onafhankelijk trekt de lijst

Jinnih, jij hebt na het uiteenvallen van Samen (sp.a + Groen) ervoor gekozen om, zonder partijkaart, op te komen voor de sp.a. Zou je dat voor ons kunnen toelichten?

"Ik ben in Samen gestapt onder de voorwaarde dat ik dat kon doen als geëngageerde maar onafhankelijke burger tussen groen en rood in. Hierdoor gingen veel mensen die hun geloof in de politiek verloren waren, wél in mij geloven. Na Samen moest ik een keuze maken. Ik besloot onafhankelijk te blijven."

dwars nam in februari een enquête af over stemgedrag bij studenten. Waar Groen wel 28,2 procent van de verwachte stemmen kreeg, had de sp.a slechts 2,2 procent van de linkse studenten overtuigd. Hoe ga je proberen om meer studenten mee te krijgen? 

"De peilingen van de afgelopen jaren waren zelden positief voor sp.a. Dat is spijtig, en het betekent dat er werk aan de winkel is. Een van de redenen waarom ik onafhankelijk ben gebleven, is dan ook om mensen weer in ons verhaal te laten geloven. Mensen maken fouten, partijen ook. De essentie van onze visie blijft hetzelfde: gelijkheid, vrijheid en solidariteit. Het is voor ons cruciaal dat iedereen, zonder uitzondering, mee op de trein geraakt."

van wetenschap naar politiek

Philippe, jij bent bio-ingenieur van opleiding. Dat is opvallend voor een politicus. Welke invloed heeft deze achtergrond op jouw manier van denken?

"Dankzij mijn academische achtergrond kan ik heel snel veel informatie analyseren en probeer ik de dingen te doorgronden en te begrijpen. Na mijn doctoraat in de biotechnologie werkte ik in de private sector, waar ik start-ups hielp oprichten. Daar leerde ik het verband te leggen tussen uiteenlopende thema's. Ook moest ik met verschillende partijen leren onderhandelen om zaken gedaan te krijgen. Deze verschillende manieren van denken combineer ik in de politiek."

Selectie garandeert gelijke kansen. - De Backer 

Open Vld is momenteel de coalitiepartner van de N-VA. Hoe zorg jij voor een onderscheid dat duidelijk is bij de kiezer?

"Het grootste verschil is dat N-VA een conservatieve, nationalistische partij is en Open Vld een progressieve, liberale partij. Dat zijn ideologische verschillen waardoor wij anders naar de mens in de maatschappij kijken dan N-VA. Ik geloof in de kracht van het individu, in afdwingbare gemeenschappelijke spelregels, maar ook absoluut in keuzevrijheid van mensen om hun eigen leven vorm te geven. Die keuzevrijheid is altijd essentieel geweest voor mij. 
De goede dingen die we met coalities hebben kunnen doen, worden soms overschaduwd door hoe de huidige burgemeester over bepaalde dingen communiceert. Dat zou ik dan ook graag anders doen."

alles behalve Vlaams Belang

Welke coalities zou je graag zien ontstaan? 

J: "Wij staan open om met iedereen rond de tafel te gaan zitten. In mijn loopbaan als politieambtenaar had ik de luxe niet om te zeggen: 'et u ga ik praten en met u niet'. Het was belangrijk alle actoren te horen en dan te reageren. Ik denk dat dat nu ook heel belangrijk is. We kunnen niet op voorhand zeggen wie we gaan uitsluiten. Op Vlaams Belang na."

P: "Ik sta open voor conversaties met alle partijen, behalve de PVDA en Vlaams Belang. Dat zijn de extremen waar ik niet mee wil besturen. Zij staan te ver af van mijn mens- en maatschappijbeeld. Vlaams Belang is fascistisch, dat heb ik altijd gezegd. Mijn doel voor deze stad is eenvoudig: ik wil oplossingen zoeken die werken in de praktijk."

Mensen die hun geloof in de politiek verloren waren, gingen wél in mij geloven. - Beels 

drugsbeleid: sensibiliseren of infiltreren

Wanneer wij het nachtleven induiken, merken we dat je overal aan drugs kan geraken. Wat vind je van het huidige drugsbeleid in Antwerpen? 

J: "Duidelijk niet goed. Onze drugswet dateert uit 1921 en is niet meer efficiënt in de 21ste eeuw. Het is tijd om het debat over drugs weer open te gooien. Geweld is contraproductief. Deze strijd ga je niet winnen met stoere taal, stoere wapens en hallucinante aankopen zoals pantserwagens. Criminelen hebben geen scrupules en gaan dat gevecht altijd winnen. Je moet sensibiliseren en proberen de markt te ontwrichten. Anders verliezen uiteindelijk vooral de inwoners.
In dit debat moeten we durven kijken naar landen zoals Uruguay. Daar neemt de staat de productie van drugs over waardoor de criminele drugswereld opdroogt."

P: "Om het drugsbeleid in stand te houden moet veel verbeterd worden. Het moet ondermijning van binnenuit tegengaan door het havenpersoneel te screenen. Je mag anders nog zoveel politie op stap sturen als je wil. Wij zien een oplossing in het systeem van de stadsmarinier, dat ook van kracht is in Rotterdam.

Een stadsmarinier is een hoge ambtenaar die functioneert als de ogen en oren van de burgemeester op het terrein. Neem nu het voorbeeld van de telefoonwinkeltjes die we niet wegkrijgen, terwijl iedereen weet dat deze op zwart geld draaien. Wanneer het een stadsmarinier opvalt dat daar louche zaakjes aan de gang zijn, zou hij of zij bijvoorbeeld kunnen voorstellen om hier een woonwijk van te maken. Zo wordt repressie gekoppeld aan het opbouwende. Het lijkt me een veel slimmere strategie om ervoor te zorgen dat er uiteindelijk minder drugs binnen komen."

kans op gelijke kansen 

"Veilig en vrij jezelf kunnen zijn, daar draait het om" was de tweet van de huidige burgemeester Bart De Wever over de Antwerp Pride. Toch zijn er vandaag de dag in Antwerpen nog steeds gevallen van homofoob geweld. Wat kan volgens jou anders om de strijd tegen homofobie op te drijven?

J: "Ik geloof niet in hokjes: voor mij is het aanpakken van racisme en discriminatie een algemene strijd, ook homofoob geweld valt daaronder. Het doelgroepenbeleid van nu richt zich voornamelijk op de holebi gemeenschap. Deze algemene strijd moet samen gevoerd worden met andere groepen in de samenleving die het slachtoffer zijn van racisme, discriminatie en haat. We schieten tekort als we enkel oog hebben voor één aspect ervan, want het is net de diversiteit die ons verbindt. Wat er ook mag zijn dat ons verschillend maakt, het brengt ons samen in die gezamenlijke strijd voor gelijke rechten."

De goede dingen die we met coalities hebben kunnen doen worden soms overschaduwd door hoe de huidige burgemeester over bepaalde dingen communiceert.  -  De Backer 

P: "Ik denk dat je er ten eerste voor moet zorgen dat homofoob geweld goed geregistreerd wordt en daarnaast dat de politie daar adequaat op reageert en dat er ook vervolging is. We hebben voorgesteld om PinkPoint te lanceren, een app waar mensen die slachtoffer zijn van homofoob geweld aangifte kunnen doen. Zo kunnen we overzicht krijgen van wat er gebeurt en zwaar optreden. In de stad moet iedereen veilig over straat kunnen wandelen, ook als dat hand in hand is met iemand van hetzelfde geslacht."

Jongeren met allochtone roots stromen moeilijker door naar het hoger onderwijs. Hoe kan de politiek samen met de universiteiten hier verandering in brengen?

J: "In het onderwijs moeten we afrekenen met dat watervalsysteem. Jongeren splitsen door het onderscheid te maken tussen ASO, BSO en TSO heeft geen enkele zin. Iedereen heeft zijn kwaliteiten. We willen heel graag dat er een systeem in het onderwijs komt op maat van het kind en niet andersom. Het is heel belangrijk dat jongeren de kans krijgen om iets te doen waar ze goed in zijn. Daarnaast worden jongeren met een migratieachtergrond veel te snel opgegeven. Kinderen moeten hun schoolcarrière kunnen starten met gelijke kansen. Ik geloof in een gedeelde verantwoordelijkheid. Het is belangrijk dat hogescholen en universiteiten samen gaan zitten in overleg met de lokale politiek."

Diversiteit is een containerbegrip. Het verbindt ons in de strijd voor gelijke rechten. - Beels 

P: "Selectie garandeert gelijke kansen. Daarom moet de lat hoger gelegd worden. De feiten zijn vandaag de dag heel simpel: een kind dat geboren wordt in het district Antwerpen heeft tien keer minder kans om op de universiteit te geraken dan een kind uit Wilrijk. Voor mij is sociale mobiliteit cruciaal. Zo pleit ik ervoor om talent te gaan scouten in de lagere en middelbare scholen.

We moeten in de universiteiten hetzelfde systeem gebruiken als bij de voetbal: je scout de toptalenten en gaat hen begeleiden en bijstaan. Als je de sociale mobiliteit niet organiseert en mensen geen perspectief biedt om vooruit te laten komen, dan valt samenleven in de stad uit elkaar. Op vlak van ongelijkheid en discriminatie is er nog een lange weg te gaan."

Helaas! Zowel Jinnih Beels als Philippe de Backer lijken niet zo geïnteresseerd in het verlagen van bierprijzen, het inkorten van colleges of het graven van cantuskelders. Wij wensen beide kandidaten desondanks veel succes met de aankomende verkiezingen.

Drie verschillende vernieuwingen stonden centraal: infrastructuur, visibiliteit en aanbod. Het eerste gaat voornamelijk over het aantal zitplekken, het tweede over communicatie met de student en het laatste is een uitbreiding van het aanbod.

gedaan met de stoelendans

De focus van de vernieuwingen van de Komida ligt niet louter op het aantal zitplekken, maar eerder op het voorzien van een aangename ruimte voor de student, tussen de lessen door. Sinds december is er een actieplan opgericht dat deze zomer in een sneltempo de Komida’s binnen en buiten de ring stevig onder handen heeft genomen.

Op Campus Drie Eiken hebben de vergaderruimtes, waar vroeger onder meer het STIP was, plaats gemaakt voor een extra zitruimte van vijftig zitbanken en poefjes. De lounge van vorig jaar – met de zeteltjes waar altijd voor gevochten werd – is nu geüpgraded met hoge statafels, en ook is de free flow verbeterd door de bar uit te breiden met bijvoorbeeld warme broodjes. De nieuwe look staat voor duurzaamheid, het groen van de campus is naar binnen gehaald.

Het groen van de buitencampussen is naar binnen gehaald.

Ook in Middelheim komen er meer statafels, voornamelijk aan de ramen, zodat je van het groen kan genieten. Door de herindeling zullen er 72 plaatsen bijkomen. Het grasveld in het midden van de campus is niet van de Komida zelf, waardoor de plannen hierover op de lange baan geschoven worden. Dit moet immers in overleg gebeuren met de andere gebouwverantwoordelijken.

Een stukje verder, bij Campus Groenenborger, wordt het binnen ook groener en komt er meer plek, voor 72 zitvlakjes. Ook worden de verouderde togen vernieuwd. Daarnaast is er een kunstwerk komen overwaaien van de Stadscampus; de vliegende borden zullen de boel wat opfleuren bij de exacte wetenschappers van onze unief.

Terug in het hart van Antwerpen aangekomen, is ook hier de tijd niet stil blijven staan. Op de Stadscampus is het roer omgegooid; de twee zalen zijn omgetoverd, maar dat is nog een verrassing. De tafels zijn gemaakt van de platanen van de Italiëlei en ook de muurschilderingen zullen groen schreeuwen. De kassa’s worden gedraaid en de saladbar wordt langs alle kanten toegankelijk, zodat het minder als een claustrofobische ruimte aanvoelt. Bovendien komen er 36 plekken bij. De verdieping onder het restaurant zal bij de hoofdingang opgevuld worden met een gloednieuwe koffiebar. Deze heeft als missie positieve impact te hebben op zowel milieu als de sociale omgeving. De mensen die hier komen werken zijn vrijwilligers die langdurig ziek zijn. Op deze manier krijgen ze de kans om opnieuw te integreren in de maatschappij.

Last but not least: in de Mutsaard start een gloednieuw concept op, een groene variant met voornamelijk vegetarische en plantaardige producten. Hierover werd vorig jaar gestemd na pop-upprojecten. Duurzaamheid wordt doorgetrokken tot in de details: zelfs het servies komt van een kringwinkel. Op het vlak van sociale duurzaamheid worden hier biologische koffiekoeken en broodjes geleverd die elke dag vers gebakken worden door mensen van het CAW, Centrum voor Algemeen Welzijn.

Het moet duidelijk zijn dat de Komida een plek is om samen te zijn.

zien is geloven

Het tweede doel is de visibiliteit verbeteren. Overal waar je de campus binnenkomt, zal het nieuwe logo zichtbaar zijn. Ook binnen zijn de zichtbaarheid en duurzaamheid verbeterd. Er zijn tv-schermen in de plaats van de borden, met de honderden papieren die werden afgedrukt. Komida wil mee evolueren met de studenten, niet één vaste benoeming hebben, maar mee kunnen gaan met trends. Het moet duidelijk zijn dat de Komida een plek is om samen te zijn.

goede groentjes

Vooral in de Mutsaard wordt er vegetarisch en vegan geserveerd, maar langzaamaan zal dit ook geïntroduceerd worden in de andere campussen, Komida is immers ambassadeur van Try Vegan. Tegelijkertijd zal het stigma 'vegetarisch' vermeden worden. Dit is toegankelijker én laagdrempelig voor iedereen. Het is er, dus je kan het proberen! Een groentelasagne met andere woorden, in plaats van een vegetarische lasagne. Dat leest vlotter: zo heb je niet vier keer 'veggie' op het menu staan.

Vanaf 24 september is iedereen welkom, alsook op de Foodmarket 10 oktober op Campus Drie Eiken. De Komida verwelkomt ook volop jobstudenten op flexibele uren in verschillende jobs, mailen mag naar komida@uantwerpen.be.

Ten eerste, hoe was uw zomer?
Om meteen komaf te maken met het idee dat proffen even lang vakantie hebben als studenten: we moeten tot na de eventuele bezwaren tegen examenresultaten hier zijn en de tweede zit begint alweer 20 augustus. Daartussen hebben wij onze weken vakantie. Ik heb voor het eerst dit jaar drie weken vakantie gehad. Die waren zeer rustig. Voor de rest heb ik veel gestudeerd omdat ik decaan word in oktober, wat erg veel werk is.
 

Waar maakt u zich kwaad om?
Er zijn veel dingen waar ik mij kwaad om kan maken. Het eerste is destructieve feedback. Mensen mogen ontevreden zijn over dingen, maar het is belangrijk om daar altijd constructief mee om te gaan. Natuurlijk moet je je hart kunnen luchten, maar als het destructief en aanvallend wordt, helpt dat niemand verder. Het tweede is onrecht tegen de zwakkeren. Ik ben betrokken bij het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling in Antwerpen. Ieder jaar groeit het aantal meldingen van kindermishandeling, vooral slagen en verwondingen en seksueel misbruik. Onmondige kinderen die zich absoluut niet kunnen verweren … Dat raakt mij.
 

Waar maakt u zich zorgen over?
Het populisme in de aanloop naar de verkiezingen en dan vooral het niveau van het politieke debat waarin nu meer op de man dan op de bal wordt gespeeld. Populisme wordt soms bewust als strategie ingezet en dat is hoogst gevaarlijk. Een verweer als “ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is” is daarin ongepast. Ik vind dat wie een politiek mandaat bekleedt of wil bekleden, staatsmanschap moet tonen. Dan mag men niet in een register vervallen van populistisch, onjuist of onbeleefd taalgebruik, en al zeker niet om na problemen schijnheilig op te roepen tot sereniteit en kalmte.
 

Waar bent u trots op?
Ik ben trotser op de manier waarop ik heb leren werken dan op de resultaten die ik heb bereikt. Toen ik begon aan de universiteit, vond ik dat een heel stresserende omgeving. Dat is nog altijd zo, maar ik ben blij dat ik een vruchtbare manier heb gevonden om met mensen samen te werken, binnen en buiten de universiteit, voor mezelf en voor de resultaten van mijn onderzoek. Ik ben ook wel trots op een paar artikelen die ik heb geschreven. Die zijn origineel of hebben bijgedragen aan een wetshervorming. Maar het fierst ben ik toch op mijn manier van werken.

Toen ik begon aan de universiteit, vond ik dat een heel stresserende omgeving.

 
Welke schrijver of dichter zou u iedereen aanraden?
Ik lees veel, vooral Nederlandstalige literatuur. Ik hecht ook veel belang aan de taal. Als jurist is dat natuurlijk ook belangrijk. Ik zou dus vooral alle Nederlandstalige literatuur willen aanraden. Als het toch niet Nederlandstalig is, dan Hermann Hesse en George Steiner, die breed cultureel geïnformeerde boeken schreven.
 

Wat vindt u van de huidige stadsdichter Maud Vanhauwaert en heeft u al een opvolger in gedachten?
Ik heb de huidige stadsdichteres eerlijk gezegd nog niet gevolgd. Dat is omdat ik nog helemaal weg ben van Maarten Inghels. Nu wil dat misschien ook wel zeggen dat ze te weinig zichtbaar is en dat haar projecten mij daarom nog niet opgevallen zijn …
We hebben al niet-Antwerpenaren gehad in het verleden, daarom: als stadsdichter zou ik Charlotte Mutsaers aandragen, een zeer grappige schrijfster.
 

In de les komt de zaak Delphine Boël, de beweerde bastaarddochter van koning Albert II, vaak ter sprake. Vanwaar dat voorbeeld zo vaak?
Ja, die zaak blijft aanslepen! Het blijft evolueren en ieder jaar gebeurt er wel iets in dat spectaculair is in het familierecht. In 1999 kwam dat ineens naar buiten in een boek van de journalist Mario Danneels. Toen was het een leuke oefening voor de studenten, “wat te doen bij de afstammingskwestie van een overspelig kind”. Omdat het zo blijft evolueren, blijft het terugkomen in de les. In september komt de zaak terug voor het hof van beroep, dus dit jaar kan ik er zeker weer nieuwe dingen over vertellen en een examenvraag over verzinnen.
 

Welk vooroordeel zou u uit de weg willen ruimen over uw vak?
Goh, ik denk dat veel vooroordelen gewoon kloppen. Wel zou ik graag veranderen dat familierechtelijke kwesties vaak gepaard gaan met spanningen. Dat is geen vooroordeel, dat is gewoon zo, maar dat heeft ook te maken met dat de procedures vanuit een conflictmodel zijn georganiseerd. Daar zouden we weg van moeten.
 

Heeft u nog tips voor de eerstejaarsstudenten?
Geniet van het studentenleven! Ik heb mij als student geweldig geamuseerd omdat ik ervoor gekozen heb mij niet honderd procent op mijn boeken of op het studentenleven te werpen. Het belangrijkste is dat je een evenwicht vindt dat je het hele jaar kunt aanhouden. Geniet dus zeker ook van het niet-vakgerelateerde.

In de hedendaagse prestatiecultuur heerst een chronisch gebrek aan positieve feedback. Je hele persoonlijkheid wordt van jongs af uitgedrukt in cijfers. Met een gemiddelde van 15 ben je als student geslaagd, maar als je genoegen neemt met een 10 of 11 als gemiddelde, kun je best een afspraak bij het STIP maken. Je academische eigenwaarde hangt daarmee immers aan een zijden draadje. Ook opleven naar torenhoge verwachtingen zet je gemoedstoestand grondig onder druk. Op complimentjes als 'een echt zonnetje in de klas' om de pijn te verzachten moet je niet rekenen. Eromheen draaien heeft geen zin, want bewustwording is een belangrijk element in het ontstaansproces van elke revolutie. Of zoals Monica het in Friends literair verwoordde: “Welcome to the real world. It sucks. You're gonna love it.”

