To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal ja. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie - alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. Deze keer vertel ik je over mijn ervaring met geld uitgeven aan saus.
Je kent het wel. Je hebt een goede avond. Alles is leuk. De vrienden die je hebt leren kennen bij het toetreden tot ieders favoriete studentenblad stellen voor om frieten te gaan halen. Natuurlijk ben je daarin geïnteresseerd, dus wandel je mee. Wanneer je de frituur binnenwandelt, word je herinnerd aan een van de grootste vormen van onrecht binnen de moderne samenleving: de prijs van mayonaise. Of het bij Quick, McDonald's of de lokale frituur is, nergens vind je saus voor minder dan een euro. Ik herhaal het even voor de mensen die niet mee zijn: een euro.
Ik weet dat het een goede businessmove is, dat maakt het enkel meer frustrerend. Niemand eet frieten zonder saus. Het brengt veel geld binnen. Een pak frieten kost eigenlijk geen drie euro, maar vier. Ik zou het respecteren als ik er niet zo razend van werd.
In frituren ben ik het tenminste gewend dat je moet bijbetalen voor je geliefde drabje. Dat was altijd al zo, maar waar is de tijd dat je bakken met gratis sauspotjes had in fastfood ketens? Dat zij de lucratieve techniek van het aanrekenen van saus ontdekt hebben, is een van de ergste culinaire gebeurtenissen van deze eeuw - afhankelijk van wat je culinair noemt. De enige plaats die
ik nog ken waar je ongelimiteerd mayonaise krijgt zonder een belachelijke prijs te betalen, is het fastfood restaurant Five Guys. Het eten zelf is daar veel duurder, maar je hebt tenminste niet het gevoel dat je een euro betaalt voor saus.
De volgende quote van een mede-lay-outer en -hater bleef me bij en vat de problematiek perfect samen: "Ik stik nog liever in mijn frieten dan dat ik betaal voor saus."
Dat gezegd zijnde ben ik me ervan bewust dat er vele andere manieren zijn om aan mayonaise te geraken. Laatst zat ik nog bij de frituur te hopen dat het niet zou opvallen dat er een bokaal mayonaise uit de Carrefour in mijn jaszak zat. Ik weet niet of het gelukt is om onopgemerkt te blijven, maar ik weet alvast wél dat de hele redactie van het studentenblad genoeg mayonaise had.
Kleine disclaimer voor als je je aangesproken voelt: er zitten geen vijandige bedoelingen achter deze tekst. Als je diep gekwetst bent, kan je me altijd een mailtje sturen. Dan praten we het samen uit.
- Login om te reageren