Er worden veel woorden vuil gemaakt aan het fenomenale gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid van de studenten: we komen niet meer op straat en we denken alleen maar aan de frivolere uitspattingen des levens. Meestal zijn die klagers zelf studenten. Ze zijn blijkbaar de mening toegedaan dat ze door dat gezeur een positieve stimulans geven aan zij die écht op zoek zijn naar een vruchtbare omgeving voor hun sociale en culturele ontwikkeling. Woorden zijn tot veel in staat, laat ze dan ofwel uit het hart komen, ofwel gewikt en gewogen zijn. Oeverloos gelul is hermafrodiet.

Twee en een half miljoen euro, in de oude munt al snel zo’n honderd miljoen. Dat is het bedrag waarvoor ene George Van Mellaert zijn oud-collega Jean Laenens, professor gerechtelijk recht aan de UA, dagvaardt in een zaak over pesterijen op het werk en laster en eerroof. Niet enkel professor Laenens, ook rectoren Van Steenberge en Van Loon worden voor de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen verwacht.

Hoi.

Wat is eigenlijk het idee achter de bijdragen uit Amerika? Aan de ene zijde is het wel goed dat er berichten staan van oud-studenten in het buitenland. Het zal de huidige studenten aanmoedigen wat meer de wereld te verkennen. Bovendien toont het dat de UA een goede opleiding geeft en de studenten met de wereldtop mee kunnen.

Toch is het niet zoals ik me het had voorgesteld. Dat studeren. De beelden uit het journaal hadden me een idee gegeven en dan valt zoiets in werkelijkheid vaak een beetje tegen. Dat wist ik ook wel, maar toch had ik er zin in me te voegen bij dat segment van de maatschappij met die heerlijke reputatie.