De hoofdbrok bestond uit workshops rond het thema ‘AIDS, facing a global threat' en daarnaast was er ook tijd om, met een groep studenten uit 12 landen, de omgeving te verkennen. Deze relatief onbekende bestemming in Duitsland heeft de ambitie om in 2010 culturele hoofdstad van Europa te worden. Volgende bestemmingen voor Belgische AIESEC delegaties zijn Spanje, Turkije en Macedonië. Meer info:

4 things

vreemde vreemde zaak;
het is niet, het staat
als een trage beweging om de navel
en dan zacht, hard, kalm
het wolvenvel in.

het staat want het leeft,
een stenen plant op pad.
het bijt, zingt bij kaarsdamp,
het zucht en draait met onderbouwde toon,
zit vol kanalen onder nul,
een universum zonder gelaat-
de stad die er staat.

De geplaveide matras, op het
spiegelglad beton,
verzucht verwaait op 't groen balkon,
een gevoel
heel klein en helaas,
slechts pure chaos,
in het licht van de zon.

In de eerste plaats uiteraard meer geld. In de statistieken over jongerenwerkloosheid zijn hogergeschoolden duidelijk ondervertegenwoordigd. Ten opzichte van ongeschoolde werklozen die een uitkering ontvangen, is de meerprijs van bijvoorbeeld een universitair dus al op enkele jaren terugverdiend. Maar, nu we het toch over geld hebben, de echte meerwaarde van die bijkomende kennis ligt natuurlijk in het aantrekken van nieuwe en het behouden van bestaande ondernemingen in onze regio. Als we enkel hoge lonen en geen hogere productiviteit hadden, zou er van ons sociaal-economisch model niet veel overblijven. Om de afweging fair and balanced te maken, moeten we natuurlijk wel rekening houden met het gegeven dat de levensverwachting stijgt met de scholingsgraad. De kosten na pensionering van een universitair liggen gemiddeld hoger.

Al bij al is de kost van een universiteitsstudent aan de maatschappij dus zeker verantwoord te noemen. De meesten onder ons hebben, hopelijk, echter de ambitie om meer dan een louter economische bijdrage aan de samenleving te leveren. De universiteit biedt daar een uitgelezen kader voor. Engagement heet dat dan. En daar durft het de gemiddelde student wel eens aan ontbreken. Dat studentenclubs minder en minder leden trekken, weten we al langer. Dat dat veel met verhoogde studiedruk te maken heeft ook. Het neemt echter niet weg dat wat we recent meemaakten bij de verkiezing van onze studentenvertegenwoordigers ronduit beschamend was. Wanneer er zo weinig actieve belangstelling is dat er voor sommige functies nauwelijks meer kandidaten dan vrije plaatsen zijn, schort er iets. Weet de gemiddelde student wel wat de kracht van studentenvertegenwoordiging is? We vermoeden van niet, en daar willen we in dit nummer aan verhelpen. Ik wens u veel leesplezier. En prettige feestdagen.

Drommen mensen rond een schilderij in het kader van een museum. Kunst met een grote C, cultuur met een K. Nieuwe spelling. ’t Kofschip strijkt zijn zeilen en na dit omvattende werk vaart het naar nieuwe oorden. Bureau’s waar CV’s worden doorploegd op de aan- of afwezigheid van d ofte t. Talent en ervaring doen dan niet meer ter zake.

Wat is een schilderij meer dan een stuk linnen met enkele verf- en penseelstreken? Een ezel? Vooral voor het schilderij geplaatst dan. Evenwijdige lijnen van Mondriaan sieren vandaag de dag tafelkleden. Gemorste jus maakt dat de Nederlandse grootmeester een nog hoger stadium van abstractie bereikt. Verwrongen grijze gezichten smukken robuust een mok op waaruit Picasso nooit zal drinken. De schreeuw van verontwaardiging die hierop volgt wordt meerder malen verfilmd, of beter gezegd verminkt, en vervolgens als masker vermomd in een massaproduct en gadget. In de Westerse wereld eten mensen elke dag een gewas dat Colombus, een Amerikaan uit het pre-cowboytijdperk, hier invoerde. Aardappeleters alom. Men zou zich voor minder een oor laten aannaaien.

