Na enkele verwoede afleidingspogingen (flemen, janken, kattenkwaad – opeens besef ik de oorsprong van dit woord) zwicht ik door die o zo onschuldige oogjes, voor de harige overtuigingskracht. Snorrend van contentement wordt mijn zwarte broek opnieuw haar witte camouflage gegeven. Nu zijn we allebei klaar voor een eerste race: deur open, de trap af, net niet uit de bocht gaan, de tweede trap af en vierklauwens tot op de mat… afgetikt! Niet onder de indruk van mijn toch nog behoorlijke conditie tijdens een zittende blokperiode, word ik geeuwend opgewacht door de trotse winnaar. Die schiet meteen langs mij heen, terug richting de start voor een tweede rondje snelheidsmeting. Ik volg gedwee maar geef fysiek forfait en kies voor een andere aanpak.
Ik haal ons favoriete speeltje boven, the red dot, en zet me op bed. Mijn schijnbaar onvermoeibaar speelmaatje ploft na tien minuten naast mij neer, tevreden met haar herhaaldelijke vangst. Een uitgebreide wastafereel en wat knuffels later, kunnen we er samen weer tegenaan voor een volgend uurtje maffen en studeren. Wie welke taak op zich neemt moet dringend herbekeken worden, maar tot dan doet zo’n energieke kat je helemaal heropleven in nog geen kwartier tijd. Geslaagde pauze!