SKaGen
dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Redactrice Anouk aanschouwde deuren, klinken en een hoop drama in een herneemde komische theatervoorstelling van SKaGeN.
Acht deuren, negen acteurs en een afschuwelijk decor met een overdosis aan vast tapijt. Meer heeft SKaGeN niet nodig om voor een klepperende theateravond te zorgen. Zeven jaar na de eerste theatertour van deurdedeurdeur, trekt SKaGeN weer doorheen Vlaanderen met datzelfde stuk.
Met succes, zo blijkt. Hoewel ik de voorstelling als vijftienjarige al een keer had bijgewoond, kocht ik direct weer een kaartje toen deze nieuwe voorstellingenreeks werd aangekondigd. Ik was blijkbaar niet de enige; de vrouw voor mij kwam ook nog een keertje terug, ditmaal met de kinderen. Aan de hoge concentratie jong volk in de zaal, leek deze moeder niet de enige met dat geniale idee. Het is dan ook een heel toegankelijk en komische stuk. Het is dé voorstelling om eventuele nachtmerries over schooltheater voor eeuwig en altijd te bannen uit je nachtelijke hersenspinsels.
Deurdedeurdeur toont ons het reilen en zeilen van een theatergezelschap op tournee. Deze niet al te professionele acteurs hebben allemaal zo hun eigen tekortkomingen en samen met hun rondreis zorgt dat ervoor dat alles niet bepaald van een leien dakje loopt.
Tijdens de voorstelling mogen we drie repetities van de bonte bende bijwonen. Een eerste keer tijdens een laatste doorloop, waarin nog druk gediscussieerd wordt over elementaire zaken en een verweesde Mathijs (Mathijs Scheepers) die zijn personage Ronan nog niet helemaal kan vatten.
Het is ook tijdens dit eerste uur dat de zaal een paar keer opschrikt door een al even verschrikte, eerder slapende Korneel Hamers. Ook Ryszard Turbiasz (die u twee jaar geleden misschien al zag spelen in de televisieserie Wolven) loopt doorheen de zaal alsof het een deel van het podium betreft. Hoewel hij de regisseur van de bende vertolkt, is hij vaak de aanleiding tot hevige emoties achter het decor. Het is Clara (van den Broeck) die zich later dan maar de taak toe-eigent om de gemoederen te bedaren.
Het tweede luik gunt ons een blik achter de coulissen van het gezelschap. Tijdens de pauze is het decor omgedraaid en krijgen we te zien wat er écht speelt in dit vreemde allegaartje. Een misverstand leidt tot een Valentijn (Valentijn Dhaenens) die niet meer als kuisvrouw ten tonele wil verschijnen. Yves Degryse, die voor dit stuk nog een keertje aansluit bij zijn vroeger toneelgezelschap, zet dé prestatie van de avond neer wat mij betreft. Hij heeft de feeling van het komische acteren compleet onder de knie. Zijn timing is uitstekend. Zijn steeds terugkerend lachje is de betere variant van die onhebbelijke, iconische lach van Alain uit Het Eiland.
Wanneer je denkt dat het echt niet meer gekker kan worden, bewijst luik drie ons het tegendeel. Charlotte Vandermeersch had zichzelf eerder deze avond al bewezen, maar hoe ze hier het gebrek aan intelligentie van haar personage laat blijken, is subliem. Na het nog maar eens herhalen van al haar acrobatentoeren – in lingerie nota bene – willen we alleen nog maar weten waar zij haar bh is gaan halen. Je ziet haar niet één keer voorzichtig controleren of alles nog goed zit!
Sari Veroustraete en Iven Deduytschaver hebben de minst uitdagende rol. De kracht van het stuk hangt niet erg af van hun perfecte timing of uitstekende acteerprestaties, maar dat weerhoudt hen er niet van om een erg geloofwaardige, gedesoriënteerde crew te vertolken.
De fictieve acteurs blijken zich meer te geven achter dan voor het doek. De hilariteit zit hem ook vaak in de debiliteit van het stuk dat ze willen brengen. Ze proberen, althans toch in het eerste luik, het met 'een serieus' te brengen dat het niet schoon is. Net deze dubieuze grens tussen het komische spel en de tragiek van de personages, toont aan dat SKaGeN met verve komedie kan brengen.
Hoewel het weer genieten was geblazen, zou ik het stuk niet meer opnieuw willen bekijken in de Bourlaschouwburg. Het is een prachtige zaal om naar muziek te gaan luisteren, omdat het daarbij namelijk niet noodzakelijk is dat je het hele podium kan overzien. Bij dit stuk was er echter steeds een deeltje van het publiek dat niet mee kon lachen, aangezien de grap zich net voordeed in een hoek die voor hen niet zichtbaar was. Vooral in luik twee, waarbij het stille toneelspelen de boodschap met zich meedraagt, is de opbouw van deze zaal een serieuze handicap. Maar ga kijken naar deze voorstelling in een andere zaal en je hebt de theateravond van je leven!
Deurdedeurdeur is een theaterstuk gebaseerd op de farce Noises off. Broadway-auteur Michael Frayn bracht deze voorstelling in 1982.
Zin gekregen om deze schitterende bewerking van SKaGen te bekijken? Hier vind je de precieze speeldata. Aarzel niet te lang meer om je ticket te bemachtigen, veel voorstellingen zijn al uitverkocht.
Redactrice van dienst woonde de voorstelling van 23 januari 2015 bij in de Bourla, Antwerpen.