dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Deze week duikt redacteur Robbe in het laatste boek van Luc De Vos: Paddenkoppenland.
Studeren. Van mijn leven niet. Ik raakte al helemaal in de war van die vraagstukken waarin een trein in Brussel vertrek tegen honderd kilometer per uur terwijl er ook een vertrekt in Gent tegen tachtig kilometer per uur, en dan de vraag waar en wanneer ze elkaar tegenkomen. Met een bovenmenselijke inspanning slaagde ik erin meer dan de helft van die vragen correct te beantwoorden, meestal tot mijn eigen verbazing. De andere jongens in de klas begonnen er zelfs niet aan en behaalden stuk voor stuk het mooie ronde cijfer nul. Wij leefden in het jaar 1973. Ik was gestopt met mij zorgen te maken. Dit systeem liep op zijn laatste benen, het was een grap van de geschiedenis waarin ik bij toeval was beland.
Enkele weken geleden schreef ik over het literaire debuut van mijn persoonlijke held Luc De Vos. