Als afsluiter: een student die naast studie of juist voor studie bijzondere zaken onderneemt. Deze maand: Cleo Nannes. Over een meisje dat geschiedkundig theoretiseren én naaien combineert en ooit zichzelf leerde fietsen.
Cleo Nannes (23) omschrijft zichzelf als onwetend wanneer ze aan haar studie Geschiedenis begon. Nog niet gebeten door duurzaamheid. Toch toont haar blog al vanaf het begin zelfgemaakte spulletjes waarbij ‘knappe recyclage’ in me opkomt. Ze haakt tasjes van plastieken zakken en komt zo plots in de Libelle te staan. Jaren later staat ze kritischer in het leven, en kan ze niet meer juichen wanneer ze organic cotton ziet hangen in de winkel. Ze denkt aan de processen die nodig zijn om van deze stoffen kleding te maken, die net als altijd met giftige gassen en slechte werkomstandigheden gepaard gaan. Cleo schuimt tweedehandswinkels, rommelmarkten en kringloopwinkels af om voor een prikje kleren te kopen waarvan de stof haar bevalt. Wat ze er mee doet, ziet ze later achter haar geërfde naaimachine wel. Ze houdt van de oude stoffen, ze voelen zachter aan, maar bovenal: zijn eerlijker. Misschien niet in oorsprong, maar nu wel.
duurzaamheid versus fast fashion
Kleding vermaken is niets nieuws: Groot-Brittannië hing bijvoorbeeld tijdens de oorlogsperiode reeds vol met slogans als ‘Make do and Mend’. Cleo moedigt ons op haar blog subtiel aan met dezelfde woorden. De nuchtere Cleo ziet wel dat haar omgeving enthousiast is over wat ze doet, maar toch niet zelf aan de slag gaat. Ze blijft ook lekker kritisch wanneer ze ziet dat mensen het wél doen. Diezelfde trend in Amerika beschrijft Cleo als fast fashion, wat ze dan weer niet duurzaam vindt. “Je moet er wel tijd in steken als je zelf wat maakt.” Ook de enorme opmars aan literatuur rond zelf kleding maken vindt ze dubbel. Opeens maken veel mensen misschien wel zelf kleding, maar dan met dure stoffen die niet duurzaam geproduceerd worden. Dat deze dan ook vaak nog eens in de kast blijven liggen, steekt. Ze vindt de praktische kant (het kunnen dragen) net zo aantrekkelijk aan haar hobby.
beter/minder slecht
Het enthousiasme waarmee Cleo haar visie verkondigt (vrolijk op haar blog, krachtig in haar bewoordingen) grijpt me. Haar besef dat we niet veel beter kunnen doen voor het milieu (enkel minder slecht), maakt haar niet dromerig. Soms is de ‘zin in iets nieuws’ ook voor haar te groot en staat ze dan toch plots weer in een kledingwinkel. Ook zij is maar een mens, maar dan wel één die uiteindelijk toch met lege handen thuiskomt. http://cleolidewij.wordpress.com/