Voor de burgerlijke stand heet ze Irène Oelbrandt, maar aan onze universiteit kent iedereen haar als ‘Schatje’. Studenten die lunchen op Campus Groenenborger noemt ze immers steevast 'schatje' wanneer ze hen bedient. “Proffen zijn ook schatjes, hoor,” zegt Irène, “voor mij is iedereen gelijk.”
Drieëndertig jaar draait ze al mee aan onze universiteit. In de loop van de jaren is de mentaliteit flink gewijzigd: “Studenten lijken soms geen studenten meer. Vroeger haalden ze samen allerlei fratsen uit, zoals die keer toen ze de muren hier geschilderd hadden. Nu is het vaak ieder voor zich. Maar begrijp me niet verkeerd: ik doe mijn job ontzettend graag en de studenten zijn doorgaans heel vriendelijk en beleefd.” Hoe lang zal ze haar Woord (‘schatje’, welteverstaan) nog verspreiden op de campus? “Normaal blijf ik nog zes jaar, maar zolang ik me amuseer zullen ze me hier niet gemakkelijk weg krijgen!”