Een kostbare nacht, waaraan wou je die besteden? In de club Dom flitsen de fotocamera's voor het festival van de Noise-muziek: op het podium proest de artiest af en toe in zijn gasmasker, uit de installatie komt bijna-witte ruis, duizend maal versterkt. Op het scherm verschijnen trillende vlakken en vlekken. Vooruit, vooruit, geen enkel moment komt ooit terug!

Een paar kilometer verderop loopt de Nacht van de Anime; tot in de ochtend de avonturen van Arische Japanners met enorme ogen in de dromerige wereld van Lastexile. De grote zaal zit tot de nok vol. Als Klaus Valca zijn Lavie kust, zijn we bij hem en ons gejoel laat Dolby kansloos. Gezien en goedgekeurd, nu snel de straat op, kies een van de vijf wagens die voor jou gestopt zijn. 'Ik ben een kleine Schumacher', de uitzinnige chauffeur slalomt over de brede boulevards.

Spoel aan in de club 'Fabrique'. Een of twee of drie verdiepingen, trapjes op, trapjes af, gapend gat in de vloer, gecapitonneerde wenteltrappen. Escher moet hier nog ergens rondhangen, maar in zijn labyrint is het haast onmogelijk wie dan ook te vinden. Misschien zit hij in een van de privé-suites, afgesloten met rode gordijnen. Op de glazen overloop wentelen meisjes in trance zich in een verenkleed, op de open binnenplaats kan je deze nacht paardrijden. Van aan de bar gaat je blik naar het einde van de danszaal, naar het kleine podium met een viriele danseres, maar bekijk toch ook even de snuisterijen aan weerszijden van de doorgang: rechts de enorme ridder uit steen, links de dansende dwerg op een verlichte ton. (Ja, hij is echt. Nee, hij doet dit niet elke dag, maar wel vaak) Kijk in die tunnel van geoliede, pulserende lichaamsdelen. Kijk goed! Tussen de massa wringen zich oude, gebochelde vrouwtjes die met een bundel twijgjes de vloer kietelen. Het zijn de Baboeschka's, de mythologische moeders van de natie en het fundament van de samenleving; oerdegelijk, niet te verleiden en inzetbaar op alle fronten. Baboeschka's bemannen kantines, ze innen geld op de bus, ze wandelen rond met reclameborden en ze houden met gespreide armen kerels van driemaal hun eigen lengte tegen als die zonder kaartje de metro in willen. 'Vind je dit alles..... Nou ja, vind je dit...goed?' 'Natuurlijk is het goed. Onze jeugd heeft dit nodig', glundert de Baboeschka. Onze Zwitserse vriend wordt het allemaal te machtig; 'Ayayayaaay, je suis une bite sur pattes', hij neemt een aanloop en stort zich op de diepe sofa, gevuld met leer en vrouw. Uitgestoken handpalmen houden hem zwevende en als een verzaligde testicule stuitert hij verder de ochtend in.

Luister, de metro is ontwaakt. In de lange, ronde voetgangerskoker tussen de stations Teatralnaja en Ochotnij Rjad staat een forse vrouw met gegroefd gezicht en lang, zwart, schriel haar, de handen voor haar middel gevouwen, met een handtas en een plastieken zak. In geen enkele concertzaal kunnen haar aria's mooier klinken dan hier tussen de verguldsels op het plafond, de lusters, de mozaieken. De messias is gekomen in de gedaante van een Baboeschka. Volg haar op de roltrap, volg haar vol vertrouwen, ooit kom je boven waar de koude je zal zuiveren. Volg haar want het is de weg naar het licht.

Ufka, ach zo

Ufka is de faculteitsclub van de pillendraaiers (ook wel farmacie genoemd door de iets meer getalenteerde spreker). De aanvoerder van deze erg actieve kring is Seb Van Goethem. Wij ontmoeten Seb over een kwaliteitswhisky en aanbidden de lieve dandy aan zijn zijde. Een praeses met charisma, die trots is op zijn praesidium en ervaring zat heeft is een fijne gesprekspartner, zo dachten we. Onder het groen-wit-groen lint en de indrukwekkend doorleefde doopjassen ontdekken we een uitermate interessante club, met een uitzonderlijk platvloerse strijdkreet, die uit volle borst door iedereen gedeclameerd wordt.

Lied

Het moet niemand verwonderen dat de melodie die van de Drunken Sailor geworden is. Het taalgebruik dat in het lied gehanteerd wordt, is nu eenmaal doorgaans eigen aan deze klasse mensen. Het lied opent met een werkelijk romantische lofzang aan het adres van menige lieflijke schoonheid. Wie kan weerstaan aan zo'n mooie aanbidding moet wel van steen zijn. Na vervolgens de blondschuimende godendrank geprezen te hebben, zonder nagelaten te hebben te wijzen op mogelijke neveneffecten (laten we toch zeker niet vergeten dat we hier met apothekers te maken hebben, professionaliteit alom) gaan ze al snel over tot een laatste lofzang aan het adres van de club en de toekomstmogelijkheden voor alumni. Geef toe, hoeveel clubs zijn er die een Porsche vermelden in hun strijdkreet?

