REWIND Je deed je ogen open en het eerste wat je besefte, was dat het nog steeds weekend was. Geruisloos slopen mijn broer en ik naar beneden om mama en papa zeker niet wakker te maken. Van zodra zij waren opgestaan, was het namelijk afgelopen met rechtstreeks choco uit de pot eten voor de televisie. Onze biologische weekendklok leek wel te zijn afgesteld op het begin van ‘Bassie en Adriaan’. Daarna volgde ‘Samson en Gert’. Helaas werd dit programma steevast in het midden onderbroken omdat het dringend tijd was om naar de scouts te vertrekken. Snel onze kleren aandoen en als de bliksem vertrekken was dan de boodschap.

PLAY Met het ouder worden miste ik steeds vaker het begin van ‘Bassie en Adriaan’. Toen kwam zelfs het moment waarop ik me om 8 uur nog eens rustig omdraaide. De uren waarin we konden doen wat we wilden en ouderlijk gezag onbestaande leek te zijn, worden voortaan ingevuld met een diepe slaap. Nog moe van zaterdagavond en met minder dan een uur tijd voor het begin van de scoutsvergadering verliep het ochtendritueel van dan af totaal anders: snel douchen, ontbijten, tanden poetsen en wegwezen.

FAST FORWARD Nu ik zelf scoutsleidster ben, merk ik dat het ochtendritueel bij kinderen heeft standgehouden. Iederéén kijkt ‘s morgens toch naar Disney Channel? Of daar gaan in ieder geval de allerkleinsten van uit wanneer ze mij met een piepstemmetje vragen of ik die ochtend ook naar ‘Dora’ heb gekeken. De verontwaardiging en het ongeloof zijn dan ook groot wanneer ze vernemen dat ik nog lag te slapen en het programma dus jammerlijk heb gemist. Ik hoop dat mijn kinderen later ook even bedreven zullen zijn in het stilletjes naar beneden sluipen, zodat me tenminste één dag in de week gegund is om uit te slapen.

Een volkscafé herken je aan zijn stamgasten. Karakterkoppen waaraan de tijd heeft liggen slijpen. Die roerloze bustes met een Bolleke of Duvel voor zich bepalen het decor van een volkscafé. Zwijgend de krant lezend of filibusterend over Grote Thema’s de nacht in. Café De Kat is misschien één van de weinige bruine kroegen waar je nog sans gène over de invloed van Freud op de postmoderne literatuur mag praten.

Enfin, bruine kroeg. De term zal in een nog niet zo verre toekomst onvermijdelijk in onbruik geraken bij een generatie die zijn of haar moeder als touchscreen zal aanraken of zweert bij duur fopdesign in het witste wit, net zoals hij of zij bij de uitleg dat er ooit zoiets als een pensioen bestond zal kijken als een koe naar een voorbijrazende trein. Waar in glossy toeristenmagazines bruine kroegen te herkennen vielen aan hun houten lambrisering, verdonkerd door een eeuw durende blootstelling aan sigaren- en sigarettenrook, zullen zij vervangen worden door hippe cocktailbars voor de advocaten en entrepreneurs die hun bezwete bovenlijven tegen stewardessen willen schuren.

Mochten zij nog naar buiten gaan. Peinzend in café De Kat zie ik een wereld voor mij waarin men niet meer hoeft buiten te komen; zoals er reeds wagens bestaan die voor u parkeren (zonder het stuur aan te raken! zonder een toef gas te geven!) zal een computer uit een lijst geschikte kandidaten de voor u meest betrouwbare partner kiezen. De computer kijkt in uw koelkast en ziet aan de hoeveelheid beschikbare ingrediënten welke bevoorrading er moet geleverd worden. De computer beslist hoeveel kinderen u kan krijgen. U krijgt wel de keuze welk instrument het zal kunnen bespelen: gitaar, viool of piano.

Ik zie geen lange nachten met vrienden voor mij; die vriendenkring zal door de computer vervangen worden door een ‘netwerk’ dat op basis van talenten en dienstverlening is samengesteld. In mijn kring zal een advocaat, een secretaresse en een masseur zitten. We communiceren via de webcams verspreid in mijn loft.

