Vlaamsche Leeuw

Er valt iets voor te zeggen om Vlaamsche Leeuw uit te roepen tot het ultieme kerstbier. Uiteindelijk zijn kerstmis en oudjaar toch bij uitstek de feesten waar nonkels zich zat drinken, over politiek zeveren en ambras maken om zo de sluimerende familievete weer voor een extra jaar van brandstof te voorzien. Meer politiek geladen dan Vlaamsche Leeuw drinken met Kerstmis kan het niet worden (behalve misschien een Tempelier op een terras in Jeruzalem) en waarschijnlijk was dat ook het effect dat Brouwerij van Vlaanderen wilde bekomen.  

Aangezien hij hier – bij gebrek aan tegenwoord – zelf voor zatte nonkel moet spelen, opent Bierman graag de debatten door uit te leggen dat Vlaanderen het stuk land is dat ruwweg tussen Rijsel, de Schelde en de Noordzee ligt. Het is ook een gewest en een gemeenschap, maar dan zonder Rijsel en met Brabant en Limburg erbij. Behalve Brussel. Verder leerde Bierman een paar jaar geleden ook dat er een officiële Vlaamse Leeuw is met rode klauwen die mag gezwaaid worden en een strijdleeuw met zwarte klauwen die zijn poten verbrand heeft aan een wat meer rechtse en conservatieve ideologie. Achteraf legde iemand nog uit op café dat dat helemaal niet waar is, maar Bierman weet niet meer waarom. En dus merkt hij toch bijna onwillekeurig op dat op de flessen Vlaamsche Leeuw een wat meer strijdbaar exemplaar afgebeeld staat.  

De Vlaamsche Leeuw Tripel werd ontwikkeld naar aanleiding van 700 jaar Guldensporenslag. Een overwinning op de Fransen waar wij Vlamingen tot op vandaag trots op zijn. Wie veel tijd heeft in de kerstvakantie kan De leeuw Van Vlaanderen van Hendrik Conscience nalezen om te weten waarom. Wie écht veel tijd heeft kan het indrukwekkende De waanzinnige veertiende eeuw van Barbara Tuchman erop nalezen om te weten waarom niet. De Franse ridders hebben in die periode namelijk zowat alles verloren wat er te verliezen viel.  

Hoe dan ook lijkt het er sterk op dat wie een Vlaamsche Leeuw drinkt meteen ook de goede zaak steunt, namelijk Vlaanderen. De Vlaamsche Leeuw Tripel is overigens een goed gemaakt en smakelijk bier van hoge gisting van 8,5 procent en met hergisting op de fles. Volgens de website van de brouwer smaakt de afdronk naar peren en appeltjes, wat toch twee onverdacht volkseigen fruitsoorten zijn. Geen buitenlandse nieuwlichterij met citrus of banaan dus, op het eerste zicht dus ook geen Poperingse hop, maar wel betrouwbare Tsjechische Saaz.  

Er is ook een bruine Vlaamsche Leeuw, die luistert naar de naam Donker (7,5%, hergist). Hoe lullig het ook is, Bierman kan niet anders dan toegeven dat hij aan de laatste grote oorlog denkt telkens hij het bier bestelt op café. Het zal wel een defect in zijn hersenen zijn of zo, maar mochten er nog mensen zijn die hetzelfde ervaren en op zoek zijn naar hulp, dan mogen ze hem altijd contacteren. Misschien was een dubbel of quadruppel wel een meer onverdachte naam geweest. Verder valt de donkere variant eigenlijk ook niet echt een geslaagd bier te noemen. Het bier is niet wrang of bitter, maar eerder neutraal en smaakt te weinig door om de vergelijking met andere Vlaamse dubbels goed te doorstaan.  

God vindt welbehagen in alle mensen, zo luidt de Kerstgedachte, en als u, beste lezer, straks tijdens de feestdagen samen met de familie een bak Vlaamsche Leeuw Tripel vredig overleeft dan is er nog hoop voor toekomst en zijn er misschien niet voor niets zoveel flinke Vlamingen gestorven op de grazige Groeningenkouter of de triestige knekelvelden van Pevelenberg. Zalig kerstfeest!