met de schijnwerpers op spaarstand

We mogen het jonge geweld in de sector niet vergeten: studenten met een passie voor performen, die plots hun hobby on hold hebben staan. dwars klopte aan bij enkele liefhebbers van het podium, jongeren met grote dromen, die toch nog even zullen moeten wachten om zich opnieuw ten volle te kunnen uitleven in hun passie. 

Gust, dj 

De twintigjarige Gust Timmerman volgt zijn eerste jaar Grafisch Ontwerp aan Sint-Lucas in Gent, maar staat in het Aalsterse nachtleven beter bekend als Gustj’n. Onder deze naam schuimt hij al enkele jaren de wekelijkse school- en jeugdbewegingsfuiven af. Ondertussen kwam ook Trillosta erbij, het pseudoniem waaronder hij actief is in de hiphop- en techno-muziek. Hiermee was hij al te gast bij het radioprogramma van dj Black Mamba op Studio Brussel. Ook zijn anders overvolle weekends kwamen opeens bevreemdend leeg te staan.  

De kans om verder te groeien en mijn droom om ooit op een festival te mogen staan heb ik even moeten opbergen.

De kans om verder te groeien en zijn droom om ooit op een festival te mogen optreden heeft hij dus even moeten opbergen. Dat wil niet zeggen dat hij een jaar heeft stilgezeten, integendeel. Aan het begin van de eerste lockdown organiseerde hij hier en daar een livestream via enkele sociale media. Daarnaast is hij zich wat serieuzer gaan richten op het producen, iets waarin hij tussen zijn vier muren is kunnen groeien. Zo heeft hij toch steeds wat eigen muziek klaarstaan om op het gepaste moment online te gooien. “Als ik geen muziek kan draaien voor de mensen, kunnen ze me tenminste nog op die manier bezig horen”, vertelt de dj.  

Net als de hele evenementensector verlangt ook Gust naar de heropening van het nachtleven. In afwachting van massa-evenementen gelooft hij er sterk in dat er een manier bestaat om cultuur niet helemaal van de kaart te vegen. Afgelopen zomer waren er al enkele goede voorbeelden van aangename maar veilige optredens, waarbij het napraten met een drankje als het ware risicovoller was dan het evenement zelf. Net als in de sport zal er binnen onze sector ook vast wel een werkwijze hanteerbaar zijn. Gust hoopt alleszins in de toekomst veel sets te kunnen draaien als Trillosta, maar als trotse scout is hij ook steeds te vinden voor boekingen van Gustj’n op goeie ouwe scoutsfuiven. 

Tinne, musicalactrice 

Tinne De Cort is helemaal gebeten door het podium. De 23-jarige behaalde reeds een bachelordiploma Theater-, Film- en Literatuurwetenschappen aan UAntwerpen en studeert nu Koreaans aan KULeuven. Toch heeft ze de theaterkriebel niet kunnen loslaten en volgt ze ondertussen al anderhalf jaar een opleiding Musical in het deeltijds kunstonderwijs aan de academie van Hemiksem. Ze werd ondergedompeld in de zang- en acteerlessen, maar die hebben jammer genoeg al na een half jaar een heel andere vorm moeten aannemen.  

Ik draag met veel plezier dat masker om toch de hele ruimte te kunnen innemen en ons ding te kunnen doen.

In het begin van de pandemie werden alle lessen opgeschort, nadien volgde er een online alternatief, maar al snel besloot de muziekacademie in te zetten op veilige fysieke lessen. Die vonden weliswaar plaats in kleine groepjes en met mondmaskers aan, maar dat had Tinne ervoor over. Het hoogtepunt van haar eerste musicaljaar zou zonder twijfel de opvoering van The Lion King geweest zijn. In de rol van Pumbaa keek ze er enorm naar uit om het beste van zichzelf te geven, maar ook hier gooide het virus roet in het eten. De voorstelling werd naar een latere datum verplaatst. Uiteindelijk kon het stuk toch opgevoerd worden voor een beperkter publiek en met een minder uitgebreide staging. Er waren nu eenmaal niet genoeg tijd en mogelijkheid om het stuk heel gedetailleerd te repeteren. Bovendien zorgden de maatregelen ervoor dat een groots spektakel praktisch niet te regelen was. “We zijn heel blij dat we het überhaupt hebben kunnen doen. We hebben er enorm veel plezier aan gehad en hebben positieve reacties gekregen van het publiek. Toch blijft het anders. Je mist een groot aspect van musical en theater, namelijk het samen spelen en het aankleden van het stuk. Dat verlies je nu enorm, omdat je elkaar ter plekke niet mag aanraken.”  

