A warm cup of tea is like a gentle kiss 
It's soft 
It's sweet 
It's loving 

You want it to linger 
to last 

A cup of tea would be nice right now, 
but so would a kiss like that...

Op zondag 7 oktober ging 40-45 in première met knallen en explosies. Het was het startschot van een lange rit die nog tot 24 maart doorloopt. Eén ding is zeker: de naam spektakelmusical heeft de voorstelling zeker niet gestolen. 

Acht rijdende tribunes en meerdere rijdende decorstukken in een zaal van 75 op 100 meter en 25 meter hoog, zo vertelt Gert Verhulst ons, ruimte genoeg voor neerstortende vliegtuigen en langsrazende treinen. Door de voortdurende verandering van setting moet je de voorstelling volgen via een hoofdtelefoon, omdat het anders klankgewijs niet mogelijk zou zijn. Samen met die constante verandering zorgt het ervoor dat je echt midden in het stuk zit. Of je nu fan van de voorstelling bent of niet, je kan niet anders dan respect hebben voor deze fenomenale en ingenieuze techniek en het werk dat in de productie gekropen is. Ik zit helemaal op de eerste rij van tribune D op de avondpremière en ben razend benieuwd hoe spectaculair deze musical uiteindelijk zal zijn.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de productie twee casts en twee premières nodig heeft. Tijdens de avondpremière speelde de blauwe. Dat had ik door toen Nathalie Meskens (groene cast) op de tribune naast de mijne plaatsnam. Clara Cleymans zou dus spelen. De casts kan ik dus niet vergelijken na een voorstelling, maar de blauwe speelde alleszins de sterren van de hemel die avond.

De hoofdrollen blijven echter onveranderd. Oneindig veel respect voor Jonas Van Geel en Jelle Cleymans die elke voorstelling opnieuw de broers Segers moeten neerzetten, soms wel drie keer op een dag. Dat deden ze op de première alvast met verve. Jonas Van Geel weet zijn personage Louis Segers met enorm veel emotie te vertolken. Zijn acteerwerk tilt het spektakel naar een hoger niveau voor mij. Helaas zijn zijn zangkwaliteiten niet altijd even consistent. Pas op, hij is zeker geen slechte zanger, maar je merkt wel dat het ene liedje hem beter afgaat dan het andere. Gelukkig, zingt hij zijn hoogtepunt wel zeer sterk en ontroerend.

Jelle Cleymans is daarentegen een natuurlijke en ook geoefende zanger. Het publiek ging uit zijn dak na Cleymans’ grote nummer. Ook zijn acteerprestaties staan zeker op punt, veel moet hij niet onderdoen voor Van Geel. Het zit duidelijk in de familie, want ook zus Cleymans zingt en acteert op een hoog niveau. Vooral in de emotionele scènes weet ze als de joodse Sarah een gevoelige snaar te raken.

Afgezien van het spektakelelement, hebben de verplaatsende tribunes ook een praktisch nut. Zo wordt het publiek plots de toeschouwer van een toespraak van het VNV (Vlaamsch Nationaal Verbond) door in een grote halve cirkel te gaan staan of vormt ze plots een arena voor een stand off. Ook zie je nooit iets van hetzelfde standpunt. Het ene moment zit je in het midden, het volgende helemaal aan de zijkant. Zo wordt de ervaring nog intenser en voel je de chaos van de oorlog.

En dan is er nog de verhaallijn. Twee broers, eentje in het verzet, de ander collaboreert. Het is zeker geen slecht verhaal, maar hier en daar zitten enkele clichés die je wel zag aankomen. Twee broers die elkaars rivaal worden is niet meer zo origineel. De manier waarop het neergezet wordt, is dat wel. Ook is de joodse vriendin in een oorlogsverhaal nooit ver te zoeken. De grote plottwist op het einde (die ik uiteraard niet ga spoilen) kon je ook zien aankomen.

Maar toch, het spektakel en de acteer- en zangprestaties compenseren ruimschoots voor die clichés. Het geniale vind ik dat het verhaal draait rond de zonen van de uitbater van cinema Rex. De naam van de cinema doet misschien al een belletje rinkelen. Het stuk draait er niet om, maar om de zoveel tijd denkt je plots: ‘Wacht is dat niet die cinema die …?’

Kortom, als je op zoek bent naar spanning en sensatie moet je niet verder zoeken. 40-45 heeft beide in overvloed. Ik heb ontzettend van mijn avond genoten en om het (letterlijk) mee te maken vanop de eerste rij maakte de hele ervaring nog wat magischer. Wel moet je er wat voor over hebben om het te mogen aanschouwen. Tickets zijn namelijk niet bepaald goedkoop, maar als je naar de hele productie kijkt, snap je zeker waarom.

Een echte aanrader dus!

Tickets op: https://40-45.live/

Aula Rector Dhanis; eindelijk?

Edo Schoone: “Ja! Het heeft wel veel moeite gekost maar het is gelukt. De samenwerking met FSW (Faculteit Sociale Wetenschappen nvdr.) is lange tijd een twijfelpunt geweest omdat zowel onze club als de universiteit zo onafhankelijk mogelijk proberen te zijn, maar omdat we steeds alle partijen van noemenswaardige grootte uitnodigen en we in de loop der jaren een goede reputatie hebben opgebouwd, kwamen we gelukkig toch tot een verstandhouding.”

