Alegem, 1966. Verloren zoon René Catrijsse komt na drie jaar militaire dienst en desertie in Afrika terug naar Vlaanderen. Samen met hem valt er een plaag mysterieuze sterfgevallen het dorp binnen. De ene na de andere inwoner sneuvelt aan diverse onverklaarbare kwalen.

 

De obscure doden en vooral het aantal en de willekeurigheid van de slachtoffers roepen veel vragen op in de kleine dorpsgemeenschap. Al snel na de eerste sterfgevallen gonst het dorp van de roddels en ‘de oudste van de Catrijsses’ wordt er meteen aan gekoppeld.

 

Het boek, met zijn vele verschillende vertelstandpunten, wordt in het stuk inventief en schitterend verbeeld: een mechanisch bord zoals in treinstations en vlieghavens maakt duidelijk welke personages er aan het woord zijn. De kenmerkende scroll-geluiden en het penetrant klokgetik maken het effect nog charmanter.

 

De technologische omlijsting die zo typisch Cassiers is, is ook deze keer verbluffend: een verblindend ensemble van grootse spiegelconstructies en hun reflecties van het schitterende lichtspel. De realistische en komische geluidseffecten en de uitstekende acteurprestaties maken de voorstelling tot een wondermooi en toegankelijk geheel. Zinderend teksttheater begeerlijk voor oog en oor, zowel voor kenners als voor leken die hun eerste stapjes in de wondere wereld van Claus en theater zetten. 'De Geruchten' is terecht een aanrader.

 

De Geruchten’ van 19 tot en met 22 maart 2008 in de Bourlaschouwburg. Voor voorstellingen buitenshuis, zie www.toneelhuis.be.

Of: een gelukkig nieuwjaar! “Nieuwjaar?” Ja, nieuwjaar! Op 7 februari vierden de Chinezen nieuwjaar. Om die reden organiseerde Kung-Fu school Tith-Ngaw Pai (De Ijzeren Buffel) op zaterdag 9 februari een grootse optocht om het jaar van de rat in te luiden. Na een korte demonstratie van hun acrobatische toeren op het de Coninckplein, zetten de Ijzeren Buffels hun Eenhoorndans verder in de Van Wesenbekestraat, om aldus de Chinese handelszaken in te zegenen. Traditiegetrouw hingen de winkeliers kroppen sla aan hun gevels die de eenhoorn moeten lokken. In de kroppen sla zou geld verborgen zitten dat naar een goed doel gaat. Na het “verorberen” van het geld strooit de eenhoorn de blaadjes sla in het rond, hetgeen een frisse start symboliseert. De inzegening ging ook gepaard met het ontsteken van traditioneel vuurwerk, dat – naast de sla - in lange slierten aan de huizen werd gehangen. Het geluid van de explosies moet de boze geesten afschrikken, en dit effect had het alvast op de toeschouwers, wiens oren niet bestand waren tegen de luide knallen. Onder deze toeschouwers waren echter weinig Chinezen te bespeuren. Dit had allicht te maken met het feit dat het Chinese nieuwjaar twee dagen eerder werd gevierd, en daarbij komt dat de periode rond dit feest jaarlijks gepaard gaat met een tijdelijke migratie. Net zoals wij vieren de Chinezen immers ook het liefst nieuwjaar met hun vrienden en familie. De Chinese gemeenschap viert met dit jaar van de rat haar 4705e jaar, al bestaat er onenigheid omtrent de correcte telling met als gevolg dat sommige Chinezen zich pas in het jaar 4645 wanen. Het jaar van de rat wordt gekarakteriseerd door innovatie en belangrijke ontwikkelingen, het symboliseert een jaar van actie en ondernemen. De rat is geboren onder het teken van charme, is extravert en populair, en toont vaak een groot sociaal engagement. Het ontbreekt hem/haar niet aan mensenkennis en werklust, maar zijn/haar zelfvertrouwen speelt hem/haar soms parten. Op financieel vlak is de rat nogal gierig, en zal hij/zij niet snel oude spullen weggooien.

 

• Wil u ook het Chinese nieuwjaar goed inzetten, dan bent u eigenlijk al te laat. Maar als u de volgende gebruiken in acht heeft genomen op 7 februari dan komt u er nog goed vanaf, want wat u toen deed zou volgens de Chinezen wel eens uw hele jaar kunnen bepalen.
• Ramen en deuren open zetten om het geluk binnen te laten.
• De lichten ’s nachts aanlaten om de boze geesten die uw nieuwe jaar kunnen verpesten weg te jagen.
• Zoetigheden eten om u van een ‘zoet’ jaar te verzekeren.
• Het huis volledig schoonmaken vóór nieuwjaar om het geluk proper binnen te laten.
• Nieuwe pantoffels aandoen die gekocht zijn vóór het nieuwe jaar, dit staat symbool voor het trappen op mensen die over u geroddeld hebben.
• Een bad nemen in pompelmoesbladeren de nacht ervoor zal u een gezond nieuw jaar opleveren. Was u per ongeluk met de volgende zaken bezig op 7 februari, dan zullen wij bidden voor uw zieltje.
• Nieuwe schoenen kopen op de eerste dag van het nieuwe jaar is uit den boze want het woord “schoenen” is een homofoon van “het kwade” in het Mandarijns.
• Uw haar wassen wordt beschouwd als het wegwassen van uw geluk (hoewel ook hier de Chinezen hygiëne wel eens laten voorgaan op traditie)
• Het huis schoonvegen op de eerste dag van het nieuwe jaar staat gelijk aan het wegvegen van het geluk.
• De eerste dagen van het nieuwe jaar over de dood praten is ongepast.
• Boeken kopen brengt ongeluk want het woord “boek” is een homoniem van het woord “verliezen”.
• Zwarte of witte kledij dragen mag niet, want zwart staat symbool voor ongeluk en wit is een traditionele begrafeniskleur in China. Hebt u op uw kot ook last van feestende ratten, laat dit jaar dan het vergif in de kast staan en feest lekker mee.

Francis Van Loon Als ik terugkijk op de voorbije zeven en een half jaar als rector, heb ik weinig reden om ontevreden te zijn. Onze universiteit heeft sinds 2000 een hele weg afgelegd: denk maar aan het welslagen van de fusie, het doorvoeren van de BaMa-hervormingen, de stijging van de onderzoeksomzet, de toegenomen externe financiering, de hogere inschrijvingscijfers… Dat neemt natuurlijk niet weg dat er nog pijnpunten zijn, maar dat is nu eenmaal onvermijdelijk.