Het is dan ook oud nieuws dat perfectie een sprookje is; maar waar niemand kikkers kust om een prins te krijgen, is streven naar perfectie meer de norm dan de uitzondering. Prestatie en nut primeren, geluk is ondergeschikt. Gelukkig had de wereldverbeteraar al lang door dat er niets is dat een spelletje bingo niet kan oplossen. Om de wijze en moreel discutabele Albus Dumbledore te citeren: “Happiness can be found, even in the darkest times, if one only remembers to turn on the light”. Het magische ingrediënt: complimentjes. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat die de menselijke populatie gelukkiger maken. Mensen zijn meer dan een opsomming van cijfers, anders dan wat SisA laat vermoeden. Ze bezitten immers iets wat ook wel eens ‘gevoelens’ genoemd wordt.

Het is oud nieuws dat perfectie een sprookje is.

Door het verborgen curriculum wat bij te stellen, zou de Universiteit Antwerpen haar maatschappelijke functie van het opleiden van de nieuwe intelligentsia kunnen opentrekken tot het opeisen van haar rechtmatige plaats in de wereldgeschiedenis. UAntwerpen moet namelijk naast ambitie ook het hart op de juiste plaats hebben. Zonder een goed ontwikkeld EQ hervalt de strijd voor positiviteit immers tot een gevecht tegen de Antwerpse bierkaai. Het Grote UAntwerpen-Complimenten-Bingospel zou dan ook voor de kers op de taart kunnen zorgen: het wereldwijd uitroeien van de burn-out en het binnenhalen van de Nobelprijs voor het Geluk.

De spelregels zijn simpel. Bingoblaadjes worden onder studenten en professoren verdeeld. In plaats van cijfers zijn ze gevuld met verschillende soorten complimenten, die doorstreept kunnen worden wanneer je ze terloops hebt uitgedeeld aan collega-academici. Wie als eerste alles doorstreept heeft, wint en wordt gekroond tot Geluksmeester. Vervolgens wordt het spel weer opgestart. Cijfermatige waardeoordelen worden zo stelselmatig gecensureerd, de glimlach wordt de nieuwe dresscode en complimenten de nieuwe handelswaar. De Dictatuur van het Geluk is geboren.

Trello

Overzichtelijke to-dolijstjes maken, zowel voor jezelf als voor groepen, was nog nooit zo simpel: je kunt verschillende lijstjes met taken aanmaken (zoals ‘op te zoeken’, ‘te lezen’, ‘te leren’) en deze naar de lijst ‘gedaan’ slepen wanneer je ermee klaar bent. Zo heb je steeds een up-to-date overzicht van het werk dat nog verricht moet worden. Ook kun je labels, checklists en vervaldata toevoegen. Elk bordlid kan zelf taken toevoegen of verschuiven, dus dubbel werk en slechte communicatie kunnen op een simpele manier vermeden worden.

Written? Kitten!

Positieve aanmoedigingen zijn soms meer dan welkom, zeker als je over een moeilijke paper gebogen zit die maar niet wil vlotten. Written? Kitten! heeft hiervoor de ideale oplossing gevonden: je kunt zelf aangeven na hoeveel woorden (100, 200, 500 of 1000) je beloond wil worden en naar welk schattig diertje je voorkeur uitgaat: een kitten, puppy of konijntje. Wij hebben nog nooit zo graag onze paper geschreven.

Copyleaks

Beticht worden van plagiaat is in de academische wereld geen lachertje, maar het gebeurt. Zowel voor het voorkomen als het genezen (in het geval van onrechtmatige beschuldigingen weliswaar) is deze website een handige hulptool: op slechts een minuut tijd verkrijg je het verdict in de vorm van een analyse van je eigen tekst in vergelijking met andere bestanden, URL’s en ruwe teksten, op het vlak van wat veranderd, geparafraseerd of gekopieerd is.

Endnote

Plagiaatbeschuldigingen kun je natuurlijk ook gewoon vermijden door perfecte bronvermeldingen te fabriceren. Zeker voor vakgebieden die een literatuurverwijzing niet beperkt houden tot de familienaam van de auteur in combinatie met het jaar van verschijnen, waan je je met Endnote (waarvoor de licentie te verkrijgen is via Blackboard) in de referentiehemel. Je vult de vereiste velden voor je opleiding in en het programma zet dit zelf in de juiste vorm, zowel in de voetnoot als in de bibliografie achteraan in je document, en past dit ook automatisch aan wanneer dit vereist is.

CamScanner

Het kan altijd sneller, zelfs als je notities moet doorsturen of bronnen wilt digitaliseren: een foto nemen via deze app volstaat. Onmiddellijk kan je via je toestel bijsnijden en de belichting en de scherpte aanpassen. Meerdere foto’s kunnen zo achter elkaar in één documentje opgeslagen worden, dat dan in verschillende bestandsgroottes – en types (pdf, jpg of txt) met enkele klikken kan doorgestuurd worden via WhatsApp, e-mail, bluetooth etc.

ElaN Languages

Vertaalsites zijn altijd tricky. Je moet ze dan ook op de juiste manier gebruiken. Wie meer wenst dan Google Translate, kan eens een kijkje nemen op ElaN Languages. Deze site geeft betrouwbaardere vertalingen en werkt een stuk professioneler. Ook geven ze zelf aan wanneer je moet oppassen met de gegeven vertaling. Toch handig, want wees eens eerlijk: wie gebruikt nu nog een vertaalwoordenboek?

Google Docs

Waar en wanneer dan ook aan je paper werken: het kan. Met Google Docs vermijd je mogelijke traumatische ervaringen waarbij je je stick vergeet en je goede voornemens om in de bibliotheek verder te werken in rook opgaan. Nooit meer het drama van uren gewerkt te hebben, maar vergeten te saven; aanpassingen worden immers vanzelf opgeslagen. Bestanden kunnen bovendien gedeeld worden, zodat iedereen in een groepsopdracht steeds met dezelfde versie werkt. Verschillende teamleden kunnen zelfs tegelijkertijd aan hetzelfde bestandje werken zonder overlappende versies te creëren. Voor de control freaks is dit overigens enorm bevredigend: je ziet ‘live’ wie wat aan het bijtypen is!