“Ik ben heel tevreden met hoe vlot alles verliep. De FSW heeft ook prachtig werk geleverd qua vormgeving, hier hebben ze zelfs een debatexpert voor geregeld. Dat zijn natuurlijk grote pluspunten voor ons. Mijn bestuur heeft trouwens ook fantastisch werk geleverd met de hele avond in goede banen te helpen leiden.”

Vormelijk zijn jullie dus tevreden, en inhoudelijk?

Edo: “Ook, Jan de Meulemeester is een heel neutrale moderator. Er waren wat klachten dat onder meer Peter Mertens niet genoeg spreektijd kreeg, maar dat lag misschien eerder aan de onderwerpen waarover sommige partijen meer te zeggen hadden dan andere. Wat wel spijtig was, is dat niet alle onderwerpen die waren afgesproken aan bod zijn gekomen. Over mobiliteit is bijvoorbeeld weinig gezegd.”

“Maar je moet ook begrijpen dat een moderator op de flow van zo’n debat moet kunnen ingaan. Je bent al snel over de tijd heen die je had vooropgesteld. Hij probeerde verder te gaan dan de partijslogans en dat is hem zeker gelukt.”

Bij ons op de redactie was er de indruk dat de ad hominems rijkelijk vloeiden. Willen politici snel scoren omdat we studenten zijn?

Edo: "Het blijft natuurlijk een debat, om het publiek levendig en aandachtig te houden wordt er al eens naar zulke retorica gegrepen. Ik denk niet dat dit bij ons erger was dan op het debat op VTM. Integendeel, ik vermoed dat ons debat vaker inhoudelijk was omdat de sprekers meer tijd kregen dan strikt nodig en daardoor meer moesten brengen dan de partijslogans. Zo ontstonden er interessante opmerkingen."

Ik wil je neutraliteit niet schaden, maar wil je iets lossen over welke kandidaten je het sterkst vond, al was het enkel argumentatief?

Edo: “Nou neutraal, onafhankelijk is een beter woord. Wij blijven een studentenclub met een duidelijke liberale insteek. Daarom vind ik het jammer dat een bepaald beleid genormaliseerd wordt. Philippe De Backer mocht best wat harder ingaan tegen het plaatsen van camera's op elke straathoek. Ook de war on drugs waaraan de Open Vld dit stadsbestuur heeft meegewerkt past niet echt binnen mijn interpretatie van het liberalisme.”

“Opvallend was dat Jinnih Beels niet echt ervaring heeft in debatten. Ze is als politiecommissaris echt iemand van de praktijk en dat vind ik op zich wel verfrissend. Haar mensbeeld is wel wat aan de negatieve kant. Dit kan aan haar oude functie liggen, maar ik verkies toch een burgemeester die gelooft in het positieve van zijn burgers.”

Gesproken als een liberaal. Bedankt Edo!

Op het debat zelf waren ook dwarsers aanwezig. Twee ervan geven een ooggetuigenverslag van het event, beiden door een andere bril.

Mag ik een beetje meer fatsoen, alsjeblieft? Ik hou niet van politiek. Ik kan niet tegen de lelijkheid, tegen het verbaal mensen neertrappen om ze daarna als opstapje te gebruiken voor de eenzame weg naar boven. Elkaar neersabelen gaat voor op de inhoudelijke argumentatie en de concrete aanpak. Het lijkt een tweede natuur geworden om vragen zo elegant mogelijk te ontwijken. Noem het naïef of wereldvreemd, maar ik mis menselijkheid, een beetje fatsoen en respect. Een burgervader die kritiek op zijn veiligheidsbeleid ondermijnt met grapjes over vrouwen die verkracht worden, het voelt wrang aan in tijden van #metoo.

Waar blijft het?   Ik hou van politiek. De games. De competitieve sfeer in debatten. De coalities die ‘grote ideologische tegenstellingen’ plots veranderen in ‘breed gedragen programmapunten’. Het hoeft voor mij dan ook niet te technisch te worden. Wat ik wil is: brood en spelen, wie het met wie doet en op welke manier de messen in ruggen belanden. Noem het cynisch, maar er is iets heerlijks aan hoe de voormannen van de ‘plein publique’ vervallen in applaushoeren die bikkelen over wie welk idee eerst had.

