De markt startte het academiejaar in grote onzekerheid. De Europese schuldenproblematiek domineerde het nieuws en de onzekerheid over Griekenland zette druk op de financiële markten en op de euro. De beurs noteerde bijzonder laag ten opzichte van de winsten die bedrijven konden voorleggen. Beleggers gedroegen zich risicoschuw en belegden in veilige overheidsobligaties, bijvoorbeeld die van Amerika en Duitsland. De Duitse rente dook recent onder de grens van 1,5%. Aangezien de inflatie hoger ligt dan 1,5%, impliceert dit dat beleggers bereid zijn aan koopkracht te verliezen, zolang hun geld maar veilig geparkeerd staat. We hoeven er dus geen tekening bij te maken hoe groot de onzekerheid bij de beleggers was.

Begin december leek het tij te keren. De Bel-20, die toen onder de 2.000 punten noteerde, zette een remonte in en bleef stijgen tot het eind maart. De eurocrisis leek vergeten, maar begin april kwam Spanje in het vizier van de markten. De torenhoge werkloosheid en een zwakke huizenmarkt gaven beleggers genoeg kopzorgen om terug te verkopen. Daarnaast waren de verkiezingsuitslagen in Frankrijk en Griekenland niet pro-Europees. De Europese schuldencrisis was weer helemaal terug van eigenlijk nooit weggeweest.

De Buy-and-Hold-strategie lijkt volgens sommige experten verleden tijd. Hoe dan ook blijkt het op tijd verkopen van aandelen geen doodzonde, er heeft nog nooit iemand geld verloren door een aandeel met winst te verkopen. Als belegger of student die nu in de aandelenmarkt stapt kan je koopjes doen op de lange termijn, maar besef goed dat de hevige volatiliteit van de markt nog jaren kan duren. No pain, no gain.

De dwars-portefeuille

KBC heeft er, net zoals de andere bankaandelen, een bijzonder volatiel parcours opzitten. De koers steeg tot boven de 20 euro, om dan enkele weken later tot onder de 14 euro terug te zakken. Het management wil zo snel mogelijk de staatssteun terugbetalen en verminderde zijn blootstelling aan perifere landen.

Umicore kende in 2011 een recordjaar als bedrijf, en het aandeel liet zijn hoogste koers ooit optekenen. Het bedrijf kocht veel aandelen in toen het onder de 30 euro noteerde. Dit bleek een zeer goede beslissing, aangezien de koers nu boven de 40 euro staat. Het management heeft bijzonder veel vertrouwen in de toekomst, ondanks de eurocrisis.

Ook Ageas, een internationale verzekeraar, kocht veel eigen aandelen in. Het management noemde dit een logische keuze aangezien het aandeel noteerde aan 1,08 euro, maar liefst minder dan de helft van de boekwaarde. De erfenis uit het verleden blijft wegen op het aandeel. In 2011 en begin 2012 werden echter wel enkele mooie stappen ondernomen richting de afwikkeling van bepaalde complexe producten en contracten uit het verleden.

Telenet kende andermaal een recordjaar. Met een dividend – in de vorm van een kapitaalvermindering – van meer dan 10% is het een geliefkoosd aandeel voor elke Belgische belegger. De groei blijft zich voortzetten en de concurrenten zoals Belgacom en Mobistar raken verder achterop.

AB Inbev deed het ook bijzonder goed in het afgelopen jaar. Het management is ijzersterk bezig met de integratie van Anheuser-Busch en de schulden worden mooi afgebouwd. AB Inbev mikt nu vooral op de groeilanden en hoopt daar over enkele jaren ook een sterke speler te worden.

Agfa-Gevaert kende daarentegen andermaal een zeer slecht jaar. Het verhaal van herstructureringen lijkt maar geen einde te kennen. De hoge zilverprijs had dan weer een significante invloed op de kosten van Agfa, waardoor het bedrijf in zware moeilijkheden kwam. Het aandeel crashte van meer dan 3 euro tot de psychologische grens van 1 euro. Ook de update van het eerste kwartaal beloofde niet veel goeds, de pensioenlasten uit het verleden blijven wegen op het bedrijf.

Nyrstar kan voorlopig de beloftes nog niet waarmaken. Het aandeel maakte een duikvlucht van meer dan 10 euro tot net boven de 5 euro. Nyrstar heeft nog bijzonder veel cash waar het overnames mee wil uitvoeren in het mijnsegment.

Apple domineerde maandenlang het nieuws en is nu ook het grootste bedrijf op aarde qua marktkapitalisatie. De maker van de iPhone, iPad en iPod kende recordwinsten en besloot voor het eerst om een dividend uit te keren en eigen aandelen in te kopen. Opmerkelijk is dat het aandeel geen dure waardering heeft als we kijken naar de winst per aandeel. Met Apple TV om de hoek zal de opmars niet snel gestuit worden.

Audiologe Annick Gilles doet in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen onderzoek naar gehoorschade bij jongeren. Naast de resem mails van laatstejaars op zoek naar survey monkeys, ontvingen we er ook eentje voor haar studie naar tinnitus. Tinnitus of oorsuizen is het horen van geluid in afwezigheid van een geluidsbron. Doel van het onderzoek is het identificeren van oorsuizen na blootstelling aan luide muziek. Niet iedereen ervaart het. Dat maakt dat er allicht een verschil in gevoeligheid tussen mensen is. De opdracht: ga naar een feestje en laat vijf dagen later je oren testen. dwars trok naar het Galabal van de universiteit waar het volume luid en de dj’s muziekkeuze twijfelachtig was. Gilles testte daarna het gehoor van uw reporter. Het verdict is positief. Er is geen ernstige schade, wel gehoorsvermindering bij een bepaalde frequentie. Dit is typisch voor blootstelling aan luide muziek.

Gilles licht de resultaten van een grote bevraging over lawaaiblootstelling, gehoorproblemen en gehoorbescherming toe: “80 tot 85 procent van de jongeren zegt regelmatig last te hebben van oorsuizen na een feestje of het beluisteren van muziek. 18 procent heeft permanent oorsuizen waarvan zeker een deel te wijten is aan lawaaiblootstelling. Slechts 5 tot 10 procent draagt effectief gehoorbescherming. Na het uitgaan heb je altijd een kleine gehoorsdaling, een beschermingsmechanisme van het oor. Meestal recupereer je wel, maar als het te erg is geweest, kan er permanente schade blijven. Zo’n zaken merk je zelf niet altijd op, oorsuizen meestal wel. Het is effectief een teken van overbelasting.” Het probleem is dat jongeren dit niet altijd weten: “Veel jongeren hebben na een concert of feestje last van oorsuizen en denken dat als het de volgende dag weg is, het ook niet erg is. Dat jongeren een duidelijk symptoom van overbelasting normaal vinden, wil zeggen dat er een gebrek aan besef is. In het festivalseizoen zien we hier veel jongeren met lawaaitrauma’s en serieuze gehoorsdaling. Als we er snel genoeg bij zijn kunnen we de schade terugdringen, maar vaak komt alle hulp te laat.”

Oorschade, je eigen schuld?

Er is dus nood aan preventie. Doctorandus Gilles werkte samen met haar promotor professor Paul Van de Heyning mee aan de recente campagne van de Vlaamse overheid ‘Help ze niet naar de tuut’. Gehoorschade is immers onomkeerbaar. Inge Van den Bergh, studente bio-ingenieur, liep permanente schade op toen ze werkte op een fuif: “Ik kreeg geen oorstopjes hoewel ik ernaar had gevraagd. Ze hadden er gewoon geen. Bij achtergrondgeluid kan ik amper een gesprek volgen. Het is één grote geluidsmassa.”

Gilles geeft tips om je gehoor te beschermen: “Ga niet voor de boxen staan en gebruik bescherming. Op maat gemaakte oordoppen met een goede filter zijn duur, maar een zeer goede investering omdat ze alle tonen dempen en je daardoor de muziek dus blijft beleven. Las pauzes in en laat je gehoor tot drie dagen recupereren. Het is niet enkel het volume, maar ook de tijdsduur die bepalend is voor de schade. In de industrie heb je al heel lang de regel dat je 8 uur in 80 dB mag doorbrengen om veilig te zijn. Per 3 dB verdubbelt de energie dus moet de blootstellingstijd eigenlijk halveren om veilig te zijn. Volgens dit criterium kan je maar 15 minuten in 100 dB staan om veilig te zijn.”

Rock-'n-roll wordt ten grave gedragen

Het team van professor Van de Heyning en Annick Gilles adviseerde ook Vlaams Minister voor Leefmilieu, Natuur en Cultuur Schauvliege. Persadviseur Brigitte Borgmans benadrukt dat er vanaf 2009 overleg was met verschillende betrokkenen en dat er bij tal van instanties uit het veld advies is ingewonnen. Toch is niet iedereen ervan overtuigd dat een goed evenwicht werd gevonden tussen het voorkomen van gehoorschade en het behouden van muziekbeleving. Samen met de Antwerpse hiphopper Halve Neuro, maakten Belgian Associality en drummer Michael Schack van SquarElectric een protestlied tegen de nieuwe 100 dB-norm. Vooral die laatste liet zich opmerken als beschermheer van kleine jeugdhuizen en plekken waar beginnende bandjes hun ding kunnen doen. Hij betwijfelt de haalbaarheid van de norm en ontkent dat heel de sector akkoord is gegaan met het voorstel. “De minister kan geen namen voorleggen van livemuzikanten die betrokken waren bij het overleg.” Volgens hem zijn de normen onwerkbaar en brengen ze de livemuzieksector in de problemen. Een norm die toelaat tot 103 dB(A) gedurende één uur te produceren, acht hij veel realistischer. Hij vertrouwt op het eigen initiatief van mensen die optredens bijwonen om verder af te gaan staan of oordoppen te gebruiken. Audiologe Gilles maakt eerder de vergelijking met het rookverbod: “Rokers moeten zich vandaag aanpassen aan niet-rokers voor de algemene gezondheid. Ik vind dat je die lijn kan doortrekken: muzikanten moeten zich aanpassen aan de rest van de bevolking om geen schade toe te brengen. Niet om cliché te klinken maar het gaat uiteindelijk wel om de volksgezondheid.”

