Begrijp me niet verkeerd, ik vind het hartstikke goed dat ongewenste zwangerschappen onder de aandacht worden gebracht, zodat jongeren en studentes weten dat ze er zeker niet alleen voor staan als ze hier op te vroege leeftijd mee te maken krijgen. Het is goed om hen erop te wijzen dat er organisaties bestaan die hen de hulp kunnen bieden die ze nodig hebben, maar het gaat me om de manier waarop. Is een studententijdschrift wel het gepaste medium om een godsdienstige ideologie te verkondigen, terwijl verwacht wordt dat JIL een objectieve instantie is? I don't think so.

Op het eerste gezicht lijkt de campagne er keurig uit te zien, geen christelijke visie te bekennen. Je zou dus denken dat JIL inderdaad net zo neutraal is als dat de organisatie hoort te zijn. Zodra je echter een uitvoerig kijkje gaat nemen op de door hen opgerichte website ongeplandzwanger.be, kom je erachter dat er vooral wordt gefocust op de negatieve (lichamelijke en psychologische) gevolgen die een abortus met zich mee kàn brengen. Jongeren worden door deze eenzijdige informatie – die nota bene niet eens wetenschappelijk accuraat is – misleid en in een bepaalde richting geduwd. In mijn ogen wordt er op deze manier juist meer angst gezaaid voor een abortus dan dat ze in overweging genomen kan worden.

Dit is overigens niet de eerste keer dat JIL als anti-abortusvereniging in de media verschijnt. De vereniging staat ondertussen namelijk op de zwarte lijst van Sensoa, de organisatie die in de meeste scholen seksuele voorlichting geeft, en minister Ben Weyts heeft de christelijke pro-life organisatie ook op een zwarte lijst geplaatst. Het is dus haast onmogelijk dat Guido niets afwist van de christelijk-geïnspireerde ideologie van JIL. Daarnaast vraag ik mij af of het niet erg kort door de bocht is om een advertentie met betrekking tot een ongeplande zwangerschap in een studententijdschrift te plaatsen. In 2015 werden namelijk de meeste abortussen gepleegd door vrouwen in de leeftijdscategorie 25 tot 30 jaar, wat toch niet echt de gemiddelde leeftijd van een studente is. We kunnen ons afvragen of het dus wel zo’n slimme zet was van Guido om ondanks deze schaduwzijde van JIL alsnog de advertentie te plaatsen …

Ik wil voordat ik verder ga graag benadrukken dat ik als meisje (21 jaar is in mijn ogen nog steeds de term 'meisje' waardig) zeker geen fervent feministe ben, maar als het aankomt op onderwerpen als abortus laat ik met alle liefde mijn feministische stem spreken.

Ik denk dat alle meisjes zich wel eens het “wat als?”-scenario inbeelden en nadenken over wat zij zouden doen bij een ongewenste zwangerschap. Ik moet toegeven dat hier voor mij geen eenduidig antwoord op te geven valt. Ik geniet met volle teugen van mijn studententijd: mijn lidmaatschap bij een studentenvereniging, mijn studie Toegepaste Taalkunde en mijn lieve vrienden en vriendinnen. Zou ik dat allemaal opgeven mocht ik nu spontaan zwanger worden? Zou ik in staat zijn een kind op te voeden terwijl ikzelf nog een groot kind ben? Of zou ik voor ‘de korte pijn’ kiezen en kiezen voor een abortus, lekker doorgaan met waar ik mee bezig ben? (Neem die korte pijn niet al te serieus, ik kan me voorstellen dat hier nog emotionele napijn van kan komen). Ik weet het niet. Spijt is negen van de tien keer verstand dat te laat komt, heeft een verstandig engeltje mij toegefluisterd.

Eén ding is zeker: de keuze kind/abortus moet weloverwogen worden. Het feit dat wij als meisje en vrouw de keuze hebben of wij een kindje op de wereld willen brengen of niet, is in ieder geval al heel waardevol. Sorry JIL, ik heb jullie door. Ik weet dat jullie liever zouden zien dat meisjes abortus niet eens meer zullen overwegen, maar ónze keuze moet niet op een sluikse manier beïnvloed worden door een campagne van een vzw die zichzelf als neutraal profileert, maar als we eens kritisch naar hun website kijken toch niet zo objectief blijkt te zijn en ons een kind in de schoenen probeert te schuiven ...

Corine Nelemans

Corine Nelemans (21) studeert Toegepaste taalkunde aan de Universiteit Antwerpen.

Iedereen heeft zijn last te dragen. Een koppel heeft hun dochter verloren, twee sans-papiers proberen in een nieuw land een nieuw leven op te bouwen, een diabetische ex-communiste wenst dat ze eigenares was van een tankstation, want dan zou één sigaret volstaan om alles de lucht in te laten vliegen. Ze moet echter genoegen nemen met intrekken bij haar dochter en diens partner. Een oud-filosofe heeft haar geloof verloren, een blind meisje danst voor mensen die ze zelf niet kan zien. Een eenzame vrouw verontschuldigt zich voor een zoon die ze niet heeft.

Op het eerste gezicht lijken deze mensen slechts losse draadjes die toevallig op dezelfde plek werden samengebracht. Gedurende negentien scènes gaan ze elkaar echter steeds meer kruisen. Ze raken verweven, eerst losjes, daarna strakker. Het resultaat: een ijzersterk stuk over onze prestatiegerichte maatschappij, op een manier waarop dood, liefde en humor met elkaar verwikkeld geraken. Een zwaar thema, zo lijkt het, maar door de juiste combinatie van ernst en zwans zeker verteerbaar, ook na een zware les- of werkdag.

Onschuld is één van de bekendere werken van Dea Loher (°1964), die tot de meest succesvolle hedendaagse Duitse theaterauteurs behoort. Robby Cleiren, Luc Nuyens en Sofie Sente van de Roovers brengen dit stuk op meer dan geloofwaardige wijze tot leven. Hierbij worden ze ondersteund Isabelle Van Heecke, Danny Bouman, Evgenia Brendes, Leen Diependaele, Idrissa Mbengue en Jovial Mhbenga.

Benieuwd? De Roovers toeren doorheen België en Nederland. Het programma en tickets vind je terug op de website van de Roovers.