Lieve Rebel

We zijn gaan houden van Ufka. Eigenzinnig, maar sympathiek genoeg om gerespecteerd te worden in hun eigenzinnigheid. Klein, maar groot genoeg om mee te spelen. Grote mond, maar met dat lieve kleine hartje dat iedereen zo vertedert. Als je ons vanavond niet ziet rondlummelen, badend in de verveling die we zo weten te cultiveren, vrees dan niets. We zijn niet vertrokken om nooit meer terug te komen. Vanavond gaan we dronken worden met de Ufka-mannen en -vrouwen. En telkens als we een apotheek uitstappen, zullen we ons nog eens omdraaien en uit volle borst roepen: Ut vivat, crescat et floreat Ufka!

Alhoewel, de degens kruisen is veel gezegd. Dit debatpanel is uiteraard unaniem pro-Kerry en volgens Veto was de meerderheid van het publiek dat ook (uitslag van de sms-stemming 83 procent voor Kerry vs. 17 procent voor Bush). Een beetje een tendentieuze uitslag zo bleek. Naarmate de avond vorderde, werd deze eensgezindheid gesmoord door andere, vrij ongunstig uitvallende cijfers. Reële pogingen om zich in te leven in de noden van het Amerikaanse volk en hún bewuste keuze waren blijkbaar overbodig. Enkel professor Kerremans wees er tijdens het debat al op dat “Amerikanen erg behoudsgezind zijn” en een radicale ommekeer onder Kerry dus vrij onwaarschijnlijk zou zijn geweest. Misschien is dat wel het onthouden waard voor de volgende “election night”.

The Manchurian Candidate

The Manchurian Candidate is een remake van het origineel uit 1962 met onder andere Frank Sinatra. Het script werd echter serieus aangepast en speelt sterk in op de gebeurtenissen van vandaag. Regisseur Jonathan Demme (“The Silence of the Lambs") ging dus aan de slag met een nieuw verhaal: Ben Marco (Denzel Washington), een veteraan van de Golfoorlog, krijgt vreemde dromen over zijn periode aan het front. In die herinneringen ziet hij hoe een makker, Raymond Shaw (Liev Schreiber) – die nu kandidaat vice-president is – hun hele peloton redde. Hij begint echter te twijfelen aan de echtheid van zijn herinneringen, en gaat op onderzoek. Hij ontdekt dat alles wat hij zich herinnert slechts hypnose is, als gevolg van een groots opgezette list van een groot bedrijf (Manchurian Inc., een synoniem voor Corporate America) dat zo zijn mannetje in het Witte Huis wil krijgen. Door de heldenreputatie van Shaw onderuit te halen, probeert Marco daar een stokje voor te steken. Dat is echter niet naar de zin van de manipulatieve moeder van Shaw, gespeeld door een ijzersterke Meryl Streep. En zo zijn we vertrokken voor twee uur chillin' thrillin'. De film is uiterst strak vormgegeven en het verhaal vliegt als een Concorde, zodat het lijkt alsof je de hele tijd op een achtbaan zit, plotwending na plotwending. Dankzij de kwaliteiten van een begenadigd regisseur als Demme verlies je de draad van het verhaal godzijdank op geen enkel moment. Spijtig wel dat naast de minder bekende Schreiber (die zéér sterk staat te acteren), er ook Denzel Washington is om ons eraan te herinneren dat Oscarwinnaars niet altijd grootse prestaties neerzetten: Denzel lijkt tegenwoordig wel een wandelend cliché geworden. We waren door het fantastische verhaal bíjna volledig verkocht, maar op het einde komt er dan toch weer een belerend vingertje om ons de les te leren over de ware aard van de democratie. Op dit kleine euvel na raast de film echter als een snelheidstrein aan je ogen voorbij. "The Manchurian Candidate" is een absolute aanrader: je zit gegarandeerd twee uur lang met open mond naar deze robuuste thriller te staren.

