Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je bij Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zoveel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.
De stelling dat Taal- en letterkunde vol zit met alternatievelingen met wijde broeken is ondertussen een cliché geworden. Toch slaat Laura Janssens (22) zelfs in dit departement een andere toon aan dan de meesten. Ze studeert Theater-, film en literatuurwetenschap en Frans. Onder haar artiestennaam Laura Y (te lezen als 'why' nvdr.) componeerde ze vorig jaar een pianoalbum. Hoewel haar houding een ingetogen kabbelend beekje lijkt, blijkt ze een spraakwaterval zodra het over muziek gaat: “Ik speel piano sinds de lagere school en heb altijd al een voorliefde gehad voor filmmuziek. Ryuichi Sakamoto was een eerste inspiratiebron om zelf te beginnen componeren, maar in de pianoles moest ik vooral eindeloos Bach en Mozart naspelen."
why not?
“Ik heb anderhalf jaar geleden een leraar jazzpiano gezocht om me muziektheorie aan te leren. Maar hij weigerde dit omdat hij bang was dat ik zo mijn authenticiteit zou verliezen. In plaats daarvan leerde hij me luisteren." Laura leerde zo niet alleen beter luisteren naar toonladders, maar ook naar zichzelf: "Ik ben mezelf serieuzer gaan nemen. Ik kreeg de opdracht om elke week een compositie te schrijven en voor ik het wist was er een album."
Jupiter 26, Laura's debuutalbum, te vinden op iTunes, Bandcamp en Spotify. Daar kan je lezen dat Laura Y muziek maakt voor films die niet bestaan. Op de vraag of Theater, film- en literatuurwetenschap dan een persoonlijke keuze is, reageert ze gelaten. “Waarom zou ik iets studeren dat niet persoonlijk is? Mijn bachelorproef ging bijvoorbeeld over Joe Hisaishi, de componist van Studio Ghibli. Al ben ik, nu ik aan mijn master begin, wel blij dat ik salut kan zeggen tegen Frans.”
Laura laat zich in geen enkel hokje duwen. Ze blijft trouw aan haar artistieke trekjes en zoekt steeds eigen grenzen op. "Ik wil me niet vastleggen in een kader, maar de klassieke piano staat uiteindelijk het dichtst bij mij. Het voelt alsof ik dat eerst moet geperfectioneerd hebben vooraleer ik aan iets anders kan beginnen, maar ik wil me ook wagen aan dingen met jazz of zelfs hiphopelementen. Eigenlijk wil ik alle genres uitdagen."
Nochtans is die drang naar hybriditeit geen voorliefde voor het experimentele. “Ik wil niet vernieuwend zijn, ik wil vooral authentiek zijn.”
- Log in to post comments