Wat is muziek meer dan geluidstrillingen die worden voortgebracht en opgevangen door een al dan niet bereidwillige luisteraar? Bij Beethoven lag het anders, ja, die was doof. Bij hem leek muziek niets meer dan welhaast wiskundig geordende noten en harmonieën. Leek ja, uiteindelijk draait alles rond lijken, want wat is Oscar Wilde meer dan een lijk in zijn eigen annalen? Vertrapte voetnoten zijn het die je naar vergeelde boeken doen grijpen. Literatuur is hetgeen het minst wordt gelezen door de massa. Het draait allemaal rond de incrowd. Intellectuelen. Poëzie als raadsel. Van Ostayen als lyrisch genie. Maar wie zonder ochtendhumeur groet ’s morgens nu niet de dingen? GegOOchEl Met Lettertypes. Houdini’s voordeel was dat hij zichzelf tenminste al direct liet boeien.

Dubbelzinnigheid alom: de nihilist heeft met andere woorden waarschijnlijk altijd gelijk. Maar een wereld zonder idealen en fantasie is ondraaglijk. Onwetendheid geeft ijdele hoop.

Dupa doi ani de facultate in Spania si un semestru ca student Erasmus in Belgia, este pentru prima data cind mi s-a cerut s-a scriu un articol pentru ziarul universitatii in limba româna! Motivul cererii de a publica ceva in româna a fost de a face ziarul Universitatii din Antwerpen mai exotic, eu insa cel putin sper ca printre studentii Belgiei s-a se gaseasca cineva vorbitor de limba româna, si daca nu este sa fie atunci articolul poate servi drept o incurajare pentru ceilalti studenti de a incepe a studia una din cele mai melodioase limbi din Europa.

Acest nou an, care parca abia ieri a inceput si care peste citeva saptamiini se va sfirsi, este intr-un fel mai deosebit. Sunt una dintre norocosii studentii ai Republicii Moldova ce a avut privilegiu de a studia in alta tara prin intermediul programului Erasmus. Timp de sase luni m-am bucurat de civilizatia si cultura Belgiei dar nu si in ultimul rind de ospitalitatea vestica europeana. As putea afirma ca a fost una din cele mai interesante experiente pe care leam trait. Cursurile la carea am participat s-au bucurat de un bogat suport tehnic de ultima generatie, si de o vasta documentatie pusa la dispozitia noastra. De remarcat a fost suportul cadrelor didactice, relatia student-profesor fiind una foarte deschisa, intr-un fel de prietenie, fapt ce a condus la o buna colaborare si la o transparenta pe masura.

Consider ca Erasmus este un program ce merita o atentie deosebita si sper ca in viitorul apropiat interesul studentilor in aceasta actiune s-a creasca, precum si numarul acestora. Aceasta perioada petrecuta in Belgia a fost in primul rind o lectie de viata si o experienta de neuitat, un prilej de a lega prietenii si de a stabili colaborari cu profesori si studenti din diferite tari, si totodata un bun suport in ceea ce privaste viitorul nostru profesional. Este un program special ce te face s-a te simti special!

Kort en krachtig: voor of tegen de toetreding?

In koor Voor!

Nesrin Coskun Maar mogen we dat niet nuanceren?

Volkan Altunbay Er gebeuren enorme hervormingen in Turkije, en ik vind dat Turkije daar weinig voor in de plaats krijgt. In het verleden kregen landen een datum voor toetreding: als je dan aan die voorwaarden voldoet, kom je erin. Dat werkt motiverend. Turkije krijgt ook voorwaarden, maar geen datum. Hervorming gedaan? Flink, rapportje van de Europese Commissie. Maar geen datum.

Nesrin Ook om andere redenen zijn sommige Turken tegen. Ze vinden dat Turkije alle hervormingen ook voor zichzelf kan doen. Of dat Turkije zijn potentieel beter zelfstandig ontwikkelt. Ze vinden hun soevereiniteit belangrijk, en ze zijn bang voor het verliezen van hun eigen waarden.