 

Aan welke pijnpunten denkt u dan?

Van Loon Uit visitaties blijkt dat we vrij goed scoren op het gebied van onderwijs. Een aantal opleidingen, zoals biologie, politieke wetenschappen en milieuwetenschappen doen het zelfs excellent. Maar mochten alle faculteiten écht hun best doen, dan zouden we overal zulke uitmuntende scores kunnen halen. Daar is dus nog werk aan de winkel. Ook de verhouding tussen het vaste en het tijdelijke kader kan beter: er zijn de afgelopen jaren steeds meer tijdelijke onderzoekers werkzaam aan de universiteit, terwijl de vaste staf die deze onderzoekers moet begeleiden niet is toegenomen. De werkdruk voor vast aangestelde professoren wordt zo wel erg groot. Een ander pijnpunt is de instroom en doorstroom van studenten, die niet altijd even vlekkeloos verloopt. Ik denk dat men op alle terreinen moet bijschaven. Maar het is niet aan mij om aan mijn opvolger voor te schrijven wat hem te doen staat. Laat ons echter hopen dat na alle drastische veranderingen, zoals de fusie en de BaMa-hervormingen, er eindelijk rust komt op het terrein, zodat we ons op een normale manier kunnen bezighouden met onze academische opdracht.

 

Wat bedoelt u precies met ‘onze academische opdracht’? Waarvoor staat een universiteit volgens u?

Van Loon Dat lijkt mij eenvoudig: een universiteit is onderwijs, onderzoek en dienstverlening. Budgettair gezien weegt onderzoek het meeste door: driekwart van het geld gaat daar naartoe. Maar onderwijs blijft natuurlijk cruciaal, al was het maar om onderzoek te waarborgen: professoren en assistenten moeten een onderzoeksmentaliteit overdragen aan studenten. Behalve die twee basistaken, biedt een universiteit ook zowel wetenschappelijke als maatschappelijke dienstverlening aan de samenleving.

 

Moet een universiteit volgens u in eerste instantie arbeidscompetenties bijbrengen, of is er ook plaats voor een ruimer, niet direct meetbaar aspect, noem het maar Bildung?

Van Loon Je moet uiteraard op ‘iets’ in de samenleving worden voorbereid, maar algemenere Bildung mag daarbij niet ontbreken. Al zijn er natuurlijk verschillen van richting tot richting: Geneeskunde is bijvoorbeeld veel meer op toepassing gericht dan pakweg Taalkunde. Het is ook vanuit het idee dat iedere opleiding algemene vorming in zich moet hebben, dat we beslist hebben om het vak Levensbeschouwing in te voeren, al was dat tegen de zin van sommige faculteiten.

 

Haat-liefdeverhouding met de pers

Het valt ons op dat de UA aanzienlijk minder in de pers vermeld wordt dan de KULeuven of de UGent.

Van Loon Vinden jullie dat? Volgens mij zijn we toch ruim aan bod gekomen de afgelopen drie jaar. Misschien zelfs bijna elke dag.

 

De rectorverkiezingen in Gent of Leuven krijgen uitgebreid aandacht in de pers, in tegenstelling tot die bij ons.

Van Loon Tja, dat zal interessanter zijn voor de pers zeker? Leuven en Gent zijn drie keer groter dan Antwerpen, de rectorverkiezingen hebben bij hen dan ook veel meer impact.

 

Nog een voorbeeld: onlangs haalde de UGent het nieuws met de invoering van een plagiaatserver…

Van Loon (verontwaardigd) Maar een dergelijk systeem hebben wij al twintig jaar!

 

Precies, en dat is tekenend: zij halen de pers, wij niet.

Van Loon Bwah, die pers, hé… Eerlijk gezegd, daar houd ik me niet meer mee bezig. Je hebt de media natuurlijk nodig, maar je moet hun belang ook niet overschatten: de ene dag kom je in de krant, maar de volgende dag is er alweer een andere krant. Wat is uiteindelijk het belangrijkste? Inschrijvingscijfers, onderzoeksresultaten, marktaandeel, dát zijn de dingen die tellen. En eerlijk gezegd, al de rest interesseert mij niet. Bovendien vind ik dat weinig artikels echt accuraat zijn. Vroeger stond ik altijd klaar voor de pers, maar met mijn volle agenda heb ik nu wel wat anders aan mijn hoofd. Trouwens, het is onze Dienst Communicatie die als aanspreekpunt fungeert, niet ik.

 

Koppigaard Vdb

De huidige onderwijsminister, Frank Vandenbroucke, doet geregeld stof opwaaien. Wat vindt u van zijn beleid?

Van Loon Ik moet opletten met uitspraken over een minister die nog in functie is – misschien leest hij dwars wel. Hij heeft zeker een aantal goede dingen gedaan, maar soms… Neen, ik ga me niet over hem uitspreken. De geschiedenis zal erover moeten oordelen of hij een goede minister is geweest of niet.

 

Er wordt wel eens geklaagd dat hij weinig inspraak duldt.

Van Loon Ja, het is een koppigaard die zijn eigen zin doordrijft.

 

Heel wat studenten, assistenten en professoren spraken zich uitdrukkelijk uit tegen het nieuwe financieringsmodel van de minister. Uw stem bleef echter opvallend afwezig in het debat.

Van Loon Ik heb me altijd afzijdig gehouden omdat het decreet een goede zaak voor ons is. Ik zag geen reden om te protesteren. Bovendien, dat helpt toch niet bij Vandenbroucke.

 

Heeft het decreet dan niet veel nadelen?

Van Loon Er zijn een aantal aspecten waar ik niet achter sta, maar globaal genomen is de UA tevreden over het nieuwe financieringsdecreet. Als je zowel op de onderzoeks- als op de onderwijscomponent afgerekend wordt, kan je beide optimaliseren. Qua totaalbudget gaat onze universiteit erop vooruit. Er zijn natuurlijk nadelen: de onderlinge concurrentie tussen de universiteiten en onderzoekers zou kunnen toenemen, het aanmoedigingsfonds is misschien te klein, en de humane wetenschappen worden niet fatsoenlijk meegerekend voor de onderzoeksoutput. Maar we krijgen meer middelen en sowieso zal ook dit decreet maar een aantal jaar meegaan: vijf, misschien zes jaar, dan verandert het toch weer.

