Hoi.
Ik was rustig aan het werken, vrijdag. Rond middernacht stap ik op, want een Ier genaamd Mickey heeft me beloofd te tonen waar ge de beste Guinness kunt vinden. Op mijn weg door Harvard Yard komt er een naakte studente voorbijgelopen. Poedelnaakt. Ik blijf verbouwereerd staan, mijn mond tot op mijn voeten, mijn ogen op en neer bewegend op het tempo van haar borsten. Ik ben nog niet half bekomen van dit schouwspel, of ik zie verderop een ganse troep blote studentes op mij komen toelopen: jong, knap, en zonder een vezel kleding aan hun lijf.
Ik val op mijn knieën en dank de Heer. Ik moet gestorven zijn en in de Hemel beland. Ik herinner me geenszins hoe ik gestorven ben, maar dat is wel het laatste waar ik op dat moment aan denk. Misschien droom ik, maar hé, voor dit soort dromen wilt ge wel blijven slapen. Edoch, het vrouwvolk loopt mij straal voorbij.
Ik moet dus nog in leven zijn.
Uit het duister voor mij doemt weer een groepje lopers op, met fakkels. Ik tuur hoopvol naar het naderende groepje. Het is een troep naakte fakkelzwaaiende mannen die op mij komt afgelopen.
Ben ik dan toch dood, en in de Hel beland?
Net wanneer ik wil weglopen, de vrouwen achterna, merk ik dat er ook nog aangeklede mensen in de buurt zijn. Die waren me eerst niet opgevallen (tja...). Ik klamp me vast aan een van de zeldzame aangeklede studentes die het schouwspel bekijken, en vraag wat er aan de hand is. Pas wanneer de tros bengelende mannelijkheid is voorbijgelopen, kan ze spreken. Het blijkt dat er in Harvard een traditie is, waarbij de nacht voor het begin van de examenperiode, om middernacht, de schachten in “hunnen blekke” vijf toerkes rond de Harvard Yard lopen. “Streaking” noemen ze dat. Ze dragen fakkels en er gaat ook een vlag rond. Ge moet weten dat het zo’n -5 vriest en er sneeuw ligt en het waait. Vorig jaar was het om en bij de -20. Goe zot zijn ze, die Amerikanen.
Zo defileerden ze daar dus nog een tijdje voor mij, de zonen en dochters van Amerika’s rijkste en invloedrijkste families. De jongste verwaande telgen van de Rothschilds en de Kennedy’s, door pappie gestuurd naar de Harvard Business School of de Harvard Kennedy School of Politics, en gelogeerd on-campus. Nu als schachten bij een doop, opgejaagd door de Seniors. Misschien zat er een toekomstige president, of een toekomstige Madeleine Albright tussen. Spijtig dat ik geen fotoapparaat bij had, ik zou nog geld kunnen verdienen.
Ik zie ze dat nog niet direct invoeren in den UIA. Alhoewel... een van de legendes rond het fysicadepartement is dat een der meer bekende proffen dat ooit ook heeft gedaan, in zijn adamskostuum rond het RUCA lopen.
Naakt rond campus lopen in de vrieskou, Bush als president,... ik vraag mij af welke waanzin ik nog ga meemaken hier.
Jacques
Jacques Tempère is post-doc onderzoeker aan het departement natuurkunde van de UA. Momenteel verblijft hij in Boston, aan Harvard University