Filosofiestudent Wouter (31) is geen laatbloeier, maar een meerjarige plant. Na een Master Politieke Wetenschappen en een carrière als professionele pokerspeler, schiet hij nu opnieuw wortel achter de schoolbanken. Wat ooit een manier was om als student een zakcentje bij te verdienen, zorgde er uiteindelijk voor dat Wouter zeven jaar in Londen en de online pokerwereld doorbracht. “Ik heb om te beginnen vijftig euro gestort. Mijn eerste idee was om dit te gaan doen in plaats van een studentenjob. Het heeft mij vijf maanden gekost om rond de acht euro per uur te gaan verdienen. Vanaf toen werd het meer en meer”, vertelt hij.

the real deal

Je leven omgooien om rijk te worden met een competitief kaartspel is een grote sprong in het diepe. Gelukkig landde Wouter op een zacht kussentje van financiële zekerheid. En geld opent deuren waarvan je je niet kan voorstellen dat ze bestaan. Hij vertelt over creditcard-roulette, een spel dat voor zich spreekt. Een rekening van € 2.500 bij een chic restaurant. Zijn kotgenoot Stefan trok aan het kortste eind en nadat de oud-politicologiestudent de pijn wilde verzachten met een spelletje pingpong, dubbel of niets, moest zijn kotgenoot toch de rekening van ondertussen vijfduizend euro voor lief nemen. “We waren gewoon een groep twintigers met te veel geld die een leuke tijd probeerde te hebben”, blikt Wouter terug.

Het klinkt menig student als een droom in de oren, maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Om in Londen te wonen en zich zo op poker te focussen heeft Wouter ook veel moeten laten. Hij omschrijft de jaren als intens gefocust en eyes on the prize. “Van je twintigste tot je achtentwintigste is normaal gesproken de periode dat je door de week heel veel doet. Door in Londen lange dagen te pokeren heb ik mijn vrienden en mijn vriendin in Antwerpen heel weinig gezien.” Dat er een moment is gekomen dat Wouter terug naar Antwerpen verhuisde en de pokertafel verliet, is dan ook geen verrassing.

opnieuw op zoek

Terug naar het normale leven, maar dan net iets anders. “Het wordt opeens heel duidelijk dat je zelf betekenis moet geven aan het leven en dat je zelf dingen moet verzinnen om je bezig te houden”, vertelt Wouter over het leven na zijn terugkomst. “Een jaar nadat ik gestopt ben met poker spelen verveelde ik me dood. Daardoor ben ik begonnen met mijn studie Filosofie, die heel interessant bleek te zijn en mij goed bleek te liggen.” Wouter levert het bewijs: een studie kan veel meer zijn dan een laddertje naar een carrière.

Het waren vragen zoals deze die Piet Colruyt er jaren geleden toe leidden zijn functie als architect bij Colruyt Groep te verlaten en van start te gaan met een eigen investeringsfonds voor sociale ondernemingen. Vandaag is hij een van dé gezichten van sociaal ondernemerschap in Vlaanderen.

Het verhaal van Nathalie Vanderik is, hoewel ze een verschillende achtergrond heeft, analoog te noemen aan dat van Piet. Ook zij was architecte en ontdekte op haar 46ste dat haar passie bij gezonde voeding lag en niet bij architectuur. Daarom voorziet ze de wereld met haar onderneming I just love breakfast al enkele jaren van lekkere granola’s. Dat doet ze in samenwerking met een sociale werkplaats. Voedsel genoeg dus voor een goed gesprek.

Piet

Wanneer ik spreek over 'een sociale onderneming' lijkt dat voor sommigen contradictorisch. Een sociale onderneming is namelijk een organisatie die met winstoogmerk probeert om een zo groot mogelijke maatschappelijke impact te hebben. Het lijkt alsof de ondernemerswereld in België bestaat uit twee aparte planeetjes die zelden met mekaar praten. Aan de linkerkant van die wereld vind je de vzw’s. Zij vormen een planeetje waarop je niet mag spreken over ‘winst’, omdat dat een vuil woord is, waarop er onder de bewoners een bikkelharde strijd woedt om subsidies. Reis je naar de andere kant van ons ondernemerswereldje, dan kom je uiteindelijk uit op de pure for profit bedrijven. De populatie op dit planeetje bestaat uit cijferwezentjes die sociale innovaties met dezelfde Return on investment-maatstaf meten die ze gebruiken voor reguliere investeringen.

Met deze voorstelling wil ik niet zeggen dat de ene manier goed is en de andere slecht of dat de ene groep realisten zijn en de andere dromers. Want beide bezitten tools om hun maatschappelijke impact zo groot mogelijk te maken. Het jammere van dit verhaal is dat de wezens van beide planeten zelden met elkaar praten. Waarom proberen we geen snelweg aan te leggen tussen beide planeetjes? Ze zouden er beide erg veel baat bij hebben.

Nathalie

Inderdaad! Ik denk dat het mijn taak als ondernemer is om in beide werelden op verkenning te gaan en souvenirs te verzamelen voor mijn eigen project. Zoals Piet aangeeft is hier een aanzienlijke rol weggelegd voor grote bedrijven. Als kleine speler moet ik soms compromissen sluiten op delen van mijn visie waar grotere bedrijven veel makkelijker fundamentele stappen in kunnen nemen. Ik droom ervan om mijn product volledig biologisch te maken en tegelijkertijd ook  fairtrade met een grote sociale impact, goedkoop maar toch evengoed winstgevend. Dat is jammer genoeg momenteel niet mogelijk. Je kan niet onmiddellijk al je doelen waarmaken. Daar moet je realistisch in zijn en kunnen zeggen: “Kijk, dit is mijn droom maar vandaag kan ik daar enkel nog maar stap één van zetten”. Het komt erop aan om stilaan meer te groeien en een steeds groter deel van je visie waar te maken, in plaats van alles tegelijkertijd te willen volbrengen.

Piet

Daarom geloof ik ook zo fundamenteel in uitwisseling tussen de twee planeetjes. Ik weet zelf ook niet wat de beste manier is. Het kan best zijn dat je de meeste sociale impact hebt door als beursgenoteerd bedrijf systematisch te experimenteren met nieuwe initiatieven.

Voor mij wel fundamenteel van belang is dat geïntegreerde model, waarbij je hoofdactiviteit zelf je sociale impact genereert. Kijk bijvoorbeeld naar Microsoft dat een deel van zijn winst gebruikt om een oplossing voor malaria te vinden. Op zich een fantastisch initiatief natuurlijk. De impact van een sociale onderneming moet naar mijn mening echter net voortkomen uit zijn hoofdactiviteit zelf. Hoe meer omzet je dus genereert, hoe meer sociale impact je hebt. Microsoft gebruikt het geld uit de verkoop van zijn computers om in een heel andere sector nuttig werk te verrichten. Hun businessmodel blijft echter hetzelfde. Als we echt vooruit willen, dan moet de kern van je bedrijf sociaal zijn.