 

U noemt de gebrekkige financiering voor de humane wetenschappen en voor gelijke kansen. Wat zijn dan precies de voordelen: dat we meer geld krijgen, ongeacht…

Van Loon (onderbreekt) Precies, we krijgen meer geld.

 

De humane wetenschappen komen er bekaaid af.

Van Loon Dit wordt door ons intern allocatiemodel gecorrigeerd. We romen af bij faculteiten die meer genereren en herverdelen dan. Alle faculteiten gingen hiermee akkoord. Binnen ‘de humane’ heb je trouwens nog veel verschillen: Politieke en Sociale Wetenschappen doen het bijvoorbeeld erg goed, Letteren en Wijsbegeerte niet. Die laatste faculteit zou beter kunnen presteren: misschien krijgt ze te veel in verhouding met wat we nu hebben en moet ze inleveren.

 

Maar hoe zit het dan met die gelijke kansen?

VVan Loon Ook daar zullen we heel wat initiatieven nemen: nu zijn er al projecten als Trampoline (heroriëntatie van eerstejaarsstudenten, nvdr.) en Tutorat (studenten die bijlessen geven aan allochtone scholieren, nvdr.). Dat is allemaal nog redelijk bescheiden, maar je moet ergens beginnen en kijken wat dat oplevert. Je kan zoiets niet van dag op dag veranderen. Over vijf jaar zullen we zien waar we staan.

 

Dat klinkt erg berustend: andere maatregelen worden wel decretaal van dag op dag gewijzigd, maar als het over gelijke kansen gaat, moeten we ‘over vijf jaar eens kijken’?

Van Loon Geen enkel systeem wordt van de ene op de andere dag veranderd. We hebben net een cel voor gelijke kansen en diversiteit opgericht. Die moet zijn kansen krijgen. Pas na een aantal jaar kan je dat fatsoenlijk evalueren. Ik herhaal: globaal genomen is dit model zeker niet slecht voor ons.

 

De financiering van het model is gebaseerd op onderzoeks- en onderwijsoutput. De resultaten moeten snel beschikbaar, direct meetbaar en onmiddellijk inzetbaar zijn. Hoe kan u dat inpassen in uw visie op de universiteit, waarin ook Bildung een plaats heeft?

Van Loon Het één sluit het ander niet uit. Als universiteit kan je met dit model werken: als je weet waarop de financiering berekend wordt, kan je specifieker werken. Dat wordt ook verankerd in een meerjarenplan, en intern wordt er toch herverdeeld. Het is een kwestie van evenwichten zoeken: je moet natuurlijk genoeg middelen genereren alvorens je kan herverdelen.

 

Bloempot, biechtvader, bedrijfsleider

Ziet u zichzelf in uw functie van rector nog als academicus of bent u eerder een manager?

Van Loon Goh, dat zijn grote woorden. Qua vorming ben ik een academicus, maar met een job als de mijne geraakt dat op de achtergrond: ik leid nu eenmaal een bedrijf. Mijn functie als rector bestaat uit drie delen. Eén derde van de tijd ben ik bloempot: ik figureer voortdurend op recepties, openingen en vele andere verplichte nummers. Een ander derde van mijn tijd aanhoor ik als biechtvader alle problemen: van de faculteiten, van het personeel, van de studenten… En de rest van de tijd zorg ik ervoor dat de eenheid en de grote lijnen bewaakt worden. Daar houdt een rector zich mee bezig.

 

U noemt zichzelf biechtvader. Bij de Studentenraad was er echter onvrede toen u niet reageerde op hun verzoek u uit te spreken over het financieringsdecreet.

Van Loon Daar heb ik geen enkele vraag over gekregen.

 

Zij zeggen iets anders.

Van Loon Daar weet ik niets van. Want ik sta voor alles open. Je moet echter weten waarover je debatteert: het is de minister die het financieringsdecreet schrijft, niet ik.

 

De twee rectoren

De rectorverkiezingen werden op uw vraag vervroegd. Waarom precies?

Van Loon Ik wilde er van af om persoonlijke redenen: ik moet voorzieningen kunnen treffen voor mezelf na mijn periode als rector. Maar ook voor de instelling is het beter zo: een verkiezingsstrijd die maanden aansleept, is een slechte zaak. Hoe sneller dat achter de rug is, hoe beter.

 

Kan een rectorverkiezing niet het moment zijn om een fundamentele discussie te voeren over waar de universiteit naartoe moet?

Van Loon Een debat kan je altijd voeren, op de Raad van Bestuur bijvoorbeeld. Verkiezingen zijn daar volgens mij niet het geschikte moment voor: persoonlijke belangen primeren dan boven instellingsbelangen. Was er in Leuven twee jaar geleden veel debat tussen Torfs en Vervenne? Just niks.

 

Bij verkiezingen zijn natuurlijk wel meer mensen betrokken, en niet enkel het select clubje in de Raad van Bestuur…

Van Loon Verkiezingsdebatten zijn enkel een herhaling van zichzelf, de kandidaten praten elkaar na. Beleidsdebatten worden op een ander niveau gevoerd.

 

Riskeer je geen verminderde betrokkenheid bij studenten en personeel, nu de examens en de semestervakantie nog maar anderhalve week achter de rug zijn?

Van Loon Niemand gaat toch zijn kruit maanden van tevoren verschieten: een echt verkiezingsdebat duurt slechts drie weken, dat is in de politiek ook zo.

 

Nu wordt er een nieuwe rector verkozen die meer dan een half jaar aan de zijlijn moet staan terwijl u als een soort van een uitbollende rector van lopende zaken in functie blijft. Creëert dat geen moeilijkheden?

Van Loon Neen, dat denk ik niet. Ik heb hier doelbewust voor gekozen: nu krijgt de nieuwgekozen rector de kans om op te bouwen en ik om af te bouwen. In veel bedrijven wordt de nieuwe CEO soms een jaar van tevoren aangeworven.

 

Er wordt weleens gefluisterd dat de politieke kleur van de kandidaten een belangrijke rol speelt bij de verkiezingen.

Van Loon Daar heb ik in acht jaar werkelijk niets van gemerkt. Je kan toch geen politieke kleur op universiteitsbeleid plakken? Welke kleur zou je op mij plakken? Iedereen heeft natuurlijk zijn overtuiging, maar of dat meespeelt? Dat is echt een fabeltje.

 

Tot slot: wat doet een rector zoal na zijn rectorschap?

