Mocht het u ontgaan zijn: dwars heeft problemen ondervonden bij de verdeling van het vorige nummer. Blijkbaar waren enkele mensen niet opgezet met de publicatie van één van onze artikels. Niet alleen werden we getrakteerd op een stapel met azijn overgoten dwarsen voor de deur van ons redactielokaal, onze verdeelbakken werden bovendien op al de campussen systematisch leeggehaald zodat niemand ons blad nog kon lezen.
Al snel bleek dat de extreemrechtse Nationalistische Studentenvereniging (NSV) hiervoor verantwoordelijk was. Naar aanleiding van hun dertigjarig bestaan publiceerden wij namelijk een artikel waarin een overzicht gegeven werd van de niet zo frisse praktijken die de studentenclub op haar conto heeft.
Dat ze hier niet gelukkig mee zouden zijn, was te verwachten. Een dergelijke reactie is echter onaanvaardbaar. Voor een vereniging die het recht op vrije meningsuiting in hun beginselverklaring opgenomen heeft, is dit des te vreemder. Blijkbaar hebben ze niet genoeg vertrouwen in het oordeelsvermogen van onze lezers.
Opvallend is dat elke inhoudelijke reactie van de kant van het NSV uitblijft. Ondanks het feit dat we hen diets gemaakt hebben dat we open staan voor discussie en graag hun visie op het gewraakte artikel publiceren, blijft het wat dat betreft bijzonder stil. Ik wil er dan ook op wijzen dat niemand ook maar één enkele poging heeft ondernomen om de door ons weergegeven feiten te weerleggen.
Wel hebben we vanuit verschillende hoeken kritiek gekregen op de strekking van het artikel, de titel en de opmaak (lees hierover meer in de lezersbrief van de overkoepelende studentenvereniging op pagina 7). Ik wil best toegeven dat we wat betreft de opmaak weinig aan de verbeelding hebben overgelaten maar het gebruikte icoontje is een NSV-embleem en ook het gotische lettertype is hen niet vreemd. De opinie van de redacteur schemert inderdaad door, maar deze keuze valt zeker te legitimeren (zie opnieuw p. 7). De redacteur in kwestie heeft zich terdege geïnformeerd en het gaat wel degelijk om een historisch correct artikel. Bovendien valt hem moeilijk te verwijten dat hij niet achter de extremistische idealen van het NSV staat: strafbare feiten behoren niet tot de acties van democratische verenigingen.
Het NSV is de laatste tijd erg aanwezig op en rond de Stadscampus en het leek ons bijgevolg opportuun iets over hen te schrijven. Dat ze na afloop van een betoging op 8 maart hun hand er niet voor omdraaiden het studentencafé Markies de Sade kort en klein te slaan, bewijst alleen maar dat ze het geweld niet schuwen. Is het dan niet de taak van een studentenblad om over hen te berichten?