Nathalie

Het jammere is dat de drempel om te ondernemen in België gigantisch is. Het is op zich al een herculeaanse taak om een bedrijf uit te grond te stampen in België, laat staan om daarnaast je project nog te voorzien van een sociale focus. Het creëren van een kader waarin startende ondernemers die uitdaging willen aangaan is bij uitstek een opdracht voor de overheid. Subsidies kunnen een deel van dat antwoord zijn. Vandaag de dag wordt daar echter te onbedachtzaam mee omgegaan en het mag geen standaard antwoord zijn. Je moet als ondernemer verder durven kijken en proberen zo snel mogelijk zelfredzaam te zijn.  
 

We hebben vooral nood aan veel meer goede voorbeelden van sociale ondernemingen. Laten we tonen dat dit echt een werkbaar model is en je perfect winst kan maken terwijl je ook een sociale bijdrage levert! Hoe mooi is dat eigenlijk? Natuurlijk hebben wij als bedrijf met een sociale focus af te rekenen met een heleboel extra uitdagingen, net omdat we met een sociale werkplaats samenwerken. Dat is onvermijdelijk en daar wil ik zeker niet rooskleurig over doen.

I just love breakfast is dan ook niet opgestart vanuit het idee een sociale onderneming te zijn. Ze is ontstaan uit mijn frustratie dat de voeding die we op dit moment consumeren totaal niet meer transparant is. We hebben vaak geen idee wat er precies inzit, van waar het komt of wie het gemaakt heeft. Dat is toch vreemd? Daarnaast stelde ik ook verbaasd vast dat heel de gezondheidshetze volstrekt doorgeslagen is: we zullen eerder dingen eten, die we vies vinden maar waarvan we denken dat ze gezond zijn, dan iets dat we echt lekker vinden. Komaan jongens! Laat ons nu gewoon een lekker bioproduct maken waarvan iedereen weet hoe het gemaakt is en wat erin zit. Ik zag mezelf aanvankelijk totaal niet als sociaal ondernemer maar wilde  iets veranderen aan de manier waarop we ons tegenover onze voeding verhouden. Toen ik merkte dat ik niet naar de overheid moest kijken om die taak op te nemen ben ik het zelf maar gaan doen.

Piet

Daar gaat het nu net om! Veel sociale ondernemers vertrekken vanuit een verontwaardiging over een reëel sociaal probleem en stellen vast dat niemand er iets aan doet. Het zijn mensen die de handen uit de mouwen steken in plaats van te klagen en de eisen van de overheid dat die het oplost. Dat vind ik erg mooi.

Nathalie

In Vlaanderen wordt erg negatief gekeken naar ondernemingen en winst wordt beschouwd als iets vies. Om een bedrijf te runnen heb je nu eenmaal geld nodig, dat is het jammere. Ondernemen is duur! Ik ben enorm verschoten van hoeveel kapitaal je moet bezitten voordat je zelfs nog maar van start kan gaan. Sociaal ondernemen is niet onmiddellijk rendabel, maar moet dat echt?

Piet

Ik geloof ook niet dat elke vzw vanaf nu een sociale onderneming moet worden en proberen winst te maken. Er zijn nog steeds tal van organisaties die hun opdracht gewoonweg niet kunnen vervullen zonder beroep te doen op subsidies en dat is totaal geen probleem. Maar sommige activiteiten zouden wel in een marktlogica kunnen passen, al dan niet voor een deel gesteund door de overheid. Ik heb echter het gevoel dat vooral aan de rechterkant van het spectrum, in de for profit sector, ze te hard doorgeslagen zijn naar hun extremen en dat ze te hoge rendementsverwachtingen aangekweekt hebben.

Benieuwd naar wat UCSIA in 2018 nog organiseert? Neem hier zeker een kijkje!
 

Alexander Mertens 

Open Vld Antwerpen 
MA Internationale Betrekkingen & Diplomatie

Hoe bevalt de combinatie van je politieke ambities en een universitaire opleiding?
Heel goed! Ik vind dat universitaire studies de vrijheid bieden om daarbuiten ook met andere zaken bezig te zijn. Daarnaast sluiten mijn opleiding en politieke ambities goed bij elkaar aan.

Wat heb je bereikt waar je erg trots op bent?
Enkele maanden geleden lanceerde ik het idee om, in navolging van Amsterdam en Londen, ook in Antwerpen een jongerenburgemeester te verkiezen, dit om de kloof tussen jongeren en politiek te verkleinen. Ondertussen is het idee ook officieel opgenomen in ons partijprogramma en zijn we volop bezig met het uitwerken van de praktische kant.

Wat hoop je in de toekomst nog te bereiken?
Burgemeester worden van de mooiste stad van het land (lacht).

Giuliana Chirinos  

Groen Deurne
MA Politieke communicatie (werkstudente)

Wat heeft je doen besluiten om de gemeentepolitiek in te gaan?
Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij ngo’s en vond het tijd om mijn maatschappelijk engagement naar de politiek te vertalen. Ook het besef dat er amper diversiteit bestaat in het politieke landschap heeft me gestimuleerd om deze stap te zetten.

Wat is jouw grootste politieke blunder tot nu toe?
Met de voorstelling van de stadskandidaten en het verkiezingsprogramma van Groen werd ik even op het podium geïnterviewd. Daarvoor was ik toch wat zenuwachtig en kwam ik even niet uit mijn woorden. Maar ik heb een goed excuus: Nederlands is niet mijn moedertaal.

Hoe bevalt de combinatie van je politieke ambities en een universitaire opleiding? 
Het is een kwestie van timemanagement en prioriteiten stellen. Het wordt wel complexer als je, zoals in mijn geval, ook nog een gezin en een baan hebt. Maar mijn motto is: er is een tijd voor alles en voor alles is er een oplossing.

Kim Beeckmans 

Sp.a Beveren
BA Geschiedenis

Hoe voelt het om politiek betrokken te zijn als student?
Het voelt vooral heel leerrijk aan. Door zowel de interne vergaderingen van de partij te volgen als de gemeenteraad en de daarbij horende fractievergaderingen kom je dingen te weten over je eigen gemeente die je anders waarschijnlijk nooit zou weten.

Wat hoop je te bereiken? 
Ik hoop dat ik ooit in de gemeenteraad kan zetelen. Voor mij is vooral het gemeentelijke niveau van belang, aangezien je daarbij veel dichter bij de mensen staat. Maar als het me lukt om daar een positief verschil te brengen, dan wil ik wellicht mijn pijlen richten op een zetel in het Vlaams of federaal parlement. 

