op skivakantie

verleden

Ik herinner me nog heel goed hoe mijn ouders me ieder jaar afzetten aan de stand van ESF, Ecole du Ski Français. Bij de zongebruinde, uiteraard Franstalige, instructeur die me samen met een tiental andere kinderen een week op sleeptouw zou nemen. Ik herinner me vooral mijn eigen beteuterde gezicht en volgelopen ogen wanneer ik afscheid moest nemen van mijn ouders en broers, die hoogstwaarschijnlijk een leukere voor- of namiddag in de sneeuw voor de boeg hadden. Terwijl ik probeerde wijs te raken uit wat de instructeur net bedoelde met de termen skis parallèles en un virage chasse-neige hoopte ik dat niemand me zou aanspreken op de volgende skilift. De nee-knik op eender welke vraag die me gesteld werd en het woord Belgique, legden mijn gesprekspartner(s) meteen het zwijgen op. En zo kroop de les traag voorbij. Meermaals mocht ik van dichtbij kennis maken met de sneeuw, soms had ik het geluk om recht te blijven terwijl ik in een bocht het skiërtje voor mij succesvol wist voor te steken. En wat was het fijn om onverwacht die papa of broers langs de kant van de piste tegen te komen, je zwaar aanmoedigend om toch maar recht te blijven op die verdomde ski’s! Opgelucht ademhalend dat de les er weer opzat voor die dag, groeide mijn enthousiasme. Dan kon ik eindelijk de piste afdalen zoals een echt skiër. Weliswaar nog tussen de benen van papa en met diens skistokken in de hand, maar hopelijk niet voor lang meer.

heden

Oh, wat ben ik blij dat mijn ouders me jaren terug op skiles hebben gestuurd! De techniek van het skiën zit nu bijna twintig jaar in mijn benen en is me een automatisme geworden. De piste afscheuren is een waar genot. Het werkt als een detox van het alledaagse leven, tijd genoeg om je hoofd leeg te maken, genietend van de mooie natuur terwijl de lift je naar hogere oorden brengt. Nostalgisch kijken naar de meutes kinderen die proberen om hun lesgever bij te houden terwijl we onze lach nauwelijks kunnen onderdrukken, wetende dat we natuurlijk zelf ook zo hebben gesukkeld. Je voelt dan ook de dankbaarheid wanneer je een kindje kan helpen bij het op- en afstappen van de lift en wanneer je een gevallen skiër diens verloren ski of skistok kan terugbezorgen. Merci beaucoup. Velen zullen me gelijk geven wanneer ik zeg dat de skivakantie een van de mooiste periodes van het jaar is, eentje waar halsreikend naar wordt uitgekeken. Jammer dat die week steeds als een sneltrein – die je op ski’s niet kan bijhouden – voorbijvliegt.

toekomst

Of ik mijn eigen kinderen later op ski- of snowboardles zal sturen? Jazeker! Goed wetende waar deze lessen mij hebben gebracht, is dit niet meer dan een logische beslissing. Of er tranen zullen rollen en er getreurd zal worden? Jazeker! Later zullen ze, net als ik, hun ouders dankbaar zijn voor de keuze die in hun plaats gemaakt werd. Skiën is iets dat je – net als vele andere sporten – best zo vroeg mogelijk aangeleerd krijgt, angst is je dan namelijk nog onbekend. Of ik bezorgd zou zijn over hoe de les verloopt en er niet te veel gevallen wordt? Jazeker! En of we later eens goed zullen lachen bij de foto’s die door de plaatselijke fotograaf op ski’s werd gemaakt? Uiteraard!