Er zal geen alcohol worden geschonken. De gezondheidscommissie zal niet één, maar vier ministers krijgen die maatregelen treffen tegen lichaamsschadelijke stoffen en oneffenheden in het leven. Elke kiezel wordt van de weg gehaald, men zou kunnen vallen en een schaafwonde krijgen. Alcohol en sigaretten zijn enkel nog te verkrijgen via ondergrondse labs en smokkelroutes. Als je dit tenminste nog kan combineren met het verplichte uurtje zwemmen/joggen (schrappen wat niet past) tussen plastic bomen in de binnenstad.

De gezondheidscommissie zal zijn zestien staatssecretarissen vragen illegale alcoholstokers middels beroepsinschakeling te werk te stellen in de voedselindustrie. Ze zullen rode komkommers op hun rechtheid dienen te controleren, alsook de import van vierkante aardappels uit China. De fabrieken die genetisch gemodificeerde voedingsgewassen ontwikkelen zullen onophoudelijk zwarte rook spuwen.

Ik draaf misschien door, maar is het niet hallucinant dat als je een avond in een volkskroeg opeen gepakt zit, er een moment komt waarop iedereen recht staat en zich naar buiten rept om een sigaret naar binnen te trekken? Is het niet vreemd dat ‘stoeproken’ tot Woord van het Jaar uitgeroepen werd?

Ik voorspel dat ‘thuisdrinken’ en ‘thuisroken’ nieuwe woorden van het jaar zullen worden. Nog sterker: ik zie een eeuw voor mij waarin de vier gezondheidsministers met hun staatssecretarissen een charter ondertekenen waarbij ‘alcohol’ en ‘tabak’ als illegaal zullen worden bestempeld en te allen tijde onuitgesproken dienen te blijven.

Dat zie ik allemaal voor mij in café De Kat, waar men nog ongegeneerd kan bediscuteren wat het volgende is dat men zal verbieden.

Extra City (2/2-1/4) The Residence (reading room)

De ‘reading room’ bevat materiaal over de kunstenaar als ondernemer in een tijd waarin economie alles lijkt te bepalen. Letterlijk dus een kamer om te lezen. En ook om te kijken en luisteren.

FoMu (17/2-3/6) Imaging History

Uitgangspunt van deze fototentoonstelling is het visualiseren van verleden tijd: wat was, wat overblijft en wat dit betekent in het nu. Donderdag 1 maart krijgt u bovendien tekst en uitleg van landschaps- en oorlogsfotograaf Simon Norfolk.

Arenberg (7/3) Het Paradijs

In het vervolg op ‘De Schepping’ vertelt Bart Moeyaert zijn versie van het verhaal van Adam en Eva: te midden van de paradijselijke harmonie ontdekken, en contrasteren, man en vrouw elkaar. Met een bewerking van Haydns ‘De Jaargetijden’ door het Nederlands Blazers Ensemble.

Monty (9-11/3) Oom Wanja

Toneelgezelschap de Roovers speelt deze theaterklassieker van Anton Tsjechov. Over eenzaamheid, verlangens, vergankelijkheid en de zinloze pogingen hieraan te ontsnappen. Een heerlijke overdosis drama.

cc Luchtbal (9/3-13/4) Expo Designing Absence

In 2010 werd een wedstrijd gelanceerd met als opdracht ‘ontwerp een tweede toren voor de kathedraal van Antwerpen’. Een selectie van ontwerpen zijn vanaf 9 maart te bewonderen in het Cultuurcentrum Luchtbal.

Arenberg (12/3) Adventures in Europe-Land

Geen voor de hand liggende grappen over de Belgische politiek, wel antwoorden op vragen als “Waarom gaat een kat niet graag in bad?” en “Was Jezus een goede timmerman?” Succesherneming van Belgisch-Amerikaanse comédienne Jovanka Steele.

Universiteit Antwerpen (12-17/3) Calamartes

De binnenplaats van het Hof van Liere wordt naar jaarlijkse traditie een week lang ingepalmd door een spiegeltent. Een week cultuur op maat van studenten waar we wederom niet naast zullen kunnen kijken.

MoMu (21 maart tot 12 augustus) Een leven in mode

En u dacht dat vrouwen zich vandaag (te) druk maken over mode-idealen en -trends? Het Modemuseum toont vanaf 21 maart hoe mode het dagelijks leven van vrouwen beïnvloedde tussen 1750 en 1950.

