DE SPORTBEHA

Het idee van de sportbeha ontstond niet toevallig. Binnen het vak DesignWorks mochten de studenten een project kiezen, voorgesteld door het communicatiedepartement van de universiteit. “We vonden het gewoon heel interessant”, vertelt Janne. “Een sportbeha is een cruciaal onderdeel van je sportervaring.” Toch merkten ze dat er verrassend veel problemen zijn: slechte pasvormen, pijnpunten, te weinig ondersteuning. Ze focusten zich op springsporten en werkten samen met een volleybalploeg. Daar werd één ding meteen duidelijk: “Er mogen geen harde stukken in zitten, omdat zij duiken en springen en dat doet gewoon pijn.” Daarnaast worstelen veel sporters met het aan- en uittrekken van een sportbeha, vooral de klassieke overheadmodellen. “Maar we kijken ook naar de grotere maten”, vult Marte aan. Opvallend genoeg bestaat er nauwelijks onderzoek naar sportbeha’s. Er zou in 2010 een doctoraat gedaan zijn, maar veel meer vonden de studenten er ook niet over.
 

het veld in

Dankzij het contact met de volleybalploeg konden de studenten meteen de praktijk in. Ze stelden een enquête op en interviewden spelers tijdens een match. Die eerste data vormen nu de basis voor hun schetsen en prototypes. Ze weten dat het van de eerste keer geen perfect ontwerp zal worden – “trial-and-error hoort erbij” – maar hun doel is duidelijk: minstens één degelijk prototype testen binnen de korte looptijd van de opdracht. “Misschien kunnen anderen die er meer verstand van hebben daarop verder bouwen”, lacht Feiye. De interviews leverden vooral input van jongere sporters, dus ze willen nu ook andere vrouwen bereiken. “De huid wordt naarmate je ouder wordt elastischer en zal een andere manier van ondersteuning nodig hebben.” Gegevens verzamelen bleek gelukkig geen probleem. “Er was geen taboe. Volleyballers praten overal over, zeker als het door vrouwen en voor vrouwen onderzocht wordt.”
 

de roze bril

Wanneer het gesprek richting de toekomst gaat, moeten ze lachen. Feiye vertelt: “Als we nu afstuderen en alles loopt perfect – een roze bril en al – dan zouden we met vier meteen een bedrijf starten.” De ambitie is er, maar de realiteit volgt: funding, patenten ... Toch is het marktpotentieel heel helder en met sterke partners die al interesse tonen, voelt de toekomst minder veraf dan gedacht.

Wat begon als een project voor een vak van drie studiepunten groeit dus uit tot meer dan een ontwerp. Het is een oefening in onderzoek en creativiteit én een kleine stap in een grotere beweging richting vrouwgericht design.