Het hoesje van een sappige komkommer, een bakje van zoete druiven en een kunststof folie om een tijdschrift te beschermen. Ook al willen we minder plastic kopen, de supermarkten maken het ons niet gemakkelijk. Bij winkels als Robuust zijn de producten voor studenten niet te betalen en kotbazen kunnen weinig enthousiasme opbrengen om de fietsenstalling te vervangen door een moestuin. Barbie had gelijk, life is plastic. Kunnen we dan echt niet meer zonder? We nemen de proef op de som. Twee auteurs, dertig dagen, nul plastic. De komende vier weken zullen zij hun ervaringen met jullie delen.
Suzanne
Het is al tijd om de laatste dagen af te tellen, en stiekem vind ik dat jammer. Ik kom nog steeds nieuwe uitdagingen tegen, nu voel ik bijvoorbeeld hoe het is om in Selena's schoenen te staan. Deze week besteed ik veel tijd bij vrienden en familie en andere mensen vragen om rekening met mijn project te houden is geen eitje. Vooral niet rond pasen. Zelfs het verzoek om niets voor mij te kopen en me mijn eigen eten, drinken en zeep te laten regelen, valt niet altijd goed.
Door mijn huisgemaakte kaas te presenteren heb ik wel wat positieve gevoelens weten los te maken én een persoonlijke doel bereikt. Twee dagen later vond ik in Nederland in papier verpakte kaas en was de kaascrisis definitief verleden tijd. Een uitgebreid paasontbijt dat ik via ToGoodToGo van een hotelbuffet mocht inladen in een kartonnen doosje, maakte mijn week al helemaal goed.
Terugkijkend op de afgelopen weken ben ik geschrokken van hoeveel plastic ik gebruikte. Ik wilde dit project beginnen als een aanklacht tegen het systeem. Niet om mensen te vragen plastic te laten liggen, maar om te laten zien dat het in de wereld die wij hebben opgebouwd verdomd lastig is. Grotendeels is dat waar, maar ondertussen heb ik ook de andere kant van het verhaal ontdekt. Het plasticvrije leven is niet altijd duur of moeilijk. Verse producten, rijst, pasta en de meeste dranken zijn met een beetje moeite plasticvrij te krijgen. Het enige wat ik daarvoor nodig had, was een aanleiding om er actief naar te zoeken. Genoeg laaghangend fruit dus. Dat zal ik ook in mijn koopgedrag meenemen nadat dit project afloopt.
Mijn angsten voor verhongering waren wel terecht. Ik ben een kilo afgevallen. Misschien valt een kilo mee, maar het laat wel zien dat er niet veel plasticvrij ongezond eten te vinden is. Na een paar weken had ik zelfs zo’n behoefte aan iets ongezonds dat ik ter compensatie energiedrank begon te drinken. Er zijn nog genoeg andere kleine dingen, zoals het frisse gevoel van tandpasta en de yoghurt rechtstreeks uit de supermarkt kopen, die ik mis en die maken dat ik de laatste dagen aftel.
Selena
Een maand geen plastic. Toen Suzanne me vroeg om mee te doen stemde ik gelijk toe. Het is goed voor het milieu en I like a challenge, dus waarom niet? Nou, de eerste twee weken waren tricky. Overal ligt het zondigen op de loer: een chipje snaaien tijdens een feest, een koffietje drinken bij een vriendin. De balans vinden was soms moeilijk. Waar trek je immers de grens tussen wat wel en wat niet binnen jouw verantwoordelijkheid valt? Ondanks het zoeken waren er meteen zichtbare resultaten. Het is bizar om te zien hoeveel plastic je in je eentje kan besparen op korte tijd. Om vervolgens te bedenken dat de meeste mensen dagelijks zo veel plastic niét besparen, is surrealistisch.
Om dit project door te zetten zou het fijn zijn contact te hebben met mensen met soortgelijke levensstijlen. Dit project was onmogelijk geweest als ik geen tips en tricks had kunnen uitwisselen met Suzanne. Pogingen om mijn leefomgeving te inspireren om mee te doen waren weinig succesvol. Ik merkte dat veel mensen denken dat hun impact te klein is om het de moeite waard te laten zijn. En ergens begrijp ik dat heel goed, want grote bedrijven als Unilever en Coca-Cola hebben veel meer macht dan wij. Toch creëert vraag aanbod en bovenal creëert het vermijden van plastic peace of mind. Het geeft voldoening om ergens je best voor te doen en niet "hersenloos" te consumeren.
Het grotere bewustzijn over waar producten vandaan kwamen en wat er precies in zat, maakte dat ik meer plezier had van wat ik wél kon gebruiken. Seizoensproducten, bijvoorbeeld, zijn minder vaak in plastic verpakt omdat lokale producten minder ver hoeven te reizen. Aankomende tijd ga ik proberen steeds meer een no waste policy te hanteren in mijn huis. Volgende week zou ik graag een wormenhotel maken. Met de zegen van mijn huisgenoot, natuurlijk.
- Log in to post comments