Ongezien Kort, een avond gewijd aan deze veronachtzaamde kunstvorm en georganiseerd door enkele alumni van de Universiteit Antwerpen in samenwerking met Cinema Cartoons, was de ideale gelegenheid voor het toetsen van mijn onbemindheid aan de hand van de zes exemplaren die in één avondprogramma verzameld werden. De zaal zat afgeladen vol en alvorens de voorstelling zou beginnen had ik het genoegen door mijn buurvrouw gedoopt te worden met het mierzoete vocht dat men kriekbier pleegt te noemen. Voor de manische jongeman die ik bij tijd en wijle (veelal ondanks mezelf) ben, is elke reden om niet thuis te moeten zitten echter een goede dus hier was ik, klaar om overdonderd te worden.

De openingsfilm Van Alles en Nog Wat van Ben Verrept en Loic Dillen, is geconstrueerd volgens het aloude adagium van Ionesco dat “de hel [...] de herhaling [is]” en is gebaseerd op het type verkoper dat je in een bepaald soort winkel gijzelt en met zijn overdreven professionele vriendelijkheid dwingt tot aankopen waarvan je niet wist dat ze mogelijk waren, laat staan dat je er behoefte aan zou hebben. De vertolking van Wouter Vermeiren als de mefistofelische verkoper is een genot om naar te kijken, maar visueel voelt de film nogal één-op-één aan: What you see is what you get. Het verhaal wordt nergens overstegen door iets wat je ‘een beeld’ zou kunnen noemen.

De tweede film, Multiverse van de Estse Mari Kriis, was de visuele hoogvlieger van de avond. In heel gestileerde beelden onderzoekt zij de theorie van meerdere universa waarin eenzelfde relatie verschillende uitkomsten zou kunnen hebben. Uiteindelijke wordt deze theorie verworpen ten faveure van het ene universum waarin de relatie op de klippen loopt om redenen die toegelicht worden in de compleet overbodige, wat uitleggerige voice-over. Gelukkig zijn de beelden interessant genoeg om de boel overeind te houden en zelfs enige beroering in mijn broek teweeg te brengen.

De Man Zonder Gezicht was het minst interessante exemplaar in het programma omdat het verhaal gewoonweg niet sterk genoeg was en er beeldend nauwelijks iets te beleven viel. De film was gemaakt in het kader van een 48-uren project, maar dat mag geen excuus zijn. “Ik maak een foto voor op Insta” en “Ze leefden nog lang en gelukkig” wedijverden met elkaar voor de prijs van meest tenenkrommende zinsnede van de avond.

Vague à l'âme van Ahmed Akif was dan weer in alle ogenschijnlijke eenvoud de beste film van het programma. Hoewel het overduidelijk een studentenfilm is, met al het bijhorende maniërisme, werkte de elliptische vertelstijl. Bovendien was de poging tot poëzie geen slag in het ijle, zoals al te vaak wanneer studenten de opdracht krijgen een film te maken om vooral hun technische kwaliteiten aanschouwelijk te maken. Ik begreep niet helemaal wat er aan de hand was, maar voelde wel dat er iets persoonlijks op het spel stond en was emotioneel geïnteresseerd in de kleinschalige odyssee van de twee meisjes. Ik ben zowaar benieuwd naar meer werk van deze maker.

De enige animatiefilm op het programma, What Else van Jelle van Meerendonk, werd aangekondigd als een absurde film en bewees meteen dat het begrip ‘absurd’ aan inflatie onderhevig is. Absurdisme is geen stijl maar een ideeëngoed waarin (kort samengevat) de complete willekeur van het leven centraal staat. De dagdroom die een koffieapparaat tijdens zijn/haar noeste arbeid heeft is niet absurd, maar werkte wel op de lachspieren. De grofkorrelige animatiestijl was een verademing vergeleken met de afgelikte Disney- en Pixarstijl die het genre tegenwoordig domineert.

Afsluiter ['Zvuk], wederom van Ben Verrept, was in beide betekenissen van het woord, de meest beheerste film van de avond. Vertrekkend vanuit het duidelijkste idee, werd de zoektocht naar schoonheid in een postapocalyptische wereld naar het scherm vertaald middels klassiek aandoende zwart-wit cinematografie en weldoordachte kaders. Vic De Wachter laat zien dat hij, ook zonder zijn kenmerkende stemgeluid, de kunst verstaat een idee te belichamen en zijn gezicht is voldoende om de degelijk opgebouwde climax dat emotionele je-ne-sais-quoi te geven waarvoor film zou moeten dienen.

Bij dit soort avonden is het een gegeven dat de kwaliteit van de selectie wisselvallig is. De overdondering waarop ik in het begin van de avond hoopte, was misschien wel een kwestie van te hoge verwachtingen, maar, en dat is het belangrijkste, minstens de helft van de films was interessant genoeg om mijn aandacht vast te houden. Ook het eerder vermeldde ongeluk met kriekbier had geen noemenswaardige vlekken op mijn kledij achtergelaten, dus hoewel ik nog steeds niet helemaal overtuigd ben van de kortfilm, dook ik blijmoedig de nacht in met op mijn netvlies de afdruk van enkele veelbelovende beelden.

Wil je zelf ook de proef op de som nemen? Er wordt gefluisterd dat een tweede editie van Ongezien kort in het verschiet ligt. Hou volgend jaar dus zeker de programmatie van Cinema Cartoons in de gaten.

Weeks in advance, experts were speaking of “chaos-elections” – nobody dared to give a prediction of the outcome. In many pre-election polls, far-right candidate Geert Wilders is in first place with about 20 percent of the votes. Will it be the hour of Wilders, who is similar in hair-style, political style and ego to Donald Trump? Or will the Netherlands continue to be one of Europe’s most liberal and immigration-friendly countries?

“I think these elections are nerve-wrecking! It can really go both ways. With the elections in the United States and the Brexit referendum we’ve already seen the far-right win and that idea scares me”, says Donna. Originally from Oosterhout in the South of The Netherlands, she now lives in Antwerpen, where she studies Multilingual Professional Communication. Back in her home country, she went from door to door with flyers a few times, asking people if they were going to vote and if they might consider voting GroenLinks, a green party which is particularly popular among students. “We want change, we want to look forward to our future instead of worrying about it.”