Salih Daskin Maar wat zijn dan die essentiële waarden die ons verdelen? Ik kan er op dit moment geen enkele bedenken.

Economie

De voordelen van Turkse toetreding voor de EU zijn al vaak opgesomd. Welke voordelen biedt ze voor de Turken zelf?

Volkan Kijk maar eens naar Spanje of Griekenland om te zien wat de voordelen zijn voor een land. Toetreding maakt een enorm verschil.

Nesrin De EU is een sterke katalysator voor hervormingen in Turkije.

Salih En om de problemen met etnische minderheden weg te werken, en de macht van het leger te beperken.

Ahmet Cakir Turkije probeert zich al jaren af te zonderen van de conservatieve islamlanden – Irak, Iran ... Dat kan maar lukken als ze echt tot het westen kunnen behoren.

Nesrin Het economische aspect is een belangrijk argument, en daarnaast de ontwikkeling van een sociale zekerheid. Nu is die er niet.

Ahmet De economie van Turkije wordt steeds beter. Toetreding zou een extra stimulans zijn.

Dus niemand twijfelt eraan dat er economische vooruitgang zal komen bij toetreding?

In koor Die is al bezig!

Salih Elk positief woord van de EU over Turkije laat op de beurs koersen stijgen.

Is Turkije klaar voor de hervorming van de economie en de intrede van de multinationals?

Nesrin Ja, die hervorming is al lang bezig.

Volkan Er zijn nu al veel buitenlandse investeringen en fabrieken.

Geloven jullie in het geopolitieke argument: In onze rangen een Turkije dat als voorbeeld kan dienen voor de rest van de islamwereld?

Volkan Vergelijk met Afrika. In het niet-Arabische deel is de enige degelijke democratie daar Zuid-Afrika. Ook in de islamitische beschaving in het Midden-Oosten is er één echt democratisch land, en dat is Turkije. In Afrika werpt Zuid-Afrika zich op als de leider van de Afrikaanse beschaving. Hetzelfde zal gebeuren met Turkije. Turkije heeft democratische ervaring, het Ottomaans verleden, zijn leger, nauwe banden met Centraal-Azië en het Midden-Oosten, grote economische samenwerking met die regio ...

Nesrin Turkije wordt soms verweten dat het teveel is verwesterd.

Islam

Gaat het daar niet mislopen? Kan Turkije tegelijkertijd verwesteren in de EU en toch genoeg bij de islamcultuur aansluiten om er een leidinggevende rol te spelen? Turkije is al lang seculier, en heeft in andere landen geen navolging gekregen.

Nesrin Toch kan Turkije volgens mij een veel effectievere rol spelen in de democratisering van het Midden-Oosten dan de VS. Nu, ik denk dat Turkije ook een leidinggevende rol zal spelen als het niet toetreedt, maar zich dan meer zal richten op de Arabische wereld.

Salih De toetreding van Turkije wordt op de voet gevolgd in de Arabische landen. Als Turkije niet toetreedt, gaan andere islamlanden denken dat de Turkse poging tot verwestering niets heeft opgeleverd. Dan gaan ze zich helemaal richten tot het conservatisme.

Ahmet De beslissing van Europa is dan ook heel belangrijk.

Men zegt vaak dat we een Europese islam nodig hebben. Kan Turkije daarin een rol spelen?

Volkan Ik vind dat Turkije een voorbeeld is voor de Europese islam. Er is geen liberaler land met een moslimmeerderheid.

Nesrin In Turkije kan ik vandaag alcohol gebruiken en morgen naar het vrijdaggebed gaan.

Volkan Of kan ik tijdens de ramadan op restaurant gaan zonder dat ik word opgepakt.

Ahmet In Turkije wordt de islam individueel beleefd. Iedereen interpreteert het op zijn eigen manier. De staat mengt zich daar niet in.