Margo (22) is redacteur en eindredacteur bij dwars en doctoreert in de geschiedenis aan UAntwerpen. Ook al word ik dagelijks geconfronteerd met alles wat er beter kan, ik hou wel van mijn stad. Als goede burger wil ik dan ook geïnformeerd en gemotiveerd op 14 oktober mijn stem gaan uitbrengen. Het LVSV-debat was op dat vlak een godsgeschenk voor mij. Levensbeschouwelijk neutraal of niet, ik wou een negatieve keuze – ‘jij krijgt mijn stem niet’ – om kunnen buigen naar een positieve – 'op jou wil ik stemmen'. Nog maar een paar dagen eerder had een vriendin mij de uitslag van het Curieuze Neuzen-onderzoek voor mijn straat meegedeeld. Met een beetje gevoel voor dramatiek had ze deze boodschap ingepakt in de volgende bewoording: “Je had al lang dood moeten zijn!” Met dit zwaard boven mijn hoofd nam ik dan ook plaats in de bomvolle aula, helemaal klaar voor de plannen die op een dag mijn leven in het bijzonder en de aarde in haar geheel zouden redden. Je kan je mijn teleurstelling inbeelden toen bleek dat het thema milieu en propere lucht opgeofferd werd voor schokkender thema's als migratie en veiligheid. Ik wil dat mijn longen mij een lang leven kunnen schenken, dat mijn tram rijdt en ik veilig en vlot van bestemming A naar bestemming B kan fietsen. Jammer dat ik hier nauwelijks iets over te horen kreeg. Een beetje sensatie mag, maar studenten zijn heus niet alleen maar uit op drama.  Niet alleen bepaalde thema’s moesten het onderspit delven voor het grote geweld, maar ook bepaalde politici kregen behoorlijk meer spreek- of responstijd dan hun collega’s. Ongelijke kansen en discriminatie op het hoogste niveau, om het gewoon maar even te benoemen. Verder niks dan respect voor Jan De Meulemeester, die meermaals een steekje van één van lijsttrekkers met bewonderenswaardige kalmte opving. De menselijkheid waarmee hij te werk ging; ik heb daar respect voor. Niet alleen omdat dwars een mooie vermelding kreeg, maar omdat ik al kwaad werd toen ik thuis verslag deed van mijn politieke proeverij. Een beetje meer De Grote Spreker onderbreken had dus wel gemogen. Een eerlijkere tijdsverdeling is een werkpuntje voor de toekomst. Dit kan opgevangen worden door elk discussiepunt vooraf te laten gaan door een korte uiteenzetting (kort-kort, met tijdslimiet!) van de standpunten van elke partij. Hierover kan vervolgens gediscussieerd worden. Ook meer vragen vanuit het publiek kunnen zorgen voor een gevarieerdere thematiek en verdeling van de tijd. Natuurlijk hadden de sprekers zelf ook elkaar het woord kunnen gunnen. Of hun collega’s op z’n minst hun zin laten afmaken. Een beetje collegialiteit en basisrespect zijn de eerste waarden die sneuvelen in een debat. Ik snap dat. Maar toch, mag ik een beetje meer fatsoen, alsjeblieft?

Tim (31) is redacteur bij dwars en studeert filosofie aan UAntwerpen. Mijn ietwat sadistische voorliefde voor deze kant van politiek is echter geen garantie dat ik weet wat de eigenlijke programmapunten zijn en wie mijn stem het best vertegenwoordigt. Met goed gemoed ging ik dan ook naar het LVSV-debat om te kijken wie dit jaar de beste burn kon geven. Toevallig een politieke voorkeur oplopen zou een leuke bijkomstigheid zijn. Ik ben teleurgesteld naar het gratis vat gewandeld. Het uitstekend georganiseerd debat was, op een gepekelde vraag van een student na, maar mak en voorspelbaar. Talking-points en gespeelde verontwaardiging wisselden elkaar af in een niet al te hoog tempo. Het hoogtepunt? Jan de Meulemeester die vroeg of links meer blauw op straat wil en daarop een bevestigend antwoord kreeg. Dat links werd, ondanks de vermeende verschillen in hun programma, door de moderator behandeld als één uniform blok. Hij gaf ze tezamen ongeveer even veel tijd als hij de zittende burgemeester gaf, maar misschien valt dat te verwachten als je grootste verkooppunt 'Niet Bart De Wever zijn' is. Als Cerberus bewaakten Jinnih Beels, Wouter Van Besien en Peter Mertens de belangen van de mensen in de samenleving. Om de beurt kregen ze een kans om eens iets terug te blaffen naar de top dog van N-VA. Ik hoorde woorden als mobiliteit, milieu, kansarmoede en menselijkheid. Maar wat ik onthield was: stem op Groen of Sp.a, want als je op PVDA+ stemt gaat je progressieve stem verloren. En uiteraard was volgens Mertens net het omgekeerde het geval. Deze tweedeling binnen links werd georchestreerd door grootmeester partijpolitiek schaken Kris Peeters. Het enige dat zijn fysieke en verbale knusheid met zijn linkerflank overheerste was zijn comfort in zijn strategische positie. Zelfs met slechts 7% in de laatste peilingen is centrumpartij CD&V comfortabel ‘kingmaker’. Met een duidelijk veto tegen de communisten zet hij Van Besien met zijn rug tegen de muur. Peeters gunde onze burgemeester amper een blik en liet duidelijk blijken dat hij zijn programma duur zal verkopen aan de hoogste bieder. Wat dat programma inhoudt? Geen idee, maar hij heeft er in mij alvast een fanboy bij. Zo doe je aan politiek: vragen ontwijken, nietszeggende praatjes verkopen, amper zetels halen; maar toch winnen. Een zelfde soort coalitie-geflirt vond ik terug bij De Backer en De Wever. Terwijl ze elkaar gemoedelijk schouderklopjes gaven, was het enige waar ze ogenschijnlijk van mening verschilden in welke richting hun hoofd ging bewegen als Anke Van dermeersch aan het woord was. Philippe De Backer, lijststrekker voor Open Vld, scoorde een paar makkelijke applausjes door nee-schuddend tegen de 'Vlaams Belang'-politica in te gaan. De Wever daarentegen stond zichzelf toe sporadisch eens te knikken bij de analyses van Van dermeersch. De burgvader zelf jongleerde zoals steeds met woorden als 'verlichting' en 'excelleren'. Mijn borstkas zwelde telkens van trots over onze West-Europese waarden. Of was het dan toch van de gebakken lucht die ik heel de avond verkocht kreeg? Uiteindelijk ben ik er qua stemgedrag niets wijzer uit geworden. Het spel van de politiek mag al eens vermakelijk zijn, Game of Thrones doet het qua entertainment toch beter. Waar blijft dat laatste seizoen eigenlijk?

