Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart is sinds 1794 gedomicilieerd in een gehucht tussen Antwerpen en Turnhout. De naambekendhied van het dorp heeft de orde der trappisten exponentieel verhoogd door aan de wereld het betere gerstennat te openbaren. De abdij van Westmalle biedt ook onderdak aan studenten in periodes van verhoogde hersenactiviteit. Gastenbroeder Benedikt lichtte voor ons een tipje van de pij op.

Na een tergend distillatieproces hakte ik de draconische knoop door om de man achter de schermen van onze Stadscampus bij valavond op te zoeken en te onderwerpen aan een snedig vragenpeloton. De man in kwestie sluimert met een gelijkaardig vegetatief gedachtegoed als dat van menig flamboyant student, maar hij weet zich wel de beginselen van het duivelse voyeurisme in stijl aan te meten. Wanneer studenten wegsijpelen uit de dagelijkse sleur in de Agora-catacomben, flabbert hij op zijn actieterrein. Het betreft hier de huisbewaarder van onze Stadscampus. En deze conciërge is een butler, een vader en een voetveeg. De conciërge is en ziet alles. Hij vormt de korte lijn tussen constatering en uitvoering.

Antwerpen wordt Vlaamse studentenstad nummer één, althans als het afhangt van de Associatie Universiteit & Hogescholen Antwerpen (AUHA). Dat kan echter enkel bereikt worden als de universiteit en de hogescholen meer gaan samenwerken. In het licht daarvan besliste de Associatie een tijdje geleden om onderzoek te starten naar de oprichting van associatiefaculteiten. Dit deel van het beleidsplan werd reeds goedgekeurd door alle betrokken Antwerpse hogescholen en de universiteit. Het gaat om opleidingen binnen de studiegebieden Industriële wetenschappen en Technologie, Architectuur, Productontwikkeling, Nautische wetenschappen, Muziek en Drama, en Audiovisuele en Beeldende kunsten. Voor het studiegebied Toegepaste taalkunde en voor de opleiding Kinesitherapie wordt er een facultaire academiseringscommissie opgericht.

Zoals iedereen zich nog wel herinnert waar hij of zij was toen de schildknapen van Osama de wereldaandacht opeisten, zo zal ik nooit vergeten waar ik me bevond toen Paus Johannes Paulus den Tweede (kortweg: PJP II) het begin van een echte Soundmixrevival inluidde: het zou een ware kruistocht worden tegen alle idiote idoolpaddestoelen die overal op het westelijke halfrond als halve manen en tanende sterren tevoorschijn gingen komen. “Echt zingen is voor losers, playback is in!”

Het moet begin december vorig semester geweest zijn dat een vooraanstaand prof, gewezen soixante-huitard als student, in zijn les de ‘studentenvertegenwoordigers van vandaag’ een veeg uit de pan gaf: ‘De huidige vertegenwoordigers vallen op in afwezigheid in de diverse raden en als ze dan al eens aanwezig zijn, hebben ze niks te melden...

Uw begeleider naar de volmaakte maturiteit, de uitgeverij van uw diploma, is zelf hoogzwanger van een doctor in de podiumkunsten. Dra glijdt hij van de universitaire uterus rechtstreeks de planken op. Welke klassiekers zal hij daar aan het publiek openbaren? Of verwekt hij een gans nieuwe golf van experimenteel toneel? Tragikomedie of blijspel, wat hij ten berde zal brengen weet hij waarschijnlijk zelf nog niet.