SCORE: 7/10

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Zo ongeveer het tegenovergestelde van “The Manchurian Candidate” is deze nieuwste flick van Charlie Kaufman, geniaal auteur van onder andere ook “Being John Malkovich” en "Adaptation”. Het camerawerk en de belichting zijn in “Sunshine” de ruwheid zelve, terwijl “Manchurian” de strakste film is die ondergetekende in lange tijd zag. En waar de eerste film zéér snel voorbij vliegt, telt deze film veel minder gebeurtenissen, maar blijft hij wel langer op het netvlies branden. De tijdslijn in “Manchurian” is rechtlijnig, in “Sunshine” vliegen we met de hoofdpersonages mee van begin naar einde en omgekeerd. En waar dat soort kunst- en vliegwerk vaak andere gebreken moet opvangen, komt die truc in deze film echt van pas. En dat is volledig te danken aan het geniale van het script van Kaufman: het hoofdpersonage Joel Barish (Jim Carrey) ontdekt dat zijn (ex-)vriendin Clementine (Kate Winslet) hem na hun breuk uit zijn geheugen heeft laten wissen. In zijn woede beslist hij hetzelfde te doen. Maar midden in dat proces beseft hij dat hij fout zit, en tracht de (onomkeerbare) ingreep om te keren door zich krampachtig vast te houden aan zijn herinneringen. Hét sein voor regisseur Michael Gondry om de kijker mee te nemen op een magische reis naar de herinneringen van Joel. Jim Carrey staat overigens verrassend ingetogen te acteren naast een verrassend uitbundig acterende Kate Winslet. Het tegenovergestelde van typecasting dus... Het verhaal kan soms verward overkomen, misschien denk je af en toe dat sommige dingen niet kloppen, maar geloof me, laat je gewoon meevoeren in deze psychedelische trip van Kaufman, en je zal met een glimlach terug buiten komen.

SCORE: 8/10

BB is dit jaar vrij problematisch van start gegaan: de eerste week ondervonden veel studenten problemen met het inloggen, sommige paswoorden klopten gewoon niet. Wat is er foutgelopen?

Filip Seuntjens De inlogproblemen ontstonden bij de studentenadministratie waar de gegevens laattijdig of helemaal nog niet zijn verstuurd. Daarenboven zijn bissers en trissers heel laat in het systeem ingevoerd. BB is een centraal systeem dat communiceert met de omliggende databanken van de UA: de studentendatabank, de personeelsdatabank en de studiegidsen zodat het automatisch gevoed wordt vanuit de verschillende systemen. Gezien onze bijzonder kleine personeelsbezetting – twee en een halve fulltime krachten voor de hele associatie – is het zelfs onmogelijk om dingen manueel te doen, alles is geautomatiseerd.

We hebben de problemen opgevangen door stap voor stap uitleg te geven op de inlogpagina. Alle studenten die we hebben opgevangen, en dat waren er honderden, hebben we automatisch een mail met hun gebruikersnaam en paswoord opgestuurd. Maar het probleem is niet te miskennen; we moeten dit zeker bekijken voor volgend jaar, als iedereen vanaf 1 oktober moet kunnen inloggen zoals de proffen ook verwachten.

BB is volgens veel studenten traag. Is dat maar een indruk?

Seuntjens Het is meer dan dat. We bedienen vandaag 30 000 studenten over de hele Antwerpse Associatie. We hebben recent nog onze systemen versneld en in principe zou het nu beter en beter moeten gaan. We weten dat we daar stappen moeten zetten. Voorlopig is een structurele verbetering nog niet doorgevoerd omdat we vanuit onze cel alleen mogen aanbevelen, we mogen het niet echt doen en beslissen ook niet over de budgetten. Als de druk van onderuit groot genoeg wordt, komt dat wel in orde, wij hebben het voorbereidend werk alvast geleverd.

Studenten met keuzevakken moeten zich daar zelf voor inschrijven. De studenten van de lerarenopleiding worden door het departement Onderwijs ingeschreven voor de cursussen in plaats van omgekeerd. Zijn extra vakken een probleem?

Seuntjens Dat maakt deel uit van een nieuwe procedure die dit jaar vervangt wat we vorig jaar manueel en ad hoc deden. We krijgen namelijk niet van alle studenten het vakkenpakket door, alleen de studierichting en het studiejaar. Dat gaf ook problemen die inherent zijn aan de studiegidsen die pas op 20 september zijn opgeladen in BB, omdat we niet langer konden wachten. Daarna zijn er nog aanpassingen in de curricula gebeurd die we manueel hebben moeten doorvoeren. We hadden een systeem ontwikkeld waarbij de student die vakken die tot zijn of haar jaar behoren kon aanvinken. Het zou kunnen dat het systeem daardoor een beetje trager was, daar hebben we geen cijfers over. In elk geval is nu die vertraging door inschrijvingen ook minder, iedereen heeft zijn vakkenpakket wel samengesteld.

Als je surft naar BB zie je statistieken van het aantal unieke bezoekers, ongeveer 60%. Dat zijn 3 studenten op 5, is dat niet nogal weinig? Heeft de rest van de studenten dan problemen?