Wat gaat sp.a concreet betekenen voor ons studenten?
Ik zou graag een grotere focus zien op het psychische welzijn van jongeren. Dit wil ik bijvoorbeeld bereiken door als gemeente nauwer te gaan samenwerken met organisaties als het JAC (Jongeren Advies Centrum) of door het oprichten van een wijkgezondheidscentrum met een voordelig betalingssysteem voor mensen die het minder breed hebben.

Cedric Cornelissen 

Vlaams Belang Antwerpen 
BA Toegepaste psychologie

Wat heb je bereikt waar je het meest trots op bent?

Ik heb een sterke en bruisende jongerenafdelingen van Vlaams Belang Antwerpen heropgericht, nadat die 15 jaar lang stil lag.

Waar denk jij dat de meeste mogelijkheden liggen voor je gemeente, en waar de grootste bedreigingen?

In Antwerpen is er de mogelijkheid dat er een coalitie gevormd zou worden tussen Vlaams Belang en N-VA. Dat zou de oplossing zijn om bedreigingen van de linkerzijde van het politieke spectrum tegen te houden.

Wat gaat Vlaams Belang betekenen voor ons studenten?
Tot op vandaag is het aanbod aan cantuszalen miniem, en de bierprijs blijft maar omhoog gaan. Burgemeester De Wever heeft veel beloofd, maar is voor de student weinig nagekomen. Het is dan ook mijn doel om deze beloftes naar de student toe waar te maken.

Gerwin van der Linden

PVDA Antwerpen 
BA Toegepaste Taalkunde Engels-Spaans

Hoe voelt het om deel uit te maken van de toch relatief kleine groep van politiek geëngageerde studenten? 
Het voelt helemaal niet aan als zo'n kleine groep! Als ik om me heen kijk zie ik heel wat studenten die zich kandidaat stellen, of actief meewerken aan de campagne van een partij. Ik denk dat het politiek bewustzijn van studenten vaak wordt onderschat.

Wat is jouw grootste politieke blunder tot nu?
Discussies proberen te voeren tijdens het feesten en zo een pint over je heen krijgen. Niet aan te raden.

Wat heb je bereikt waar je het meest trots op bent?
Met de strijd voor studentenhome Ten Prinsenhove afgelopen jaar hebben we heel wat studenten bereikt met onze boodschap. Want ook op de universiteit wordt het beleid steeds meer gevoerd in functie van het geld, van 'goede investeringen', en steeds minder in functie van de studenten zelf. Daar bieden wij een constant weerwoord tegen.

Arthur Govers

Lijst Paars (Volt + Piratenpartij)
Alumnus BA Geschiedenis 

Hoe bevalt de combinatie van je politieke ambities met een universitaire opleiding? 
Slecht, ik heb zeven jaar over mijn bachelor gedaan. Daar zijn veel oorzaken voor, maar campagne voeren is daar zeker één van.

Wat heb je bereikt waar je het meest trots op bent?
Ik ben degene die het initiatief genomen heeft om met Volt op te komen als lijst Paars. Dat is toch iets concreets waar ik trots op kan zijn. 

Wat gaat Lijst Paars betekenen voor ons studenten?
Ik zou graag de aanwezigheid van studenten in ’t Stad formaliseren en natuurlijk de bierprijs verlagen. Het cultuurfestival Calamartes mag trouwens ook meer aandacht krijgen vanuit de burgersamenleving, daar kan de politiek concreet aan bijdragen.

Herman Quintelier

CD&V- Antwerpen en -Hoboken
Rechten
 
Hoe bevalt combineren van je politieke ambities en een universitaire opleiding?
Ik zou niet kunnen zeggen of het combineren van die 2 zaken schering en inslag is. Er komt wel wat bij kijken. Maar het is een betrokkenheid die zeker de moeite waard is. Zolang je alles maar goed inplant en je het dik naar je zin hebt, komt het allemaal wel goed.

Waar denk jij dat de meeste mogelijkheden liggen voor België/je gemeente, en waar liggen de grootste bedreigingen?
Een van de grootste bedreigingen in Antwerpen die het stadsbestuur te vaak onderschat of negeert is het al maar groeiend parkeerprobleem in Antwerpen, die alleen maar tot meer frustratie en verzuring van onze stad zal leiden. De uitbreiding van betaalbare parkings in het stad en de districten zouden hier een oplossing kunnen bieden.

Wat is jouw grootste politieke blunder?
Toen ik deelnam aan de interne bureauverkiezingen van Jong-CD&V, moesten we ons voorstellen in het hoofdkwartier van CD&V. Aangezien het mijn eerste keer was dat ik überhaupt voor een volwassen publiek sprak, viel ik meteen stil en stotterde ik door de pijnlijkste 5 minuten van mijn leven door. Sindsdien ging het natuurlijk wel beter. De eerste keer gaat altijd wat stroef hé.

Hugo Quintelier

CD&V- Antwerpen en -Hoboken
BA Rechten

Wat heeft je doen besluiten de gemeentepolitiek in te gaan? 
Mijn broer, Herman Quintelier, is ook verkiesbaar bij de CD&V. Hij heeft mij de eerste stap in de politiek doen zetten. Toch was het Europese Parlementslid, Tom Vandenkendelaere, die mij heeft doen inzien hoe interessant de politiek echt is.

Waar liggen valkuilen voor je gemeente? 
Waar ik voor vrees is dat we niet iedereen een optimale levenskwaliteit bieden en daardoor mensen uit gaan sluiten. Niet enkel de armen zullen armer worden, maar ook de rijken zullen hier op termijn de effecten van ondervinden. 

Wat hoop je te bereiken? 
Mijn droom is om van Hoboken, de gemeente waar ik woon, een voorbeeldige gemeente te maken

Michiel Hendrickx 

Sociaal Werk (AP Hogeschool) 
PVDA Kapellen 

Wat is jouw grootste politieke blunder tot nu?
Ik ben opgegroeid in een rechts gezin waar het dikwijls ging over Vlaanderen en de Islam. Zonder al te veel druk van mijn ouders ben ik hier ook heel hard in meegaan, tot mijn veertien noemde ik mijzelf dan ook zonder schroom een racist. Pas in de laatste jaren van het secundair ben ik beginnen nadenken over de problemen van onze maatschappij en ik kwam al snel tot de conclusie dat Vlaanderen of de immigratie weinig te maken hebben met de problemen waar gewone werkende mensen mee geconfronteerd worden.

Wat hoop je te bereiken?
Ik geloof dat er enkel verandering kan komen van onderuit, vandaar dat ik vooral de stem wil vertegenwoordigen uit de verschillende volkswijken. Het gaat dus niet zozeer om een goede campagne voeren maar om effectief de wereld te verbeteren door de mensen op te laten komen voor hun rechten.