Permeke Bibliotheek (22/3) Didi de Paris

Tijdens de ‘Donderdagen van de Poëzie’ krijg je op de middag gratis poëzie voorgeschoteld. Performing poet Didi de Paris stelt zijn eerste dichtbundel voor.

deSingel (23/3) Feesten van angst en pijn

Hoe klinken gedichten omgezet in muziek? Jonge Antwerpse componist Bram Van Camp deed de oefening met gedichten van Paul Van Ostaijen. U krijgt het resultaat te horen in deSingel in het kader van Ars Musica, festival voor hedendaagse muziek.

Permeke Bibliotheek (23/3) I Have A Tiger Labelnight

I Have A Tiger Records werd opgericht door vier Antwerpse bands: SimpleSongs, Lightning Vishwa Experience Weirde, Minguz en Radio Carver. Mooi met een uitroepteken, maar vreemd genoeg nog onbekend bij het grote publiek.

De Roma (24/3) Tinariwen

Regelmatig wordt deze groep muzikanten (niet helemaal onterecht) geportretteerd als rebellen met een machinegeweer in de hand en een elektrische gitaar over de schouder. Hun nieuwste album, ‘Tassili’, won dit jaar een Grammy in de categorie wereldmuziek.

REWIND Vingernagels en knieën waren per definitie zwart. Dat merkte ik uit mezelf nooit op. Ik was immers altijd te druk bezig: te druk bezig aardbeien te eten, te druk bezig mijn handjes zorgvuldig aan mijn witte jurkje af te vegen, en op blote voeten over het gras te lopen en door een beek te waden. Ik groef putten, maakte taarten van modder, en andere veeleer kleine, eenvoudige dingen die voor mij betekenis hadden. Nochtans was vuil worden nooit een doel op zich, wel het logische gevolg. Eerlijk gezegd kon dat me ook absoluut niet schelen.

PLAY Met het ouder worden moet die houding ergens veranderd zijn. We trachten alles wat ook maar in de verste verte het risico inhoudt vuil te worden te ontwijken. We halen er onze neus voor op. Op de grond gaan zitten? Liever niet. Misschien met een dekentje. Of een jas. Maar niet de mijne want ... bah! Plassen en modderpaden betekenen vuile schoenen en dus ergernis; we vloeken op autobestuurders die te snel en te dichtbij voorbij rijden. De enige zinvolle reactie in dat geval is naar huis te vluchten en ons om te kleden.

FAST FORWARD Vuil rondlopen kunnen we ons niet meer veroorloven en een hele industrie is opgebouwd rond ons bad. Naast warm water vereist deze heerlijke activiteit immers ook zeep, shampoo en scrubs, om van badparels, badschuim en bruisballen nog maar te zwijgen. Dit zijn de geuren waar we mee vertrouwd zijn. Ik kom niet meer zo vaak buiten. En daarmee bedoel ik het soort buiten dat ruikt naar grond, bomen, gras en madeliefjes. Die geur ben ik vergeten.

REWIND Als kleine, Madrileense jongen was ik zoals iedereen in de ban van ‘Campeones y Los Súper Campeones’: een tekenfilmreeks waar alles draaide rond de voetbalexploten van Tsubasa Ozora, de kapitein van de schoolploeg die het tot nationaal kampioen schopt. ‘Captain Tsubasa’ werd in 1981 als manga-stripverhaal bedacht door Yoichi Takahashi. Ik leerde Tsubasa kennen als een reeks waar een voetbal een eivorm kreeg wanneer die als vlieger door de hemel van Tokio kliefde. Ieder schot op doel scheurde het net en deed de muren achter het doel verbrokkelen.

PLAY Ondanks alles was die bal niet het meest irreële kijkstuk. De voetbalvelden leken wel heuvels die je op moest lopen. Door de glooiing van de grasmat kon je van op het middenveld niet eens de doelen zien. Aan de hand van de tijd die spelers nodig hadden om het veld over te steken, moest het veld wel 28 kilometer lang zijn. Recht-evenredig met het onmetelijke veld duurden de wedstrijden gemakkelijk twee uur. Het duurde dan ook vijf afleveringen voor een bal het doel bereikte. Een trap van aan de middellijn zou volgens mijn berekeningen wel 14 kilometer overbruggen. Op een of andere manier was dat de logica zelve.

