“Wat is je favoriete weekdag?” De kans is groot dat je na een korte optelsom de dag noemt waarop je toevallig de minste uren les hebt. Slechts enkele jaren geleden had je daarom zonder aarzelen “woensdag!” gegild. Leve woensdagnamiddag! Geen enkele tijdsaanduiding roept zulke zoete herinneringen op.
REWIND Het staat synoniem voor onversneden kinderpret: speelpartijtjes van twee tot vijf, pannenkoeken eten, kampen bouwen of dansen op de nieuwste hit van de Spice Girls. “Mag … buiten komen spelen?” Een zin die als een wekelijkse mantra uit vele kinderkelen weerklonk. Ook zonder zon amuseerden we ons. Er waren immers nog geen fluorescente Kaatjes of Bumba’s op de buis. Het enige Studio 100-product waar we ademloos naar konden kijken, ging over een man met een pratende hond als huisdier.
PLAY In het middelbaar begint de woensdagnamiddag zijn glans te verliezen. Pragmatische leerkrachten verdubbelen onder het motto ‘Je hebt toch de hele middag vrij’ het huiswerk. Rebelse pubers die voelen dat de zorgeloze tijd van Flippo’s/Pokémonkaarten ruilen en belleketrek voorbij is, gaan samengetroept stiekem hun eerste sigaret roken. Minder fortuinlijke tieners worden door hun voor taxichauffeur spelende ouders bevolen hun heilige vrije middag op te offeren voor sport-, teken- en/of muziekschool.
FAST FORWARD En nu? Woensdag is tot een banale weekdag gereduceerd. Een dag die markeert dat we nog maar in de helft van de lesweek zijn. De lesweek, waarin je niet vanzelfsprekend de uren klopt die op je rooster staan, wordt binnenkort de werkweek waarbij aanwezigheid een minimumvereiste is. Gelukkig kunnen we samen met ons nageslacht in de verre toekomst de mythische middag herbeleven.