De eigenlijke functie van een voorkeurstem is om de volgorde van kandidaten op een lijst te beïnvloeden. Zonder voorkeurstemmen zou een partij die drie zetels wint, die zetels naar de bovenste drie kandidaten van de lijst moeten laten gaan. Als bijvoorbeeld de tiende persoon op de lijst een hoop voorkeurstemmen heeft binnengehaald kan hij of zij de persoon op de derde plaats vervangen. Tot daar klopt alles perfect.

Je kan ook meerdere voorkeurstemmen uitbrengen binnen dezelfde lijst. Bij het berekenen van het aantal zetels die een partij in de wacht sleept, tellen al die voorkeurstemmen tezamen als één stem. Je kan je partij dus niet bevoordelen door alle bolletjes op de lijst te kleuren. Dit heeft voor de zetelverdeling min of meer hetzelfde effect als gewoon op de lijst stemmen, dus je kan jezelf de moeite van het kleuren besparen.
Maar het verdelen van zetels is niet het enige gevolg van een verkiezing. Er is ook nog de diarree van media-aandacht die ermee gepaard gaat. WeWhebben lang en hard gezocht, maar niets wijst erop dat de media corrigeren voor meervoudige voorkeurstemmen. Als alle kiezers van de hypothetische hackerpartij alle bolletjes gaan kleuren, dan denken de media dat alle hackerkandidaten bijzonder populair zijn.

Zal dit het politiek landschap hertekenen? Natuurlijk niet. Als er georchestreerde campagnes zouden georganiseerd worden om dit te doen, dan zullen de media dit wel in de gaten krijgen en de voorkeurstemmen gaan herschalen op basis van het aantal stemmen op de partij − waardoor jouw favoriete kandidaat misschien juist minder in de kijker komt. Hoe het ook zij, de bolletjes kleuren van je favoriete kandidaten is altijd een goed idee, en misschien kan een paar extra bolletjes kleuren ook geen kwaad.

onafhankelijk trekt de lijst

Jinnih, jij hebt na het uiteenvallen van Samen (sp.a + Groen) ervoor gekozen om, zonder partijkaart, op te komen voor de sp.a. Zou je dat voor ons kunnen toelichten?

"Ik ben in Samen gestapt onder de voorwaarde dat ik dat kon doen als geëngageerde maar onafhankelijke burger tussen groen en rood in. Hierdoor gingen veel mensen die hun geloof in de politiek verloren waren, wél in mij geloven. Na Samen moest ik een keuze maken. Ik besloot onafhankelijk te blijven."

dwars nam in februari een enquête af over stemgedrag bij studenten. Waar Groen wel 28,2 procent van de verwachte stemmen kreeg, had de sp.a slechts 2,2 procent van de linkse studenten overtuigd. Hoe ga je proberen om meer studenten mee te krijgen? 

"De peilingen van de afgelopen jaren waren zelden positief voor sp.a. Dat is spijtig, en het betekent dat er werk aan de winkel is. Een van de redenen waarom ik onafhankelijk ben gebleven, is dan ook om mensen weer in ons verhaal te laten geloven. Mensen maken fouten, partijen ook. De essentie van onze visie blijft hetzelfde: gelijkheid, vrijheid en solidariteit. Het is voor ons cruciaal dat iedereen, zonder uitzondering, mee op de trein geraakt."

van wetenschap naar politiek

Philippe, jij bent bio-ingenieur van opleiding. Dat is opvallend voor een politicus. Welke invloed heeft deze achtergrond op jouw manier van denken?

"Dankzij mijn academische achtergrond kan ik heel snel veel informatie analyseren en probeer ik de dingen te doorgronden en te begrijpen. Na mijn doctoraat in de biotechnologie werkte ik in de private sector, waar ik start-ups hielp oprichten. Daar leerde ik het verband te leggen tussen uiteenlopende thema's. Ook moest ik met verschillende partijen leren onderhandelen om zaken gedaan te krijgen. Deze verschillende manieren van denken combineer ik in de politiek."

Selectie garandeert gelijke kansen. - De Backer 

Open Vld is momenteel de coalitiepartner van de N-VA. Hoe zorg jij voor een onderscheid dat duidelijk is bij de kiezer?

"Het grootste verschil is dat N-VA een conservatieve, nationalistische partij is en Open Vld een progressieve, liberale partij. Dat zijn ideologische verschillen waardoor wij anders naar de mens in de maatschappij kijken dan N-VA. Ik geloof in de kracht van het individu, in afdwingbare gemeenschappelijke spelregels, maar ook absoluut in keuzevrijheid van mensen om hun eigen leven vorm te geven. Die keuzevrijheid is altijd essentieel geweest voor mij. 
De goede dingen die we met coalities hebben kunnen doen, worden soms overschaduwd door hoe de huidige burgemeester over bepaalde dingen communiceert. Dat zou ik dan ook graag anders doen."

alles behalve Vlaams Belang

Welke coalities zou je graag zien ontstaan? 

J: "Wij staan open om met iedereen rond de tafel te gaan zitten. In mijn loopbaan als politieambtenaar had ik de luxe niet om te zeggen: 'et u ga ik praten en met u niet'. Het was belangrijk alle actoren te horen en dan te reageren. Ik denk dat dat nu ook heel belangrijk is. We kunnen niet op voorhand zeggen wie we gaan uitsluiten. Op Vlaams Belang na."

P: "Ik sta open voor conversaties met alle partijen, behalve de PVDA en Vlaams Belang. Dat zijn de extremen waar ik niet mee wil besturen. Zij staan te ver af van mijn mens- en maatschappijbeeld. Vlaams Belang is fascistisch, dat heb ik altijd gezegd. Mijn doel voor deze stad is eenvoudig: ik wil oplossingen zoeken die werken in de praktijk."