100 dB, daar lach ik mee

We vroegen Joke Schauvliege om een reactie op het 100 dB-lied. “Fijn nummer met een strakke beat, maar de boodschap klopt niet. Men zal niet de ‘boeken moeten dichtdoen’, want de normen zijn haalbaar voor alle muziekgenres. Nu komt het er op aan met correcte informatie zoveel mogelijk mensen te sensibiliseren.” Hoewel ook Jos Meers van Formaat Jeugdhuiswerk Vlaanderen akkoord gaat dat er iets moest gebeuren, heeft hij zijn twijfels bij de handhaving van het beleid. Hij schat dat vooral gesanctioneerd zal worden op het verstoren van de nachtrust. Dat is een vaststelling die de politie nu al doet. Wanneer men echt wil optreden tegen het overtreden van de geluidsnormen, moet men metingen uitvoeren. Er zijn naar verluidt te weinig stedelijke milieuambtenaren in Antwerpen die een nauwkeurig meettoestel kunnen bedienen. Meers benadrukt ook dat een ander probleem niet werd aangepakt. Het is immers vooral de slechte binnenakoestiek in kleine ruimtes die ertoe dwingt de muziek luider te zetten.

Ook kersvers Unifac-voorzitter Jonas Van Orshoven heeft het over de investeringen die moeten gebeuren om een locatie als de Waagnatie 100 dB-proof te maken. Toch merkt hij op dat studenten wel degelijk bezig zijn met gehoorschade en dus ook de voordelen van de norm zien. “Op het galabal van de Universiteit, kregen we meer opmerkingen over het volume dan we op vier handen konden tellen.” Hoewel de meeste clubs nog niet bezig zijn met de voorbereidingen, voorziet Van Orshoven organisatorische problemen die op het budget zullen wegen vanaf januari 2013. Hij besluit echter dat studenten flexibel zijn en wel oplossingen vinden wanneer dat nodig is. Wordt ongetwijfeld vervolgd in januari.

TD, galabal of fuif gepland in 2013?

De belangrijkste zaken op een rij voor vooruitkijkende praesidia en studenten die op vlak van feestjes ambitieuzer zijn dan ‘indrinken op kot’.

Vroeger waren er verschillende regels voor ‘lokalen met dansgelegenheid’ aan de hand van hun oppervlakte. ‘Dansgelegenheden’ heten voortaan ‘muziekactiviteiten’ en de indeling gebeurt nu op basis van het geproduceerde geluid. Welke voorzorgen je als organisator moet nemen, hangt vanaf januari 2013 af van de hoeveelheid lawaai die je wil maken:

categorie 1: maximaal geluidsniveau ≤ 85 dB(A) LAeq,15min
Proficiat, je moet als organisator niets doen! Een groot, wild feest kan je binnen deze normen niet bouwen. In combinatie met pratende mensen blijft enkel achtergrondmuziek onder de 85 dB.

categorie 2: maximaal geluidsniveau > 85 dB(A) LAeq,15min en ≤95 dB(A) LAeq,15min
Je moet het geluidsniveau heel de avond meten en een visuele indicatie van die meting moet zichtbaar zijn voor ‘de verantwoordelijke voor het geluidsniveau’. (We ruiken een nieuwe praesidiumfunctie…) Het is toegelaten een muziekbegrenzer zo af te stellen dat de norm automatisch gehaald wordt.

categorie 3: maximaal geluidsniveau > 95 dB(A) LAeq,15min en ≤ 100 dB(A) LAeq,60min
Dezelfde regels als in categorie 2 gelden maar deze keer moet je het volume niet alleen meten maar ook registreren. Die registratie moet je één maand bijhouden. Je bent verplicht gratis oordoppen aan te bieden.

Lokale overheden krijgen subsidies om meettoestellen ter beschikking te stellen. In Antwerpen kan je bij de provinciale uitleendienst in Malle terecht voor gratis meetapparatuur.

Bovenstaande regels gelden enkel voor elektronisch versterkte muziek. ‘Io vivat’ meebrullen op een cantus en meer verfijnde unplugged optredens, kunnen dus zonder op het geluidsniveau te letten.

Overschrijding van de geluidsnormen wordt als milieumisdrijf beschouwd. Of de exploitant dan wel de organisator na een controle verantwoordelijk gesteld wordt, hangt af van de omstandigheden. Je maakt hierover dus best goede afspraken in een contract.

In theorie natuurlijk, want na een kijkje op de kaart besluiten we dat pakweg Dordrecht nu ook weer niet zoveel verder ligt dan Breda. Dus op een ietwat zonnige middag in mei verzamelen we een handvol reporters en trekken we de grens over, in navolging van de 4,6 miljoen drugstoeristen die het voorbije jaar in Nederland op zoek gingen naar het groene spul.