D66 is a popular party among young people as well, because they are liberal in most regards and especially so when it comes to legalizing drugs. Both D66 and GroenLinks are expected to score around 11 percent, which especially for GroenLinks would be a huge success. But other left parties are competing too: The Netherlands are the country with the most parties running for parliament – this year, people can choose from 28 parties, including several religious parties, a party for people above the age of 50, and a party focussed on animal rights.

What is quite certain, is that the coalition between the centre-right VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie) and the centre-left PvdA (Partij van de Arbeid) will lose many of its seats. “There are a lot of broken promises as well as much talking without any actual changes”, says Daan, who studies Communication Studies. Whereas PvdA has dropped to below 10 percent in recent polls, current prime minister Mark Ritte and his VVD are competing with Wilders at around the same level of 17 percent in the polls. Lately, VVD has been leaning more to the right, in order to win voters back from Wilders. “Both want to narrow it down to a battle between only them two, leaving out all the other parties”, states Daan. A strategy, which will pay off in the end?

“For someone who's social at heart, like me, it is very scary. This past summer Wilders introduced his election program, and it literally was just one piece of paper”, says Carola, a 25-year-old history student. The one-page party program states: No more immigrants, ban the Koran, close all mosques. “But how is he going to do that without changing the basic principle of religious and personal freedom in our constitution?”

Luckily, even if he wins, that does not make him prime minister, because he probably will have difficulties in finding a majority. And as of yet, there is none in sight, especially since major parties such as PvDA , GroenLinks and SP (Socialistische Partij) have clearly stated that they will not work with him. Mark Rutte distanced himself from Wilders – due to Rutte’s more recent tendencies to restrict immigration however, we'll need to wait and see what he's going to do.

“Immigration in the Netherlands goes way back. In the 1950s and 1960s, many people from Indonesia and Suriname came, and there were no major problems. Later on, the second generation of muslims from Morocco and other countries started to feel that they were not like the other immigrants but more estranged, some of them radicalized”, says Diana, who herself is half Congolese, half Angolian. “Hate started going up. Geert Wilders and his supporters are afraid of the immigrants, and he tries to seed that fear into other people’s minds.”

Much like Donald Trump, Wilders likes to indulge in media-bashing, claiming that the media is leftist and hates him, so that there is no need to talk to them. “And when he does give interviews he talks, but he has nothing to say”, says Carola. “Wilders plays the underdog very well, also by not discussing with other politicians or experts in media. He knows he is best at criticizing the government, but not in coming up with own ideas.”

A popular Sunday-night “Daily show” on TV (Zondag met Lubach) did a thorough analysis of all his recent speeches and interviews in order to find something like a party program. They found none, except the ever-present muslim-bashing. The party mainly revolves around Wilders himself. If anybody from within his own PVV gets too popular and challenges his leading status, he gets rid of them, as has happened more than just once in recent years.

Election offices will close at 21.00, but depending on how close the outcome will be, the final results can be expected no sooner than Thursday – then we get a glimpse of the direction that Europe will take.

bijles geven aan leerbedreigde jongeren

Studente Kelly Staes (23) neemt sinds dit collegejaar deel aan het Tutoraat-project. Via dat project biedt ze ondersteuning aan middelbare scholieren in Antwerpen. Ze is erg enthousiast. “Ik vind het ontzettend leuk om mijn leerlingen, die allen een totaal andere achtergrond hebben dan ik, iets te kunnen bijbrengen. Dan heb ik het niet enkel over vakinhoudelijke begeleiding, maar ook over andere dingen, bijvoorbeeld het beantwoorden van hun vragen over hogere studies.”

Aan het Tutoraat-project namen in het schooljaar 2015/2016 maar liefst 163 tutoren zoals Kelly deel. Zij zetten zich in om leerbedreigde jongeren een steuntje in de rug te bieden. Doel van het Tutoraat-project is het vergroten van de doorstroom naar het hoger onderwijs. Voor sommige leerlingen is die doorstroom niet evident. Dan gaat het bijvoorbeeld om leerlingen die een migratie-achtergrond hebben of bij wie thuis geen Nederlands wordt gesproken. Andere factoren die een rol spelen zijn de behaalde diploma's van de ouders en de financiële situatie in het gezin. Sommige leerlingen hebben potentieel, maar hebben door de omstandigheden waarin ze opgroeien lagere kansen om naar het hoger onderwijs te gaan. Het Tutoraat-project wil daar een tegenwicht aan bieden.

Je brengt leerlingen van het secundair onderwijs iets bij, maar je leert er zelf ook van.

De mogelijke vakken en de niveaus waarvoor je je als tutor kunt engageren, lopen erg uiteen. Kelly geeft bijvoorbeeld Tutoraatlessen Frans aan leerlingen van 5 TSO, maar in principe is elk inhoudelijk vak dat op de middelbare school wordt aangeboden mogelijk. Bovendien worden de bijeenkomsten aangeboden op verschillende niveaus. Ben je goed in wiskunde maar twijfel je erover of je de kennis nog paraat hebt? Dan kun je ook kiezen voor een lager jaar of een lager niveau. Zo zijn er veel mogelijkheden.

Kelly kan deelname aan het project zeker aanraden. “Je brengt leerlingen van het secundair onderwijs iets bij, maar je leert er zelf ook van. Zo herhaal ik nog een keer wat ik aan mijn leerlingen ga uitleggen. En je leert ook iets bij over de verschillende achtergronden van je leerlingen.”

leerlingen motiveren voor het hoger onderwijs

Een ander project van de AUHA is het Klimop-project. In dat project bezoeken studenten leerlingen in het middelbaar onderwijs. De studenten vertellen aan leerlingen in het laatste jaar van de middelbare school hun ervaringen over studeren in het hoger onderwijs. Leerlingen krijgen zo een goed beeld over wat studeren inhoudt en leren over de mogelijkheden die er zijn. Op deze manier kunnen studenten een rolmodel vormen voor leerlingen voor wie de doorstroom naar het hoger onderwijs niet vanzelfsprekend is. Floor Dens (22) doet mee aan het project. Ze vertelt dat leerlingen vaak geruster zijn nadat ze de verhalen van studenten hebben gehoord. De drempel om na de middelbare school verder te studeren wordt dus verlaagd.