Volkan Dat past toch veel beter bij het Europese denken dan bijvoorbeeld Iran, waar de godsdienst een staatsaangelegenheid is.

Over Turkije wordt vaak gezegd dat het lang van bovenaf autoritair is bestuurd, en dat de civiele maatschappij er daarom nog onderontwikkeld is, met een minder sterk middenveld dan in West-Europese landen.

Nesrin Ik ben daardoor echt verrast. Op een inlevingsreis doorheen Turkije ben ik eerder dit jaar in contact gekomen met verenigingen, NGO’s, enzovoort. Men is daar heel actief bezig met de ontwikkelingen omtrent jongeren, de positie van de vrouw, hoe de deelname van vrouwen aan de politiek verhogen, ... Ook in het Oosten en in de dorpen. Veel mensen doen aan vrijwilligerswerk. In Istanboel ontwikkelt dit zich alleszins heel snel, en in andere steden geleidelijk aan ook. Zo was ik op een bijeenkomst met schepenen en burgemeesters van verschillende steden ter voorbereiding op de EU. De onderwerpen waren heel uiteenlopend – jongeren, de positie van de vrouw, landbouwbeleid ... Er was ook een dame uit het Koerdische deel van Turkije, die bewust was uitgenodigd omdat men ook met die gemeenschap wilt samenwerken.

Multicultureel

Kunnen we dan gerust zijn in de Koerdische kwestie?

Salih Turkije heeft al een Koerdische president gehad, hé.

Volkan Ik behoor zelf tot een etnische minderheid in Turkije, maar ik heb nooit het gevoel gehad geen Turk te zijn. Dat geeft geen problemen.

Ahmet Vergeet niet dat Turkije al lang multicultureel en multireligieus is.

Nesrin In Turkije is de eerste vraag die wordt gesteld, niet: ‘Hoe heet je?’, maar ‘Vanwaar ben je?’ Omdat er zoveel culturele diversiteit is. Nvdr: We vonden geen Koerd die dit alles kon bevestigen of ontkennen.

Hoe Turks voelen jullie jezelf nog?

Salih Wij hebben als derde generatie Turken een deel van de Belgische cultuur overgenomen. Wij zijn deels geïntegreerd. Wij hebben de Turkse cultuur uit Turkije niet meer.

Nesrin Ieder persoon van allochtone origine maakt een crisis mee: in hoeverre ben ik Vlaams of Turks? Moet ik meer individualistisch of collectivistisch denken? Op school krijg je het ene gedachtegoed mee, thuis een ander. Het is moeilijk om dat te verenigen. Als dat uiteindelijk binnen een persoon lukt, dan zou het ook kunnen lukken binnen Europa. Dat is mijn hoop.

Meer nieuws op 17/12, wanneer de Europese regeringsleiders beslissen of de onderhandelingen met Turkije van start kunnen gaan...

Laat je op 10, 12, 14, 16, 18, 19, 21 en 23 december door ‘Carmen' verleiden in de Vlaamse Opera. Op 30 januari lost ‘Richard III' haar af. Deze opera kan je ook nog op 1, 4, 6 en februari gaan zien. Tragische toestanden in Het Toneelhuis: Op 15 december kan je er 'De miserie van de jonge Werther' zien. Wie 'Dood van een handelsreiziger' heeft gemist krijgt nog een kans op 22 en 23 december. Meer theater in De Singel op 10 en 11 december: ‘De Speler van Dostojewski' door ZT Hollandia. Lachen met Kamagurka en Johan Desmedt kan op 20 januari in de Arenbergschouwburg. Daar brengen Eva De Roovere en Pedro Moutinho op 14 januari ‘Het lied der rusteloosheid', een muzikale voosteling rond de poëzie van Herman De Coninck en Fernando Pessoa. Dansliefhebbers kunnen op 16, 17 en 18 december in de Monty terecht voor Junge Hunde #6. Het Filmmuseum heeft zoals altijd klassiekers op het programma staan: ‘Death in Venice' op 16 en ‘Otto e mezzo' op 29 december. Meer info op: www.desingel.be, www.toneelhuis.be, www.monty.be, www.vlaamseopera.be, www.muhka.be, www.arenbergschouwburg.be

