Einstein in het vet

KULUM
04/02/2005
šŸ–‹: 

Op de kop een eeuw is energie gelijk aan de massa vermenigvuldigd met het kwadraat van de lichtsnelheid. Het bewijs van deze relativiteitstheorie bestaat in een aanblik van de behuizing van het brein waaraan e = mc2 ontsproot. De energie opgewekt door de talrijke grijze cellen vertaalde zich in het Einstein-kapsel, dat zelfs de Kreatosschool niet kan bewerkstelligen zonder de massa te bewerken met volumegevende mousse alvorens te brushen met de snelheid van het licht tot de tweede macht.

Van excentrieke haarsnit is de theorie doorgedrongen in de dagdagelijkse, jachtige bedoening. Het universum mag dan volgens Albert een continuĆ¼m met een ruimtelijke en een tijdsdimensie zijn, de grenzen komen akelig dichtbij. EfficiĆ«ntie eist haar energetische tol. Met de vraag naar energie die stijgt, en de lichtsnelheid die nog steeds die onbereikbare 300.000 kilometer per seconde bedraagt, is het dus de variabele massa die gecorrigeerd dient te worden. Als alles dan toch relatief is, dat het dan ook wordt toegepast op de queeste naar efficiĆ«ntie. Is het uit den boze om ook hier te werken met een limiet? Het is toch krankzinnig de efficiĆ«ntie op te vijzen tot een niveau waar de taken van een volledige werkweek geklaard zouden zijn in 3 dagen om de resterende 2 uppers slikkend, sigaretten turkend thuis te zitten beven. Een en ander vertaald naar de jarige formule brengt ons bij het calorieĆ«n schrokken. Pillen en kankerstokken zijn immers niets voor een centenair.

 

Obesitas, de grootste doodsoorzaak, kan gelden als het tastbare bewijs van de honderdjarige relativiteitstheorie. Net als bij Albertā€™s formuletje is ook in de vetzucht het gezichtspunt allesbepalend. Vanuit panlatperspectief is Kate Moss Ć©Ć©n grote kwab en moet de gemiddelde SomaliĆ«r hoognodig de Weight Watchers vervoegen. Vanuit bierton- point-de-vue is Malle Babbe ook maar een breekbare babe. Zolang de liposuctie haar weg naar de fysica niet vindt, hoeft Einstein niet te vrezen voor zijn relativiteitstheorie.

 

Ook voor zij die vrij tot zeer sportief door het leven gaan en niet als middel tegen een overtollige voorraad aan brandstof, heeft Einsteinā€™s niemendalletje verstrekkende gevolgen. Wat Jaques Rogge betreft, kommt het toelaten van doping in de sport nicht im Frage. Vanuit het perspectief der toeschouwers van menig sportevenement is zulks uiteraard een belachelijke houding. Voor hen is het van belang dat er baanbrekende prestaties worden geleverd. Wat is anders het nut van de bemoedigende kreten voor hun favoriet? Hoe grandiozer de prestatie, hoe exuberanter het energieverbruik. Een massa rode bloedcelletjes moeten hun bestemming dus tijdig bereiken. De inmiddels gekende formule leert ons dus dat epo zorgt voor een groter debiet aan zuurstofdragers die vliegensvlug voor meer energie zorgen. In plaats van Einstein vruchteloos proberen te ondergraven, zou Jaques beter zelf een of onder insect in zijn binnenband steken zodat zijn hersenwok het met iets meer zuurstof kan stellen. ā€œOperatie schone aderenā€, de doping inquisitie maakt geen schijn van een kans om Einstein weg te relativeren.

 

De rimpelloze status van baron leert eenieder der Belgen dat een ommetje in het luchtledige wondren doet voor lichaam en geest. Dirk Frimout ziet er immers bijzonder kwiek uit voor zijn respectabele leeftijd. Met epo , prozac of andere lapmiddeltjes laat hij zich niet in, e = mc2 ondersteunt hij op gelijkaardige wijze als het genie dat ermee op de proppen kwam. Een gezonde bos grijze, centrifugerende voelsprieten die een turbo bedrijvigheid onder dat wollige tapijt doet vermoeden. Einstein blijft dus absoluut in het vet, net als Elvis.