Mensen die hun geloof in de politiek verloren waren, gingen wél in mij geloven. - Beels 

drugsbeleid: sensibiliseren of infiltreren

Wanneer wij het nachtleven induiken, merken we dat je overal aan drugs kan geraken. Wat vind je van het huidige drugsbeleid in Antwerpen? 

J: "Duidelijk niet goed. Onze drugswet dateert uit 1921 en is niet meer efficiënt in de 21ste eeuw. Het is tijd om het debat over drugs weer open te gooien. Geweld is contraproductief. Deze strijd ga je niet winnen met stoere taal, stoere wapens en hallucinante aankopen zoals pantserwagens. Criminelen hebben geen scrupules en gaan dat gevecht altijd winnen. Je moet sensibiliseren en proberen de markt te ontwrichten. Anders verliezen uiteindelijk vooral de inwoners.
In dit debat moeten we durven kijken naar landen zoals Uruguay. Daar neemt de staat de productie van drugs over waardoor de criminele drugswereld opdroogt."

P: "Om het drugsbeleid in stand te houden moet veel verbeterd worden. Het moet ondermijning van binnenuit tegengaan door het havenpersoneel te screenen. Je mag anders nog zoveel politie op stap sturen als je wil. Wij zien een oplossing in het systeem van de stadsmarinier, dat ook van kracht is in Rotterdam.

Een stadsmarinier is een hoge ambtenaar die functioneert als de ogen en oren van de burgemeester op het terrein. Neem nu het voorbeeld van de telefoonwinkeltjes die we niet wegkrijgen, terwijl iedereen weet dat deze op zwart geld draaien. Wanneer het een stadsmarinier opvalt dat daar louche zaakjes aan de gang zijn, zou hij of zij bijvoorbeeld kunnen voorstellen om hier een woonwijk van te maken. Zo wordt repressie gekoppeld aan het opbouwende. Het lijkt me een veel slimmere strategie om ervoor te zorgen dat er uiteindelijk minder drugs binnen komen."

kans op gelijke kansen 

"Veilig en vrij jezelf kunnen zijn, daar draait het om" was de tweet van de huidige burgemeester Bart De Wever over de Antwerp Pride. Toch zijn er vandaag de dag in Antwerpen nog steeds gevallen van homofoob geweld. Wat kan volgens jou anders om de strijd tegen homofobie op te drijven?

J: "Ik geloof niet in hokjes: voor mij is het aanpakken van racisme en discriminatie een algemene strijd, ook homofoob geweld valt daaronder. Het doelgroepenbeleid van nu richt zich voornamelijk op de holebi gemeenschap. Deze algemene strijd moet samen gevoerd worden met andere groepen in de samenleving die het slachtoffer zijn van racisme, discriminatie en haat. We schieten tekort als we enkel oog hebben voor één aspect ervan, want het is net de diversiteit die ons verbindt. Wat er ook mag zijn dat ons verschillend maakt, het brengt ons samen in die gezamenlijke strijd voor gelijke rechten."

De goede dingen die we met coalities hebben kunnen doen worden soms overschaduwd door hoe de huidige burgemeester over bepaalde dingen communiceert.  -  De Backer 

P: "Ik denk dat je er ten eerste voor moet zorgen dat homofoob geweld goed geregistreerd wordt en daarnaast dat de politie daar adequaat op reageert en dat er ook vervolging is. We hebben voorgesteld om PinkPoint te lanceren, een app waar mensen die slachtoffer zijn van homofoob geweld aangifte kunnen doen. Zo kunnen we overzicht krijgen van wat er gebeurt en zwaar optreden. In de stad moet iedereen veilig over straat kunnen wandelen, ook als dat hand in hand is met iemand van hetzelfde geslacht."

Jongeren met allochtone roots stromen moeilijker door naar het hoger onderwijs. Hoe kan de politiek samen met de universiteiten hier verandering in brengen?

J: "In het onderwijs moeten we afrekenen met dat watervalsysteem. Jongeren splitsen door het onderscheid te maken tussen ASO, BSO en TSO heeft geen enkele zin. Iedereen heeft zijn kwaliteiten. We willen heel graag dat er een systeem in het onderwijs komt op maat van het kind en niet andersom. Het is heel belangrijk dat jongeren de kans krijgen om iets te doen waar ze goed in zijn. Daarnaast worden jongeren met een migratieachtergrond veel te snel opgegeven. Kinderen moeten hun schoolcarrière kunnen starten met gelijke kansen. Ik geloof in een gedeelde verantwoordelijkheid. Het is belangrijk dat hogescholen en universiteiten samen gaan zitten in overleg met de lokale politiek."

Diversiteit is een containerbegrip. Het verbindt ons in de strijd voor gelijke rechten. - Beels 

P: "Selectie garandeert gelijke kansen. Daarom moet de lat hoger gelegd worden. De feiten zijn vandaag de dag heel simpel: een kind dat geboren wordt in het district Antwerpen heeft tien keer minder kans om op de universiteit te geraken dan een kind uit Wilrijk. Voor mij is sociale mobiliteit cruciaal. Zo pleit ik ervoor om talent te gaan scouten in de lagere en middelbare scholen.

We moeten in de universiteiten hetzelfde systeem gebruiken als bij de voetbal: je scout de toptalenten en gaat hen begeleiden en bijstaan. Als je de sociale mobiliteit niet organiseert en mensen geen perspectief biedt om vooruit te laten komen, dan valt samenleven in de stad uit elkaar. Op vlak van ongelijkheid en discriminatie is er nog een lange weg te gaan."