Dat het project ook voor de deelnemende student een toegevoegde waarde heeft, vertelt Ocean Vanfraechem (26). “Je krijgt veel positieve feedback terug, zowel van je medestudenten als van de leerlingen. Mocht je een afwijkend traject hebben afgelegd tijdens je studies, of je bent moeilijkheden te boven gekomen, dan raad ik zeker aan om mee te doen aan het Klimop-project. Je leert er niet alleen bij, maar Klimop heeft mij ook laten inzien dat je niet alleen bent. Iedereen in het project steunt elkaar door dik en dun, onafhankelijk van verleden, studie of toekomst.”

Ik geloof dat iedereen hogerop kan klimmen, ondanks de tegenslagen en drempels waar je mee te maken zal krijgen.

Voor Floor lag de reden om mee te doen met het project in haar eigen schoolcarrière. Toen zij haar kappersopleiding in het BSO volgde, kreeg zij geen informatie over verder studeren. Via vrienden hoorde zij over de SID-in beurs in Antwerpen, waar ze bij de opleiding Sociaal Werk terecht kwam. “De docente op de open dag van de Karel de Grote Hogeschool begon te lachen. Ze vertelde me dat ik er maar beter niet op kon rekenen dat ik een bachelordiploma zou behalen. Maar ik geloofde in mezelf en ben toch aan mijn opleiding begonnen.”

Floor is inmiddels bezig met haar derde jaar en ze vordert gestaag. “Ik geloof dat iedereen hogerop kan klimmen, ondanks de tegenslagen en drempels waar je mee te maken zal krijgen. Als ik één student kan overtuigen en helpen om zijn of haar droom waar te maken, dan is het project in mijn ogen geslaagd.”

anderstalige nieuwkomers

Een derde project richt zich niet op Belgische scholieren, maar op anderstalige nieuwkomers. In het IKAN-project kunnen studenten deze nieuwkomers, waaronder vluchtelingen, helpen bij de overgang naar het reguliere onderwijs. Omdat die overgang vaak moeizaam verloopt, is hulp van Nederlandstaligen belangrijk. Het project focust op het bijspijkeren van het Nederlands via vakoverschrijdende huiswerkbegeleiding. Recent is het IKAN-project gestart met een eerste ronde, waarna het zal worden geëvalueerd.

Voordat de projecten van start gaan, vindt een uitgebreide vorming plaats. Daar wordt informatie en uitleg gegeven. Per bijeenkomst krijg je als student een vrijwilligersvergoeding van 15 of 20 euro.

Hoewel ambient door de meeste mensen als een trendy genre wordt beschouwd, is de muziek al een drietal decennia terug te vinden bij obscure radiozenders en – iets later – muziekwebsites. Figuren als Brian Eno, overigens de componist van het deuntje dat je hoort wanneer je Microsoft opstart, trachtten een nieuw soort ‘omgevingsmuziek’ te creëren. Ambient komt dan ook van het Latijnse woord ‘ambire’, wat je mag vertalen door ‘omringen’. Pas aan het begin van de 21^ste eeuw vond het genre zijn ingang bij het grote publiek, voornamelijk door de digitale revolutie. Sindsdien hebben zich tal van subgenres ontwikkeld, gaande van hypnotiserende ‘space music’ tot het ietwat deprimerende ‘illbient’.

Wij interesseren ons vooral in het deel van ambient dat samples gebruikt van bekende redevoeringen of lezingen, de zogenoemde ambient speeches. Op het eerste zicht lijkt deze combinatie van minimalistische muziek en vocale elementen contradictoir met de instrumentale soundscapes die we gewoon zijn van dit genre, maar in praktijk blijkt deze combinatie het gevoel dat ambient probeert op te roepen, net te versterken. Het verschil met andere muziekstijlen wordt hierdoor natuurlijk wel kleiner. Over het algemeen kunnen we echter concluderen dat ambient-nummes veel meer vasthouden aan de speeches in hun zuivere vorm, zonder al te veel ruis. Bij opkomende stijlen als trance en chillstep gaat het toch net iets meer om de melodie dan om het gevoel dat de artiest probeert teweeg te brengen.

Het gebruik van redevoeringen in moderne muziek is de laatste jaren hoe dan ook in opmars. Vooral house-nummers deden het recent erg goed in de internationale hitlijsten. Denk onder andere aan de wereldhit Vandaag (One Day) van de Nederlandse dj Bakermat, die grote delen van de I Have A Dream-rede afwisselde met jazz-melodieën, of het nummer ‘Klanga’ van Gostan, die de catchphrase ‘Ich Bin Ein Berliner’ uit de historische West-Berlijnse toespraak van  John F. Kennedy, nieuw leven inblies.

Ambient zou ambient niet zijn, moest het niet proberen tegen de stroom in te gaan. De meeste samples komen dan ook van iets minder bekende personen, of bekende personen die niet in de eerste plaats bekend staan om hun retoriek. Een van de meest gesampelde persoonlijkheden is Alan Watts, een Brits-Amerikaans filosoof, schrijver en priester, actief in het eerste deel van de twintigste eeuw. Zijn favoriete onderwerpen omvatten identiteit, realiteit en het dagdagelijkse leven. In gewone omstandigheden zou het niet gemakkelijk zijn om voor een langere tijd naar dit soort redevoeringen te luisteren, maar al met een heel beperkte hoeveelheid ambient, gaat een nieuwe wereld open.
Ook wijlen Steven Jobs, ons allen bekend als gezicht van Apple, is een goed voorbeeld. In 2005 werd hij door de Universiteit van Stanford uitgenodigd om met een toespraak het nieuwe academiejaar in te leiden. Zijn unieke speech, voor een groot deel zelf-reflecterend, is op zichzelf reeds enorm krachtig, en met een vleugje ambient simpelweg een must-listen.