FAST FORWARD Dankzij Tsubasa werd voetbal in Japan waanzinnig populair. De reeks ging de wereld rond en leefde voort in strips, films en videospellen. Naar aanleiding van de Wereldbeker in Japan en Korea, werd in 2002 een volledig nieuwe reeks gemaakt. Ook Del Piero, Nakata en Torres volgden de avonturen van El Capitan. In 2010 verscheen een nieuwe stripreeks waar Tsubasa in Spanje voetbalt. Het is een schande dat hij voor Barça speelt en niet voor Real Madrid.

Fietsherstelwerkplaas (dan toch) geopend

Goed nieuws voor alle studenten en personeel wiens trouwe stalen ros aan herstelling toe is. Het blad aan de Meerminne met daarop “De opening van de herstelplaats voor fietsen is voor onbepaalde tijd uitgesteld” is van de muur gehaald (zie dwars 69). Na lang oponthoud is de werkplaats nu eindelijk open. Je kan er elke dinsdag, woensdag en donderdag tussen 8 en 13 uur terecht. Tegen een kleine vergoeding wordt je rijwiel onder handen genomen en enkele uurtjes later kan je terug op het zadel. De arbeiders in de werkplaats zijn werknemers van de vzw Leerwerkplaats: laaggeschoolde werklozen die een opleiding tot fietsmecanicien volgen en na een jaar doorstromen naar de reguliere arbeidsmarkt. Geen excuus meer om met afgevreten remmen rond te rijden: de Fietsherstelwerkplaats bevindt zich in de kelder van De Meerminne (Sint-Jacobstraat 2 in Antwerpen).

Pak je faalangst aan

Steeds meer studenten hebben te kampen met faalangst: onderzoek leert dat ongeveer één student op vier in het hoger onderwijs eraan te lijdt. Of je nu elke vorm van ontspanning vermijdt om je te concentreren op je studie, of net elke vorm van studeren vermijdt omdat de confrontatie met die deadline te stresserend is, faalangst werkt nefast op je prestaties binnen en buiten je studies. De Dienst voor Studieadvies en Studentenbegeleiding van de Universiteit Antwerpen brengt daarom het boek ‘Focus op faalangst’ uit om studenten te helpen hun angst te begrijpen en aan te pakken. “Ons werkboek is geen wondermiddel”, zegt Isabelle Vloeberghs van de dienst, “maar het kan wel een eerste stap zijn om zelf een lastig probleem aan te pakken.” Het werd ontwikkeld voor groepstraining en individuele begeleiding van studenten, maar kan ook dienen voor zelfstandig gebruik. Het boekje kost 10 euro en kan besteld worden via stip@ua.ac.be.

Eenvoudige naam = succes!

Slecht nieuws voor de kinderen van Angelina Jolie. Een studie gepubliceerd in The Journal of Experimental Social Psychology heeft aangetoond dat mensen met eenvoudig uit te spreken namen eerder verkozen zullen worden en meer kans maken op promotie. Eerste auteur Dr. Simon Laham verklaart dat de studie erop wijst dat het effect niet enkel te wijten is aan de lengte van de naam of hoe exotisch hij klinkt, maar vooral hoe eenvoudig het is hem uit te spreken. “Het is belangrijk de subtiele vooroordelen te appreciëren die onze keuzes en oordelen over anderen beïnvloeden. Dit zou ons kunnen helpen ons denken te ontdoen van vooringenomenheid, wat dan zou leiden tot een eerlijkere en objectievere behandeling van anderen.” Tot het zover is, kunnen we onze kinderen misschien toch maar beter Bob blijven noemen.

Gevolgen chemo overspannen generaties

Colin Glen en Yuri Dubrova van de universiteit van Leicester hebben de hypothese getest dat DNA-beschadigende chemotherapie mogelijks ook schade zou kunnen berokkenen aan het erfelijk materiaal dat doorgegeven wordt aan volgende generaties. Ze behandelden mannelijke muizen en brachten aan het licht dat het aantal mutaties tweemaal hoger was in het nageslacht dan in de behandelde mannetjes zelf. Meer nog, mutaties waren aanwezig in het DNA overgeërfd van de behandelde ouder én dat van de onbehandelde. Deze resultaten tonen de nood aan voor gelijkaardige studies bij mensen.

