In deze reeks nemen we een loopje met de geschiedenis, om te kijken hoe anders die zou zijn verlopen als sociale media toen ook al de ziekte van de eeuw waren. In deze aflevering bevinden we ons tussen de Vlaamse patattenvelden, lang, lang geleden. Koene ridders buigen zich over afbrokkelende kantelen, jonkvrouwen zitten verstopt in balzalen en slaapvertrekken, en hier en daar profiteren jonge bandieten van de chaos. Galopperende paarden weerklinken op de achtergrond. We zijn in het rustieke Vlaanderen van de 14de eeuw aanbeland, dat een beetje lijkt op de Game of Thrones-landschappen waar velen tegenwoordig meer vertrouwd mee zijn dan met hun eigen geschiedenis. In deze uitgestrekte, glorieuze velden wordt op dit moment de Guldensporenslag uitgevochten. Met één klein verschil: in de versie hier beneden beschreven, verschijnen er ook af en toe lichtjes tussen de kantelen. Dit waren echter geen lantaarns, maar van die meldingenlichtjes in de hoek van een smartphone.
In dit verre verleden werden de arme boeren van het Graafschap Vlaanderen niet al te respectvol behandeld door hun Franse oversten. Zoals dat gaat, was de aanleiding voor het conflict steeds hoger wordende belastingen. Wie een speer kon vasthouden (en zich van zijn geliefde schermpje kon losmaken), sloot zich aan bij een van de milities. Vechten, vechten, vechten, en daar is uiteindelijk de beslissende veldslag. Fransen en Vlamingen stonden aan weerszijden van een beek, wachtend op het verlossende aanvalsbevel. Zonder sociale media – dat weet u natuurlijk – overwonnen de Vlamingen. Maar hoe zou dat geweest zijn als Facebook, Twitter en Instagram ook toen al de levens van menig burger beheersten?
We volgen Koenraad, Willem en Marcel tijdens deze beslissende momenten. Zij zijn slechts drie van de vele boerenjongens die opgetrommeld werden om te strijden voor de eer van Gent. Echt enthousiast zijn ze niet, daar in die loopgraven zijn zo weinig stopcontacten en je kan maar een gelimiteerd aantal powerbanks in je broekzakken stoppen. Dat betekent geen constante stroom aan hilarische memes en verloren ‘streaks’ op snapchat, de enige strijd waar ze al ervaring mee hebben. Marcel, die zich door zijn vele volgers een influencer waant, neemt de slag wél serieus. Forest, de app die dat boompje laat groeien als je lang genoeg niet op je gsm kijkt, helpt hem gefocust te blijven. “Koenraad, stop met candycrushen, daar is het nu niet de moment voor!” galmt van achter de frontlijn. Ter verdediging kan Koenraad enkel aanbrengen dat het hem niet lukt de meldingen af te zetten en hij dus heel de tijd aanbiedingen krijgt. Als hij nu niet verder speelt en de kist met goud unlocket, verloopt het aanbod!
Willem maakt zich zorgen. Zijn batterij is bijna plat, zijn laatste tweet werd zo goed als genegeerd. “Goed als ik even naar de basis loop? Daar –” Marcel drukt zijn hoofd hardhandig naar beneden. Willem wordt op het nippertje niet doorzeefd door pijlen. Een aantal soldaten werpen zich op de pijlen die in de gracht zijn beland. Ze moeten de pijlen zo snel mogelijk doormidden breken, het zijn ‘smart arrows’. Mét gps, tracking device en zeurderige pestberichten van de Fransen. Het gerucht gaat dat ze ook alles zien dat rond hen gebeurt en ze zouden zelfs een microfoontje hebben dat alles afluistert, maar dat is nog niet bewezen.
Hun gsm’s trillen, de commandant stuurt hen een mededeling: timers opzetten en binnen exact drie minuten recht springen en de beek oversteken. De Fransen zouden ten onder gaan. Nog niet echt gewend aan hun smartphones, ging het hier jammerlijk mis. De timers gaan niet gelijktijdig af, er ontstaat algemene verwarring en enkele soldaten lopen zonder de rest al over de bruggetjes naar de overkant. Zij moeten eraan geloven, maar de achterblijvers weten hierna met behulp van een plan-app een beter moment uit te kiezen en slagen er dan toch in naar de overkant te geraken. De Fransen worden vervolgens mooi gestructureerd in de pan gehakt, mede mogelijk gemaakt door de vriendelijke sponsoring van Slack, een app die helpt op heldere manier met grote groepen te communiceren.
Het moet gezegd dat de soldaten op dat moment hun steentje bijdroegen en ze niet dachten aan scores, dm’s en ringtones. Eyes on the prize, de Fransen moesten weggeruimd worden. Na zichzelf verzekerd te hebben dat iedere snoodaard het loodje had gelegd, werden uiteraard wel de nodige selfies getrokken. Met het zwaard stoer naar voren en een voet heldhaftig op een gesneuvelde. Taggen deden ze niet, zo veel respect hadden ze wel voor de familie van de gevallene. Naar huis teruggekeerd tafelden deze krijgers nog lange tijd na over hun heldendaden, mét foto’s en filmpjes voor het kleine grut.
- Login om te reageren