Het oude tolhuis in het schipperskwartier van Antwerpen is sinds kort herdoopt tot 'The Beacon'. Hier werken onderzoekers van Universiteit Antwerpen zij aan zij met mensen uit de bedrijfswereld en ambtenaren van het stadsbestuur. Wat deze mensen samenbrengt is een onderzoeksproject naar slimme steden: 'City of Things'.

African Youth Organisation (AYO) viert zijn verjaardag, na één jaar succesvol een thuis te bieden aan studenten van Afrikaanse afkomst – of met interesse voor Afrika. dwars ging aan de koffie met voorzitter Mohamed Barrie hoewel hij voor een kopje thee ging, want hij heeft een zeldzame aandoening waardoor hij van koffie in slaap valt. Dat is natuurlijk niet zo handig in een druk leven.

Mijn opa zei altijd dat het de kunst is om veel te zeggen met weinig woorden. Als gepassioneerde verteller was hij misschien niet de juiste persoon om mij dit te leren, maar dat maakt wat hij zei niet minder waar. Nu we weken lang overspoeld werden met debatten, komen zijn woorden als vanzelf weer bij mij boven borrelen. Een debat is namelijk het perfecte podium voor het lege woord.

Het proffenprofiel toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken, maar die ze zelf niet durven stellen. Karine Van Doorsselaer is hoofddocente bij Productontwikkeling, waar ze al sinds 1995 de vakken rond materiaalkunde en ecodesign geeft. 

‘De proffen hebben hun tweemaandenbaardje afgeschoren’, zo luidden de eerste woorden van onze dwars 117. Dat proffen meestal mannen zijn, is zo vanzelfsprekend dat niemand vragen stelt bij zo’n openingszin. De cijfers die UAntwerpen in 2014 publiceerde, staken het niet onder stoelen of banken: hoe hoger de graad, hoe minder vrouwen. Onder de gewoon hoogleraren was in 2013 maar 15% vrouw. Nochtans zijn mannelijke studenten al meer dan tien jaar in de minderheid. Hoe kan het dan dat de academische wereld van UAntwerpen nog steeds een echte mannenwereld is?
 

Of je ze nu een muntstuk toestopt of je blik afwendt en wat sneller gaat lopen, daklozen zijn niet weg te denken uit het Antwerpse straatbeeld. Toch werd dakloosheid de afgelopen verkiezingen amper aangekaart. De prioriteiten liggen elders; de dakloosheid stijgt, maar de hulp niet. Integendeel. Daklozen lijken in de steek gelaten door de maatschappij en de politiek. Hoe kan dit? dwars ging op zoek naar antwoorden bij deze mensen zelf. De straat op dus. 

Op de universiteit kan je sporten naar hartenlust. Zumba, zaalvoetbal of pingpong, noem maar op. Maar wie zijn nu eigenlijk de studenten waarbij je pingpongballetjes en badmintonracketjes kan lenen? En wat doen zij een hele dag in dat kleine lokaal in het midden van de Agora? We smeerden onze benen in, trokken onze polsbandjes aan en hielden de UAntwerpen Plus Pass in de aanslag voor een gesprekje met de Sportraad.

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. We zagen de première van Studio Sheherazade in Mechelen. De dans/theatervoorstelling is een samenwerking van Kloppend Hert en ARSENAAL/LAZARUS.

Elke zomer trekt het jeugdverenigingsleven in Vlaanderen naar alle uithoeken van België en zelfs ver daarbuiten. Je vindt hen tijdens de maanden juli en augustus in jeugdverblijven, weides of bossen waar ze met een hele hoop leden en een gemotiveerde leidingploeg de tijd van hun leven beleven. Van kleine dorpen bij elkaar sjorren, ravotten in rivieren en stevige wandeltochten tot koken op houtvuren en slapen onder de blote sterrenhemel. Dit alles en ongetwijfeld nog veel meer maken ze allemaal mee, afhankelijk van jeugdbeweging tot jeugdbeweging.