Dordrecht is sinds kort voor Antwerpenaren de dichtstbijzijnde stad waar cannabis nog legaal te verkrijgen is, al zal dat niet lang meer duren. Burgemeester Arno Brok maakt de wietpas ook in zijn stad verplicht vanaf 1 juli. Hij zit namelijk niet te wachten “op al die overlast”. We zijn dan ook zeer op onze hoede wanneer we aankomen in Dordrecht. Over de rood betegelde straatjes, geflankeerd door tweedehandsboekenwinkeltjes en plantenzaken, lopen her en daar enkele gezinnetjes en wat oudere, keurige dames. Aan het stadhuis viert een stel kinderen hun overwinning in een voetbaltoernooi. Er zijn balonnen. Dit zijn dus die drugstoeristen, denken we, en we proppen onze handen diep in onze zakken. We proberen vooral geen oogcontact te maken.

Mens-erger-je-niet

Via allerlei fora komen we te weten dat er vijf coffeeshops zijn in Dordrecht. We laten ons leiden door de aanbeveling van Yang, gebruiker en lid van jointjesrollen.nl: “Marakech, alias ‘De kech’, vind ik nou persoonlijk de beste (…) een dikke negen”. Fijn, denken we, een gezellige topzaak met een Arabisch decor; de perfecte plek om vast te stellen dat al die klachten over overlast op nonsens gebaseerd zijn. Dat draait toch net iets anders uit. De coffeeshop lijkt nog het meest op een goktent. De ruimte is leeg en kaal. Aan de muren hangen twee plasmaschermen waarop Justin Bieber valt te bewonderen. Aan een lelijk plastieken tafeltje in de hoek zitten twee grote, oudere mannen zenuwachtig hun gsm in de gaten te houden. Illegale dealers, vermoeden we, die zitten te wachten tot iemand hen contacteert voor een snelle fix.

Wanneer we om een colaatje vragen, krijgen we er ineens ook het menu bij. We kunnen kiezen uit wiet en hasj, en een hele hoop subcategorieën, zoals daar zijn: Bubbel, Afgaan en Silver Haze. We kiezen voor drie gram amnesia. Er wordt niet gevraagd naar onze identiteitskaart. We worden enkel met een bitse knik de weg naar een rookkamer op de eerste verdieping gewezen. Een zo mogelijk nog kalere ruimte; in een hoekje zitten een paar jongeren op wat fragiele stoelen over een spelletje mens-erger-je-niet gebogen. Ze vatten de naam van het spel duidelijk niet letterlijk op. Nergens hier zie je de voldane glimlach van de wietroker zoals we die kennen uit de media. Dit zijn miserabele schepsels die zich even hebben teruggetrokken uit al dat vrolijk gemeenschapsgedoe op straat. Waar we wel blij mee zijn, is de muntslikkende vermaakmachine in de hoek. Pacman.

Belgische jongeren zijn over het algemeen bekend genoeg met marihuana. 44 procent van de Associatie Universiteit en Hogescholen Antwerpen zegt het ooit gebruikt te hebben. Het maakt deel uit van de jongerencultuur in onze steden, en aangezien wij niet de luxe kennen onze jointjes te roken in één of andere gedoogde shop doen we het thuis, in de zetel, met een filmpje of wat muziek erbij. Het contrast met de lelijke shops van Dordrecht is navenant. We kennen allemaal de hippe gezellige coffeeshops in de grootsteden van Nederland, maar als Dordrecht een voorbeeld moet zijn van hoe de kleinere steden omgaan met de wietkwestie, dan willen we eventueel het geklaag nog wel snappen.

Kogelvrij glas

De amnesia werkt: ik heb geen idee meer hoe lang we gespeeld hebben, maar mijn notities vermelden een uitgebreid Pacman-toernooi waar ik me niets van kan herinneren. Ik heb niet gewonnen. We besluiten op zoek te gaan naar een winkel waar we ons iets comfortabeler voelen. Volgens het internet liggen er maar liefst vier winkels op wandelafstand. De Indica blijkt gesloten. In De Muis worden we – amper – verwelkomd van achter kogelvrij glas door een man die noch de Nederlandse taal noch het scheermes machtig is. De derde coffeeshop, Ali Baba, lijkt iets beter. Aan de toog zitten bijvoorbeeld mensen die er niet uitzien alsof ze meespelen in een film van de broertjes Dardenne. Wanneer we nogmaals wat frisdrank bestellen en ons vergapen aan het eindeloos aantal afbeeldingen van Al Pacino worden we aangesproken door de uitbater. “Ja,” zegt hij, “vroeger hadden we geen probleem met jullie, maar toen besloten ze Brabant dicht te gooien en nu moeten wij een manier vinden om om te gaan met jullie lelijke Belgenkoppen.” Hij is nog niet uitgesproken of er komen nog drie lelijke koppen binnen. Ze bestellen een gigantische voorraad purple haze en zetten zich in een hoekje. Hun identiteitskaarten worden wél gescand. “Zie je nou?” vraagt de uitbater. “De overheid verbiedt maar en verbiedt maar, maar het verhelpt niets.” Een klant valt hem bij: “Ze verplaatsen het maar. Het probleem”, verklaart hij. “Ze verplaatsen het probleem.”