Seuntjens Dat percentage wordt berekend op basis van de 8 722 UA-studenten die in BB zitten. In dat getal zijn 900 à 1000 doctoraatsstudenten inbegrepen, en ook de voortgezette academische opleidingen die de elektronische leeromgeving helemaal niet gebruiken. Als je dat in rekening brengt kom je op ongeveer 80% uit. Je moet weten dat er bovendien richtingen zijn waarin ons systeem nog helemaal niet gebruikt wordt; BB is geen verplichting. Ik vind het al een enorm succes dat er zoveel studenten langskomen.

Veilig?

Bij inschrijving ontvingen alle studenten een nieuwe loginnaam met een extra cijfertje en een paswoord in nummerplaatvorm, 3 letters gevolgd door 3 cijfers. Veel studenten klagen nu al dat ze hun paswoord vergeten, waarom kan je je paswoord niet veranderen? De paswoorden volgens dat patroon hebben uiteindelijk "maar" 10 miljoen mogelijkheden wat na lange tijd wel te kraken valt (na een aantal mislukte pogingen wordt de account een tijd lang geblokkeerd). Waarom zulke veiligheidsrisico's nemen?

Seuntjens Dat ligt bij de cel Systemen, die heeft dat onderling met Netwerken zo beslist, dat was een procedure die al bestond, en ja... Eigenlijk zijn het wel bijzonder weinig mogelijkheden voor een paswoord. Je moet weten dat de IT binnen de UA is ingedeeld in hokjes: je hebt Systemen, Netwerken, E-campus en Studentenadministratie. Iedereen doet zelf wat hij of zij denkt dat het beste is. Input wordt niet gevraagd en ook niet verwacht, dus ik ga daar verder geen commentaar op geven.

Iedereen handelt naar eigen goeddunken. Input wordt niet gevraagd en ook niet verwacht. Geen verdere commentaar.

BB is een van de enige systemen op de UA die gebruikt maakt van http en niet van het geëncrypteerde https. Dat betekent dat in een computerklas iedereen je paswoord op een eenvoudige manier kan lezen, zonder daarvoor ingewikkelde hackerstechnieken toe te passen. Waarom gebruiken we geen https zoals bij de nieuwe webmail en andere applicaties, zeker als dat paswoord niet aan te passen valt?

Seuntjens Dat klopt. Wij, de dienst E-campus, zijn al twee jaar – sinds de testfase begonnen is – vragende partij om https op onze servers te kunnen implementeren en om de nodige technische oplossingen te krijgen. Die moeten wij van die andere diensten krijgen en dat gebeurt niet.

Wie zou daar moeilijk over doen? Je zou toch verwachten dat veiligheid een prioriteit is?

Seuntjens (lachje) Ja ik ga mij daar ook niet over uitspreken. Wij hebben het probleem gesteld en daar eindigt ook onze verantwoordelijkheid.

Alternatieven

Blackboard is een Amerikaans bedrijf dat educatieve software verkoopt. Hoeveel kost het systeem nu eigenlijk?

Seuntjens Als je het in stukjes bekijkt betalen we voor de hele associatie een jaarlijkse licentie van 97 000 euro. Daar zitten tweeënhalve voltijdse krachten op van 25 000 euro per persoon. We willen overgaan op meerdere machines voor een sneller systeem en dat kost nog eens 50 à 60 000 euro. Je zou kunnen zeggen dat we alles samen aan 250 000 euro per jaar komen. Daar staat tegenover dat de hogescholen 100 000 euro per jaar geven en dat we 400 000 euro subsidie hebben gekregen van de Vlaamse Gemeenschap om op te starten. Als je de total cost of ownership bekijkt zitten we dus goed.

Vorig jaar is de VUB na een grondig onderzoek overgeschakeld van BB op Dokeos, dat ook door de UGent is gekozen als elektronische leeromgeving. Het verschil met Blackboard en andere commerciële oplossingen is dat Dokeos open source is. Dat houdt in dat de broncode, het recept voor het programma, vrij en gratis beschikbaar is voor iedereen. Mensen uit de hele wereld mogen open source software aanpassen en gratis gebruiken. Bekende successen zijn het gratis besturingssyteem Linux, de Microsoft Office vervanger Open Office en de populaire browser Firefox. Uit recente metingen blijkt dat meer dan de helft van alle websites op open source software draait en ook het bedrijfsleven kan dat principe smaken: grote namen als IBM en Dell ondersteunen open source actief.

Waarom heeft de UA gekozen voor BB? Zijn er bijvoorbeeld gebruikerstests gedaan zoals aan de VUB waarin gebruikers geconfronteerd worden met de systemen?

