Op de hoogste verdieping van een appartementsgebouw in de diamantwijk treffen we Pieter, Annelien, Artemis en Dione – die liever anoniem blijven. In deze buurt zou je niet meteen studenten verwachten, maar de Germanisten in spé, Annelien en Pieter, lieten zich twee jaar geleden bekoren door dit zeer ruime en lichte appartement.

De gebeurtenissen van de afgelopen weken raasden als een schokgolf door onze samenleving. Een jongen wordt vermoord omwille van een muziekspeler. Iedereen staat met verstomming te kijken terwijl het bericht dag in, dag uit op het journaal verschijnt. Is het ongeloof, of schaamte die een plaatsje zoekt in ons hart? Ongeloof omdat het inacceptabel is het leven van een mens te zien verdwijnen in een fractie van een seconde. Het blijft grotendeels onvatbaar voor ons. Schaamte, omdat we op zo een moment allemaal kritisch naar onszelf moeten kijken en met onze neus op onze eigen fouten worden gedrukt. Want niemand is zonder fouten, niemand kan de ander beschuldigen zonder eerst eens in eigen boezem te kijken. Wie werpe de eerste steen?

Net nu u begint te wennen aan het mooiere weer en het Hof Van Liere op de Stadscampus op "Sint-Anneke plage" begint te lijken, is het weer zover: de examenperiode komt weer roet in het eten strooien. Bedenk heel goed dat stress rare gevolgen kan hebben, maar wie ben ik als SMS-verzamelaar om u tegen te houden?

Sommigen vullen de voorpagina van een krant, de stoelen in een kerk en ook wel het hoofd van Patrick Dewael. Anderen zitten op universiteitsbanken. Rustig, zou je denken, maar het nieuwe wetsvoorstel omtrent asielbeleid laat ook hen niet onberoerd. We hadden een gesprek met een illegale studente en een politiek vluchteling, beiden studerend aan onze universiteit. Voor je de UA met de vinger van de wet valselijk beticht, even een vreemde vaststelling: er bestaat geen wetgeving betreffende illegalen in het hoger onderwijs.

“Mission Impossible III” en “Firewall”, de ene al een grotere mislukking dan de andere...