Of ambient speeches je levensvragen gaan beantwoorden zullen we bij dwars niet gezegd hebben, maar het is alleszins een verademende afwisseling op de soms toch monotone muziek die de klassieke media op ons afvuren. Als het genre je enigszins ligt, ben je met dit artikel hopelijk vertrokken voor enkele uren YoutTube-opzoekwerk. Weet je niet waar te beginnen? We helpen je graag op weg ...

gedeelde ruimte, gedeelde verantwoordelijkheid

Al sinds de inkanteling van de faculteit Ontwerpwetenschappen in 2013 verloopt de samenwerking tussen de Universiteit Antwerpen en de Artesis Plantijn Hogeschool in het academiegebouw bijzonder moeizaam. Dirk Janssen, voorzitter van de onderwijscommissie architectuur, kaartte dat spanningsveld in dwars 83 al aan (Tous ensemble, tous contents?) en uit het interview van dwars met Sigrid Pauwels (Werk in uitvoering) blijkt dat dezelfde problemen nog steeds niet opgelost zijn.

Daar moet vanaf nu verandering in komen. De Universiteit Antwerpen en Artesis Plantijn hebben een compromis tot cohabitatie getekend voor de volgende 25 jaar. Algemeen beheerder Bart Heijnen geeft een korte toelichting: “Hogeschool en universiteit zijn elk 50% eigenaar van campus Mutsaard in onverdeeldheid. Dat betekent dat ze beiden een even grote verantwoordelijkheid dragen over alle gebouwen. In praktijk is er een gebruiksovereenkomst die vastlegt welke delen door wie gebruikt zullen worden, maar er is altijd de mogelijkheid om onderling te ruilen.”

In dit compromis verbinden beide onderwijsinstellingen zich er ook toe om ieder jaar elk één miljoen euro te investeren in renovatiewerken. Dat het academiegebouw toe is aan grondige verbouwingen lijdt geen twijfel, maar omdat het erfgoed is, zijn de renovatiemogelijkheden beperkt. Bart Heijnen legt uit waarom hij het als algemeen beheerder zinvol vindt om te blijven investeren in het academiegebouw: “We vinden het heel belangrijk dat deze faculteit in de binnenstad blijft. Dat betekent dat we zullen onderhandelen met monumentenzorg om te zien wat er mogelijk is om dit gebouw leefbaar te houden. Bovendien zou nieuwbouw betekenen dat er op veel kortere termijn budgetten moeten worden vrijgemaakt. Door te kiezen voor renovatie, kunnen we de uitgaven hiervoor spreiden in de tijd.”

een nieuwe thuis voor Productontwikkeling

Een groeiend studentenaantal binnen faculteit Ontwerpwetenschappen, de beperkte renovatiemogelijkheden van het academiegebouw en de nood aan extra werkplekken op de campus zijn de aanleiding voor het tweede deel van de verhuisplannen. Het departement Productontwikkeling zal verhuizen naar de gebouwen op de Paardenmarkt, zodat de vrijgekomen plaats kan worden ingenomen door de andere departementen van de faculteit. “Productontwikkeling zal ongeveer de helft van de gebouwen op de Paardenmarkt innemen”, weet Heijnen. “Dat komt neer op 50% meer ruimte dan ze momenteel ter beschikking heeft. De gebouwen zullen eerst grondig gerenoveerd worden. Om die verbouwing in goede banen te leiden, is er binnen de faculteit een werkgroep opgericht. De eigenlijke verhuis zal pas voor het academiejaar 2021-2022 zijn.”

Jan Corremans, docent Productontwikkeling en lid van deze werkgroep, geeft uitleg: “We hebben twee taken gekregen: om te beginnen moeten we inventariseren hoeveel ruimte we precies zullen nodig hebben op de Paardenmarkt. Die ruimte is onderverdeeld in vergaderruimte, ontwerpruimte, lesruimte enzoverder en houdt rekening met de stijgende studentenaantallen. Daarnaast moeten we vastleggen welke sfeer we willen dat dit gebouw uitstraalt. Mensen moeten binnenkomen en mensen zien samenwerken, producten en prototypes zien. Ze moeten met andere woorden weten wat wij als productontwikkelaars doen.” Met die eisen worden vervolgens verschillende architectenbureaus aangesproken die ontwerpen kunnen indienen. “Met één van die bureaus gaan we daarna verder aan de slag in een co-creatieproces waarin ook de studenten zullen worden betrokken.”

De verbouw- en verhuisplannen lijken overal positieve reacties op te roepen. Campus Mutsaard barst al jaren uit zijn voegen en deze plannen zijn alvast een stap in de goede richting.

Dat het geen gemakkelijk karwei is om de balans tussen studentenvertegenwoordiging en studeren soms tot een goed einde te brengen kan ik beamen. Ik ben immers verscheidene jaren actief geweest als studentenvertegenwoordiger op nagenoeg elk niveau: van de onderwijscommissie van mijn opleiding tot de Raad van Bestuur van onze universiteit en zelfs internationaal als lid van het Aurora Network. Ondertussen ben ik eveneens bezig aan mijn tweede jaar als voorzitter van onze Studentenraad. Dat dit niet altijd een makkelijk parcours is geweest, staat buiten kijf, maar daar stopt onze eensgezindheid.

Je spreekt immers verontwaardigd over het “opleggen van restricties van hogerhand” omtrent verplichte aanwezigheden van studentenvertegenwoordigers. Dit lijkt voor jou een nieuw gegeven te zijn. Deze regel – die zegt dat studentenvertegenwoordigers minstens 60% aanwezig moeten zijn – staat echter al meerdere jaren in onze werkingsregels. Dit zijn regels die je bij elke kandidaatstelling onder de neus geschoven hebt gekregen en waar je iedere keer mee diende in te stemmen vooraleer je jezelf online kandidaat kon stellen als studentenvertegenwoordiger. Het is inderdaad een feit dat deze pas sinds dit academiejaar effectief zal toegepast worden, maar toch vinden we het vreemd dat je hier zo heftig op reageert. Onze medestudenten verwachten immers dat we altijd aanwezig zijn tijdens de vergaderingen, waarvoor we verkozen zijn, om enerzijds hun belangen te verdedigen en om anderzijds samen met het universiteitspersoneel op zoek te gaan naar oplossingen en verbeteringen. Effectief aanwezig zijn tijdens de vergaderingen waarvoor je verkozen bent, is dus wel degelijk essentieel.

