Het Iraanse A girl walks home alone at night zal wellicht één van de meest unieke vampierfilms in een lange tijd zijn. Waar veel vampierfilms de formule van Bram Stokers Dracula volgen, geeft Ana Lily Amirpour haar eigen interpretatie aan het subgenre. De film geeft door het zwart-witbeeld de sfeer af van een oude monsterfilm, maar de film speelt aan de andere kant wel met hedendaagse thematieken.

Donderdag vindt er een lezing plaats van NSV! Antwerpen binnen de universiteitsmuren. Geen debat, geen uitwisseling van ideeën in een breed gedragen panelgesprek, maar een boekvoorstelling waarbij Filip Dewinter zal vertellen over zijn boek Omvolking. De uitleg in het evenement laat weinig tot de verbeelding over: ‘Hoe de massale vervanging ons volk treft’ en ‘welke rol is weggelegd voor de jeugd bij het radicaal omkeren van deze evolutie’.

Op 1 oktober ging prof. dr. Jan Velaers op emeritaat. Velaers gaf sinds begin jaren tachtig publiekrechtelijke vakken aan UAntwerpen en staat ook buiten de universiteit bekend als de referentie als het gaat over grondwettelijke kwesties. Hij zag jaarlijks honderden studenten de revue passeren. Hoe zijn de universiteiten geëvolueerd? Zijn de studenten mettertijd lui en verwend geworden? En waarom zijn lege aula’s een probleem? Het zijn maar enkele van de kwesties die we met Velaers uitgebreid bespreken bij zijn afscheid.

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Het is tijd om te duikelen in de chaos van alledag, ondanks alle structuren die dat willen voorkomen. Chaos is editie #42 van literair platform Kluger Hans en omvat een verzameling van vertalingen, kortverhalen en poëzie van opkomend Nederlandstalig talent.

“Oei”, beseften we laattijdig, er moet ook nog een editoriaal geschreven worden. Aan alles was gedacht, elke pagina vakkundig gevuld met hoogwaardige lectuur over de toekomst en integriteit en de Melkweg, met puzzels en humoristische prentjes en de cultuur die niet kan ontbreken. Zelfs een katje heeft de weg naar dwars gevonden. Maar dat editoriaal? Glad vergeten. Hoofdredacteurs onder elkaar keken schaapachtig, voerden de dans der “oh, ik vind het niet erg om te doen, hoor, tenzij jij wil?” uit naar hun beste vermogen en trokken uiteindelijk maar strootjes. Ondergetekende won, of verloor. Niet wéér over het begin van het academiejaar schrijven, waarschuwde mijn eerwaarde collega me. Wel. Wat blijft er over?

In dwars valt nu en dan het begrip ‘wetenschappelijke integriteit’. Maar wat verstaan we daaronder? Wie bewaakt de wetenschappelijke integriteit? En waar kan ik terecht als ik ‘wetenschappelijk niet zo integer’ gedrag vaststel? Vragen genoeg voor Gert Storms en Bert Seghers, respectievelijk de voorzitter en de secretaris van de Vlaamse Commissie voor Wetenschappelijke Integriteit.