Seuntjens We hebben zelf geen gebruikerstests georganiseerd. Het moest snel gaan. Binnen een werkgroep hebben we verlanglijstjes opgesteld, we hebben heel duidelijk gespecifieerd welke functies aanwezig moesten zijn. We hebben geen eigen onderzoek gedaan, maar door goede contacten hebben we allerlei informatie verkregen van de Universiteiten van Leuven, Groningen en Leiden (die universiteiten gebruiken alledrie BB, nvdr.). BB voldeed aan alle eisen en had ook een heel groot marktaandeel. Dat was voor ons heel belangrijk: we hebben een link met de Associatie gelegd, de associatiepartners werkten allemaal al met BB. Het was heel eenvoudig om binnen de Associatie dit initiatief op te starten. Er is een groot contactnetwerk in Europa en zeker in de Benelux van BB gebruikers, het is heel eenvoudig om informele netwerken op te starten met collega's van het LUC, Maastricht, Groningen, enzovoort. We ontmoeten elkaar regelmatig en wisselen informatie en applicaties uit.

De VUB schrijft in haar migratiedocument over "de gesignaleerde tekortkomingen van het cursusgerichte en docentgestuurde Blackboard bij het vormgeven van interactief en competentiegericht onderwijs". Delta, onze leeromgeving, staat net voor competentiegericht onderwijs hoewel BB daar niet voor geschikt is?

Seuntjens BB is altijd heel duidelijk een middel geweest en geen onderwijsvisie. Het is zoals een bord, een overheadprojector en een beamer. Het is een heel flexibel middel dat mits enige creativiteit en opleiding van proffen wel competentiegericht onderwijs kan ondersteunen. Ik weet niet wat langer meegaat: onderwijsvisies of elektronische leeromgevingen. Een onderwijsvisie moet in het systeem in te passen zijn maar het systeem moet ook flexibel genoeg zijn, het mag niet te sturend gaan werken want dan ga je afremmen. We hebben heel de markt verkend, we hebben iedereen op bezoek gehad. Je hebt inderdaad prachtige producten zoals Dokeos maar ook Treeship in Nederland dat competentiegericht en collaboratief studeren ondersteunt. Maar ik wil ook een product waarover ik kan zeggen tegen een prof: kom naar een sessie van 9 tot 12 en je bent er mee weg. Als ik moet zeggen dat onze opleiding 3 weken duurt en je pas dan alles in de vingers hebt, dan komen er niemand. Ik denk dat proffen het zeker zien als een ondersteunend middel en dat de onderwijsvisie wel best inpasbaar is.

Blackboard is zoals een bord, een overheadprojector en een beamer.

Het nadeel van commerciële software, closed source, is dat je minder kan aanpassen. Dokeos is open source dus je kan alles naar hartelust aanpassen.

Seuntjens De VUB heeft heel duidelijk een volledige politiek rond open source, de UA heeft dat niet en dat is een heel verschil. Mijn persoonlijke visie is dat het moet werken, we moeten gewoon afwegen wat we nodig hebben tegen wat het product ons biedt. Wij zitten ook met een beperkte mankracht, hier werkt één echte IT'er voor het systeem. Ter vergelijking: op de VUB hebben ze daarvoor 8 personeelsleden, bij Dokeos werken 5 mensen.

Is het dan niet eens tijd om op Vlaams niveau de krachten te bundelen?

Seuntjens (direct) Nee. Waar wij wel echt nood aan hebben is een SURForganisatie zoals in Nederland, die massa's middelen heeft, veel kennis opbouwt én deals sluit met verkopers. (Stichting SURF is een Nederlandse samenwerkingsorganisatie van het hoger onderwijs voor onderzoek op het gebied van netwerkdienstverlening en ICT, nvdr.) Dat hebben wij niet, de VlIR voelt zich daar niet toe geroepen. Wat wij dus soms doen is ons wagonnetje aan de trein van Nederland aanhaken.

We hebben twee jaar geleden gekozen voor het Blackboard-pad. Ik ben er van overtuigd dat je, eens je een zo belangrijke beslissing neemt, er ook mee door moet gaan. We moeten de ingeslagen weg volgen, dat zijn we ook verplicht naar de associatie toe. Dokeos is ok, maar niet op korte termijn. Er is enerzijds geen principiële beleidslijn richting open source, anderzijds maak je een keuze en weet je dat daar kinderziektes mee gepaard gaan. Maar je laat bij tegenslagen het hoofd niet hangen, je probeert het potentieel ten volle te benutten. Een overschakeling is ook heel moeilijk te verkopen aan de docenten. Er zitten er nu zo veel op, we kunnen niet even zeggen “mannekes, morgen veranderen we en het nieuwe pakket is helemaal anders”. De buy-in die nu gebeurd is kan je niet elke 2 jaar herhalen.