Dat de ene regulatie de andere opvolgt, wordt duidelijk als we de lijst met regels bekijken waar elke bezoeker zich aan dient te houden. Het is verboden om dubbel te parkeren in de straat, te toeteren, hard te praten in de buurt van de coffeeshop, te stoppen voor de deur om passagiers af te zetten, of muziek te draaien in de auto bij bezoek. Het is niet gemakkelijk een coffeeshop uit te baten volgens de regels van de wet. Al mogen er wel gewoon sigaretten gerookt worden in de Ali Baba. “Dat zijn ze nog nooit komen controleren. Wat willen ze nou? Dat we allemaal puur beginnen roken? Dan kan ik jullie zo opvegen.” Hij lacht. We worden hier niet helemaal ernstig genomen.

Op weg naar de eindigheid

De voormalige Nederlandse gouverneur van Limburg meldde in 2009 dat “het gedoogbeleid van de Nederlandse politiek op weg is naar de eindigheid.” Hij zag de hele situatie in elkaar stuiken tegen 2015 en hij zou wel eens gelijk kunnen krijgen. Vanaf 1 januari 2013 wordt de wietpas in heel Nederland verplicht. Men kan ook zeggen dat de coffeeshops en hun gedoogbeleid nooit een eerlijke kans hebben gekregen. De wetgeving is op zijn minst gezegd merkwaardig. In Nederland wordt het bezit van maximaal 30 gram cannabis niet bestraft. Bezit van meer is illegaal, tenzij men een coffeeshop uitbaat. De eigenaar mag echter geen cannabis inkopen. Hij wordt verplicht de illegaliteit op te zoeken, behalve wanneer hij bereid is zelf te kweken.

Op de terugweg naar Antwerpen valt het op dat we allemaal een stuk stiller zijn dan ervoor. Heen hadden we het over politiek, over het weer, over de subtiele culturele verschillen tussen ons en onze noorderburen. Nu hebben we het over het hoge aantal Nederlanders dat Bakker heet met toenaam, en waarom zij niet allemaal bakkers zijn. We discussiëren over de gevolgen van een hele resem 'bakker Bakkers' tot er een grote vogel voorbij vliegt. We staren. Over één ding zijn we het allemaal roerend eens: die coffeeshops zijn niet meteen iets voor ons. Ongezellige koten, stuk voor stuk. Maar wiens schuld dat is, valt te betwisten. De coffeeshop is vooral dankzij de Nederlandse wetgeving geen baken van legaliteit en gezelligheid, maar een plek waar de illegaliteit welig kan tieren. Zo verpest je het voor jezelf, denk ik, als ik terugdenk aan de honderden norse blikken die ik vandaag heb moeten trotseren.

Wie door de stad ronddwaalt, heeft zeker de nieuwe affiches van de Universiteit Antwerpen op trams, bussen en reclamepanelen gezien. Het lijkt echter vergezocht dat jongeren hun academische instelling werkelijk kiezen op basis van de beste slogan, dus waarom dan al dat advertentiegeweld? Departementshoofd Communicatie Jan Dries verklaart: “Onderzoek bij laatstejaars uit de regio Antwerpen heeft uitgewezen dat zij vaak niet weten dat er een hoogwaardige universiteit in Antwerpen is, waar je bijna alles kan studeren. We willen dat onze instelling een gezicht krijgt, dat je weet waarvoor je er terecht kunt.”

Vissen in een kleine vijver

Niet enkel onze alma mater richt zich tot jonge studiekiezers uit het het WAK-gebied (de regio Waasland-Antwerpen-Kempen, nvdr.), ook andere universiteiten overspoelen de Scheldestad met reclame. De oorlog om de student is losgebarsten, waarbij elke universiteit zoveel mogelijk jongeren uit andere steden wil aantrekken. Denk aan de ‘braintrain’-radiospot van de KU Leuven, of de campagne op Facebook van de UGent die expliciet Antwerpenaren aanspreekt. Jan Dries nuanceert: “Ik zou niet spreken van een reclame-oorlog, want ik kom vooralsnog goed overeen met de marketing- en communicatiemensen van de andere universiteiten. Wij willen zeker geen campagne voeren tegen andere universiteiten. We willen vooral onszelf bekend en geliefd maken. We vissen in dezelfde Vlaamse vijver en dat vispartijtje kan wat mij betreft best sportief verlopen.” Dries verklaart ook waarom Gent en Leuven regio-overschrijdend te werk gaan: “De Antwerpse regio is dichtbevolkt, dus wij hebben een hoog rendement per advertentie. Voor Leuven en Gent ligt dat anders. Hun instroom komt voornamelijk van buiten de regio.”

