Je haar is gewassen, de afwas is gedaan. Je hebt voor de vierde maal vandaag je bureau proper gemaakt. Al je boeken liggen klaar; slides, aantekeningen en samenvattingen er keurig naast. Je kan beginnen, net zoals je dat gisteren en de dag daarvoor ook al kon. De dagen slinken, de faalangst overmant je. Je kijkt de afgrond in, maar de afgrond doet alsof hij jou niet kent. Op dat moment besef je het: de enige manier om uit het limbo van halfslachtig falen te raken is jezelf in het inferno van diplomaloosheid te storten.

Een eenvoudig beeld kan plotsklaps een vergeten herinnering doen bovendrijven. Een geur activeert onze mentale memoires en ook muziek wekt het verleden weer tot leven zonder dat je er zelf erg in hebt. Omgekeerd geldt het ook: een beeld, een klank, een geur kunnen op hun beurt herinneringen creëren.

Sociale media worden tegenwoordig wel eens de ‘ziekte van de eeuw’ genoemd. In de reeks ‘geschiedenis herschreven met sociale media’ exploreren we hoe het verleden anders had kunnen verlopen als er toen ook al Twitter, Facebook en Instagram bestonden. Wat als… de Eerste Schoolstrijd (1878-1884) met een kletterende pennenstrijd online uitgevochten kon worden?

Het is zover: Universiteit Antwerpen wil tonen dat ze klaar is om ongeveer 3000 examenmomenten te laten plaatsvinden met de nodige hygiënemaatregelen en social distancing. Dat doet ze door de pers uit te nodigen in Antwerp Expo, waar op vijf weken tijd 18 000 studenten de revue zullen passeren. De dag ervoor nog wandelde de Studentenraad door dezelfde hal om hun laatste vragen te stellen en bedenkingen te uiten. dwars mocht toen ook al eens een kijkje nemen.
 

Door Instagram scrollen, het is dezer dagen een bezigheid op zich. Ben jij een fervent Instagram-feedscroller? Lees dan zeker verder, want onze redacteur zet voor jullie haar favoriete accounts per thema op een willekeurig rijtje. Deze keer in de spotlights? Sport!

“Soms vind je iets te vanzelfsprekend, net dan raak je het kwijt", zingt Yevgueni. Tragisch genoeg hoor je dat niet alleen in liedjes, maar kom je het ook in de dagelijkse realiteit tegen. Je kan zo gewend raken aan een bepaalde aanwezigheid, dat je vergeet dat die er ooit niet was – laat staan er op een dag niet meer gaat zijn. Je bent gewend aan die warme armen, de energie die je uit elke interactie haalt en waar je nooit genoeg van krijgt. En dan opeens, van de ene dag op de andere, ben je weer alleen. Het enige wat je dan nog rest is afscheid nemen. De juiste woorden vinden kan moeilijk zijn, ze uitspreken alleen maar lastiger. Ik zoek er al maanden tevergeefs naar. Een afscheidsbrief dan maar, recht uit het hart.