Met dank aan de Schone Slaapster van de UGent voor de afbeeldingen van Dokeos.

- Alle webadressen eindigen vanaf nu op ua.ac.be, de oude adressen ruca.ua.ac.be, uia.ac.be en usfia.ac.be verdwijnen. Dit geldt trouwens ook voor de oude e-mailadressen.

- De oude websites van de 3 instellingen vervallen. Elke campus doet dat op zijn eigen manier, hoe kon het ook anders. Ex-UIA toont direct de UA-website, ex-RUCA linkt daarheen maar ook naar de oude webmail en ex-UFSIA geeft zelfs nog links naar alumnipagina's, de administratieve gids en een virtuele rondleiding.

- De e-mailadressen veranderen drastisch, waarover elders in deze dwars trouwens meer. Je hebt nu een adres dat eindigt op @student.ua.ac.be en daaraan gekoppeld een nieuwe webmail op https://webmail.ua.ac.be.

- De websites van onderzoeksgroepen, departementen en faculteiten worden ondergebracht op de UA website of krijgt een nieuwe naam onder de vorm www.naam.ua.ac.be.

- Het universitair netwerk heeft een veel snellere verbinding met de buitenwereld van 1 Gigabit per seconde. In theorie download je dus op 5 seconden een hele CD. Voor gewone gebruikers betekent dit dat surfen altijd vlot gaat, tenzij er aan de andere kant vertragingen zijn.

- Op geen enkele campus kan nog gebruik gemaakt worden van chatsoftware, zowel MSN Messenger en ICQ, als IRC. Omdat onderstaande vindt dat studenten zelf kunnen beslissen wat ze doen en laten raadt hij getroffenen aan zich te melden op http://webmessenger.msn.com/ of http://go.icq.com

- Een laptop aansluiten op het netwerk kan alleen na registratie van uw laptop, contacteer daarvoor UAnet via helpdesk@ua.ac.be of surf naar www.uanet.ua.ac.be. Deze regeling is van kracht vanaf 1 december, zorg ervoor dat je niet plots zonder internet valt.

Meer informatie op Blackboard

Nu voel je me al komen: daar heb ik het ook niet meer voor. Als je eens alles kwijt bent geraakt door een virus dat langs de virusscanner passeerde omdat je mailprogramma fouten bevatte dan weet je wat ik bedoel. Sindsdien gebruik ik om te surfen enkel nog Firefox, een gratis browser die eigenlijk handiger is. Dat Internet Explorer geen tabs heeft ergert me tegenwoordig meer en meer. Maar terug naar onze mail: Firefox is niet van Microsoft, dus kreeg ik véél minder te zien dan Internet Explorer gebruikers: ik kan mijn mails zelfs niet als gelezen markeren.

Fouten maken is menselijk dus ik hoopte dat de rest van de webmail wel goed werkt. Daar wringt het schoentje: de overige functies van de nieuwe webmail zijn nutteloos. Ik zal ze even overlopen. Op de kalender kan je plannen, al dan niet samen met andere studenten. Als er nu één ding is dat studenten niet doen is het wel plannen, kijk maar naar de plotse stress in de blokperiode. En wat is er trouwens mis met de kalender van Blackboard? Het adresboek vind ik ook niet bepaald nuttig, als ik mails stuur vanop dit adres dan weet ik naar wie. En thuis gebruik ik gewoon mijn adresboek van mijn mailprogramma, meer heb ik niet nodig. En ja, goed geraden, die taken zijn ook overbodig, ik plan mijn studies niet online met taken.

De nieuwe webmail bevat, volgens mijn analyse, bijzonder veel nutteloze functionaliteit. Waarom zitten al die dingen eigenlijk in een webmail? Wie heeft die dingen nodig? Het UA-personeel. Zij zullen wel vergaderingen plannen met behulp van taken, zij zullen adresboeken delen. Zij hebben beslist om dit systeem te kopen, zij hebben beslist dat studenten dit dan ook maar moeten gebruiken.

Is de verschijning van, van geilheid glanzende godinnen op alle mogelijke vormen van promotiemateriaal die festiviteiten van deze of gene organisatie aanlokkelijk maken, echt zo effectief? Ietwat glooiing spreekt in ons “plat pays” immers altijd tot de verbeelding. De drijfnatte druif verraadt immers toch dat de wijn die geserveerd zal worden kwalitatief hoogstaand is. De lekkere lokken roepen ongetwijfeld eenieder naar de plaats waar die statische schoonheid zich dynamisch op de dansvloer beweegt. Zodra de potente paljas als het ware verliefd wordt op de rondborstige bode van de Thé Dansant, komt hij daar vast en zeker aandraven. Afgezien van het feit dat het leeuwendeel van de leeuwinnen zich zodoende niet aangesproken weten, vermindert verliefdheid de sekseverschillen. ("Seksen verschilllen." EOS november 2004). De consequenties zijn aldus nefast voor de “mainstream way of promoting the hottest party in town”. Telkens de ogen van de potentiële prooi nog maar eens draaien gaan in die kassen, vermindert het testosterongehalte in het bloed. Een en ander houdt in dat naarmate de academiejaren vorderen, de mannelijke studentenpopulatie minder en minder ontvankelijk wordt voor ontblote blondines allerhande. Bijgevolg is het uiterst ongepast van de waterdragers van het studentenleven om te klagen over de opkomst op hun activiteiten. Het zijn toch zij die het bruingebakken vlees op die uithangborden posteren.