Helaas! Zowel Jinnih Beels als Philippe de Backer lijken niet zo geïnteresseerd in het verlagen van bierprijzen, het inkorten van colleges of het graven van cantuskelders. Wij wensen beide kandidaten desondanks veel succes met de aankomende verkiezingen.

Geloof jij dat het breken van een spiegel je zeven jaar ongeluk brengt en dat je als je zout over je linkerschouder gooit je demonen afweert? De meeste mensen hebben wel kleine dingen waarover ze bijgelovig zijn. Als het gaat over een kaarsje branden en je favoriete onderbroek aandoen om een goed examen af te leggen, dan valt het best wel mee. Maar ben je ooit zo bijgelovig geweest dat je alle kerkklokken in een heel land fout zette?

Dat is precies wat er gebeurd is in Malta. De inwoners van het kleine eiland zijn namelijk zo diepgelovig dat ze zich met z’n allen massaal voorbereiden voor het geval dat de duivel ooit beslist om het eilandje een bezoek te brengen. Elke kerk op Malta heeft namelijk twee klokken waarvan er eentje sowieso fout staat. De andere staat soms juist en soms ook fout. En dan moet je weten dat er 350 kerken staan op amper 316 km², dat zijn heel wat foute klokken.

Het bijgeloof komt voort uit een oude legende waarin de Maltezen geloven dat de foute tijden op de klokken de duivel zouden misleiden. Blijkbaar is de hellevorst zo slecht in het lezen van de klok dat hij zijn bezoek aan het eiland integraal zou opgeven wanneer hij in de war raakt over hoe laat het nu eigenlijk is. Zo te zien heeft Satan een strak schema waar hij niet makkelijk vanaf kan wijken.

Charmant is het wel, dat een volk zich zo blijft vasthouden aan een oude legende en vandaag de dag de klokken nog steeds verkeerd zet. Je plaatselijke cultuur is iets om in ere te houden. Zo schrijft elke leerling er ook nog steeds 'JMJ' (Jezus, Maria, Jozef) in de hoek van elk examen voor goed geluk; het diepgelovige zit dus niet alleen in de kerkklokken. Mefisto zou vast ook niet blij zijn om dat steeds tegen te komen tijdens zijn bezoekje. 

Als je dus ooit op vakantie gaat in Malta, zorg er dan voor dat je je smartphone altijd bij de hand hebt of een horloge rond je pols hebt zitten. Als jij je net als Beëlzebub strak aan een tijdschema wil houden, kan dat alleen maar van pas komen, want op de kerkklokken kan je niet rekenen. Het mag dan charmant zijn, maar wie kijkt er nu eigenlijk nog naar de kerkklokken? Volgens mij heeft Lucifer ook gewoon zijn smartphone om de tijd op af te lezen.

Filosofiestudent Wouter (31) is geen laatbloeier, maar een meerjarige plant. Na een Master Politieke Wetenschappen en een carrière als professionele pokerspeler, schiet hij nu opnieuw wortel achter de schoolbanken. Wat ooit een manier was om als student een zakcentje bij te verdienen, zorgde er uiteindelijk voor dat Wouter zeven jaar in Londen en de online pokerwereld doorbracht. “Ik heb om te beginnen vijftig euro gestort. Mijn eerste idee was om dit te gaan doen in plaats van een studentenjob. Het heeft mij vijf maanden gekost om rond de acht euro per uur te gaan verdienen. Vanaf toen werd het meer en meer”, vertelt hij.

the real deal

Je leven omgooien om rijk te worden met een competitief kaartspel is een grote sprong in het diepe. Gelukkig landde Wouter op een zacht kussentje van financiële zekerheid. En geld opent deuren waarvan je je niet kan voorstellen dat ze bestaan. Hij vertelt over creditcard-roulette, een spel dat voor zich spreekt. Een rekening van € 2.500 bij een chic restaurant. Zijn kotgenoot Stefan trok aan het kortste eind en nadat de oud-politicologiestudent de pijn wilde verzachten met een spelletje pingpong, dubbel of niets, moest zijn kotgenoot toch de rekening van ondertussen vijfduizend euro voor lief nemen. “We waren gewoon een groep twintigers met te veel geld die een leuke tijd probeerde te hebben”, blikt Wouter terug.

Het klinkt menig student als een droom in de oren, maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Om in Londen te wonen en zich zo op poker te focussen heeft Wouter ook veel moeten laten. Hij omschrijft de jaren als intens gefocust en eyes on the prize. “Van je twintigste tot je achtentwintigste is normaal gesproken de periode dat je door de week heel veel doet. Door in Londen lange dagen te pokeren heb ik mijn vrienden en mijn vriendin in Antwerpen heel weinig gezien.” Dat er een moment is gekomen dat Wouter terug naar Antwerpen verhuisde en de pokertafel verliet, is dan ook geen verrassing.

opnieuw op zoek

Terug naar het normale leven, maar dan net iets anders. “Het wordt opeens heel duidelijk dat je zelf betekenis moet geven aan het leven en dat je zelf dingen moet verzinnen om je bezig te houden”, vertelt Wouter over het leven na zijn terugkomst. “Een jaar nadat ik gestopt ben met poker spelen verveelde ik me dood. Daardoor ben ik begonnen met mijn studie Filosofie, die heel interessant bleek te zijn en mij goed bleek te liggen.” Wouter levert het bewijs: een studie kan veel meer zijn dan een laddertje naar een carrière.

