizendzevenhonderd seconden in de oven

Gisteren fietste ik bijna tot aan je deur. Maar wat ging ik zeggen, dat ik je mis? Dat ik om 12u 's nachts een knuffel wou? Dat ik probeer? Want ik probeer.

Ik probeer, ik probeer, ik probeer elke keer iets nieuws.

We schrijven dan wel over faciliteiten, bezienswaardigheden in Antwerpen en culturele activiteiten, eigenlijk weten we ook waar je als eerstejaars het meest naar uitkijkt: de frituur zo vaak bezoeken als je wil zonder dat je ouders het merken. Daar hoort de eeuwige discussie bij: mayonaise of ketchup? Wees gewaarschuwd: wie verder leest, wil misschien nooit meer een potje ketchup zien. Al kan de etymologie van het woord ook dienen als argumentatie voor het mayonaisekamp.

De populaire tomatensaus waarin half België gretig hun frietjes dipt, had vroeger wellicht een heel andere smaak. Over de oorsprong van de benaming bestaan tal van theorieën. De eerste verwijzing dateert vermoedelijk al uit de zeventiende eeuw – niet door een inwoner van ons frietland, wel door de Chinezen. Zij gebruikten kôe-chiap om te verwijzen naar een mix van gepekelde vis en kruiden. Wie beweert dat ketchup de superieure saus is, heeft het wellicht niet over gepekelde vis in een plastic potje. Nog een extra weetje: ‘ketjap’ is ontleend aan datzelfde woord.

Is je ketchup-craving nog niet helemaal verdwenen na de vorige alinea? De Engelsen doen er nog een schepje bovenop. De eerste vermelding van ketchup in de Engelse taal komt voor in een woordenboek uit 1690, waarin het woord wordt geschreven als catchup. Die eerste drie letters ... Ik wil het niet te luguber maken, maar waarschijnlijk zie je het zelf al voor je.

Voor de goede orde: er zat geen gemalen kat in de voorloper van de rode saus. Al was het daadwerkelijke recept niet veel beter. In het Verenigd Koninkrijk werd ketchup vroeger niet gemaakt van tomaat, maar was paddenstoel het primaire ingrediënt. Die bereidingswijze waaide ook over naar de VS. Een vroeg recept voor ‘tomato catsup’ uit 1817 lijkt dan weer verrassend hard op dat van de Chinezen, deze keer wel met tomaat. Van “pureer de tomaten met zout” tot “voeg per liter een kwart pond ansjovis toe”, erg smakelijk klonk het niet. Die ansjovissen verdwenen pas halverwege de negentiende eeuw uit het recept.

Heb je dus een nieuwe hartsvriendin leren kennen aan de universiteit en twijfel je als mayonaiseliefhebber om de vriendschap toch af te breken omdat ze deel van team ketchup is? Vertel haar over gepekelde vis en paddenstoel. Volstaat de gedachte aan heerlijke frieten in ansjovis- of paddenstoelpuree dippen niet, kun je een paar kattenharen toevoegen voor een dramatisch effect. Lang zal de ketchupliefde niet duren.

Scheldekaaien – Pebbles

Mijn favoriete terras in Antwerpen? De kaaien. Mijn favoriete picknickplek in Antwerpen? De kaaien. Mijn favoriete looppiste in Antwerpen? De kaaien. De mogelijkheden zijn eindeloos en wat je ook kiest, het wordt tien keer beter dankzij het prachtige uitzicht en het rustgevende gekabbel van het water. De kaaien zagen me op mijn beste momenten, lachend met vrienden met een drankje in de hand bij zonsondergang, en op mijn slechtste momenten, terwijl ik me troostte met de gedachte dat mijn stortvloed aan tranen niets voorstelt vergeleken met de uitgestrektheid van de Schelde. Onder ons gezegd en gezwegen: zelfs mijn eerste zoen was aan de Schelde. Bobbejaan Schoepen zong niet voor niets: “Zie ik de lichtjes van de Schelde, dan gaat m’n hart wat sneller slaan.” Wil je nog meer genieten, wandel dan via de historische Sint-Annatunnel naar Linkeroever, de monumentale houten roltrappen en de 500 meter aan blauwe en witte tegeltjes maken het een Antwerps pareltje op zichzelf, of neem de gratis overzetboot aan Het Steen. Zelfs zonder geliefde aan je zijde zul je je hart er voelen bonzen door het unieke zicht op de majestueuze kathedraal. Oh, Kathy, ik weet dat jij op mij zult wachten en aan de kaai zult staan.