Toch laten Tinne en haar ensemble de moed niet zakken. De repetities voor een nieuwe musical zijn gestart en de opvoering staat gepland eind juni. De kans op uitstel is er, maar ze hopen alleszins op zo weinig mogelijk beperkende maatregelen bij het neerzetten van de performance. “Als ze het mondmasker van bovenaf willen blijven behouden, maar ze zouden de verplichte afstand laten vallen, dan draag ik met veel plezier dat masker om toch de hele ruimte te kunnen innemen en ons ding te kunnen doen."  

Thibaut, muzikant 

De crisis maakt van de cultuursector een nog onzekerdere plek dan hij al was, maar dat is buiten Thibaut De Bondt gerekend. De achttienjarige muzikant begon in september aan een opleiding Klassieke Muziek Bariton aan het conservatorium van Antwerpen. Hij was regelmatig op het podium te vinden, zowel solistisch als met Brassband Willebroek. Door de gekende omstandigheden werden plots alle grote optredens afgelast en werd er alleen online geleerd en gemusiceerd. Dat was allesbehalve ideaal: zonder professionele geluidsapparatuur is er namelijk geen beginnen aan als je meer wilt inspelen op elkaar, laat staan wanneer je dieper wilt ingaan op klank of stemming. Ook zijn kwalificatie voor het Europees Brassband Kampioenschap, een kans om in de hoogste afdeling te mogen deelnemen in het Litouwse Palanga, zag hij voor zijn neus geschrapt worden.

Voor sommige evenementen hadden ze met de brassband, tussen de covidgolven in, hoopvol gerepeteerd, van thuis uit of in grotere zalen. Toch zagen ze ook die activiteiten last minute van de agenda verdwijnen. “Gelukkig worden kampioenschappen jaarlijks georganiseerd. Laat ons hopen dat de volgende editie wel kan doorgaan, want ik mis het echt om op een podium te staan, om die stress te hebben en om überhaupt veel op mijn planning te zien staan”, zegt de jonge muzikant.  

Het frustrerend om van dichtbij te zien hoe de cultuursector steeds weer op de bijzaakstapel belandt.

Terwijl hij op dat volle programma wacht, weet Thibaut zich wel bezig te houden. Momenteel kan hij weer fysiek repeteren en er zijn ook al enkele klasconcerten kunnen doorgaan. Hij is dankbaar dat hij van zijn hobby zijn studie heeft gemaakt, want hij beseft dat vele jongeren op de muziekacademie dat geluk nog niet hebben. Daarnaast is hij zelf wat muziek beginnen componeren, onder andere voor blokfluit. Hij laat zich alleszins niet afschrikken door de onheilspellende wolk die boven de cultuursector hangt. “Ik doe wat ik tof vind en dat zal ik blijven doen. Ik ben zeker dat de culturele activiteiten zullen terugkomen. Het is een kwestie van lang wachten, hoe vervelend het ook is.  Natuurlijk is het frustrerend om van dichtbij te zien hoe de cultuursector steeds weer op de bijzaakstapel belandt. Dat is nu eenmaal zo, dat gebeurt constant.”  

Uiteraard heeft hij begrip voor het opschorten van alle grote evenementen, maar het zijn de kleine dingen, zoals een een-op-een les krijgen van je muziekleerkracht, die het kunstonderwijs ook niet gegund worden. En dat is teleurstellend. Mensen worden beroofd van hun persoonlijke ervaring met iets waarmee ze dag in dag uit bezig zijn, iets waar ze voor de rest van hun leven hun werk van willen maken.