De hamvraag blijft hoe doeltreffend zo'n campagne is. “Ieder jaar doen we een effectiviteitsonderzoek. We meten bij de laatstejaars en hun ouders onder meer hoe de naamsbekendheid erop vooruit gaat en of ze onze universiteit zouden aanbevelen aan anderen. Op die twee terreinen hebben we enorme vooruitgang geboekt. Het werkt ook in de andere richting: een universiteit die stopt met campagne voeren, daalt meteen op deze parameters.” Dit onderzoek wordt uitgevoerd door een onafhankelijk bureau. Overigens worden ook studenten betrokken bij het proces. “Met de masterstudenten Communicatie organiseren we projecten die in hun opleiding passen. Zo moeten zij een volledige campagne uitwerken. De studenten worden ook begeleid door een werkgroep waarin we intensief samenwerken met de opleidingen Marketing en Communicatie. De werkgroep geeft advies en beoordeelt de voorstellen van de studenten. Zij geven advies en beoordelen voorstellen op hun merites.”

‘Mes amis’ van Seelenluft. Mes amis, de la table ronde, dites moi, si le vin e bon, bon, bon, bon, bon... Meezingen maar! (Elien Verschueren) ‘Earthquake’ van Little Boots. Omdat dit gewoonweg nodig is tijdens deze donkere blokperiode. (Lynn Van de Perre)

‘State Trooper’ (Trentemøller remix) van Bruce Springsteen. Staat op de soundtrack van Audiards ‘De rouille et d’os’ en staat daar erg goed. (Marlies Verhaegen)

‘Better Days’ van Eddie Vedder. Voor deze fantastische zanger wacht ik (bijna) met plezier het einde van de Youtube-advertenties af. (Bart Goris)

‘Walk in the Park’ van Beach House. Omdat hipsters niet altijd teringmuziek maken en omdat er gisterenavond op café iemand schoon ogen had. (Max Neetens)

‘Love Will Tear Us Apart’ van Joy Division. Omdat Ian Curtis op 18 mei alweer tweeëntwintig jaar dood is en dat getormenteerde zielen prachtige muziek kunnen maken. (Benjamin Theys)

‘A.D.H.D.’ van Kendrick Lamar. Bezwerende grootstadpoëzie uit een nabije toekomst. You know why we crack babies / Because we born in the 80s / That ADHD crazy (Yannick Dekeukelaere)

‘Mack The Knife’ van Bobby Darin Opbeurende grootstadmuziek uit een fabuleus verleden. Prima nummer om vervolgens in de coulissen te verdwijnen. (Floris Geerts)

Half mei haalde de Antwerpse studentenbuurt het nieuws. Zoals zo vaak vinden media vlot hun weg naar studenten wanneer het om gemakkelijke clichés gaat. Een beetje zoals bij I Love Techno steeds buitensporig over drugs wordt bericht, trekt de combinatie van studenten en alcohol geheid de aandacht van een persmeute. Meer bepaald het vermeende verbod op alcoholverkoop in de nachtwinkels rondom de Ossenmarkt wekte de interesse. Het moet gezegd: de op handen zijnde maatregel doet de wenkbrauwen fronsen. Niet in het minst omdat hij veel weg heeft van een schaamlapje voor het gebrek aan daadkracht dat de stad op andere domeinen toont.

Zo hebben de studenten van de Stadscampus al geruime tijd nood aan een polyvalente ruimte waarin zij allerhande activiteiten kunnen organiseren. In de zoektocht naar deze plek zou de universiteit een partner moeten hebben in Antwerpen Studentenstad.

Niet enkel het onderdak voor studentikoos gehannes moet een prioriteit zijn. Ook de studenten zelf wachten ongeduldig op kwalitatieve huisvesting. Met de snelle groei van de Antwerpse studentenbevolking, rijzen ook de huurprijzen op de privémarkt de pan uit. Vandaar dat de databank met door de stad goedgekeurde koten niet nog een jaar op zich mag laten wachten.

Mobiliteit is voor de hele samenleving een belangrijk werkpunt. Aangezien studenten traditioneel de autobestuurders van morgen zijn, zou hen op tijd alternatieve transportmogelijkheden aanbieden van enige toekomstvisie getuigen. Jammer dus dat de fietsherstelplaats aan de Meerminne na aanslepende ambtelijke vetes ook na opening vaker wel dan niet gesloten is. Schrijnender is het openbaar vervoer – of het ontbreken ervan – tussen de drie buitencampussen. Hoewel je zoals aangetoond met een bierfiets sneller van de ene naar de andere campus geraakt dan met de bus, blijft een oplossing uit. Zowel de stad als de academische overheid zouden in dit dossier hun stem luider kunnen laten horen.

In een grootstad met 37.000 studenten moet elke dag gewerkt worden aan de noden van deze bevolkingsgroep. Enkel op die manier zullen de stad en haar universiteit nog vaker bovenaan het lijstje van studiekiezers staan. Enkel op die manier zal Antwerpen de stad zijn waar studenten tijdens en na hun studies willen wonen.