Volkstraat – Lotte

Voor mij is Antwerpen Zuid de perfecte plek om tot rust te komen. Het heeft nog steeds dat stadse gevoel waar ik van hou, maar dan zonder de drukte van massa’s mensen. De buurt zit vol met gezellige restaurants en boetiekjes en huisvest toevallig ook mijn twee favoriete plekken van ‘t Stad, beide gelegen aan de Volkstraat. Ik begin altijd bij Steen en Been, een taxidermist. Binnen voelt het als een klein museum, vol met indrukwekkende taxidermie van zoogdieren, vissen en insecten. Daarnaast worden hier ook de meest bijzondere kristallen en mineralen verkocht. Jan Leestmans, de vriendelijke eigenaar achter de kassa, beantwoordt graag al je vragen en pakt je aankoop altijd zorgvuldig in alsof het een cadeautje is. Laat Steen en Been nu net tegenover mijn favoriete koffiebar liggen: Charlie’s. Deze koffiebar bevindt zich op de begane grond van een statig herenhuis, en is te herkennen aan de koningsblauwe kozijnen. In de zomer hebben ze een klein terras op de stoep. Het menu biedt voor ieder wat wils, van zoetigheid en hartige lunches tot verfrissende limonades en bijzondere koffies. Samen vormen ze de ideale combinatie om met jezelf op date te gaan, of om met een groepje vrienden een ontspannen middag door te brengen.

Zuidpark – Elena

Ik schrok me een hoedje toen de speeltuin waar ik in opgroeide opeens verdween. Gelegen tussen de Scheldestraat en de Van der Sweepstraat ligt sinds enkele maanden een grote groene vlakte, het Zuidpark. Waar vroeger nog een kleine speeltuin en een grijze woestijn aan parkeerplaatsen lag, is er nu plaats voor vernieuwde speeltuinen, hondenweides, sportvelden en zitbanken. De perfecte rustplek als je wilt people watchen, wilt uitrusten na een bezoekje aan het KMSKA of als je een lekker ijsje wilt eten. Dat het beste ijssalon van ’t Stad, Gelato Factory, naast dit park ligt, is mooi meegenomen! Het park is in drie grote ‘tafels’ verdeeld, die elk verschillen van elkaar om specifieke noden van buurtbewoners en parkgangers te vervullen. De centrale tafel is een open grasvlakte die verrassend koel blijft, ook tijdens hittegolven. Die verkoeling komt mede door een waterbassin waarin pootjebaden verwelkomd wordt. De andere twee tafels hebben ook die grasvlaktes, maar bestaan verder uit speeltuinen, stiltetuinen, regentuinen en sportvelden. Er zijn ook veel bloem- en boomsoorten aangeplant die het park heel het jaar door van bonte kleuren voorzien. Voor de lezers met groene vingers, er is ook een samentuin geplant aan de Waalsekaai waar je naar hartenlust kan tuinieren.

DeliBox – Casper

Frietjes en smosjes zijn zo een beetje het standaardmenu voor de Antwerpse student. Het is dan ook geen wonder dat er in onze studentenbuurt een overaanbod is aan frituren en broodjesbars. Maar wat als je een frituur en een broodjesbar zou kunnen uitbaten in één zaak? Dit gat in de markt werd reeds gevuld door DeliBox, waar je combinaties als smos mexicano met stoofvlees kan bestellen. Ook als je hiervan niet meteen begint te watertanden is DeliBox het bezoeken toch waard, alleen al voor haar uitbater. Achter de toog staat geen ongeïnteresseerde jobstudent, maar Michael: een Irakees die lang geleden in Antwerpen aanspoelde en besloot om de lokale friettraditie ter harte te nemen. Michael heeft naar eigen zeggen al een klein fortuin samengespaard sinds zijn aankomst in Antwerpen. Dit geld verdiende hij niet enkel met het uitbaten van zijn frituur. Deze nevenzaken kunnen hier jammer genoeg niet expliciet benoemd worden. Toevertrouwde geheimen publiceer je immers niet zomaar in een studentenblad… Wie zijn nieuwsgierigheid niet te baas kan, zal zelf naar DeliBox moeten trekken en hopen dat Micheal himself het hem verteld. Maar wees snel! Want Michael sluit dit semester zijn DeliBoxtijdperk af om weer te vertrekken naar nieuwe horizonten.