Dat een studentenvertegenwoordiger niet altijd in de mogelijkheid verkeert om iedere vergadering bij te wonen is begrijpelijk. Zeker tijdens examenperiodes kunnen we niet verwachten dat alle studentenvertegenwoordigers tijd kunnen vrijmaken. Ook met ziekte of afwezigheid vanwege overmacht wordt rekening gehouden. Tijdens onze Algemene Vergadering van februari hebben we bovendien wederom een eerlijk en open gesprek gehad met de studentencoach van onze universiteit, waarbij we de grieven en verzuchtingen van onze studentenvertegenwoordigers nogmaals op tafel legden. Zijn wij 100% tevreden over hoe onze studentenvertegenwoordigers zich kunnen plaatsen binnen het academisch landschap? Natuurlijk niet. Ook wij zouden graag zien dat studentgerelateerde beslissingen niet langer plaatsvinden tijdens examenperiodes en ook wij zouden graag hebben dat alle professoren studentenvertegenwoordigers toestaan om verplichte lessen te missen vanwege de vereiste vergaderingen. Dit is nog niet overal zo en net daarom is het noodzakelijk dat de verkozen studentenvertegenwoordigers luidkeels de stem van de studenten blijven vertegenwoordigen tijdens zulke vergaderingen. Een vergadering waar ook jij voor was uitgenodigd, maar je koos ervoor om niet aanwezig te zijn. Je had dus wel degelijk de kans kunnen aangrijpen om samen met ons na te denken over de oorzaken die studentenvertegenwoordiging moeilijk maken aan onze universiteit en om samen met ons en het universiteitspersoneel hier oplossingen voor te bedenken.

Studentenvertegenwoordigers die hun 60% verplichte aanwezigheid niet behalen, worden trouwens niet zomaar de deur uitgezet. Ons dagelijks bestuur informeert bij hen immers wat de mogelijke redenen zijn voor de lage aanwezigheidsgraad. Ook in jouw geval hebben we dit gedaan. Want daar draait het in dit geval toch om? Niet jouw zorgen om de studentenvertegenwoordigers van morgen, maar wel jouw persoonlijke zorgen. Want jij krijgt mogelijks jouw studentenvertegenwoordigerscertificaat niet op het einde van dit academiejaar wegens een onthutsend lage aanwezigheidsgraad. We begrijpen dat het in de faculteit Farmaceutische, Biomedische en Diergeneeskundige Wetenschappen (FBD) niet evident is om een practicum te missen of enkele stage-uren te verplaatsen naar een andere dag en dat het daarom soms moeilijk is om naar een vergadering te komen. Dit zijn echter niet de enige factoren, die we in overweging nemen.

Zoals je zelf aanhaalde, zijn ook de uren die je spendeert aan studentenvertegenwoordiging voor en na vergaderingen heel belangrijk. Zo benadelen wij absoluut geen studentenvertegenwoordigers die misschien niet vaak aanwezig konden zijn, maar wél de tijd namen om opmerkingen en/of ideeën door te geven bij onze verslagen en agenda’s of studentenvertegenwoordigers die aan ons dagelijks bestuur vroegen om bepaalde materie nogmaals met hen in persoon onder de loep te nemen. Ook dit spreekt volgens ons immers van engagement, van inzet ondanks de soms moeilijke omstandigheden en vooral van bereidheid tot samenwerking. Deze studentenvertegenwoordigers zullen dus zeker niet afgestraft worden.

Jij en jouw plaatsvervanger zijn echter op geen enkele Onderwijsraad aanwezig geweest en we hebben slechts één van jullie eenmalig mogen verwelkomen op een vergadering van onze Studentenraad. Daarnaast hebben jullie nooit inhoudelijke opmerkingen of ideeën aan de Studentenraad doorgespeeld. Is het dan verwonderlijk dat we ons vragen stellen bij jullie engagement? Je verwijt ons dat we jouw situatie niet begrijpen, dat we jou vergelijken met studentenvertegenwoordigers van andere faculteiten en dat onze redenering daarom fout zit, maar we hebben wel degelijk studentenvertegenwoordigers uit FBD in onze Studentenraad die wél aanwezig zijn op onze vergaderingen. Bovendien plannen we onze vergaderingen altijd in vanaf 18u30, vinden deze de ene maand plaats op de Stadscampus en de andere maand op de Buitencampus én voorzien we telkens een broodjesbuffet. Later aansluiten bij deze maandelijkse vergaderingen is ook absoluut geen probleem. Het feit dat je niet opdaagt, ligt volgens ons dan ook eerder aan jouw prioriteiten dan aan onze werking.

Engagement vereist immers ook inzet en dat heb je simpelweg niet getoond. Als je het idee hebt dat je studentenvertegenwoordiging en jouw studies niet kan combineren, moet je zelf de beslissing durven nemen om de fakkel door te geven aan andere studenten. Niet in eigen borst durven kijken, maar wel de vinger wijzen naar ‘de boosdoener van hogerhand’ is echter niet goed te praten. Onze werking telt immers meer dan 150 verkozen studentenvertegenwoordigers en ik kan je verzekeren dat slecht een petieterige fractie van deze studenten niet de vereiste 60% behaalt. Het feit dat jij een opiniestuk schreef waarin je onze meer dan 20.000 medestudenten wijsmaakt dat het doodnormaal is dat studentenvertegenwoordigers nog niet de helft van hun vergaderingen bijwonen, is dan ook een klap in het gezicht van onze studentenvertegenwoordigers. Dit schetst een fout beeld van onze werking en is absoluut geen weergave van de feiten.

Joseph Steimetz   (Ambassador of the USA)

Sunday, 12^th of March 2017

So as the end of this years AntwerpMUN is coming to an end. It is with mixed feelings I am starting this day. On one hand I woke up with a great deal of energy I’ve accumulated the past four days, but on the other hand I feel sad because this AMAZING adventure is, as mentioned before, coming to an end.

Todays session started off two hours later than the previous days, since the organization was mercyfull on all of us, giving us a chance of recuperating after last nights lustrum gala party. In which, I must say, some interesting alliances have been formed by the delegates plus some of the delegates tried, but not always succeeded, in strengthening their diplomatic relationships with other countries, or with their delegates.