Suikers maken je dom

Het zijn weer examens binnenkort. En dan is voor sommigen de enige vorm van ontspanning het consumeren van excessieve hoeveelheden suiker. Aan hen: opgepast! Een nieuwe studie gepubliceerd in The Journal of Physiology toont met ratten aan dat een fructoserijk dieet het geheugen en het leerproces kan aantasten. Wanneer er echter ook omega-3 vetzuren aanwezig zijn in het dieet, blijft de schade beperkt. Ratten die zowel fructose als omega-3 vetzuren in hun dieet hadden, presteerden beter in cognitieve taken. Een tip dus voor al wie wil sugar-bingen tijdens de komende examenperiode: eet best ook wat walnoten en beperk de schade.

Oordopjes op Intensieve Zorgen

Patiënten die op de afdeling Intensieve Zorgen verblijven zijn na een aantal dagen vaak verward en prikkelbaar. Oorzaak hiervan is een overbelasting van de zintuigen: het voortdurende lawaai van mensen die komen en gaan, het gerinkel van de telefoon, check-ups van het verplegend personeel, enzovoort voorkomen dat de patiënt een kwalitatieve remslaap kan hebben gedurende de nacht. Een studie van onderzoekers aan de Universiteit Antwerpen toont nu aan dat patiënten die binnen de 24 uur na hun opname oordopjes inkrijgen tot 50 procent minder kans hebben op hysterie. Het volledige onderzoek verscheen afgelopen maand in het vakblad Critical Care.

Rechtenstudenten winnen categorie ‘advocaat-generaal’ op prestigieuze wedstrijd

In de European Law Moot Court Competition bepleiten rechtenstudenten van over de hele wereld een fictieve zaak over diverse onderwerpen van Europees recht voor het Hof van Justitie. Het team van de Universiteit Antwerpen won in februari zijn regionale finale in Luxemburg in de categorie ‘advocaat-generaal’. Ze stootten zo voor de allereerste keer door naar de grote finale. Afgelopen weekend bekampten de winnaars van die regionale rondes elkaar in de grote finale. Rechters van het Hof van Justitie, het hoogste rechtscollege van de Europese Unie, beoordeelden wie zowel inhoudelijk als vormelijk het meest overtuigende pleidooi bracht. Daar behaalden de studenten van de Universiteit Antwerpen de eindoverwinning. Het Antwerpse team bestond uit masterstudenten Jef Dupont, Laurens Guinée, Michiel Van Roey en de winnende advocaat-generaal Olivier Van den Broeke. Hun coaches waren dr. Christine Janssens, Lieve Hoornaert en professor Stefan Rutten.

Sporttelex

Voetbal: Voor het zevende jaar op rij heeft Wikings-NSK de Antwerp Students League op zak gestoken. In de spannende finale tegen eeuwige rivaal Sofia, wonnen de Winkingers na het nemen van strafschoppen. * Hockey dames: Emilie Laddyn is samen met haar club Antwerp Belgisch kampioen geworden. In de finale was het tweemaal te sterk voor Wellington. Antwerp won met 4-2 en 1-2. * Hockey Heren: Dragons met Jeffrey Thys, Felix Denayer en Mathew Cobbaert is er niet in geslaagd om een derde landstitel op rij te pakken. In de finale van de play-offs kwam het tegen Waterloo net te kort in de verlengingen van de beslissende wedstrijd. * Hockey (Heren): Universiteit Antwerpen kon als Vlaamse kampioen de Belgische titel niet op zak steken. In de finale tegen ULB kwam onze universiteit te kort. Hierdoor sluit de UA het sportseizoen af zonder landstitel.

MetLife Award voor Alzheimer Research

Op dinsdag 14 mei werd in New York de Medical Research Award van de MetLife Foundation uitgereikt aan Christine Van Broeckhoven, wetenschapper verbonden aan de Universiteit Antwerpen en het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB). De MetLife Award wordt jaarlijks toegekend aan bijzondere onderzoekers en bedraagt 250.000 dollar. Van Broeckhoven ontving de prestigieuze Amerikaanse prijs voor haar baanbrekend onderzoek naar de ziekte van Alzheimer en aanverwante neurodegeneratieve aandoeningen. Hoewel Van Broeckhoven al eerder verschillende belangrijke onderscheidingen in de wacht sleepte, vindt ze dat het hele gebeuren een bevreemdende indruk nalaat. Dergelijke internationale prijzen zijn volgens Van Broeckhoven vooral interessant omdat ze enerzijds de aandacht vestigen op de patiënten die aan dementie lijden, en anderzijds omdat ze geld opbrengen voor meer wetenschappelijk onderzoek. “Dat is iets dat kan bijdragen tot de ontwikkeling van een betere therapie”, stelt Van Broeckhoven.

Zelf ook met een dwars in het buitenland? Stuur je foto voor ‘dwars in ...’ naar contact@dwars.be en maak kans op een Knack-abonnement van zes maanden.

De Studio (26/4-1/5) Red Bull Space Een samenwerking tussen kunstencentrum Villanella en Red Bull leidde tot dit zesdaagse festival in de voormalige Studio Herman Teirlinck. Tijdens deze tweede editie zullen kunst, design en muziek tot een nog strakkere samenwerking komen. Ga kijken naar unieke performances met Amatorski, Daan Stuyven en Rudy Trouvé of waardeer uw kot op met artistiek verantwoorde accessoires van de designmarkt Bazar des Arts (30/4). Verder vinden er tentoonstellingen plaats en kan u genieten van huiskamerconcerten met Gepetto & The Whales, The Bony King of Nowhere en vele anderen.