Plantentuin Den Botaniek – Lena

Toen ik, net zoals sommigen van jullie, voor de allereerste keer op kot ging in een nieuwe stad, ging ik vaak wandelen om deze te ontdekken. Doelloos ronddwalen noemde ik dat altijd. Op deze manier kon ik, als een vorm van ontspanning, de stad verkennen. Op een dag, tijdens zo’n wandeling, ontdekte ik een oase van groen tussen alle gebouwen en stedelijke elementen van een stad zoals Antwerpen. Na wat twijfelen en opzoeken of dit wel een openbare tuin was, begon ik aan mijn ontdekkingsreis. In deze prachtige tuin vond ik een collectie van meer dan tweeduizend verschillende plantensoorten, van struiken en bloemen tot zelfs cactussen en medicinale kruiden die oorspronkelijk werden gebruikt in het Sint-Elisabethgasthuis. Er was zelfs een serre te vinden die een collectie van uitheemse planten zou bevatten, maar die is op dit moment gesloten. Aan jullie zou ik aanraden om de ingang langs het Mechelseplein te nemen, nadat je een koffiekoek bent gaan halen bij bakkerij Lints. Daarna kun je in de plantentuin gaan zitten voor een picknick. Geen zin in eten? Dan blijft dit een zeer mooie en vaak rustige plek om een goed boek te lezen of om gewoon wat uit te rusten van het drukke academiejaar.

Hendrik Conscienceplein – Myrddin

Het Hendrik Conscienceplein ligt ingeklemd tussen de gelijknamige erfgoedbibliotheek, de Sint-Carolus Borromeuskerk en een rij horecazaken. Tussen al die pracht en praal is het een ideale plaats om weg te dromen. Wanneer ik hier ’s zomers van de schaduw geniet onder de boom en naar de prachtige kerk kijk, kan ik me even in Italië wanen. Ik sluit mijn ogen en luister naar straatmuziek, voel de zomerbries, ruik de geur van zuiders eten van de omliggende terrasjes. Wanneer ik Italië beu ben, kan ik me inbeelden dat ik in het verleden ben. Vrij van auto’s en omsloten door oude gebouwen lijkt hier niet veel veranderd in de afgelopen vierhonderd jaar. Een bezoekje aan de kerk maakt dat gevoel alleen maar sterker. Weg van het lawaai van de stad bestaat hierbinnen een wereld waarin de barok nog volop in leven is. Na oog in oog te staan met een Rubensschilderij en een kaarsje te branden voor de examens zeg ik vaarwel aan de barok. Voor ik het plein verlaat, werp ik nog een laatste blik op wat voor mij het meest dromerige tafereel is: de oude zijingang van de erfgoedbibliotheek. Boven de deuren bevinden zich de enige ramen langs waar je kan binnenkijken in de opslagruimten, een kleine glimp van een doolhofachtige wereld waar meer dan een miljoen volumes opgeslagen liggen. Voor wie minder een dagdromer is: de erfgoedbibliotheek is een prima studieplek.

Begijnhof - Jana

Als nieuwe student in Antwerpen kan het een uitdaging zijn om een rustig plekje te vinden te midden van het bruisende studentenleven. Gelukkig ontdekte ik al snel het Begijnhof, een verborgen oase die me telkens weer terugbrengt naar de rust en natuur van mijn thuis in Limburg. Verscholen achter een bescheiden poort in de Rodestraat ligt dit idyllische hofje waar de tijd lijkt stil te staan. Het hoge gras, de oude bomen en de zachte geur van bloemen vullen de lucht en fluisteren verhalen uit vervlogen tijden. Als Taal-en letterkundestudente vind ik hier de perfecte plek om te ontspannen met een goed boek. Terwijl ik op een van de houten bankjes zit, vergeet ik de drukte van de stad om me heen. Het gefluister van de bladeren en het vrolijke gezang van vogels doen me even wegdromen naar de bossen van mijn thuisdorp. Het Begijnhof is niet alleen een toevluchtsoord voor wie aan de stadsdrukte wil ontsnappen, maar ook een plek die uitnodigt tot reflectie en inspiratie, waar je de geschiedenis van de stad haast kunt voelen. Voor een korte pauze tussen de lessen door of een moment van stilte na een lange dag is er geen betere plek. Een stukje Limburg in Antwerpen, waar ik altijd tot rust kom.

MAS – Julie

Het Museum aan de Stroom staat vooral bekend voor het gratis panorama op het dak, waar je talrijke toeristische trekpleisters in één keer kan bezichtigen. Voor mij is het een plek waar ik talrijke herinneringen maakte: van de bezoekjes als kind tot mijn promotie tot jobstudent in het museum − neen, dit stekje schrijven staat niet in mijn contract. Al zijn ze niet gratis, de museumzalen zijn ook zeker de moeite waard, zeker als je wat meer wilt weten over de geschiedenis van Antwerpen. In de zomer kan je er Amerikanen en Duitsers op vakantie komen spotten. Moest je daar de buik van vol hebben, heb je misschien nog een plaatsje over voor een koffiekoek van bakkerij Dellafaille op de MAS-gronden. Een piepklein gebouwtje, maar met overheerlijk gebak. Moest je daarna zin hebben gekregen in een wandeling, is de ligging daarvoor perfect. Je kan koers zetten richting dokken en Eilandje, of je toch laten overtuigen door Pebbles en even uitwaaien op de kaaien.