De opleiding Geneeskunde is een probleemkind in België. Tot 2011 waren we het enige Europese land waar de opleiding nog zeven jaar duurde. Uiteindelijk is België gezwicht voor de Europese Unie en in 2012 startten studenten de zesjarige opleiding. Deze ingreep is goed nieuws voor Europese uitwisselingen, omdat de curricula van de bestemmingen veel beter zullen matchen. Ook voor internationale samenwerkingen is dit een goede zaak. Keerzijde van de medaille is de crisis van de zogeheten dubbele cohorte die de geneeskunde in 2018 zal kennen. De studenten die in 2011 aan de zevenjarige opleiding begonnen zijn, zullen samen afstuderen met zij die in 2012 begonnen aan de zesjarige opleiding. Dat geeft een verdubbeling van het aantal afgestudeerden die de markt zullen overspoelen op zoek naar specialisatieplaatsen die nu al schaars zijn.

Hij studeerde theaterregie, waagde zich aan comedy en schrijft nu boeken, columns en naar eigen zeggen ‘heel weinig moppen’. Tom Lanoye noemde hem de interessantste stem van zijn generatie, maar volgens zichzelf blijft hij de man die in Vlaanderen eeuwige internetroem verwierf als ‘die harige man die van het podium viel in Canvas Comedy Casino Cup’. Joost Vandecasteele is een vreemde en intrigerende man. We zochten hem op in zijn appartement in Brussel voor een gesprek over zijn stad, het internet en zijn missie als schrijver.

Van 30 november tot 11 december vond in Parijs de 21ste jaarlijkse klimaatconferentie van de Verenigde Naties plaats, kortweg COP21. Het doel was een nieuw internationaal akkoord om de opwarming van de aarde onder de grens van 2 graden Celsius te houden, door het inperken van de CO2-uitstoot. De afgevaardigden van ons land schoven hun voeten onder de onderhandelingstafel zonder dat er eerst een Belgisch klimaatakkoord bereikt was. Intussen is dat er wel, maar het lijkt vooral too little too late. Terwijl de regeringspartners de zwartepiet proberen doorschuiven, plannen wij, geëngageerde burgers, met z’n 300 naar Parijs te fietsen of houden we een klimaatmars om onze politici op hun verantwoordelijkheden te wijzen. Dit zijn toe te juichen initiatieven, maar tegelijk moeten we ook de hand in eigen boezem durven steken: hoe ver reikt onze individuele verantwoordelijkheid en hoe ver zijn we bereid daarvoor te gaan?

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze keer: ‘hippopotomonstrosesquippedaliofobie’.

De rubriek ‘proffenprofiel’ toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken; wat zijn/haar docent zoal op zijn brood smeert bijvoorbeeld. Professor Floris Wuyts, hoogleraar aan het departement Fysica, wordt deze maand bestookt met vragen.

Sinds Universiteit Gent in mei vorig jaar de verkoop van notities en samenvattingen verbood, is er ook in Antwerpen al veel te doen geweest rond een eventuele afchaffing van deze praktijk. Verschillende studentenclubs kwamen in opstand, maar zelfs na aandringen van enkele professoren werd het Onderwijs- en Examenreglement aan onze universiteit (nog?) niet veranderd.