Daar de voorbeeldige jongeheer door de band 4 à 5 jaar studeert aan de UA, kan worden gesteld dat de master himself problemen kan ondervinden bij de reproductie, enkel en alleen ten gevolge van het overmatig in de ogen kijken van papieren illusies die kort en bondig de locatie en het tijdstip van het rendez-vous meedelen. Naast een gedegen opleiding houd je aan je studententijd dus tevens een schabouwelijke zaadcelproductie over. Dit alles zonder zelfs je lid te laven met bier. Het dagvaarden van de afgebeelde dames die de vlinders in de buik deden fladderen, zal u er naderhand niet vruchtbaarder op maken. Het fnuiken van de potentie kan nog enigszins verholpen worden door een viagra-kuur en gestuntel met proefbuisjes, maar het kwalitatieve kwaad is onherroepelijk geschied.

Ook voor de blokkende babes valt er bij deze situatie weinig of niets te winnen. Op de betreffende TD's hebben ze te kampen met oververhitte boys die menen dat de studentinnen toch minstens de schaars geklede pose van de promogriet in casu dienen aan te nemen. Naderhand hebben deze getormenteerde meiden dan weer af te rekenen met impotente koorknapen die zonder munitie radeloos in het niets vuren, met dank aan het sexy aanbrengen van doordeweekse danspartijtjes.

Al heeft Pamela promotioneel zonder de minste twijfel haar silicone kwaliteiten, toch heiligt het doel hier in geen geval de welgevormde middelen. Al kleuren het welgevormde, wulpse lichaam en de sensuele, zoete snoet je dag, toch weegt het niet op tegen de kleurloosheid op je oude(re) dag. In de eerste plaats niet voor de originaliteit, maar in naam van de hormonen dienen de hete dozen hoogdringend van de aankondiging van onze prachtige paringsdansen te verdwijnen.

Maar de persen van de Morgen (plots bestond de blinde, bruine vlek aan de oevers van de Schelde ook weer in de ogen van de kleine kwaliteitskrant) hadden de laatste editie met erin het ophefmakende UA-nieuws nog maar amper uitgespuwd, of rector Van Loon temperde de feestvreugde alweer met een korte personeelsnota: “Het gaat om één van de vele voorstellen die nog duidelijk geformuleerd, afgewogen en onderzocht moeten worden en die dan in de geëigende beleidsorganen (zoals o.m. het Reflectiecentrum Pieter Gillis) zullen worden besproken.” Dat is zoveel als vragen aan Constant Vandenstock of hij geen Kriek wil tappen in de catacomben van het Jan Breydelstadion, of aan Steve Stevaert of hij ooit nog met vakantie gaat zonder een babysit bij Frank Vandenbroucke achter te laten. Waarschijnlijk niet, luidt de voor de hand liggende prognose.

Lovenswaardig, dat wel, maar eerder onwaarschijnlijk dus. En net daarom ook erg veilig. Op de Stadscampus – waartoe de oude katholieke universiteit aan de Kauwenberg omgedoopt werd – krioelt het nog van de uniralisten, voor zover dat als tegengesteld aan het nieuwe UA-motto kan gelden. Een opleiding tot imam die te volgen is tussen een klein kerkje op de hoek van de Rodestraat, en een oud begijnhof? Waar het zo al moeilijk is de filosofie van Anselmus en Thomas van Aquino naar hun rechtmatige, bescheiden plaats te verdrijven? Het lijkt me sterk. De UA is, hoezeer ze ook zou willen, niet klaar haar actief pluralistische rol op te nemen. Het pak past misschien, de prijs ligt wat hoog. Enkel wanneer uitverkoop gehouden wordt, kan de UA in de pluralistische merkwinkel gaan shoppen, zo blijkt. Intussen blijft het bij passen, proberen, schuchter vragen of haar gat daarin niet te dik lijkt om vervolgens haar nek in te trekken en alles netjes terug te hangen. Veiliger kan haast niet. In dezelfde personeelsnota wringt Rector Van Loon er nog uit dat het idee voor de opleiding “één van de ideeën is die leven aan de UA om het actief pluralisme gestalte te geven." En daarmee lijkt alles gezegd. De UA zoekt krampachtig en koortsachtig naar een manier om die holle slogan in te vullen. In een interview in dwars vorig academiejaar, wist de rector de inhoud van het begrip actief pluralisme nog voor zich uit te schuiven naar 'Ucsia' (de enige formele restant van het oude UFSIA-bastion) en 'Centrum Pieter Gillis'. Hij vond ook in het voordeel van de twijfel en de goede hoop in de toekomst twee gewaardeerde bondgenoten. Dat Centrum Pieter Gillis houdt zich op dit ogenblik – volgens de eigen webstek – trouwens bezig met o.a. "het actief stimuleren van waardebeleving en zingeving." U weze gewaarschuwd.

