NIET NU LAURA, TENZIJ JE WILT LACHEN EN HUILEN TEGELIJK

Wat is het belangrijkste verschil tussen cartoon-Laura en de Laura die nu voor mij zit? 

Laura: “Mensen schrikken soms dat ik geen zwart haar heb. Tegenwoordig teken ik mijn figuurtje wel met blond haar en een donkere uitgroei, omdat ik er meestal zo uitzie, dus nu lijkt ze weer wat meer op mij. Vroeger tekende ik cartoon-Laura zelfs met dezelfde moedervlek boven haar lip zoals die van mezelf. Daar ben ik mee gestopt, omdat dat te dicht bij mezelf kwam.”

Het is dus niet allemaal een-op-een jouw leven? 

Laura: “Nee, zeker niet. Mijn strips zijn heel persoonlijk, maar ik houd altijd wel een zekere afstand. Mijn vriend komt bijvoorbeeld ook weleens voor in mijn werk, maar die lijkt helemaal niet op zijn cartoonversie. Toen ik begon als cartoonist was mijn werk een soort dagboek dat mensen konden meelezen via Wordpress. Tegenwoordig vertrek ik nog wel vanuit mijn emoties of frustraties, maar komt er ook heel wat fantasie bij kijken.” 

Je bent sinds kort cartoonist voor De Morgen. Heb je je aangepast aan het doelpubliek van de krant? 

Laura: “Ik teken nooit met een specifiek doelpubliek in het achterhoofd, dus dat probleem stelde zich niet. Ik vertrek vanuit mezelf, en wie zich daarin herkent, herkent zich daarin. Dat merk ik ook tijdens mijn signeersessies: soms komt er een twaalfjarige langs, soms een zestigplusser. Meestal zijn het twintigers en dertigers.” 

“Al probeer ik wel om geen te niche onderwerpen te kiezen voor cartoons in de krant. Ik had onlangs een goed idee rond Wizzy en Woppy. Toen dacht ik wel: ik mag niet verwachten dat alle lezers van De Morgen Wizzy en Woppy kennen. Ik houd er ook rekening mee dat niet iedereen zo chronisch online is als ik, dus speel ik niet te veel in op ietwat niche online trends.”

Philippe en Giovanni 

Terwijl we cartoon-Laura steeds beter leren kennen, hebben we je hamsters Philippe en Giovanni al even niet meer gezien. Ook in Monumentaal middelmatig komen ze niet voor. Waar zijn ze naartoe? 

Laura: “Wil iedereen dat ze terugkomen? Ik heb al meer reacties gekregen van mensen die ze missen.” 

Ze zijn dan ook heel schattig. 

Laura: “In 2023 schitterden ze nog in de Streamz-serie Hamsters. Om die te maken, heeft mijn werk twee jaar lang in hun teken gestaan. Daarna voelde ik dat ik weer vanuit mezelf wilde vertrekken om mijn eigen ei kwijt te kunnen. Al heb ik ze misschien wat te lang verwaarloosd. Ik zal ze een nieuw debuut geven in het nieuwe jaar.” 

Je vertelde in Sabato dat je hoopte internationaal door te breken met Hamsters. Heb je al reacties gekregen uit het buitenland? 

Laura: “Er is een Franse versie opgenomen, al kan ik daar nog niet veel over kwijt. Er is dus wel wat interesse, maar het kan even duren voordat een Vlaamse animatieserie internationaal doorbreekt. Zes jaar geleden heeft mijn producer een serie gemaakt die nu in Amerika verschijnt. Hopelijk gaan Philippe en Giovanni over zes jaar ook naar Amerika.” 

dromen 

Wij kijken er alvast naar uit om Philippe Frans te horen praten. Heb je nog toekomstdromen? 

Laura: “Hamsters voelde echt als een levenswerk. Een animatieserie is voor veel cartoonisten het toppunt van hun carrière. Zodra die af was, had ik een ‘wat nu?’-moment. Mijn nieuwe droom?  Een graphic novel maken. Ik maak altijd korte verhaaltjes. De serie had al wat langere scenario’s, maar ook dat bleef beperkt tot vijf à zes minuten. Trouwens, ik kan toevallig een beetje tekenen, maar de drang om constant te tekenen voel ik niet. Wel die om te vertellen. Dat wil ik graag eens doen in de vorm van een langer verhaal. Er is interesse vanuit de uitgeverij en er is zelfs al een begin, maar het gaat een werk van lange adem worden. Ik wil daar echt mijn tijd voor nemen.” 

“En als we dan toch over de verre toekomst spreken: ooit wil ik ook een tv-serie schrijven. Dat hoeft niet noodzakelijk animatie te zijn, gewoon een goeie reeks. Dat lijkt me heerlijk.” 

We laten je nog even verder dromen: met welke Vlaamse cartoonist zou je weleens een dag willen ruilen?  

Laura: “Jeroom. Die heeft ongetwijfeld meer geld op zijn kredietkaart staan dan ik. (Lacht)” 

Om dan al zijn spaargeld in één dag op te souperen? 