Maybe it is also worth mentioning that today, also marks the jewish carnival day called ‘Purim’, in which it is customary to dress up and party around (so yes, I’ve missed some of the parties due to the simple fact of my commitment to the AntwerpMUN and the General Assembly, for which I am ready to receive my nobel prize anytime.)

That being said, I brought a traditional jewish cookie (which is customary to consume on jewish carnival), for each and every one of the delegates, the honorable chairs and the AntwerpMUN staff.

That being said, the negotiations and discussions for working points and amendments on working papers are clearly moving to its last and final stage where most of the points for the draft resolutions are already agreed upon and in which the draft resolutions start getting to form shape.

During the first half of the day the delegate of the second biggest nuclear power was absent due to what he calls “Urban Trail duties”, but what's important is that at the end he actually showed up for the second half of the day so we could all finalize the draft resolutions.

Because today is also Purim I thought: “Why don't I try and combine both things?”

And what better way in doing so than to ‘dress up’ as our beloved President, Donald J. Trump, which is exactly what I did. After an agreement with the delegate of the United States at the Security Council we decided to just wear a custom Donald J. Trump wig, in which we on the one side we were still taking part in the Model United Nations as delegates of the United States, and on the other side were joining somehow in the Purim festivities by having a Trump wig on.

At the end of the day I’m happy to see that we all voted and agreed upon passing most of the resolutions, one after the other.

I must say that it was my utmost honor and privilege to attend the AntwerpMUN 2017 as the delegate of the United States of America for the United Nations General Assembly. I’ve met lots of new great people, made a lot of new friends and last but (definitely) not least, I had a blast the past couple of days!

To sum it all up, AntwerpMUN 2017 was a great success!!!

LET’S MAKE AMERICA GREAT (AGAIN)!!! ;)

Jonas Van Orshoven   (Ambassadeur van Rusland)

Zondag 12 maart 2017

Zondagochtend had de Russische delegatie diplomatieke verplichtingen buiten de MUN, dus moest ik erop vertrouwen dat de Chinese delegatie onze punten sterk genoeg zou vertegenwoordigen. Australië had onze working paper geïntroduceerd als draft resolution, wat onverwacht voordelig was aangezien de working paper een erg Russisch-Chinese kleur had op zowat alle issues. Ik vraag me af of de andere delegaties dat niet opgemerkt hebben en waarom ze daar geen probleem van gemaakt hebben.

In tussentijd kreeg ik nu en dan berichten van andere delegaties, die me waarschuwden dat verschillende kleinere landen vandaag erg actief hun meer vooruitstrevende agenda aan het pushen waren.

Teruggekomen na de middagpauze, bleek er inderdaad werk aan de winkel. Hoewel ik dacht dat ik met China een duidelijk gemeenschappelijk standpunt had ingenomen over een no-first-use-policy (landen die aangeven dat ze nooit als eerste kernwapens zouden gebruiken in een conflict), bleek dat China ons resultaat toch niet verregaand genoeg vond. Jammer genoeg voor de Chinese delegatie, waarmee ik erg constructief had kunnen samenwerken, was het standpunt zoals we hadden afgesproken het enige waarmee Rusland akkoord kon gaan. Na wat semantische wijzigingen in het artikel, raakte China toch nog overtuigd.

Daarnaast waren verschillende kleinere landen inderdaad ontevreden met de stappen die we gezet hadden naar nucleaire ontwapening. Ik werd bij mijn terugkomst beetgegrepen door de delegatie van Ierland, die me een concreet schema voorstelde om nucleaire wapenvoorraden terug te schroeven. Ik was verrast, aangezien ik de voorbije dagen duidelijk had gemaakt dat Rusland verschillende randvoorwaarden heeft die vervuld moeten zijn voor er weer substantieel ontwapend kan worden. Met nog anderhalf uur tijd voordat onze resolutie klaar moest zijn, kon ik de Ierse delegatie dan ook overtuigen dat het niet realistisch was om dit nog volledig onderhandeld en bediscussieerd te krijgen.

In ruil hebben we in de draft resolution wel een clausule opgenomen die alle nucleaire staten vraagt om regelmatig samen te zitten over de problematiek van nucleaire ontwapening en het de-escaleren van nucleaire wapens die op high alert staan.

Na wat kleinere discussies, die niet veel concreet resultaat meer opleverden, werd begonnen aan de stemming. Alle artikels werden met een overgrote meerderheid goedgekeurd. De uiteindelijk resolutie is er één waarin Rusland veel meer haar zin heeft gekregen dan ik had verwacht. De resolutie bevat ons standpunt over missile defense systems en over conventionele en nucleaire wapens in de ruimte. Ze maant de NAVO aan om haar nucleaire sharing mission in niet-nuclaire staten stop te zetten én bevat bovendien woord per woord het Russische standpunt voor een non-first-use policy.

De AntwerpMUN bleek een erg interessant forum waarin heel wat delegaties die in het begin stiller waren, erg vocaal werden tegen het einde van de sessies. Het is me gelukt om de debatprocedures optimaal te gebruiken om het Russische standpunt door te drukken. Ik ben erg benieuwd naar hoe de Verenigde Staten de resolutie evalueren, want ik heb niet het gevoel dat ze op veel punten hun slag thuis hebben gehaald.

Joyce Ibens   (President of Romania)

Sunday, 12^th of March 2017

Our third day ended with a very galant ball. I invited other delegates of the European Council to enjoy some beverages before we headed to the gala. I think I can speak for all when I say that we enjoyed an amazing night. Luckily our fourth and last day of committee sessions started later in order for us tol catch some more z’s and get back to work with a clear mind.

Today we discussed and reviewed our final resolution. In order to eradicate everyone’s hungover we all went out for lunch and devoured some pizzas. There was an overall very amiable atmosphere, it was clear that many delegates greatly got along. Upon return we continued to our last committee session.

After some friendly and unfriendly amendments, some technical spelling and grammar checks we could finally applaud on the finalisation of our resolution: The European Council, guided by the equal pay principle of the Treaty of Rome, acknowledged the need for more female participation in the labour market. In our resolution we state that we are aware that gender stereotypes are still prevalent in the EU as proven by sexist public statements of some EU officials. Therefor we note with approval the efficiency of the EIGE in combatting these issues, recognising the effect of the lack of border control on the problem of human trafficking. Finally we stress the need for cooperation between private sector and government on National and European level.