Van Loon Ik heb al maatregelen genomen. Alle voorbereidingen zijn getroffen om de laatste zes jaar van mijn loopbaan af te sluiten op het internationale forum. Niets is zeker natuurlijk, er zijn nog andere mogelijkheden, maar meer zeg ik er niet over.

 

U stelt zich echter wel kandidaat voor het associatievoorzitterschap… (zie 'De tandem Van Dyck-Cantillon')

Van Loon (verheft stem) Ik heb gezegd: alle voorbereidingen zijn getroffen voor een carrière op het internationale forum. Meer wil ik daar niet over kwijt.

Erenominaties voor deze winter gaan dus naar een rits mensen in verschillende velden: ons aller Patricia Ceysens wordt bedankt voor haar hulp aan de sjeiks (met hun grappige hoeden, tof!) uit Saoudi-Arabië, die hun land weer wat veiliger kunnen houden met goede, eerlijke Vlaemsche wapens. Een volgend prachtidee kwam van de rakkers van het VB: dwars kan niet wachten om dagelijks naar de op stapel staande boevendatabase te surfen en daarna met een goed Vlaemsch wapen de straat op te trekken. Waarom aan de politie overlaten wat je zelf ook kan? Ander te belonen sociaal gedrag zien we bij Yves Leterme, die goed bezig is de aloude stiel van viswijf wat op te waarderen in het politieke gebeuren. En dan is er natuurlijk nog president Mwai Kibaki van Kenia. Niet opgeven Mwai, het komt dik in orde! De dwars-lijst is nog lang niet ten einde, maar na de borrelnootjes is het toch tijd voor het grote werk. Misschien moeten we nog net even stil staan bij Ludo Helsen, die de vieze porno van Louis Paul Boon (zeker een Waal, mark my words) uit Antwerpen wist te weren. Gelukkig is er nog iemand die ons tegen zogenaamde kunst wil beschermen.

 

Er kan echter maar één winnaar zijn, één Rambo wiens inzet extra beloond mag worden, één snor. Iedereen denkt maar aan één man, hoewel met hem natuurlijk ook een hele partij en ettelijke honderdduizenden kiezers in de bloemetjes worden gezet. dwars looft de wintersnor (lekker warm) graag uit aan warlord Pieter De Crem, Aalters burgemeester en een Minister van Defensie die de wereld gaat laten zien dat België een niet te stoppen oorlogsmachine kan zijn.

 

Pieter trekt ten strijde om een troep onbeschaafde Afghanen - met eigen gebruiken en zo - te laten zien wat democratie is. Hun vrouwen zal hij van achter het fornuis en van onder hun boerka halen, hun kinderen zal hij de modernste opvoeding bezorgen, hun mannen zal hij weer leren mannen te zijn. En dan zal heel Afghanistan in vrede kunnen leven, gesteund door onze vredevolle waarden en die van onze Amerikaanse vrienden. Pieter zal er vanop het Ministerie van Defensie op toezien dat het leger dat André Flahaut in slaap heeft gewiegd, terug de grandeur van vroeger tijden zal krijgen. Onze jongens krijgen in dat verre land ergens onder Rusland een échte missie, met échte geweren en misschien zelfs met écht gevaar, hoewel 's lands moedertjes er zeker niet wakker van moeten liggen: hun zoons worden immers helden, met verhalen te over voor op familiefeestjes. dwars geeft Pieter De Crem een snor omdat hij de burgers van ons land weer wat nationale trots zal bezorgen en omdat hij de door paars wat op een afstand gehouden Verenigde Staten weer stevig aan de Belgische boezem drukt. Ons land heeft de kans om een deel te worden van de prachtige wordingsgeschiedenis van de Pax Americana, het project dat onze planeet veilig het millenium door zal helpen. Pieter grijpt die kans met beide handen, waarvoor elke goede burger hem dankbaar zou moeten zijn.

Paul Clerckx werkt sinds 1975 als drukker op de dienst reprografie op Campus Drie Eiken. Op deze dienst worden niet alleen de cursussen gedrukt die op de campus worden gebruikt, maar ook thesissen, doctoraten en boekjes van de verschillende departementskringen. Volgens Paul Clerckx draait alles in zijn drukkersruimte om dienstverlening. De dienst reprografie is van 's morgens tot 's avonds doorlopend geopend. Bovendien wil hij de wensen van studenten, doctorandi en professoren zo goed mogelijk vervullen. Het drukken op zich is wel niet meer te vergelijken met vroeger, vertelt Clerckx: het ambachtelijke is er af. Omwille van de technische evolutie kan men in de reprografie niet meer werken met oude drukmachines en wordt alles nu digitaal gedrukt. Van een andere evolutie, de opmars van recyclagepapier, toont Clerckx zich een felle voorstander: in tegenstelling tot vroeger is dat immers van een degelijke kwaliteit, en prima geschikt om op te drukken. Milieubewust zijn is dus de boodschap!

1/02- 4/05 Muhka: Santhal Family (op onze grote aardbol neemt India steeds meer plek in; deze tentoonstelling geeft een overzicht van de moderne en hedendaagse kunst die uit dat grote land komt)

 

29/02- 8/06 Fotomuseum: Patrick De Spiegelaere (behalve persfoto’s ook beelden voor kunstboeken, kalenders, boekomslagen, hoezen van cd’s en impressies uit Europese hoofdsteden)

 

29/02-15/03 Toneelhuis: Antwerpse Kleppers!

 

2/02 Lotto Arena: Queens of the Stone Age (deze Amerikaanse oerrockers behoeven weinig uitleg: compromisloos, arrogant en sexy)

 

6/03 Trix: The Cool Kids (hiphoppers uit Chicago die dodelijk effectieve electrobeats en ijzingwekkend strakke rhymes brengen; door Rolling Stone getipt als een van de bands voor 2008)

 

11/03 Roma: Richard Linklater, ‘Before Sunrise’ (wie romantiek zegt, zegt Roma, en dat is waar je moet zijn om je te laten ontroeren door de vingervlugge liefde van deze film)

 

15/03 Ecohuis: Nacht van de Duisternis (Antwerpen dooft één nacht alle lichten; op het dak van het duurzaamste huis van de stad kan je onder begeleiding sterren kijken)

 

15/03- 15/06 KMSK: Jan Cox (retrospectieve van de Belgische schilder, wiens magische en surreële werk de toeschouwer wil doen nadenken over het lot van de mens)

 

18/03 Roma: Richard Linklater, ‘Before Sunset’ (het vervolg van de film die vorige week getoond werd, nog steeds met Ethan Hawke en Julie Delpy)

