“Onze universiteit is veel moeilijker dan die van Antwerpen, dat weet het kleinste kind.” Een Leuvense studente staart me aan, uit haar mond klettert een hagelvlaag van vooroordelen. Zulk geraaskal kan je lachend wegwimpelen, herkauwen, terugkaatsen. Of je schrijft er een artikel over. Om zelf niet in prietpraat te vervallen, zet ik koers naar deze “enige echte studentenstad” aan de Dijle, in de hoop de waarheid te achterhalen. Het wordt een vogelvlucht langs fakbars, fiere kotbewoners, aula's en Alma's.

Door het raam van een klein kamertje in het studentenhome van Wilrijk zien we hoe het aarzelende groen de lente inluidt.

Het moet geleden zijn van de tijd toen ik de baard in de keel kreeg, dat ik me nog zo 'aware' was van mijn harige zelve. De Awarenessweek heeft zijn naam dan ook niet gestolen aangezien ik een ganse week met de haren overeind door de Stadscampus heb gedoold – een fenomeen dat voorkomt bij de ervaring van een acute emotionele aanval. Via deze weg wil ik dan ook alvast de organisatoren van de Awarenessweek bedanken voor de extra diepgang die middels deze 5-daagse extase in mijn oppervlakkig bestaan werd gepompt. Oprecht bedankt!

Post-Oscars-seizoen, en waarom die keuzes onbegrijpelijk zijn.