Wat gaat de PVDA betekenen voor ons studenten?
Wij zijn voor een democratisch Hoger Onderwijs, dat wil zeggen een universiteit en hoge school die zo toegankelijk mogelijk is. Lage inschrijvingsgelden, studentenkoten aan betaalbare prijzen, kalender op maat van werkende en geëngageerde studenten en vooral tegen de voorgestelde hervormingen van het hoger onderwijs, waarin verder studeren als een voorrecht voor de welgestelde wordt gezien.

Philippe Kussé 

N-VA Wilrijk
Alumnus MA Political Science

Wat heeft je doen besluiten de gemeentepolitiek in te gaan? 
Waar ik er vroeger genoegen mee nam om enkel over politiek te praten, is tijdens mijn universitaire carrière steeds meer de behoefte ontstaan om ook zelf aan politiek te doen, onder het motto ‘als je een probleem ziet, probeer het dan eerst zelf op te lossen’.

Wat is jouw grootste politieke blunder tot nu toe?
Ik heb mij ooit laten meeslepen in een discussie op Facebook. Deze ontaarde al snel in een samenspanning van mensen van de andere kant van het politieke spectrum, met als enige doel mij om mij verwijten en beschuldigingen naar het hoofd te slingeren. Ik heb geleerd dat éénmalig op een post reageren zeker kan, maar verdere discussies in persoon gevoerd moeten worden om escalaties als deze tegen te gaan.

Wat hoop je te bereiken?
Ik denk dat ik met mijn jeugdige ideeën veel kan betekenen voor de Wilrijkenaars en wil graag verkozen geraken voor de districtsraad.
 

Olivier Coppens 

Groen Schoten 
MA Sociaal Werk 

Hoe bevalt het combineren van je opleiding en je politieke ambities? 
Ik neem mijn politieke ambities ook heel serieus, de lijn trekken tussen politiek en school is voor mij steeds een moeilijke oefening. Als je veel tijd steekt in je politieke zaken wil je er ook resultaat mee boeken, echter is een diploma belangrijker. School gaat altijd voor op de momenten dat het er toe doet.

Wat heb je bereikt waar je trots op bent? 
Met onze jongerenpartij hebben we ervoor gezorgd dat de jongeren weer konden voetballen op één van onze voetbalveldjes. Het gaf zeer veel voldoening te zien hoe blij ze er mee waren.

Wat hoop je in de toekomst te bereiken? 
Ik hoop vooral invloed te hebben op het jeugdbeleid en de omgang met groene openbare ruimte. Het Schotense jeugdbeleid is zeker niet slecht, maar op bepaalde punten ben ik het fundamenteel oneens. Ik ben er bijvoorbeeld zeker van dat we beter met onze openbare ruimte kunnen omgaan. 

In dit verre verleden werden de arme boeren van het Graafschap Vlaanderen niet al te respectvol behandeld door hun Franse oversten. Zoals dat gaat, was de aanleiding voor het conflict steeds hoger wordende belastingen. Wie een speer kon vasthouden (en zich van zijn geliefde schermpje kon losmaken), sloot zich aan bij een van de milities. Vechten, vechten, vechten, en daar is uiteindelijk de beslissende veldslag. Fransen en Vlamingen stonden aan weerszijden van een beek, wachtend op het verlossende aanvalsbevel. Zonder sociale media – dat weet u natuurlijk – overwonnen de Vlamingen. Maar hoe zou dat geweest zijn als Facebook, Twitter en Instagram ook toen al de levens van menig burger beheersten?

We volgen Koenraad, Willem en Marcel tijdens deze beslissende momenten. Zij zijn slechts drie van de vele boerenjongens die opgetrommeld werden om te strijden voor de eer van Gent. Echt enthousiast zijn ze niet, daar in die loopgraven zijn zo weinig stopcontacten en je kan maar een gelimiteerd aantal powerbanks in je broekzakken stoppen. Dat betekent geen constante stroom aan hilarische memes en verloren ‘streaks’ op snapchat, de enige strijd waar ze al ervaring mee hebben. Marcel, die zich door zijn vele volgers een influencer waant, neemt de slag wél serieus. Forest, de app die dat boompje laat groeien als je lang genoeg niet op je gsm kijkt, helpt hem gefocust te blijven. “Koenraad, stop met candycrushen, daar is het nu niet de moment voor!” galmt van achter de frontlijn. Ter verdediging kan Koenraad enkel aanbrengen dat het hem niet lukt de meldingen af te zetten en hij dus heel de tijd aanbiedingen krijgt. Als hij nu niet verder speelt en de kist met goud unlocket, verloopt het aanbod!

Willem maakt zich zorgen. Zijn batterij is bijna plat, zijn laatste tweet werd zo goed als genegeerd. “Goed als ik even naar de basis loop? Daar –” Marcel drukt zijn hoofd hardhandig naar beneden. Willem wordt op het nippertje niet doorzeefd door pijlen. Een aantal soldaten werpen zich op de pijlen die in de gracht zijn beland. Ze moeten de pijlen zo snel mogelijk doormidden breken, het zijn ‘smart arrows’. Mét gps, tracking device en zeurderige pestberichten van de Fransen. Het gerucht gaat dat ze ook alles zien dat rond hen gebeurt en ze zouden zelfs een microfoontje hebben dat alles afluistert, maar dat is nog niet bewezen.

Hun gsm’s trillen, de commandant stuurt hen een mededeling: timers opzetten en binnen exact drie minuten recht springen en de beek oversteken. De Fransen zouden ten onder gaan. Nog niet echt gewend aan hun smartphones, ging het hier jammerlijk mis. De timers gaan niet gelijktijdig af, er ontstaat algemene verwarring en enkele soldaten lopen zonder de rest al over de bruggetjes naar de overkant. Zij moeten eraan geloven, maar de achterblijvers weten hierna met behulp van een plan-app een beter moment uit te kiezen en slagen er dan toch in naar de overkant te geraken. De Fransen worden vervolgens mooi gestructureerd in de pan gehakt, mede mogelijk gemaakt door de vriendelijke sponsoring van Slack, een app die helpt op heldere manier met grote groepen te communiceren.

Het moet gezegd dat de soldaten op dat moment hun steentje bijdroegen en ze niet dachten aan scores, dm’s en ringtones. Eyes on the prize, de Fransen moesten weggeruimd worden. Na zichzelf verzekerd te hebben dat iedere snoodaard het loodje had gelegd, werden uiteraard wel de nodige selfies getrokken. Met het zwaard stoer naar voren en een voet heldhaftig op een gesneuvelde. Taggen deden ze niet, zo veel respect hadden ze wel voor de familie van de gevallene. Naar huis teruggekeerd tafelden deze krijgers nog lange tijd na over hun heldendaden, mét foto’s en filmpjes voor het kleine grut.