 

18/03 Rataplan: Roy Aernouts, ‘Altijd alles en overal’ (try-out van een debuterend cabaretier, won zowel de jury- als de publieksprijs van het prestigieuze Leids cabaretfestival)

 

21/03- 22/03 Dissonant Festival (voor de tweede maal vindt dit alternatieve muziekfestival plaats; de internationale affiche oogt minder indrukwekkend dan vorig jaar, maar de vroege vogel in u kan heel wat nieuws ontdekken)

 

26/03 Film: Pieter Van Hees, ‘Linkeroever’ (in deze spannende debuutfilm trekt Marie in bij haar nieuwe vriend Bobby, die woont in een appartement op Linkeroever - ooit een droomstad, nu een nachtmerrie)

 

27/03 Permeke: Leonard Nolens, ‘Bres’ (lezing en interview over de nieuwste dichtbundel van een van onze belangrijkste levende dichters)

 

Antwerpse Kleppers!

Het Toneelhuis biedt reeds onderdak aan enkele jonge en gewaardeerde theatermakers zoals Benjamin Verdonck, Wayn Traub, Lotte van den Berg, Olympique Dramatique, De Filmfabriek en Sidi Larbi Cherkaoui. Met ‘Antwerpse Kleppers!’ schaakt het Toneelhuis Antwerps talent van buitenshuis om het tijdelijk in de eigen woonkamer te tonen. In slechts twee weken tijd komen wel acht theatercollectieven over de vloer die elk hun ding gaan doen: Transparant, tg Stan, De Roovers, De Koe, Lampe, De Tijd, MartHa!tentatief en kristal & van plastiek. Heeft u al langer die drang om te vatten wat er leeft in onze stedelijke toneelwereld? Had u de schrik te verdrinken in een overaanbod? Wist u niet het kaf van het koren te scheiden? Volg dan nu deze spoedcursus in theater-van-bij-ons.

De Indonesische politie moet nog een lesje leren. Op een avond pakte zij enkele voetballers uit Ghana op voor het “flirten met meisjes” en “verstoren van de harmonie van getrouwde koppels”. Beste meneer de agent, wat is hier zo raar aan? Worden voetballers per slot van rekening niet een hele dag getraind om achter hun ballen aan te lopen?

 

Van een cliché gesproken: een Nederlandse man weigert in een zelfbedieningsrestaurant zijn salade te betalen. Hij wordt aangehouden voor diefstal, wat op zich niet zo speciaal is, tot blijkt dat de man 15000 euro op zak heeft. Hoeveel salades zouden dat zijn?

 

Vrouwen, opgepast! In Duitsland heeft een zware jongen een nieuwe methode ontdekt om ruzies te beëindigen. Mannen, als je meer dan 128 kilo zwaar bent en je vrouw weegt ongeveer de helft daarvan, ga even twee minuten op haar zitten en je zal gegarandeerd nooit meer ruzie hebben. Kostprijs: vijf jaar cel.

 

Het pikante nieuws van de maand komt uit een rondvraag aan de universiteit van Cambridge. Voor hen die nog van studierichting willen veranderen: studenten geneeskunde zijn het meest actief in de slaapkamer en de theologen onder ons het minst. Bovendien blijkt een kwart van de studenten aan SM te doen. Hmm, volgende keer die volledige narcose toch maar weigeren.

 

De blooperprijs van de week gaat naar een Afghaanse zelfmoordterrorist. De man had het gemunt op de opening van een moskee waar een aantal belangrijke militaire gezagsdragers zouden aanwezig zijn. Bij het verlaten van zijn huis struikelde hij echter over het opstapje en ontplofte. Om bij dood te vallen, niet?

 

Deze is voor de liefhebbers van China. Je hebt waarschijnlijk al gehoord van een zoo waar ezels levend aan tijgers gevoederd worden als attractie, misschien zelfs van een zoo waar beren op fietsjes rijden, maar een zoo in Fujan doet al het mogelijke om de menselijke verbeelding te tarten. Daar kan je sinds kort zien hoe leeuwen op de rug van een paard kruipen en rondjes rijden.

 

Nog ééntje om het af te leren. Op een golfterrein in Florida sloeg een 92-jarige oude man een hole-in-one. Niet zo merkwaardig, denk je, tot je hoort dat de arme man al meer dan tien jaar blind is. Klein applausje graag.

Dit jaar zou de nieuwe rector normaliter in mei verkozen worden. De Raad van Bestuur besliste dit echter te vervroegen en de eigenlijke verkiezingen de tweede week na de semestervakantie door te laten gaan (zie agenda hiernaast).

 

Instabiliteit

De huidige rector pleitte in eerste instantie zelfs voor een vervroeging naar januari. Een periode van verkiezingen brengt immers onzekerheid, onduidelijkheid en instabiliteit met zich mee, zei Van Loon op de laatste vergadering van de Raad van Bestuur. Dit voorstel werd echter weggestemd: de raad oordeelde dat de kandidaten uit de faculteiten benadeeld werden omdat zij in die periode verondersteld worden zich met andere dingen – zoals examens – bezig te houden. Voor studenten zou het helemaal not done geweest zijn tijdens de examenperiode. Bovendien gaat de eigenlijke ambtstermijn van de nieuw verkozen rector pas in oktober in: de aanstaande rector zou dan al maandenlang bekend zijn, maar in de tussentijd zijn functie nog niet kunnen uitoefenen. De Raad van Bestuur oordeelde dan ook dat januari te vroeg was om redenen van interne democratie en behoorlijk bestuur.

Na verdere discussie werd een compromisvoorstel gelanceerd. De eerste ronde zou in de tweede week na de semestervakantie doorgaan en op 11 maart zou de eindbeslissing genomen worden. Dit voorstel haalde het uiteindelijk met vijftien stemmen tegen negen.

 

Student&stem

Ongeveer tien procent van de stemmen gaat naar de studenten (zie Wie verkiest de nieuwe rector? hiernaast). Het zijn echter geen leden van de Studentenraad of andere studentenvertegenwoordigers die stemmen, maar een soort 'kiesmannen': er worden nog aparte verkiezingen onder de studenten georganiseerd om deze aan te duiden. Bij het ter perse gaan van dit artikel was echter nog niet bekend hoe en wanneer dit zou gebeuren.