Red Star Line Museum (28/4 tot 13/5) Red Star Line Festival In de gebouwen van de Red Star Line, een rederij die tot 1935 een regelmatige verbinding verzorgde tussen Antwerpen en New York, wordt in 2013 een nieuw museum geopend. Tot 13 mei kan je er alvast terecht voor film, concerten en andere (culturele) activiteiten. Een groot deel van het programma is gratis.

Scheld'apen (5 en 6/5) Het fantastische leven van de heilige Sint-Christoffel zoals samengevat in twaalf taferelen en drie liederen Spreekt voor zich, vinden wij.

Cinema Zuid (9/5) Le voyage dans la lune ‘Le voyage dans la lune’ uit 1902 van Franse filmmaker en illusionist Georges Mélies wordt beschouwd als de eerste sciencefictionfilm ooit. Voorafgaand wordt een documentaire getoond over leven en werk van Mélies en de recente restauratie van zijn bekendste werk.

Monty en Toneelhuis (9/5 tot 19/5) Terminator Trilogie De eenentwintigste eeuw: een eeuw van keuzemogelijkheden voor een gelukkig leven of een eeuw van hopeloze constructies in een poging de eenzaamheid te vergeten? Theatergezelschap FC Bergman maakt met ‘Terminator Trilogie’ een “woordeloze monoloog”. Speelt zich mysterieus af op een locatie die niet met eigen auto bereikbaar is.

Petrol (19/5) Sound of Stereo (live) Het Brusselse electro en techno duo Sound of Stereo draaide eerder al op een pak grote nationale en internationale events. In Petrol brengen ze nu ook een liveshow, een combinatie van oud, nieuw en onuitgebracht werk.

Trix (21/5) The Jazz Connection Het project ‘The Jazz Connection’ laat het podium aan muzikanten die de grenzen van het genre opentrekken: subtiele cross-overs tot pure freejazz en zelfs wat kruisbestuivingen uit andere kunstdisciplines. Jazz met een hoek af.

De Roma (22/5) Incendies Canadees-Franse film uit 2010 over de gruwelijke gevolgen van de burgeroorlog in Libanon met een hoofdrol voor de Belgische Lubna Azabal. Als je deze parel gemist hebt, is het nu je kans ‘m in de mooiste cinema van Borgerhout voor een luttele vier euro te gaan bekijken.

Toneelhuis (22/5) Kaffee Musil: Moord in de Bourla Regisseur Guy Cassiers vroeg aan schrijver Yves Petry om het (niet te missen) derde deel van zijn trilogie ‘De man zonder eigenschappen’ te schrijven. Behoud de Begeerte organiseert naar aanleiding hiervan een literaire avond rond misdaad, moord en smeerlapperij. Laten we lekker link goed doen dus.

De Roma (23/5) Ariadne & la belle equipe Cultuurcafé Borgerhout zorgt om de twee maanden voor een gratis foyerconcert. Ariadne brengt “liedjes ontsnapt uit de dromenfabriek van de Franse cinema in zijn hoogtijdagen”.

‘Bizness’ van tUne-yArDs. Om de laatste kilometer van een looptraining door te komen. Helpt namelijk een beetje tegen spierverzuring. (Marlies Verhaegen)

‘Shake It Out’ van Florence + The Machine. Omdat weken na hun concert in de Ancienne Belgique het refrein nog steeds door mijn hoofd spookt. (Lynn Van de Perre)

‘The Black Superman - Muhammad Ali’ van Johnny Wakelin & The Kinshasa Band. ‘In Zaïre’ blijft een beter nummer over Ali, maar dit is pure nostalgie. ‘The Black Superman’ fungeerde zeventien jaar geleden op het toenmalige TV2 als intro van ‘s mans belangrijkste kampen. (Floris Geerts)

‘Way Down In The Hole’, van Tom Waits. Mijn persoonlijke ode aan de makers van The Wire; televisie waarvoor ik zonder schroom thuis bleef. (Bart Van Ballaert)

‘The Only Place’, van Best Coast. Jong, verliefd en vol levenslust drink je ijskoud bier terwijl Venice Beach baadt in de rode gloed van de zonsondergang en de belofte van een zwoele zomernacht zich aanbiedt. Dat gevoel. (Yannick Dekeukelaere)

‘Sorrow’ van The National. Oud, eenzaam en verzopen drink je lauwe carlsquell terwijl de Noordersingel baadt in het oranje licht van de straatlantaarns en de belofte van een bikkelkoude nacht op straat zich aanbiedt. Dat gevoel. (Max Neetens)

‘Stay High Baby’ van Maceo Plex. Op weg naar dromenland... (Maarten Decaluwe)

‘Little talks’ van Of Monsters and Men. Ik word er vrolijk van. Dat gevoel. (Elien Verschueren)