Het verschil

Extra City en haar artistiek leider Wim Peeters leggen de lat meteen hoog door zich te vereenzelvigen met het kruim van de Europese kunsthuizen. Ondanks bemoedigende subsidies van de stad en de Vlaamse gemeenschap zijn de middelen misschien niet toereikend om dezelfde uitstraling te verwerven. Daarom kiest men voor een integere aanpak die minder marktgericht is, meer vanuit de artistieke inhoud. Het is dan ook geen ruimte voor permanente exposities, maar voor vijf tijdelijke tentoonstellingen per jaar. Met de vinger aan de pols van de maatschappij kan men meteen anticiperen op actuele trends. Dedicated to a Proposition, de eerste tentoonstelling, zou helemaal in de huisstijl moeten passen.

Munch/Géricault

Dedicated to a Proposition is een citaat uit een toespraak van Abraham Lincoln uit 1863, tijdens de burgeroorlog. Streven naar idealen is niet noodzakelijk slecht, maar moet steeds met een open geest gebeuren, wars van elk dogmatisch denken. Dedicated gaat kort gezegd ook over de wereld en de wereldpolitiek die ons vandaag omringt en de plaats van de kunst in dit alles. Géricaults Le radeau de la Méduse en Munchs ideeën over tentoonstellen zijn de twee grote inspiratiebronnen voor de tentoonstelling. Le radeau is het eerste schilderij dat op een krantenartikel gebaseerd was en geeft zo de grote relevantie van media in kunst aan. Munch gaf levensbloed aan een nieuwe visie op kunstbeleving: hij toonde voor het eerst schilderijen op een rij tegen een witte achtergrond, niet langer boven, onder en naast elkaar.

Artists in Residence

Kunst dichterbij brengen, dat merk je zeker aan het idee van Artists in Residence, een project gesteund door het MuHKA en AIR Antwerpen. Drie hedendaagse kunstenaars, Terence Koh (CAN), Mike Bouchet (VS) en Robin Rhode (ZA) hebben een atelier en een onderkomen gekregen, en mogen zich volledig doen gelden in Extra City. Mike Bouchet brouwde bijvoorbeeld 2000 liter Cola light volgens eigen recept. Tijdens de tentoonstelling kan je die drinken en nadien wordt de fake-cola verscheept naar China en aangeboden aan de Chinezen. De zaken even omgekeerd: normaal gezien komen de fake producten vanuit Azië naar hier.

Slapen met kunst

Kunst kan nòg dichterbij, je kan er zelfs in slapen voor 70 euro per nacht. Twee Russische artiesten, Vadim Fiskin en Yuri Leiderman, ontwierpen Hotelit: een container ingericht als een hotelkamer met een groot raam aan de zijkant. Als gast zou je dan zelf een deel worden van de publieke ruimte, van deze ‘sculpture capsule' en tot een artistieke contemplatie moeten komen. Wil je zelf eens een nachtje doorbrengen in de Hotelit of wil je misschien helpen als vrijwilliger? Ga eens kijken op de site www.extracity.org, of nee, ga er gewoon eens langs. Open van 11am tot 11pm vrijdag-zaterdag-zondag (ze doelen op een uitgaanspubliek), maar 2.50 euro en niks elitair gedoe.

Ten eerste, waarom worden freelancers altijd behandeld als schrale interim-arbeiders: maximaal rendement tegenover een minimum aan input en marginale arbeidsomstandigheden. “Kijkt ‘ns in uw glazen bol en verzint iets tegen ‘ten laatste strakskes'...” Goed wetende dat dit dier zich niet laat opjagen, niet aan journalistiek gefoefel meedoet, en dat noch inkt noch papier vergoed zullen worden.

