Het proffenprofiel toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken, maar die ze zelf niet durven stellen. Steve Paulussen is hoofddocent media en journalistiek, lid van de onderzoeksgroep Media, Beleid en Cultuur (MBC) en de pionier van het digitale tijdperk: “Ik was de eerste die een enquête afnam bij de allereerste generatie online-journalisten”. Dat was in 2002, het jaar dat de euro zijn intrede deed in onze portefeuilles. 

Precies tien jaar geleden verruilde Hugo Claus het tijdelijke voor het eeuwige. Uit het oog, uit het hart? Zeker niet wat een van Vlaanderens grootste schrijvers betreft. Tien jaar na zijn dood leeft Claus meer dan ooit onder journalisten, schrijvers, liefhebbers en onderzoekers. Ook op onze eigen universiteit zit men niet stil. Aragorn Fuhrmann, vorig academiejaar afgestudeerd als master in de Taal- en Letterkunde, werkt samen met prof. Kris Humbeeck aan een nieuwe studie over hoe Hugo Claus zijn traumatiserende oorlogservaringen in zijn fictie heeft verwerkt.

Het scriptieseizoen is weer volop bezig. De bib zit steeds voller met puffende, gestresseerde studenten die af en toe schoorvoetend een bron trachten op te sporen tussen de rekken. Die zware labeur kan echter in enorm verrassende scripties resulteren. Wij visten bij een aantal studenten naar hun originele scriptie-onderwerpen: van commerciële ruimtereizen tot een programma dat fake news registreert en van Belle en het Beest tot de begindagen van de supermarkt. 

Ik moet bekennen dat ik een krom pepertje ben. Zo eentje als op de cover van het boek Prettig perfect? dat onze universiteit afgelopen maand uitbracht. Diezelfde rode groente lokt je ook naar een online zelftest om je eigen perfectionisme te berekenen. Het helpt alvast niet dat je achteraf zelf je aantal ja'tjes optellen moet – de servers van onze universiteit hebben ook hun gebreken.

Zijn brein half verkankerd van het vele zuipen en zijn tong getraind door al het pseudo-intellectuele getheoretiseer, heeft de zotgestudeerde student de vervelende gewoonte ontwikkeld om zichzelf te verliezen in eindeloze monologen. Verketterd en verstoten door zijn vrienden zoekt hij zijn toevlucht in een troosteloos bruin café. Daar vindt hij een luisterend oor voor zijn absurd gebral. Daar vervult hij zijn lot. Daar wordt hij: de toogfilosoof.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘malapropisme’.