Amélie Poulin vertederde onlangs menig cinefiel hart. Nauwelijks is zij uit de zalen verdwenen, of onze zuiderburen komen reeds met een volgende fabuleux destin aandragen. 8 femmes is een verrassende kruisbestuiving tussen film, toneel en musical, die baadt in een Frans sfeertje.

Het verhaal lijkt op het eerste gezicht even eenvoudig als de decors: de vader des huizes wordt vermoord aangetroffen en enkel één van de 8 vrouwen die hem omringden, kan de dader zijn. In hun onderzoek leggen de kletsende vrouwen echter veel meer bloot.

8 femmes van François Ozon met o.a. Cathérine Deneuve, Isabelle Huppert, Danielle Darrieux, Emmanuelle Béart,… nog in de zalen zolang ze hem draaien.

Nee, niet dat bekende boek van Bart Moeyaert. Wel een boek uit de Cosmopolitan reeks geschreven door Jenny Colgan. Het niveau ligt dus wel een stuk lager dan bij Bart Moeyaert. Je kan het vergelijken met Bridget Jones’s Diary. Bridget is hier de freelance bloemiste Holly. Haar leven is een beetje een puinhoop. Ze is ervan overtuigd dat haar huisgenoot Addison de liefde van haar leven is. Hij doet ‘iets’ met computers en zit bijgevolg 24 uur per dag achter zijn beeldscherm. Een klein probleempje dus.

Holly’s doel is dan ook om Addison buiten te krijgen en hem te kussen. Het boek zit vol absurde gebeurtenissen. Het einde is natuurlijk voorspelbaar. ‘Kus me!’ is in ieder geval eens iets anders dan al die boeken die ‘je zeker moet gelezen hebben’. Ideaal voor tijdens de examens of op vakantie: niet nadenken en af en toe tot de conclusie komen ‘shit, dat komt me bekend voor!’

‘Kus me!’ van Jenny Colgan uitgegeven door De Boekerij Amsterdam in 2001; ze schreef eerder ook ‘Hebbes!’. Andere boeken uit de Cosmopolitan reeks vind je zeker in iedere zichzelf respecterende bibliotheek.

John Forbes Nash, Jr. is een briljant wiskundige. Als doctoraatsstudent op Princeton legt hij de fundamenten voor de moderne speltheorie, en staat op de drempel van een topcarriere. Maar net dan gaat het verkeerd. De geniale excentriekeling wordt overmeesterd door zijn eigen geest, en verliest zijn greep op de realiteit. De schizofrenie zal hem nooit meer loslaten. Mettertijd echter komt alsnog de grote erkenning waar Nash zijn hele leven naar streefde: in 1994 ontvangt hij de Nobelprijs voor economie; zijn grote verdienste is dat hij het onderscheid maakte tussen spelen met en zonder samenwerking. In de context van deze laatste beschreef hij het zogenaamde Nash-evenwicht. Zijn theorieën bleken later van grote waarde te zijn m.b.t. de studie van kartelvorming en vele andere economische domeinen.

Een aanrader voor al wie voeling zoekt met het buitengewone in de dagelijkse realiteit of gewoon eens een avondje wil snikken en snokken in de armen van zijn/haar geliefde.

Naar het gelijknamige boek van Sylvia Nasar. Nu te zien in bioscopen over heel België.

