een nieuwe orde onbemind

poëzie

10/04/2021

Het kalf is dood 
mompel ik terwijl ik naar mijn navel staar 
met waterogen. 

Ik ben een veenoffer. 

Hij zegt dat het een woestijn wordt 
bemint zijn bloemen boeket vaker 
dan de zijn bruidsmeid; 

—      Onnozelaar die aan de zee 
          een hand vol zand bespuit 
          (ik zei nog: gebruik zonnemelk) 
          hij zegt erbij: trouwt met mij, gij 
          woestenij! 

cactus, cactus 
Cactus, Cactus, Cactus 
CACTUS — aldaar wie weet 
een nieuwe soort 
beloeiend lid 
zo bio en divers: het is de vulva van mijn offerdaad 
die in mijn ogen lekt. 

Wat is het moeras groot.