Laura: “Ik zou dan inderdaad eens goed gaan shoppen. (Denkt even na) Maar eerlijk: ik ken wel wat cartoonisten in België en die hebben allemaal dezelfde struggles als ik. Dus ruilen? Ik weet het nog niet zo meteen.” 

Over welke struggles heb je het? 

Laura: “Als cartoonist moet je veel kunnen: niet alleen tekenen, maar ook onderhandelen en een bedrijf runnen. Het is niet eenvoudig om als cartoonist een fulltime loon te verdienen. Je bent maar 10% van de tijd echt aan het tekenen. Als je dan aan het tekenen bent, begin je elke keer opnieuw van een wit papier en moet je een origineel idee hebben. Daar komt ongerustheid bij kijken: gaan de mensen er wel om lachen? Eén keer heb ik een mop gemaakt die veel mensen flauw vonden, wat hij ook was. Zo’n mop wil ik niet opnieuw maken.” 

Als je internationaal zou mogen ruilen, wie kies je dan? 

Laura: “Dan denk ik aan het team achter BoJack Horseman. Geen idee hoe hun leven eruitziet, dus ruilen hoeft niet per se. Maar geef mij een teletijdscapsule en ik spring erin als een cowboy op een wankele BoJack. De serie heeft een enorme invloed op mijn werk, dus ik zou graag zien hoe ze die in elkaar hebben geknutseld. Je had al volwassen animatieseries zoals The Simpsons en Family Guy, en dan kwam BoJack Horseman, dat weer iets helemaal nieuws deed met het genre.” 

Hoe kunnen we de invloed van BoJack Horseman herkennen in je werk? 

Laura: “BoJack Horseman is geniaal: je ligt dubbel van het lachen en tegelijk breekt je hart in duizend stukken. Dat probeer ik ook te doen in mijn werk: op het eerste gezicht maak ik grappige cartoons, maar ik raak ook thema’s aan als mentale gezondheid en onzekerheid of uit subtiele maatschappijkritiek. Ik heb nog lang niet het niveau van de makers van BoJack Horseman; hopelijk geraak ik er ooit.” 

van schoolstrip tot carrière 

Je hebt al talloze cartoons gemaakt. Wat is de eerste waarvan je ooit dacht: dit is echt goed? 

Laura: “In het zesde leerjaar heb ik een strip gemaakt rond mijn klasgenoten en mezelf in Zweinsteinsetting. Het was 2003, Twitter bestond nog niet en we wisten nog niet dat J.K. Rowling niet zo’n leuk persoon was. Die strip zat vol humor en sarcasme en telde meer dan twintig pagina’s, langer dan mijn werk nu. Mijn vrienden vonden die heel grappig en ik denk dat, als ik die nu zou teruglezen, ik er ook nog altijd om zou gniffelen. Die strip moet nog ergens op zolder liggen. Ik zou die eens moeten opsnorren.” 

Zijn er thema’s die je bewust vermijdt in je werk? 

Laura: “Over de actualiteit maak ik niet graag strips. Tom Waes is momenteel overal in het nieuws. Ik zou een cartoon kunnen maken over dronken rijden, maar daar heb ik simpelweg geen zin in. We hebben in Vlaanderen veel steengoede cartoonisten die tekenen rond de actualiteit. Kan ik het beter doen dan hen? Waarschijnlijk niet, maar ik ben wel goed in inzoomen op kleine dingen.” 

Met dat talent heb je het voor het achtste jaar op rij geschopt tot een nominatie voor beste tekenaar in Humo’s Pop Poll. 

Laura: “Ik heb die nominatie destijds zelf gelanceerd. Als ik daar nu op terugkijk, vraag ik me af of dat misschien een beetje arrogant overkwam. (Lacht)” 

Dat moet je uitleggen. 

Laura: “Onderaan Humo’s Pop Poll kun je een andere naam invullen dan de opties die Humo zelf opgeeft. Dus heb ik toen op mijn sociale media iedereen gevraagd om mijn naam daar in te vullen. En voilà, ik eindigde meteen in de top vijf. Sindsdien nomineert Humo me elk jaar opnieuw.” 

Een klassiek voorbeeld van fake it till you make it. Heb je tot slot nog advies voor studenten? 

Laura: “Durf investeren in jezelf. Ik heb zelf lang andere jobs gedaan die niets met tekenen te maken hadden, uit angst om er volledig voor te gaan. Het niet durven, is de doodsteek van een carrière. Op een bepaald moment liep een van mijn interimjobkes af en had ik geen nieuw plan. Toen ben ik een jaar bijna non-stop gaan tekenen. Zodra ik er echt voor ging, merkte ik dat de bal aan het rollen ging. Dus gun jezelf die tweedehands tekentablet en durf je in te schrijven voor die cursus waarvan je gelooft dat ze je zou helpen. En durf jezelf nomineren voor Humo’s Pop Poll.”