Nog tot zaterdag 4 mei kan je in het Fakkeltheater (Hoogstraat 12, A’pen) de wereldberoemde toneelvoorstelling ‘De Vagina Monologen’ bijwonen. *** Studentenkorting inclusief (kaarten kosten slechts 10 euro). Wat wil je nog meer? *** Reservatie op 03/233 95 54. *** De snelheidsduivels onder jullie moeten absoluut meedoen aan de ASK-STUWER Go-Cart Race; 27 maart (12.00u) op de RUCA-Middelheimcampus. *** Voor meer info zie: www.ask-stuwer.be. *** Toe aan wat humor? *** Ga dan op 27 maart (20.00u) naar Theater Het Klokhuis (regio A’pen) voor de Comedy Corner Spit Spot en geniet van een stand-up comedy avond. *** De wet van Murphy geldt altijd: ofwel is er niks te doen, ofwel vinden alle activiteiten op dezelfde dag plaats. *** Nog steeds op 27 maart: Fashionnight in de Red & Blue (20.30u). Een spetterende modeshow met merken als Banana Moon, Timberland, Paul Frank, Dobber, Bjorn Borg, Shaka, Bjorn Verlinden en Monique Stam. *** Tuurlijk, als student wil je ook wat (zie ons eerste aanbod). 28 maart (20.30u) is aan de liefhebbers van Lou Reed, want Guido van Camp organiseert in het Keldertheater (regio A’pen) ‘Berlin Lou Reed’; audiovisuele ‘Underground’ - een trip door Lou Reed’s klassieker. *** Of, probeer eens een geheel andere “klassieker” en ga op 25 maart naar de Singel (20.00u) alwaar ‘Der Tod und das Mädchen’ van Schubert wordt gespeeld. *** Kaarten kosten 14 euro voor jongeren onder de 25 jaar en anders 19 euro. Zie voor meer info: www.desingel.be. *** Hoewel de lente nog moet beginnen, kan het al handig zijn om reeds aan de aanstormende zomerfestivals te denken. *** Rock Werchter doet wat het gewoon is te doen: doodleuk in de examens vallen. *** Er blijven opties genoeg over om je te verzetten. *** Maar hoe doe je dat het goedkoopst? *** Door te werken op zo’n festival! *** En daar moet je tijdig bij zijn. *** Spreek al je contacten aan, en misschien scheur jij ons toegansticket wel op Dranouter, of verkoop jij ons een smos op ‘t Sfinks. *** Maar eerst de lentekriebels... Eerst die...

In Bloedarm staat een gezin van vier centraal. Deze familie – waarvan het op zich al een wonder is dat ze bij elkaar zijn – valt in stukken uiteen, verteerd door foute ambities en dromen. Ze hebben slechts één ding voor ogen: weg met de armoede, iets worden, iets zijn,…

De voorstelling, geschreven door Sam Shepard, werpt een kritische blik op de Amerikaanse cultuur, politiek en economie. Ze laat de keerzijde zien van de American Dream.

Topacteurs zoals Jan Decleir en Frank Focketyn staan op de planken van de Bourla. Deze productie van het Toneelhuis kan je enkel bijwonen van woensdag 22 mei tot zaterdag 1 juni. Voor reservaties bel: 03/224 88 44.

Deze productie door Het Toneelhuis is een moderne bewerking van Shakespeare’s King Lear. In de bewerking van Peter en Luc Perceval wordt de oude Lear slechts aangeduid met L. Hij is een oude man in een ouderlingentehuis die zich in zijn toenemende ontoerekeningsvatbaarheid identificeert met de legendarische koning Lear. Het verval van de macht en het afnemen van de geestelijke en fysieke vermogens van koning Lear zijn in L. King of pain de verschillende stadia van het stervensritueel van de oude man.

L. King of pain is een internationale coproductie en wordt gedragen door enkele schitterende acteurs zoals Wim Opbrouck, Jan Bijvoet en Wolf Bachhofner. Verschillende spelers uit Duitsland, Nederland en België proberen een begrijpelijke poëtische kunsttaal te hanteren zodat het toneelstuk voor beide taalgebieden geschikt is.

L. King of pain, van woensdag 1 tot zaterdag 4 mei EN van dinsdag 4 tot zaterdag 8 juni 2002 in de Bourlaschouwburg (Komedieplaats 18, 2000 Antwerpen), voor reservatie bel 03/224 88 44

Hetzelfde probleem bestaat momenteel ook in het hoger onderwijs in Vlaanderen. Onduidelijkheid. De infodagen komen eraan, maar wat zal men de studenten in spe vertellen? Zullen zij vier of vijf jaar moeten studeren? Worden zij kandidaat en licentiaat of reeds bachelor and master? Proffen kunnen er in hun presentatie wel een draai aan geven, maar zeker weten doen ze het niet. Waarom niet? Omdat Marleentje en haar kabinet het niet weten. Wekelijks komt er uit Brussel een nieuw voorstel van decreet, u weet wel, dat Bologna-gedoe. Niet dat die dingen week na week fijner en subliemer worden. Elke versie spreekt de vorige op een deftig aantal punten tegen, zodat de zekerheid hier toch wat zoek is.

Een verschil tussen de universiteiten en de GSM-operatoren is dat u bij uw draagbare telefoon tenminste nog zelf kan uitmaken welke formule u kiest. De universiteiten en het ministerie voeren zélf de veranderingen door, met het enthousiasme van een puber die weer eens van tariefplan verandert. Vrijstelling op tien punten? Waarom niet? Een toelatingsproef voor deze of gene richting? Natuurlijk! Hogescholen en universiteiten moeten doorgedreven samenwerken in associaties, en in de kandidaturen vakken gemeenschappelijk doceren? Puik plan! En laten we over dat vijfde jaar maar zwijgen.

Dit tekstje telt waarschijnlijk meer vraagtekens dan de rest van deze dwars. Dat vloekt lekker met de veronderstelde ‘wens van de lezer’, die antwoorden wil en geen vragen. Sorry hoor, maar ik kan ze u niet geven. Ging het het over een telefoonabonnement, dan zou ik uw handen volstoppen met brochures, en u veel succes toewensen bij het doorsnollen ervan. Maar inzake het hoger onderwijs in Vlaanderen en Antwerpen kán ik u niets geven, omdat niets definitief is. En dat over zo’n belangrijke omwenteling die Bologna is. Ik wens ons veel succes.

Nu de partiële examens achter de rug zijn is echter duidelijk wat de echte gevolgen van deze ondoordachte beslissing zijn en die zijn niet zo leuk! Samengevat komt het erop neer dat de punten die door de professoren worden toegekend ook twee punten lager zullen liggen. Dit lijkt me logisch. Een professor denkt immers niet in punten wanneer een examen niet schitterend is, eerder in vrijstellingen. Een vrijstelling wil zeggen: “die moet ik zeker niet meer terugzien”. Vroeger was dat 12, nu 10. Maar een twijfelgeval kreeg vroeger 11, nu in het beste geval 9. Dit heeft een aantal vervelende gevolgen.

Gevolgen

De schemerzone die de punten 10 en 11 vroeger creëerden gaven studenten de kans meerdere minder goede examens te maken. Nu gaat dat niet meer, het is erop of eronder: twee minder goede examens (vroeger twee tienen) betekenen nu in het beste geval twee negens en de hele examenreeks is gehypothekeerd. Wanneer een ongelukkige student zijn of haar jaar moet overdoen vallen opeens de vrijstellingen op 10 wel weg en moeten de vakken waarvoor minder dan 12 gescoord werd toch nog opnieuw afgelegd worden.

Eén kleine misstap en ze hebben een buispunt aan hun broek.

Door even te redeneren weten we echter dat die student in kwestie misschien wel meer twaalven had gehaald in het oude systeem en de kans op IAJ of combiné vergroot zou zijn of deze in elk geval toch minder zwaar zou maken. Hoewel het meeste wordt gesproken over studenten die minder hoog scoren is deze regeling ook voor de studenten die de mogelijkheid hadden met hard werken een onderscheiding te behalen een zware dobber. Eén kleine misstap en ze hebben een buispunt aan hun broek waardoor ze gedelibereerd moeten worden en de kansen op een graad kleiner worden.

Loon naar werk!

Ik wil niet pleiten voor het systeem van de minste moeite, maar wel voor loon naar werk en men moet ervan uitgaan dat het overgrote deel van de studenten tijdens elk jaar toch wel één minder goed examen aflegt. Deze misstap wordt in het nieuwe systeem veel zwaarder aangerekend dan in het vorige. Bovendien is de idee ‘ik heb een negen’ m.i. moeilijker te dragen dan ‘ik heb drie elven’. Voor de gemiddelde student ook geen fijn gevoel, toch zullen er meer dit ervaren dan vroeger.

Kortom, het is een draak van een regeling en mijns inziens is het moeilijk te begrijpen hoe de studentenvertegenwoordiging dit heeft kunnen laten gebeuren en zelfs gesteund heeft. ‘Uniformisering’ is een vaak gehoord argument, maar zou dit niet beter werken wanneer de goede regelingen behouden blijven?

Zie ook: Ook Leuven likt zijn wonden

Als je dit voor het eerst hoort, lijkt je hier als student mooi voordeel aan te doen. Neem je resultaten van vorig jaar er maar eens bij en schrap alle tienen en elven van je lijstje voor tweede zit. Helaas is er zoals altijd ook een keerzijde van deze medaille. De proffen weten ook wat die nieuwe regeling is en passen zich ook aan. Vooral bij mondelige examens kan dat nogal nefaste gevolgen hebben op jouw punten. Wanneer meneer professor in het oude systeem vond dat je de stof in die mate kende dat het niet aan zijn vak moest liggen dat jij tweede zit had, maar hij nu ook weer niet overtuigd was van jouw geweldig inzicht in de materie, betekende dat vroeger een 11 op 20. Je bent er wel door, maar je hebt geen vrijstelling. Nu wordt dat echter een 9 op 20, want een 10 is een vrijstelling, weet je wel.

De uitkomst van het spel blijft ongewijzigd.

Het is zoals de speltheorie het voorspelt: ‘Wanneer de spelregels van een spel veranderen, zullen alle spelers hun gedrag zo aanpassen dat de uiteindelijk uitkomst van het spel ongewijzigd blijft.’ Het barema voor tweede zit wordt wel lager, maar de proffen verlagen hun punten ook, zodat uiteindelijk alles hetzelfde blijft. Je hebt er dus niks bij gewonnen, behalve dan misschien een paar extra buispunten.

Zie ook: Vrijgesteld op tien

Op de diensten-webstek van het RUCA werd er onlangs een hele discussie gevoerd over de roosters. Vul zelf maar aan of kijk eens op www.aiv.ruca.ua.ac.be/applicaties/eGastenboek! Wij vroegen ons af hoe dit toch kan? Wie stelt die roosters op en kijkt iemand ze wel eens na? Hoe komt het dat de roosters soms een echte puzzel zijn?

Op onderzoek!

We startten een mini-onderzoekje. We neusden wat rond op de sites van de drie universiteiten en stuurden wat mailtjes naar secretariaten. Het RUCA beantwoordde onze vragen zeer kort: als we hierover echt iets wilden weten, moesten we persoonlijk langskomen op het spreekuur van meneer Van Hoof. Allen daarheen dus. Het antwoord van de UFSIA was al een beetje langer. Zij verzochten ons op vriendelijke toon om het examenreglement eens open te doen. Daar staan de datums in waarop examenroosters bekendgemaakt moeten worden. De studenten die op de UFSIA zitten weten helaas wel dat die niet zo nauw genomen worden. Iets waarover de stem aan de andere kant van de hoorn weinig te melden had.

Toch nog een antwoord

Gelukkig hadden we nog het antwoord van de UIA. Zij konden ons vertellen dat op het RUCA de examenroosters centraal gemaakt worden en op de UFSIA per faculteit. Voor de UIA worden de examenroosters opgesteld door de secretariaten en zodoende heeft men er van op het centraal niveau niet echt kijk op. Ook hier zou in het examenreglement staan wanneer roosters bekendgemaakt moeten worden. Dat er soms twee examens op één moment vallen, komt door de studieprogramma’s die veel keuzemogelijkheden voorzien. Blijkbaar een onoverkoombare hindernis. Moest dit bij jou het geval zijn, dan kan je dit aan het secretariaat melden en dan zou het snel opgelost moeten zijn.

Ombuds-super-man

Men kan uiteraard ook naar de ombudsdiensten stappen. Wat de onduidelijkheid van roosters betreft: Als iedereen dit een probleem vindt dat echt aangepakt behoort te worden, is het de taak van de studentenvertegenwoordigers dit aan te kaarten bij bijvoorbeeld de onderwijsraad of onderwijscommissies. En of je rooster op de site staat of niet, hangt af van de studierichting en het departement. Kort samengevat komt het hierop neer: op het RUCA gebeurt alles centraal, op de UFSIA per faculteit en op de UIA door de secretariaten. Het ene systeem werkt natuurlijk al beter dan het andere.