‘Dit jaar zal ik alle lessen volgen, zal ik de stof van de eerste tot de laatste pagina bestuderen; dit jaar weet ik het zeker: mij zullen ze in augustus niet tegenkomen.’ De student die zijn mond houdt om het niet te jinxen, zal zich in gedachten nog altijd schuldig weten.

Ook dwars begint met goede moed, misschien zelfs met hoogmoed, aan een nieuwe jaargang. Wij brengen jou, lieve lezer, correct en relevant nieuws, zonder taalfouten en mét prachtige foto’s en illustraties. We beloven gouden bergen. Aan elkaar en vooral aan onszelf. De politiek speelt hetzelfde spelletje. Ook zij staan op het punt om te winnen, om succes te boeken, om doelen te behalen. Iets waar we allemaal van mogen meegenieten tot in oktober de bubbel knapt.

Met vrij grote zekerheid zullen wij, ‘zelfoverschatters’, ook dit jaar weer op onze bek gaan. We zullen stuk voor stuk vallen. Maar juist dat is de schoonheid van ons onbegrensde zelfvertrouwen. Wordt er niet te pas en te onpas geroepen dat schade en schande wijs maakt? De val stelt jouw zwaktes aan je voor, laat je weten waar je nog niet klaar voor bent en laat je ontdekken hoe je het best valt. Op je bek gaan is juist de beste manier om je academiejaar te vullen.

Ik nodig jullie uit om te zien hoe dwars dit jaar probeert grote woorden waar te maken, hoe politiek Antwerpen zichzelf de laatste mooie woorden voorspiegelt en hoe wij studenten onze frisse moed zo lang mogelijk proberen vast te houden.

Hou ons in de gaten dit jaar en geniet van de val!

Trello

Overzichtelijke to-dolijstjes maken, zowel voor jezelf als voor groepen, was nog nooit zo simpel: je kunt verschillende lijstjes met taken aanmaken (zoals ‘op te zoeken’, ‘te lezen’, ‘te leren’) en deze naar de lijst ‘gedaan’ slepen wanneer je ermee klaar bent. Zo heb je steeds een up-to-date overzicht van het werk dat nog verricht moet worden. Ook kun je labels, checklists en vervaldata toevoegen. Elk bordlid kan zelf taken toevoegen of verschuiven, dus dubbel werk en slechte communicatie kunnen op een simpele manier vermeden worden.

Written? Kitten!

Positieve aanmoedigingen zijn soms meer dan welkom, zeker als je over een moeilijke paper gebogen zit die maar niet wil vlotten. Written? Kitten! heeft hiervoor de ideale oplossing gevonden: je kunt zelf aangeven na hoeveel woorden (100, 200, 500 of 1000) je beloond wil worden en naar welk schattig diertje je voorkeur uitgaat: een kitten, puppy of konijntje. Wij hebben nog nooit zo graag onze paper geschreven.

Copyleaks

Beticht worden van plagiaat is in de academische wereld geen lachertje, maar het gebeurt. Zowel voor het voorkomen als het genezen (in het geval van onrechtmatige beschuldigingen weliswaar) is deze website een handige hulptool: op slechts een minuut tijd verkrijg je het verdict in de vorm van een analyse van je eigen tekst in vergelijking met andere bestanden, URL’s en ruwe teksten, op het vlak van wat veranderd, geparafraseerd of gekopieerd is.

Endnote

Plagiaatbeschuldigingen kun je natuurlijk ook gewoon vermijden door perfecte bronvermeldingen te fabriceren. Zeker voor vakgebieden die een literatuurverwijzing niet beperkt houden tot de familienaam van de auteur in combinatie met het jaar van verschijnen, waan je je met Endnote (waarvoor de licentie te verkrijgen is via Blackboard) in de referentiehemel. Je vult de vereiste velden voor je opleiding in en het programma zet dit zelf in de juiste vorm, zowel in de voetnoot als in de bibliografie achteraan in je document, en past dit ook automatisch aan wanneer dit vereist is.

CamScanner

Het kan altijd sneller, zelfs als je notities moet doorsturen of bronnen wilt digitaliseren: een foto nemen via deze app volstaat. Onmiddellijk kan je via je toestel bijsnijden en de belichting en de scherpte aanpassen. Meerdere foto’s kunnen zo achter elkaar in één documentje opgeslagen worden, dat dan in verschillende bestandsgroottes – en types (pdf, jpg of txt) met enkele klikken kan doorgestuurd worden via WhatsApp, e-mail, bluetooth etc.

ElaN Languages

Vertaalsites zijn altijd tricky. Je moet ze dan ook op de juiste manier gebruiken. Wie meer wenst dan Google Translate, kan eens een kijkje nemen op ElaN Languages. Deze site geeft betrouwbaardere vertalingen en werkt een stuk professioneler. Ook geven ze zelf aan wanneer je moet oppassen met de gegeven vertaling. Toch handig, want wees eens eerlijk: wie gebruikt nu nog een vertaalwoordenboek?

Google Docs

Waar en wanneer dan ook aan je paper werken: het kan. Met Google Docs vermijd je mogelijke traumatische ervaringen waarbij je je stick vergeet en je goede voornemens om in de bibliotheek verder te werken in rook opgaan. Nooit meer het drama van uren gewerkt te hebben, maar vergeten te saven; aanpassingen worden immers vanzelf opgeslagen. Bestanden kunnen bovendien gedeeld worden, zodat iedereen in een groepsopdracht steeds met dezelfde versie werkt. Verschillende teamleden kunnen zelfs tegelijkertijd aan hetzelfde bestandje werken zonder overlappende versies te creëren. Voor de control freaks is dit overigens enorm bevredigend: je ziet ‘live’ wie wat aan het bijtypen is!