 

Studentenraadvoorzitter Tom Tytgat blijft echter optimistisch: "Die verkiezing zal er waarschijnlijk gauw aankomen. Ik denk dat er wel genoeg kandidaten zullen zijn om de studenten te vertegenwoordigen." Is er door dit gebrek aan transparantie en duidelijkheid geen sprake van een democratisch deficit? "Vlak voor de verkiezingen doen we een debat met alle kandidaten. Daardoor kunnen we de studenten voldoende inlichten", weerlegt Tytgat.

 

In Leuven zei toenmalig kandidaatrector Emiel Lamberts in 1995: "Rectorverkiezingen zijn belangrijk omdat ze het enige moment zijn waarop er op brede schaal een fundamenteel debat over de universiteit wordt gehouden."

 

De vraag is of daar nu nog tijd voor is.

 

De kandidaten

Alle voltijdse hoogleraren kunnen zich tot 7 januari kandidaat stellen voor het ambt van rector. Omdat u dan al lang met de neus in de boeken zit en van geen verkiezing meer weet, wil dwars u het huidige gefluister uit de wandelgangen niet besparen. Alain Verschoren, (voorzitter van de Raad van Bestuur) is de naam die het meeste valt als kandidaat en potentieel kanshebber, op de voet gevolgd door Dirk Van Dyck (vice-rector Onderzoek). Ook Karel Soudan (decaan TEW) wordt getipt. Opmerkelijk: bij de vorige rectorsverkiezingen gingen deze drie kandidaten de strijd aan met Francis Van Loon. Deze laatste haalde het uiteindelijk, maar slechts met enkele procenten voorsprong op Alain Verschoren. Nu mag dit trio het naar alle waarschijnlijkheid dus onder elkaar uitvechten.

 

Agenda

10/12 – 07/01: Periode kandidaatstelling (ten minste 2 weken) week 28/01 – 01/02: Versturen oproepingsbrief aan kiesgerechtigden 14/02: De Studentenraad organiseert een debat tussen alle kandidaat-rectoren week 18-22/02: Kiesverrichtingen week 25-29/02: Eventuele tweede kiesronde indien de eerste ongeldig was of geen kandidaat 50 procent behaalde 11 maart 2008: Benoeming door Raad van Bestuur

 

De stemverdeling

www.ua.ac.be/reglementen   De studenten hebben 8 stemmen per faculteit. Met een totaal van 56 stemmen zijn zij goed vertegenwoordigd, aldus de voorzitter van de studentenraad, Tom Tytgat: “Dat is bijna 10 procent van alle stemmen. Als student kan je dus echt wel wegen op de verkiezingen.” Met 42 stemmen elk blijkt het Administratief en Technisch Personeel (ATP) evenals het Assisterend en Bijzonder Academisch Personeel (AAP en BAP) minder goed vertegenwoordigd te zijn. Zij wegen beide voor ongeveer 7 procent als we dit cijfermateriaal doortrekken. De rest van de stemmen, meer dan 75 procent, gaat naar het Zelfstandig Academisch Personeel (ZAP).   Opvallend is dus dat studenten, ATP’ers, AAP’ers en BAP’ers een beperkt aantal kiesmannen naar voren mogen schuiven, terwijl de professoren (ZAP-leden) universeel stemrecht hebben en allemaal mogen stemmen. De invloed van de andere geledingen fluctueert dus naargelang het aantal professoren dat op dat moment aangesteld is. “Dat is historisch zo gegroeid,” aldus Tytgat, “de achterliggende redenering ken ik niet.”   Vanessa Vankerckhoven vertegenwoordigt het AAP en BAP-personeel in de Raad van Bestuur. Ze vindt de stemverdeling niet onbegrijpelijk, maar voegt eraan toe: "De UA beoogt evenredige vertegenwoordiging in alle raden. Het zou dan ook logisch zijn als de stemmen wat evenwichtiger verdeeld werden."   Stemmen gebeurt niet enkel op basis van individuele voorkeur: ook facultaire en departementale belangen spelen mee. Nochtans wordt de grootte van de faculteit niet gereflecteerd in het aantal stemmen voor studenten, ATP, AAP en BAP: de kleinste faculteit krijgt precies evenveel stemmen als de grootste. Deze verhouding heeft dan wel weer zijn weerslag in het stemrecht voor professoren. Een faculteit met veel professoren kan immers veel zwaarder wegen op de verkiezingen. Het aantal professoren is echter niet rechtstreeks gekoppeld aan de grootte van de faculteit: in een faculteit als Letteren & Wijsbegeerte is het aantal studenten per docent veel groter dan in de exacte wetenschappen. Deze laatste krijgen dus merkelijk meer invloed.   In andere raden en organen aan de UA is de verhouding tussen de academische geledingen (studenten, ATP, AAP, BAP en ZAP) veel evenwichtiger. Dat de rector voor het grootste deel door professoren verkozen wordt, heeft een onverwacht neveneffect: bij studenten, ATP, AAP en BAP is de genderverhouding in evenwicht. Bij ZAP-leden is het aantal mannen echter een veelvoud van het aantal vrouwen. Het lijkt er met andere woorden dus op dat de nieuwe rector door mannen verkozen zal worden.

In uw boek vertelt u de geschiedenis van Turkije aan de hand van vier personen en hun verhaal. Wat is het verhaal van Erdal Balci?

Erdal Balci Ik ben geboren in de meest oostelijke stad van Turkije, Antakya, aan de grens met Georgië. Dat is het armste deel van het land. Op mijn elfde verhuisden mijn ouders naar Nederland waar ik naar school ging en later Journalistiek studeerde. Ik heb er een paar jaar freelance gewerkt en daarna ben ik teruggegaan naar Turkije als verslaggever voor Trouw.

 

Had u het moeilijk om het te maken als journalist omwille van uw afkomst?

Balci Ja, dat was toen een groot probleem. Ik wilde echter al van kindsbeen af journalist worden en ging elke dag naar de bibliotheek om de krant te lezen. Ik droomde ervan ooit een eigen artikel te mogen publiceren. Na mijn studies heb ik niet opgegeven en bleef ik proberen om met goede teksten de krant te halen. Dat is me uiteindelijk ook gelukt.

 

Het boek dat u geschreven hebt, richt zich voornamelijk op een Europees publiek. U vond dat zo’n boek nodig was om de mensen te informeren?

Balci Ja, er was vooral nood aan een goed leesbaar boek. Er zijn natuurlijk al ontzettend veel boeken over de Turkse geschiedenis maar die zijn heel theoretisch en opsommend. Ik koos resoluut voor het verhalende.