After our final session we moved ahead to the closing ceremony. Awards were granted, speeches were orated and then the president of AntwerpMUN, Fritjof Lucke, could close our four-day adventure. The president of Romania wants to personally congratulate all delegates for their inspiring input during these last four days. I also want to congratulate the head of State of Luxembourg, Stefaan Mertens, for his award for best delegate – Amber De Lee, head of State of Spain, awarded for best position paper and Aimé Schrauwen, Prime Minister of Belgium for his honourable mention. Now I will have to return to my amazing home country, Romania. I can say without a doubt that I am looking forward to next year’s AntwerpMUN.

La revedere!

Pauline Theunis   (Presidente van Slovenië)

Zondag 12 maart 2017

We have reached a consensus! Dit is de prachtige slotsom die vandaag heeft bestempeld. De dagenlange debatten, discussies, motions, enzovoort hebben hun vruchten afgeworpen, met als resultaat een conclusie waar we allen trots op mogen zijn. Allemaal voor gendergelijkheid, maar toch op verschillende manieren. Progressieve landen versus conservatieve landen, oost versus west, laat het voor eens en voor altijd duidelijk zijn, het is géén verdeeld verhaal, maar een verenigd verhaal. Op welke manier dan ook, we streven met z’n allen naar hetzelfde doel: genderongelijkheid uit de wereld helpen. Het belang van een open communicatie tussen Europol en de lidstaten is voor Slovenië een belangrijk punt. Het is contraproductief dat wij met onze nationale ‘joint investigation teams’ mensenhandel proberen op te lossen, Hongarije hetzelfde doet, maar ook apart, net als Roemenië enzovoort. We zouden beter met elkaar communiceren en een échte joint investigation voeren. Mensenhandel beperkt zich immers niet tot landsgrenzen, dus waarom zouden wij dat dan wel doen? Dit is dan ook uitgebreid opgenomen in de conclusie waardoor Slovenië met een positief, geïnspireerd gevoel voor het voorstel heeft kunnen stemmen.

Laten we eerlijk zijn, Slovenië had nooit kunnen denken dat vandaag zo’n productieve dag zou worden, aangezien verscheidene landen, waaronder Slovenië zelf, gisteren op het gala de dansbenen volledig hebben losgelaten op de dansvloer tot in de vroege uurtjes. De pizza die wij allemaal verorberd hebben deze middag zal daar ook wel voor een deel mee te maken hebben.

Slovenië draagt alle landen een warm hart toe en kijkt al uit naar de volgende AntwerpMUN-editie voor een vervolg van deze prachtige samenwerking.

Joseph Steimetz   (Ambassador of the USA)

Saturday, the 12th of March 2017

The third day of the MUN is falling on a Saturday and because I am a religious Jew I had the Sabbath in which I have to refrain myself from using any sort of electronics or participate in the sessions for almost the entire day, so this diary will be shorter than the previous ones.

However I did attend the last hour, hour and a half.

Eventhough I’ve missed most of the day and wasn’t able to read the ongoing working papers, it was still a worthyfull day for me since I’ve heard some new issues being worked on in which I’ll gladly participate on Sunday.

That’s basically it.

Shabat shalom and MAKE AMERICA GREAT AGAIN!

Jonas Van Orshoven   (Ambassadeur van Rusland)

Saturday, the 12th of March 2017

Message from the dwars editors:

As of yesterday we no longer have contact with His Excellence Ambassador Jonas Van Orshoven. The recent murder on the Russian ambassador in Turkey and the sudden death of Van Orshoven's predecessor Vitali Tsjoerkin, Russian ambassador to the UN, proves that the world of diplomatics can be dangerous. Acts of revenge cannot be ruled out. The mysterious 'Sabbat' period the Ambassador of the United States was taking yesterday, giving him no alibi, certainly is suspicious.

Did you see or hear mister Van Orshoven, please contact us as soon as possible at contact@dwars.be. Discretion is assured.

Joyce Ibens   (President of Romania)

Saturday, the 12th of March 2017

I can honestly say that the European Council had a very productive day. Slovenia, Lithuania and myself put forward a draft resolution on the general wellbeing of citizens with a focus on modern slavery, human trafficking and forced labour. Belgium, Luxembourg and Denmark also discussed on a proposal for a resolution, sponsored by Austria, Greece, Ireland. Their draft resolution was in my opinion very elaborated, so a thorough discussion was in order.

We started an unmoderated caucus to examine both resolutions in order to redefine them. I cannot informally share the specific content yet, but I can tell you that we focused on political and decision-making empowerment through obligated representation of both genders. A reform of education on gender stereotyping and social awareness of gender equality was one of our most important topics as well. Especially the head of state of Slovenia and myself persisted on efficient socio-economical re-integration of human traffic and domestic violence victims. I can fortunately say that most of the delegates were quite fresh today.

Yesterday evening we all participated at a quiz. I formed a team with the heads of states of Spain, Greece, the Netherlands and Denmark. A bit hungover admittedly, we ended up second to last, not that bad right? Some other delegates did go out afterwards and enjoyed a great party. This lead to their absence this morning. I was actually late as well so I was punished by the chairs together with Hungary, Belgium and Finland. We were obliged to come up with a poem regarding our topic on gender equality. Fortunately the head of State of Luxembourg saved us on this by writing an exquisite text for us!

Besides being productive we were also very excited for our Lustrum gala tonight. During lunch break I invited all delegates for some drinks and some games. Actually, I have to get ready now so more news on the gala tomorrow!

Noroc! **

** Cheers in Romanian

Pauline Theunis   (Presidente van Slovenië)

Saturday, the 12th of March 2017

The quiz yesterday was great fun. We finished second, second to last that is ;-).

Today we filed many motions. Romania and Slovenia advocated to decriminalize prostitution. Actually, this was primarily a message to Lithuania, since in the rest of the countries prostitution has already been legalized.

The debates were also much more efficient today. Consensus was reached on most of the points in our draft paper. The issue of quotas, however, came up again, resulting in a heated argument. Finland and Ireland were too late today, too bad.

Now, we are preparing for the prom, the pre-drink is at Romania's, which cannot be bad (vodka!). On to tomorrow!