Nu, ruim tien maanden later, blijkt de UA dus nog steeds geen identiteit te hebben, en al zeker geen pluralistische. Op een groot personeelsfeest enkele weken geleden in 'de Zuiderkroon' (waarbij ik me afvraag wanneer de UA het grote studentenfeest organiseert), bedacht een duur reclamebureau haar nog met 'dynamisch', 'vooruitstrevend' en vooral 'diepgravend'. Vandaag blijkt de UA inderdaad niet verder te komen dan wat gewauwel in modetermen en een blitse campagne die weet ik wat voor richting aanprijst om in Antwerpen te studeren, al zal het voorlopig niet die van islamkundige zijn.

“De UA wil zich inderdaad maatschappelijk engageren en het actief pluralisme, waar zij voor staat, degelijk en op een innoverende manier invullen, maar wenst dit ook op een structurele en weloverwogen manier te doen,” geeft de Rector nog mee. Dat zijn veel lettergrepen voor bitter weinig inhoud.

Na dit incident weet je dat je als student niet moet proberen onze nationale spoorwegen te slim af te zijn. Dat is dan buiten een Menens student gerekend, die per sé het internetadres nmbs.net wou kopen om het personeel van de NMBS een forum te geven. Om onduidelijke redenen besloot hij af te zien van zijn sociaal geëngageerde plannen en bood hij de domeinnaam aan bij onze spoorwegen voor een spotprijs van 500 Euro. Dat was buiten de NMBS gerekend die hem voor de rechter daagde met als gevolg gratis overdracht en een dwangsom van 500 Euro per dag uitstel.

Als je zoiets meemaakt vloek je eens stevig, maar niet in Rusland. In het kleine stadje Belgorod is sinds juni een nieuwe wet ingevoerd die vloeken strafbaar maakt en de stad al 15.000 euro rijker heeft gemaakt. Russische jongeren klagen steen en been want vloeken is volgens hen deel van hun cultuur, iets wat nu bestraft wordt met boetes van ongeveer 14 euro. Volgens de jeugd is de politie met een heksenjacht bezig en moet je opletten bij elk woord, volgens de plaatselijke autoriteiten is taal in de stad zwaar verbeterd. Dan zijn Amerikaanse studenten toch wel beter af. Michael Moore, de ophefmakende regisseur van onder andere Fahrenheit 9/11 en Bowling for Columbine, organiseerde een ludieke actie op universiteiten. Met onder andere proper ondergoed wou hij studenten die niet van plan waren te stemmen overtuigen dat toch te doen, voor Kerry. Dat de republikeinse partij het daarmee niet eens was is niet echt onverwacht, en ook de Amerikaanse pers was voorspelbaar met koppen als "Michael Moore illegally offered underwear in exchange for voting". Ze vertellen er natuurlijk niet bij dat hij ook een propere slaapzaal, een jaarvoorraad taco's en een pak noodles aanbood.

Over slapen gesproken: er zijn resultaten bekend over het liefdesleven in Leuven. Zo duurt een gemiddelde relatie daar iets meer dan een jaar en vindt een op tien studenten dat hij of zij een losse relatie heeft. Nog eens een op tien met zo een vaste relatie vond anticonceptie overbodig. Voor meer dan de helft van de ondervraagden is seks meer dan voldoende en hoeft er dus niets meer te zijn, een derde vindt one night stands best ok.

De verklaring voor die avontuurtjes is logisch: die studenten hebben zeker en vast de studie van de Duitse professor Werner Habermehl gelezen. Volgens hem wordt het brein bij studenten die regelmatig seks hebben gestimuleerd en maakt een regelmatig potje vrijen hen intelligenter. (elke avond opnieuw je vriendin hiervan overtuigen is inderdaad niet eenvoudig, nvdr.) De resultaten van de proefpersonen verbeterden in elk geval sterk. Studentes met studieproblemen mogen vanaf nu onderstaande altijd contacteren.