 

Het boek begint bij het Ottomaanse Rijk, dat u “de zieke man van Europa” noemt. Wat zijn de belangrijkste redenen voor de teloorgang van dat rijk en de opkomst van het moderne Turkije?

Balci Het Ottomaanse Rijk was lange tijd erg machtig, maar kende hetzelfde probleem als Italië: het had geen toegang tot de oceaan. Na de ontdekking van Amerika en Indië werden de andere landen snel rijk door de invoer van goud en door de plantages in hun koloniën. Het Ottomaanse Rijk bleef hiervan verstoken. Het kon ook niet concurreren op het vlak van oorlogstechnologie. De islam speelde hier zeker een rol in: veel islamgeleerden vonden technische ontwikkelingen te heidens. De laatste sultans van het Ottomaanse Rijk hadden echter al een hervormingsgolf in gang gezet door scholen te stichten waar Westers onderwijs gegeven werd. Daardoor lag Turkije voor op de andere islamitische landen.

 

De rode draad in het boek is inderdaad dat de Turkse blik steevast op Europa gericht was. Het boek gaat ongeveer tot 2005. Toen zag het er veel sterker naar uit dat Turkije op middellange termijn zou toetreden. Ligt het dossier intussen niet in de koelkast?

Balci Ja, dat klopt. Het belangrijkste was echter met de onderhandelingen te beginnen: elk land dat daarmee begon, is uiteindelijk ook toegetreden. Dat is dus echt een mijlpaal en nu willen zowel de Turkse als de Europese leiders niet te snel gaan.

 

In een recent rapport oordeelde het Europees Parlement dat de hervormingen in Turkije te traag gingen. Onder andere de rol van het leger, dat traditioneel erg sterk staat, wordt erin aangehaald als een bedreiging voor de democratie.

Balci Dat klopt, daarin schuilt een grote uitdaging voor de politieke leiders. Het probleem is dat de legerleiders zich de erfgenamen van Atatürk wanen. Kemal Atatürk gaf het leger de opdracht ook na zijn dood de Turkse seculiere republiek te beschermen. In de praktijk komt die ‘bescherming’ er nu op neer dat de hoge piefen allerlei privileges hebben die ze niet willen afstaan.

 

Turkije biedt geen meerwaarde voor de EU.

 

In het verleden heeft het leger veel staatsgrepen gepleegd. Enkele maanden geleden was er ook heel wat commotie rond Ayaan Hirsi Ali die zei dat Europa eigenlijk het leger zou moeten steunen. De regerende partij AKP van Erdogan is volgens haar een fundamentalistische moslimpartij.

Balci Nou, ik vind dat Hirsi Ali onzin uitkraamt. Ze zou eens moeten kijken naar de schade die het leger aangericht heeft telkens het een staatsgreep pleegde. 47 procent van Turkije heeft op de AKP gestemd: je kan toch niet zeggen dat de helft van de Turkse bevolking uit moslimfundamentalisten bestaat? Vroeger was de AKP ongetwijfeld extremer van standpunten, maar nu niet meer. Volgens mij is er iets unieks gebeurd: het ontstaan van een moslimdemocratie. Kijk naar het beleid van de partij: niet één keer hebben ze geraakt aan de levensvorm van de bevolking, over de sharia reppen ze met geen woord en ze hebben niet geprobeerd alcohol te verbieden – integendeel, de productie van raki is zelfs sterk toegenomen.

De AKP regeert als een conservatieve Europese partij. Ze hebben ook duidelijk toenadering tot Europa gezocht. De grote tegenstanders zijn niet de gelovige moslims, wel de generaals en de nationalisten.

 

Het nationalisme in Turkije is diepgeworteld. Wil de bevolking überhaupt wel toetreden tot een supranationale structuur als de EU?

Balci In een dorp aan de Zwarte Zee had de dorpsleider onlangs een project opgestart om de infrastructuur van de streek te verbeteren. Hij was erin geslaagd hier ook Europese subsidies voor te krijgen, maar de dorpelingen hebben dit geweigerd omdat ze niet geloofden dat Europa hen geld zou geven zonder dat er iets achter zat. Er is dus grote scepsis. Het onderwijs zou daar een rol in kunnen spelen, maar doet dat niet.

 

In de scholen wordt het nationalisme en de verheerlijking van Atatürk in stand gehouden?

Balci Zelfs in de crèche leert men de kinderen nationalistische liedjes aan. Tot aan de universiteit toe gaan de belangrijkste lessen steeds over Atatürk. Je kan beter communiceren met minder hoogopgeleide Turken omdat zij minder lang blootgestaan hebben aan die hersenspoeling.

 

Ook artikel 301, dat het beledigen van de Turkse identiteit en republiek strafbaar stelt, blijft een pijnpunt.

Balci Tja, dat artikel is natuurlijk klinkklare nonsens. Ik ben wel optimistisch gestemd: momenteel zit geen enkele schrijver of journalist in de gevangenis omwille van zijn of haar ideeën. In de verkiezingstijd durfde men niet aan artikel 301 raken, maar nu zal men er wel werk van maken.

 

In uw boek beschrijft u tevens de Armeense genocide, terwijl u zelf in Istanbul woont. Is dat geen enkel probleem meer?

Balci Ik ben daarin vrij diplomatisch geweest en niet op de barricades gesprongen zoals sommige andere schrijvers.

 

Was dat een bewuste keuze?

Balci Ik voel me niet deskundig genoeg om over de Armeense genocide een overtuigend oordeel over te vellen. Sommigen hebben het over 700.000 doden, anderen over anderhalf miljoen Armeniërs die stierven toen het Turkse leger hen in 1915 deporteerde.

 

Er is het verhaal dat Hitler aan de vooravond van de Endlösung zei: “Wer redet heute noch von der Vernichtung der Armenier?” ("Wie spreekt vandaag nog over de vernietiging van de Armeniërs?")

Balci Dat is mogelijk. Er zijn zelfs schrijvers en historici die zeggen dat het idee van de Armeense genocide afkomstig was van Duitse generaals tijdens de Eerste Wereldoorlog.

 

In 2005 ging de eerste conferentie over de genocide door in Turkije zelf. Was dat een gebaar naar Europa toe, of werkelijk een poging om de geschiedenis onder ogen te zien?

