wegdromen in La La Land

Sceptisch stapte ik de cinema binnen. Musicals zijn absoluut niet mijn ding. Als er om het minste of geringste gezongen wordt, elke wandeling verandert in een choreografie en de gebaren te theatraal zijn, kijk ik liever even weg. La La Land weet echter de perfecte balans te vinden tussen tapdansnummers, oude Hollywood romantiek en de moderne tijd.

La La Land vertelt het verhaal van Mia en Sebastian, twee creatievelingen in Los Angeles. Terwijl Mia werkt als barista en daarnaast van auditie naar auditie rent om haar acteerdroom waar te maken, probeert Sebastian het leven als restaurantpianist te ontkomen en een eigen jazzcafé te openen. Toch is het niet zo perfect als het klinkt. Damien Chazelle, de regisseur, wilde een musical maken die leek op ‘het echte leven’ waar alles niet altijd loopt zoals je wil.

Te zoetsappig, te langdradig, … de film valt zeker niet bij iedereen in de smaak. Een overdonderende hoeveelheid Oscarnominaties wekt bij sommige mensen hun innerlijke filmcriticus. Vreemd, want mijn ogen vallen dicht van verveling bij de gemiddelde romantische film, maar La La Land wist me te boeien en ik moest zelfs een traantje wegpinken (een unicum!). Dat komt doordat de film niet alleen laat zien hoe mooi verliefdheid kan zijn, maar ook dat relaties complexer zijn dan ze aan de oppervlakte lijken. Dat je met je hele hart kan vechten om je dromen waar te maken, maar af en toe het liefst zou opgeven. De personages zijn dromerig, maar tegelijkertijd ook realistisch. Het mooiste aspect van de film vind ik het ‘wat als?’-gevoel. Wat ik daarmee bedoel merk je vanzelf als je in de cinema zit.

Of je het plot nu fantastisch vindt of niet, je zal je ogen uitkijken, beloofd. De combinatie van prachtige kleuren, knappe cinematografie en de geweldige acteerprestaties van Emma Stone en Ryan Gosling maken La La Land tot het kunstwerk dat het is. Ook de muziek blijft je nog dagen achtervolgen – op een goede manier.

La La Land draait nu nog in de cinema, maar blijft ook daarna zeker nog de moeite om thuis te kijken. Oh, en als iemand Emma Stone’s volledige garderobe uit deze film aan mij wil doneren, heel graag.