Ten eerste, hoe was uw zomer?
Om meteen komaf te maken met het idee dat proffen even lang vakantie hebben als studenten: we moeten tot na de eventuele bezwaren tegen examenresultaten hier zijn en de tweede zit begint alweer 20 augustus. Daartussen hebben wij onze weken vakantie. Ik heb voor het eerst dit jaar drie weken vakantie gehad. Die waren zeer rustig. Voor de rest heb ik veel gestudeerd omdat ik decaan word in oktober, wat erg veel werk is.
 

Waar maakt u zich kwaad om?
Er zijn veel dingen waar ik mij kwaad om kan maken. Het eerste is destructieve feedback. Mensen mogen ontevreden zijn over dingen, maar het is belangrijk om daar altijd constructief mee om te gaan. Natuurlijk moet je je hart kunnen luchten, maar als het destructief en aanvallend wordt, helpt dat niemand verder. Het tweede is onrecht tegen de zwakkeren. Ik ben betrokken bij het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling in Antwerpen. Ieder jaar groeit het aantal meldingen van kindermishandeling, vooral slagen en verwondingen en seksueel misbruik. Onmondige kinderen die zich absoluut niet kunnen verweren … Dat raakt mij.
 

Waar maakt u zich zorgen over?
Het populisme in de aanloop naar de verkiezingen en dan vooral het niveau van het politieke debat waarin nu meer op de man dan op de bal wordt gespeeld. Populisme wordt soms bewust als strategie ingezet en dat is hoogst gevaarlijk. Een verweer als “ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is” is daarin ongepast. Ik vind dat wie een politiek mandaat bekleedt of wil bekleden, staatsmanschap moet tonen. Dan mag men niet in een register vervallen van populistisch, onjuist of onbeleefd taalgebruik, en al zeker niet om na problemen schijnheilig op te roepen tot sereniteit en kalmte.
 

Waar bent u trots op?
Ik ben trotser op de manier waarop ik heb leren werken dan op de resultaten die ik heb bereikt. Toen ik begon aan de universiteit, vond ik dat een heel stresserende omgeving. Dat is nog altijd zo, maar ik ben blij dat ik een vruchtbare manier heb gevonden om met mensen samen te werken, binnen en buiten de universiteit, voor mezelf en voor de resultaten van mijn onderzoek. Ik ben ook wel trots op een paar artikelen die ik heb geschreven. Die zijn origineel of hebben bijgedragen aan een wetshervorming. Maar het fierst ben ik toch op mijn manier van werken.

Toen ik begon aan de universiteit, vond ik dat een heel stresserende omgeving.

 
Welke schrijver of dichter zou u iedereen aanraden?
Ik lees veel, vooral Nederlandstalige literatuur. Ik hecht ook veel belang aan de taal. Als jurist is dat natuurlijk ook belangrijk. Ik zou dus vooral alle Nederlandstalige literatuur willen aanraden. Als het toch niet Nederlandstalig is, dan Hermann Hesse en George Steiner, die breed cultureel geïnformeerde boeken schreven.
 

Wat vindt u van de huidige stadsdichter Maud Vanhauwaert en heeft u al een opvolger in gedachten?
Ik heb de huidige stadsdichteres eerlijk gezegd nog niet gevolgd. Dat is omdat ik nog helemaal weg ben van Maarten Inghels. Nu wil dat misschien ook wel zeggen dat ze te weinig zichtbaar is en dat haar projecten mij daarom nog niet opgevallen zijn …
We hebben al niet-Antwerpenaren gehad in het verleden, daarom: als stadsdichter zou ik Charlotte Mutsaers aandragen, een zeer grappige schrijfster.
 

In de les komt de zaak Delphine Boël, de beweerde bastaarddochter van koning Albert II, vaak ter sprake. Vanwaar dat voorbeeld zo vaak?
Ja, die zaak blijft aanslepen! Het blijft evolueren en ieder jaar gebeurt er wel iets in dat spectaculair is in het familierecht. In 1999 kwam dat ineens naar buiten in een boek van de journalist Mario Danneels. Toen was het een leuke oefening voor de studenten, “wat te doen bij de afstammingskwestie van een overspelig kind”. Omdat het zo blijft evolueren, blijft het terugkomen in de les. In september komt de zaak terug voor het hof van beroep, dus dit jaar kan ik er zeker weer nieuwe dingen over vertellen en een examenvraag over verzinnen.
 

Welk vooroordeel zou u uit de weg willen ruimen over uw vak?
Goh, ik denk dat veel vooroordelen gewoon kloppen. Wel zou ik graag veranderen dat familierechtelijke kwesties vaak gepaard gaan met spanningen. Dat is geen vooroordeel, dat is gewoon zo, maar dat heeft ook te maken met dat de procedures vanuit een conflictmodel zijn georganiseerd. Daar zouden we weg van moeten.
 

Heeft u nog tips voor de eerstejaarsstudenten?
Geniet van het studentenleven! Ik heb mij als student geweldig geamuseerd omdat ik ervoor gekozen heb mij niet honderd procent op mijn boeken of op het studentenleven te werpen. Het belangrijkste is dat je een evenwicht vindt dat je het hele jaar kunt aanhouden. Geniet dus zeker ook van het niet-vakgerelateerde.