Sporttelex

Hockey: Felix Denayer werd gekozen voor het wereldelftal van het jaar. * De nationale ploeg met Denayer en Jeffrey Thys won in december Champions Challenge I, hierdoor promoveert de nationale ploeg naar de Champions Trophy, een toernooi met de beste acht landenteams. * Zwemmen: Kimberly Buys heeft zich in januari geplaatst voor de Olympische Spelen. Tijdens de Diamond Race in Antwerpen zwom ze de limiet op de 100 m vlinderslag. Daarnaast verbeterde de studente Biochemie Belgische records op de 50 m vlinderslag (26”18) en de 50 m rugslag in 29”36. * Volleybal (dames): Arianne Horemans heeft zich met haar ploeg, VDK Gent, geplaatst voor de kwartfinale van de CEV Challenge Cup. In de 1/8ste finale was de Gentse ploeg twee keer met 3-0 te sterk voor het Franse Le Cannet. In de kwartfinale van deze Europabeker wacht het Poolse Wroclaw. * Rugby: De rugbyploeg van de AUHA, The Midgets, is de terugronde van de competitie prima gestart. De UGent werd met 25-0 ingeblikt. Volgende week wacht KUL, 8 maart is er de derby tegen HZS.

Zelf ook met een dwars in het buitenland? Stuur je foto voor ‘dwars in ...’ naar contact@dwars.be en maak kans op een Knack-abonnement van zes maanden.

Begin december won de nationale hockeyploeg de gouden medaille op de Champions Challenge I in Zuid-Afrika. Na een zinderende finale tegen India was er even tijd voor een ‘dwars in ...’ Daarmee plaatsten de ‘Red Lions’ zich voor het eerst in de geschiedenis voor Champions Trophy; de topcompetitie van het internationale hockey, waarin de beste acht landenteams het tegen elkaar opnemen. Volgende stop zijn echter de Olympische Spelen in London.

Vorig jaar verweet de studentenraad de universiteit te weinig druk uit te oefenen bij De Lijn en de provincie Antwerpen om de noodzakelijke buslijn te behouden. Te meer omdat de commerciële busroute, die langs meubelzaak IKEA en Aquafin rijdt, wel behouden is. Het dossier kwam uiteindelijk bij Kathleen Vercauteren van het pas opgerichte Departement Universiteit en Samenleving. Zij zou de zaak bij De Lijn bepleiten, maar een oplossing voor het probleem kwam er toen niet.

Geen garanties

In mei 2011 beloofde De Lijn om in september met de universiteit rond de tafel te zitten. Intussen werd het dossier overgenomen door algemeen beheerder Bart Heijnen. Wanneer hij in september contact opnam met De Lijn, werd hem gemeld dat samenzitten onmogelijk is. Door wegenwerken in de buurt zou men toch geen structurele oplossing kunnen uittekenen. “Wij hadden het gevoel met een kluitje in het riet te zijn gestuurd”, zegt Heijnen. De Universiteit Antwerpen had echter nog een troef achter de hand. Samen met provinciaal gedeputeerde voor Mobiliteit, Inga Verhaert, trok rector Verschoren naar De Lijn om tot een oplossing te komen. Volgens woordvoerder van De Lijn Koen Peeters heeft er reeds een gesprek plaatsgevonden tussen De Lijn, Verschoren en Verhaert. “Tijdens dat gesprek hebben wij de universiteit gevraagd om de noodzaak van zo’n busverbinding aan te tonen”, aldus de woordvoerder. Als die noodzaak aangetoond wordt, dan zal De Lijn bekijken of er al dan niet een nieuwe rechtstreekse busverbinding komt. “Zolang de universiteit de noodzaak niet aantoont, kan De Lijn ook niet verder”, zegt Peeters. “Deze ontmoeting vond pas eind januari plaats, maar voor het einde van het academiejaar willen wij een oplossing”, zegt rector Verschoren. Peeters geeft wel meteen mee dat een aangetoonde noodzaak niet automatisch wil zeggen dat er een rechtstreekse busverbinding komt: “De Lijn moet dit jaar flink besparen. De Vlaamse overheid heeft bovendien al laten weten dat we ook in de toekomst verder moeten bezuinigen.”