Balci De conferentie was het werk van studenten en intellectuelen. Eerst was het verboden, maar na tussenkomst van de EU en de premier is het toch doorgegaan. Je kan prachtige wetten maken en de vrijheid op meningsuiting waarborgen, maar uiteindelijk is het altijd afwachten wat het volk doet. Dat werd pijnlijk duidelijk met de moord op de journalist Hrant Dink begin 2007. Het vergt tijd om het volk te doen wennen.

 

Is het dan goed dat de onderhandelingen met de EU vertraagd zijn, zodat de hervormingen die de regering ingezet heeft ook daadwerkelijk kunnen doordringen?

Balci Zeker. Voor Turkije ging het eveneens te snel. Als het de ambitie heeft een Westers land te worden, moet het onder andere openlijk over zijn geschiedenis kunnen praten.

 

Je kan beter communiceren met minder hoogopgeleide Turken omdat zij minder lang blootgestaan hebben aan die nationalistische hersenspoeling.

 

Wie het verleden ontkent, blijft erin gevangen?

Balci De Armeniërs waren het volk dat tweeduizend jaar lang in Anatolië leefde. Nu zijn ze er niet meer. Turkije moet die zwarte bladzijde in zijn geschiedenis erkennen. De erkenning van de Armeense genocide zou een mijlpaal zijn op weg naar een open maatschappij waarin ook de rol van Atatürk en het leger bespreekbaar zijn. Als je bij het Westen wilt horen, moet je in spiegel kijken.

 

De Europese grondwet zit ook even in het slop. Volgens velen waren de tegenstemmen niet zozeer tegen de grondwet maar wel tegen de toetreding van Turkije gericht.

Balci Een meerderheid van de Europeanen is inderdaad tegen de Turkse toetreding. Een groter deel van het Engelse volk was echter tegen een oorlog met Hitler. Democratie is niet doen wat de meerderheid wil. Grote leiders luisteren zeker naar het volk maar voelen vooral ook aan wat goed is.

 

Een van de angsten is de botsing tussen de zogenaamde joods-christelijke traditie en de islamitische cultuur. Speelt dit mee of is dit slechts een mystificatie van onderliggende xenofobe motieven?

Balci Er zijn een paar zaken die de EU bindt: vrijheid van meningsuiting, de vrije markt, een goed functionerende democratie en de mensenrechten. Als je aan die voorwaarden voldoet, verdien je het om erbij te komen. Niemand mag dromen van één homogeen land. Dat is racisme.

De EU wordt steeds groter: dat betekent dat meer en meer landen aan de eisen voldoen. Is dat geen prachtig project?

 

Wat is de meerwaarde van Turkije voor de EU?

Balci Turkije biedt geen meerwaarde voor de EU. Nu ja, ieder nieuw lid is dat in de praktijk wel, want de export van de oude landen vergroot er telkens door. Maar wat je ondertussen ziet is dat Turkije een beter land wordt voor zijn inwoners. Daar mag Europa trots op zijn. Het was misschien niet bewust, maar door de EU is Turkije nu een leefbaarder land.

Geboren worden in oktober, november of december verhoogt kans op leerachterstand.

Bieke De Fraine en Jan Van Damme, twee onderzoekers van de KUL, stelden vast dat leerlingen die geboren werden tijdens de laatste drie maanden van het jaar vaker één of meerdere jaren achterstand hebben in vergelijking met leeftijdsgenoten die eerder dat jaar geboren werden. De onderzoekers analyseerden de schoolloopbaan van zo’n 6.000 leerlingen in het secundair onderwijs. Daaruit bleek dat leerlingen die geboren werden in het laatste kwartaal van het jaar de vertraging die opgelopen werd tijdens de basisschool verder meedragen in het secundair onderwijs. De achterstand op hun andere leeftijdgenoten wordt evenwel niet groter. Ze blijven met andere woorden in het secundair onderwijs niet vaker zitten.

 

België beste land voor wetenschappelijk onderzoek

Uit een internetenquête van het Amerikaanse wetenschappelijke tijdschrift The Scientist blijkt dat België beschouwd wordt als het beste land om aan wetenschappelijk onderzoek te doen. Proffen (al dan niet op emeritaat) en lectoren uit Canada, de Verenigde Staten en West-Europa gaven op basis van 39 verschillende criteria hun mening over de degelijkheid van de onderzoekscentra die zij kenden. Ons land kwam als eerste uit de bus, met achter zich de Verenigde Staten en Canada. De bevraagde wetenschappers zijn echter wel voornamelijk actief in de biomedische wetenschappen, biotechnologie en medische biologie. Het is de eerste keer dat ons land de eer heeft om bovenaan de lijst van ‘Best Countries for Academic Research’ te staan.

 

België knuffelt. Les Belges s’embrassent

Zo'n vierhonderd Vlaamse en Waalse studenten hebben elkaar op 21 november geknuffeld voor het behoud van de solidariteit tussen beide gemeenschappen in ons land. De studenten vielen elkaar in de armen en trakteerden elkaar een pint op het Ladeuzeplein in Leuven. De actie ging uit van enkele KUL-studenten en had de steun van de studententenraad AGL van UCL en verschillende Leuvense faculteitskringen.

 

Vlaamse student niet ondernemend

Slechts één op de vijftig Vlaamse studenten heeft een eigen bedrijf. Internationaal gezien blijven we daarmee ver onder het gemiddelde van 3,2 procent. Hogescholen stimuleren hun studenten wel vaker om te ondernemen dan universiteiten. Vlaams minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (sp.a) denkt dat veel studenten geen tijd hebben voor een eigen bedrijf: "In Nederland startten meer studenten een bedrijf, maar bij ons hebben we geen studenten die jaren doen over hun studies." Bovendien bestaat er geen pasklare oplossing: "Als je ondernemen wilt stimuleren, is er geen confectieoplossing die je zowel voor hogescholen als universiteiten kan toepassen."

 

Ecocampus: student moet milieubewust gemaakt worden

Om de milieuproblematiek dichter bij de student te brengen, lanceert de Vlaamse Overheid het project Ecocampus. Met het oog op een ‘propere’ toekomst, wil de overheid studenten milieubewuster maken. Ecocampus mag echter geen belerend project over de hoofden heen worden: studenten en docenten moeten zoveel mogelijk zelf betrokken worden door middel van praktische activiteiten, zoals acties rond zuinig papierverbruik, en door de milieuproblematiek te integreren in de curricula. Ecocampus is nog niet officieel van start gegaan, al lopen er momenteel op verschillende universiteiten en hogescholen proefprojecten.