WAAR IS SLONGS DIEVANONGS?

Allereerst wil ik weten hoe haar megahit tot stand is gekomen. “Ik deed een benefiet voor mensen die een weeshuis in Tibet steunden. Ik werd op een dag wakker en ik had niet veel geslapen en had een minikatertje. Toen begon ik na te denken over hoe het was om hier op te groeien in een veilige omgeving. Het ergste wat er kon gebeuren is dat de crème-glacekar om kwart voor negen in plaats van half negen kwam. Dat begon ik te vergelijken met hoe het is om daar op te groeien: zonder ouders, in de kou, op een berg en bedreigd door de Chinezen langs alle kanten. Vanuit die gedachte is het liedje ontstaan. Het gaat er eigenlijk over dat je moet inzien hoe goed we het hebben. Soms lukt dat niet als je niet ziet dat de wereld groter is dan de wijk waar je woont. Dan zijn de kleine bekommernissen van je dag precies heel groot, terwijl er mensen op een andere plek het veel zwaarder hebben”, legt Slongs uit.

Die plotse bekendheid was dus niet het doel van Lacht nor mij, zegt ze: “Ik heb dat eigenlijk op een kwartierke geschreven en doorgestuurd naar de mensen waar ik mee samenwerkte voor mijn eerste hit Goeiemorgend goeiendag. Ik wist nog niet goed wat een producer was, want ik had nog niet veel ervaring: gewoon wat rappen met den halve. Zij hebben het nummer doorgestuurd naar Sony en twee weken daarna was het op de radio. Nog twee weken daarna was het nummer één. Dat was helemaal niet het plan.” Toch bereikte het lied hoge pieken: “Het is een lied dat vanuit de juiste plek geschreven is en dat iedereen heeft aangesproken, van jong tot oud”, vertelt Slongs daarover. Die plotse bekendheid was overweldigend, maar de zangeres vond een goede manier om daarmee om te gaan. “Ik ben sowieso een sociaal mens. Ik kende de helft van ‘t Stad al en toen kwam daar gewoon de helft van Vlaanderen bij. Dat eerste jaar was wel heftig. Ik kon plots niet zomaar naar de supermarkt gaan. Alhoewel ik mezelf niet heb aangepast aan de fame, want als er iemand 60 per uur rijdt in de Nationalestraat, zal ik die nog altijd uitschijten.”

Lacht nor mij is een nummer dat bulkt van maatschappijkritiek en dat is een trend in de discografie van Slongs. Onlangs bracht ze met Vogelreservaat nog een nummer uit dat door en door gaat over klimaat, maar denk bijvoorbeeld ook aan Move tegen pesten. “Wie je bent, wordt weerspiegeld in je muziek”, vertelt ze daarover. “Ik woon gewoon heel graag op deze aardbol en ik vind dat je niet kakt waar je eet. Laten we er met zijn allen het beste van maken, want we hebben maar een aarde en niemand kan eraf.” De overkoepelende boodschap die Slongs wil overbrengen is simpel, vertelt ze. “Doe niet aan een ander aan wat je zelf niet wilt dat jou aangedaan wordt. Dat klinkt heel christelijk en hippie, maar het is wel een waarde die staat als een huis.”

Slongs heeft dan ook verschillende filosofische voorbeelden, zegt ze. “Ik houd heel hard vast aan de filosofie van de Dalai Lama omdat dat gewoon de right way is om te denken. Ook Bob Marley is voor mij al sinds ik jong was een groot voorbeeld. Hij gebruikte zijn stem om een stem te geven aan diegenen die er geen hebben. Hij heeft bijvoorbeeld de rechten van No Woman No Cry overgeschreven aan een soup kitchen in Kingston, Jamaica. Die soup kitchen werd gerund door een man zonder benen in een rolstoel die soep maakte voor daklozen”, zegt Slongs. Haar idolen zijn dus vooral helden van het goede doel. “Ik vind dat je het succes dat je hebt moet delen met anderen. Daarom blijf ik me inzetten voor goede doelen en om awareness te creëren rond milieu, daklozen, thuislozen en jongeren”, vertelt ze.

Ook nu blijft Slongs creatief en geëngageerd bezig, vertelt ze. “Ik ben nu bezig aan een toneelstuk dat gaat over de Bisschoppenhoflaan, een godvergeten baan in Deurne waar iedereen zo snel mogelijk weg wilt. Het stuk is geschreven door interviews te doen met honderden mensen daar. Het weerspiegelt het leven van de mensen die daar wonen: de oude, de nieuwe, de nieuwkomers, ... Ik vertel hun verhalen: echte verhalen, uit het leven gegrepen. Dat is een heel mooi awarenessproject.”

Solidariteit is de overkoepelende term die de carrière van Slongs het beste categoriseert, vertelt ze. “We zijn veel machtiger samen dan alleen, maar het probleem is dat we allemaal denken dat alle problemen de schuld zijn van bepaalde groepen. Iedereen wijst naar elkaar, maar eigenlijk moeten we naar boven kijken, naar de grote machtige bedrijven zoals Nestlé. Als Nestlé blijft ontginnen in gebieden die eigenlijk van Afrikaanse stammen zijn, dan gaan we er niet komen. We zouden eigenlijk allemaal een dag niet moeten tanken of een hele maand geen Nutella of Nesquik moeten kopen. Als we dat samen doen, dan is het game over.” Slongs gelooft in een menselijk front tegen de machtige bedrijven. Dat klinkt misschien utopisch, maar daarover weet Slongs het volgende: “Het is gemakkelijk om utopisch te zijn, maar je moet het wel zijn. Als je dat verliest, dan verlies je echt alle moed. Als iedereen dat steentje in die rivier verlegt, dan kunnen we een dam bouwen.”

Ik kan dus stellen dat het goed met haar gaat. En waar ze nu is? Ergens op de Bisschoppenhoflaan, misschien? Of in de wijk wor dak kik cruizde met de poes die ligt te soeze? Ik denk vooral de wereld gon geneze, want dien betere wereld begint be A!