De fiets als waardig alternatief

Voor Inga Verhaert is er dan ook niet één oplossing. “Uiteraard moeten er optimale bus- en tramverbindingen komen”, zegt Inga Verhaert. “Maar zolang er in de buurt wegenwerken zijn, blijft het hinderlijk voor het verkeer.” De provinciaal gedeputeerde vindt de fiets dan ook een waardig alternatief: “Daarom zetten de provincie en de stad nu bijvoorbeeld in op zogenaamde fiets-o-strades.” De eerste twee van die cyclo-snelwegen, van Essen naar Antwerpen en het traject Antwerpen-Mechelen, zijn in aanleg. Verhaert belooft nog maatregelen, maar voorlopig blijft overstappen en kostbare tijd verliezen de enige optie.

Libanon is een van de meest verdeelde naties in het Midden-Oosten en bij uitbreiding in de wereld. De binnenlandse politiek laat nagenoeg geen enkel facet van het dagelijkse leven onaangeroerd en het hoger onderwijs vormt hier geen uitzondering op. Meestal beschouwt men studenten als progressieve krachten in een samenleving, maar in Libanon lijkt dit niet het geval. De reden? We maken dezelfde fouten als anderen voor ons. Er is geen collectief streven naar verandering dat religieuze en politieke fractievorming overstijgt. Integendeel, we doen op onze campussen vlotjes mee met de verdeel-en-heerspolitiek.

Actief Pluralisme?

Afgezien van het onvermogen van studenten om tijdens hun opleiding deze verschillen te overbruggen, treft niet enkel hen schuld. De universitaire instellingen in Libanon vertonen namelijk een uitzonderlijk sterke religieuze en politieke affiniteit. Studenten kiezen – meestal – uitsluitend op basis van die affiniteit een universiteit. Jaarlijks worden er ook studentenverkiezingen georganiseerd, maar de kandidaten spreken noch voor zichzelf, noch voor de studenten in het algemeen. In realiteit vertegenwoordigen zij de nationale politieke partijen, wat betekent dat de universiteiten erg gepolitiseerd raakten. De instellingen bezegelen zo hun lot aan de fracties en studenten voelen slechts weinig voor een algemeen belang.

Het is hier een soort trend geworden dat studenten zich inschrijven aan een universiteit en er de verdeeldheid zo intens ervaren dat ze die al dan niet onbewust mee helpen ondersteunen. Na enkele jaren ontgroeien de meesten enigszins al die conflicten en besluiten ze het land te verlaten, hun studie in het buitenland af te ronden en daar een nieuw leven op te bouwen. Per slot van rekening is Libanon ‘een zootje’. Deze vlucht heeft echter een verwoestend effect op mijn land. Het maakt deel uit van een vicieuze cirkel die de economie onder druk zet en de toekomst van het eens zo welvarende Libanon hypothekeert.

Hezbollah aan Amerikaanse universiteit

Alsof dit nog niet volstaat, dient gezegd dat Libanon ook onderdak biedt aan twee van de meest prestigieuze Amerikaanse instellingen in het Midden-Oosten. Ik heb het over de American University of Beirut (AUB) en de Lebanese American University (LAU) waaraan ikzelf verbonden ben. Voor buitenstaanders mag dit allicht een verrassing heten. Voor 1975 was Libanon namelijk een toeristische trekpleister en vreemd genoeg speelden er zelden anti-Amerikaanse gevoelens op. Vandaag liggen de kaarten anders. Libanon is in het Westen haast synoniem geworden met Hezbollah, dat onder meer door de VS als terroristische organisatie wordt beschouwd. Je vraagt je nu allicht af: “Kunnen jongeren zich zomaar aansluiten bij een Amerikaanse instelling in een land waar veel mensen anti-Amerikaanse gevoelens koesteren?”

Vreemd genoeg lijkt het wel zo. Hezbollah ziet namelijk het belang van onderwijs in. Libanon sloeg samen met deze universiteiten een groeipad in en werd een pionier op vlak van hoger onderwijs in de Arabische naties. Onderwijs en onderzoek aan beide universiteiten is van groot maatschappelijk belang en vooral, hun diploma’s worden internationaal erkend. Hezbollah beseft dit maar al te goed. Studeren aan AUB of LAU is dan ook een prestigieuze kwestie. Afgestudeerden hebben uitzicht op een goede job, kunnen zich later effectief in het buitenland vestigen en zullen waarschijnlijk een succesvol leven leiden.

Verdeeldheid studenten leidt tot teloorgang

Kort gesteld is het duidelijk dat onze universiteiten sterk verweven zijn met de nationale politiek. Is dit ook van toepassing op de Amerikaanse instellingen? Uiteraard, misschien zelfs nog het meest! Elke politieke partij wil hier studentenraden die de standpunten en het ethos van hun partij delen. In de meest recente verkiezingen aan AUB en LAU kwamen pro-Hezbollah studenten als winnaar uit de stembusslag, wat aantoont dat dezelfde problematiek hier heerst. Meer nog, het toont aan dat er van een taboe om met deze universiteiten verbonden te zijn allerminst sprake is.

De controverse die men als buitenstaander omtrent AUB en LAU zou verwachten in Libanon lijkt me echter nog het minste van onze problemen. Onze grootste uitdaging bestaat er mijns inziens namelijk in de taboes te doorbreken, met name de verdeeldheid die we zelf in de hand werken en zelfs op onze campus in stand houden. Libanese studenten dienen te zorgen voor een betere toekomst voor Libanon, en niet voor een teneur van teloorgang.

Wij danken Ali Seif voor zijn medewerking. Volg hem via twitter @BloggerSeif.

Leysen nodigt iedereen uit om een spel te spelen. De spelregels: start op 22 februari en eet zo weinig mogelijk vlees en vis terwijl uw medespelers hetzelfde proberen. “Ik wilde er dit jaar voor zorgen dat deelnemen vooral leuk is. Het is één groot spel waarbij iedereen enkel kan winnen”, aldus Leysen. Het is helemaal niet nodig de volledige periode vegetarisch te eten om mee te kunnen doen. Elke dag telt mee want, zo blijkt, één dag geen vlees en vis eten, verkleint de ecologische voetafdruk met elf vierkante meter. Het is de tweede grootste oorzaak van de opwarming van de aarde. Bovendien kunnen we er gezien de huidige internationale voedselproblematiek eigenlijk niet omheen. Over haar redenen is Leysen dan ook duidelijk: “Dit is iets waaraan iedereen elke dag eenvoudig zijn steentje kan bijdragen. Het vergt een kleine verandering in gewoonte, maar heeft een grote impact.”

Geef ons ons dagelijks vlees

Als Dagen Zonder Vlees er dit jaar in slaagt het succes van vorig jaar te evenaren heeft Leysen straks duizenden medespelers. Ondanks het feit dat Leysen momenteel in Nederland studeert en het daar behoorlijk druk heeft, blijft ze zich inzetten voor haar actie. “Zoveel mensen in de positieve zin kunnen beïnvloeden, geeft me meer dan genoeg voldoening en energie om ermee door te gaan.” Omdat de drempel zo laag ligt (je kan al meedoen vanaf één dag per week) en het een collectieve actie is die leeft op straat en op het internet, worden ook mensen bereikt die er uit zichzelf niet mee bezig zijn. Leysen gelooft dat de campagne veel mensen kan overtuigen om hun effectieve vlees- en visconsumptie te verminderen. “Er is dan ook voldoende keuze om vegetarisch en gevarieerd te eten. Gezond eten is altijd een kwestie van bewust eten. De die hard carnivoren blijven wel moeilijk te overtuigen. Sommige mensen luisteren principieel naar geen enkel argument. Ik was verbaasd hoe gevoelig het dagelijkse lapje vlees voor sommigen ligt.”

BV’s mee op de groentenkar

Zij die wel een paar dagjes zonder vlees en vis overleven, kunnen zich laten leiden door het Veggieplan Antwerpen van EVA (Ethisch Vegetarisch Alternatief). Volgens EVA is het aanbod vegetarische restaurants in Antwerpen eerder beperkt in vergelijking met steden als Gent en Brussel. Het Antwerpse Veggieplan is een handig overzicht van restaurants met een (gedeeltelijk) vegetarische menukaart, eind januari in de Roma voorgesteld door comedians Bart Cannaerts en Nigel Williams samen met acteur Pol Goossen. Het plan kan worden gedownload op de website van EVA, www.vegetarisme.be. Meedoen met Dagen Zonder Vlees kan gedurende de hele actie van 22 februari tot en met 7 april op www.dagenzondervlees.be.