lenteloos

De wereld maakt zich op voor de lente, al zou je dat niet merken als je nu naar buiten keek. Ondanks het grijze weer, proberen we ons er toch van te overtuigen dat de zomer eraan komt. Binnenkort draaien we collectief onze klok een uur vooruit voor het zomeruur, kopen we onze eerste T-shirts en jurkjes van de lentecollectie en speculeren we over de vraag of dat ene deuntje op de radio nu dé zomerhit van 2017 zal worden. Het streepje zon vorige week deed het ons bijna geloven.

Frank brengt ons echter terug naar de realiteit. De lente laat voorlopig op zich wachten, hoe hard we ons er ook van proberen te overtuigen dat hij er al is. Regen en rukwinden krijgen we, en wie daar geen genoegen mee neemt, zal als een trekvogel naar het zuiden moeten (p. 12). Niet iedereen heeft daar echter de tijd of het geld voor, het minst van al plichtsbewuste studenten die op dit moment natuurlijk liever het metrum van middeleeuwse rappers uitpluizen (p. 20). Thuisblijven geblazen dus, en dat betekent voorlopig regenjassen en truien dragen. Die pas gekochte T-shirts en jurkjes laten we best nog even in de kast.

Ach, dit weer heeft zo zijn voordelen: wie heeft nog nooit de wielerterroristen vervloekt die bij het eerste streepje zon doen alsof de weg van hen is? Of zich geërgerd aan de buurman die zijn favoriete muziek net iets te luid opzet in de tuin? Bovendien is zo’n vuurtje in de kachel best wel gezellig, zeker als je helemaal natgeregend in de zetel ploft. En diegenen die dat niet accepteren, kunnen zich nog altijd wijsmaken dat België geen druilerig land is (p. 34).