Vervolgens, welk nut of maatschappelijk heilzaam doel wordt er nagestreefd door een deadline van gisteren nog trachten te halen: dit is als het bevrijdende doelpunt maken wanneer de match al een halfuur geleden afgefloten is en elke supporter lang afgedropen. Trouwens, zo moordend blijkt die deadline ook weer niet te zijn, aangezien het op de redactie nog bruiste van de jolige bedrijvigheid op het moment dat enkel dood en verderf zouden mogen overheersen. “En hoe dodelijk is de zonet uitgevonden ‘strakskes'-doodlijn?”

Tenslotte toch nog een positieve noot om af te sluiten. Ondanks de zonet geuite kritiek en niettegenstaande een troebele geest en voze smaak in de mond van één der medewerkers na een nacht lang bieren te hebben geherderd in de alom gekende hUPpeldepup-stal, brengt dwars je uiteindelijk toch weer thuis. Vrolijk kerstfeest!

Ikzelf heb de Academische Initiële Lerarenopleiding gevolgd tijdens mijn laatste jaar Germaanse, en hoewel ik altijd graag in het onderwijs heb willen stappen, werd mijn enthousiasme bij aanvang van de eerste lessen al snel de kop ingedrukt. Als er één ding is waar de lerarenopleiding van de UA namelijk niet in slaagt, dan is het wel om je enthousiast te maken om het onderwijs in te gaan. De opdrachten zijn keer op keer onzinnig: zo moesten we onder andere een collageopdracht maken waarvoor een zesjarige zich nog zou schamen en Zweedse kooklessen uitschrijven in het teken van een fictief uitwisselingsproject op een fictieve school met eveneens fictieve leerlingen.

De feedback die je krijgt tijdens deze opleiding is werkelijk doordrongen van didactische woordenkramerij en weinig constructief. Als ze niet beginnen te vitten over het feit dat er niet tot op de minuut op je lesvoorbereiding staat hoe je les zal verlopen (en hoe kun je nu zoiets op voorhand weten?), dan hebben ze tijdens de stageles zelf wel wat aan te merken op een bank die enigszins scheef stond ten opzichte van de andere (verstoring van het harmonieuze klasgeheel, heet dat dan zo mooi verwoord in termen van classroom management). Ook trachtte men mij met vergeefse moeite bij te brengen dat je een les Engels absoluut nooit met een ‘íntroduction' mag beginnen maar moet opteren voor een ‘pre-activity', wat in wezen dus geen ene moer verschil uitmaakt, buiten de naam dan die je aan het ding geeft.

De grootste bron van ergernis is echter de ongeschreven wet dat alles op papier moet staan, wat een van mijn medestudenten destijds treffend verwoordde als “het verwetenschappelijken van lucht”. Continu wordt er van je gevraagd om je eigen groeiproces op papier te zetten, zogenaamd om te zien hoe je evolueert als leraar. Onzin natuurlijk, want of je nu duizend zelfreflecties schrijft of niet, als je niet begaan wilt zijn met leerlingen ben je gewoon niet geschikt om les te gaan geven.

Ikzelf sta nu voor het eerste jaar voltijds in het onderwijs en wat ik verwachtte kwam uit: op drie maanden tijd heb ik als lesgever meer bijgeleerd dan wat ze je er op één of twee jaar AILO aan didactische onzin kunnen instampen. In de les pak je het grotendeels aan zoals je zelf wil, al zit je hier ook wel met handboeken en jaarplannen die je moet volgen. Het contact met leerlingen geeft je ook vaak veel voldoening, al komen oude ergernissen gauw weer bovendrijven als je de ene nutteloze vergadering na de andere moet bijwonen, en als je op maandag voor de zoveelste keer weer een stapel formulieren in je vakje terugvindt.

Leer je iets bij door de lerarenopleiding? Aanvankelijk meende ik van niet, maar het heeft me geleerd met onzin en paperasserie om te gaan, want dat blijkt nu eenmaal onlosmakelijk met de job van leraar verbonden te zijn. Ben ik de AILO-mensen daar dan dankbaar voor? Absoluut niet, want ze knuppelen gemotiveerde leerkrachten in spe op voorhand al dood met ergernissen die je nog jaar in jaar uit zal moeten dulden als leerkracht.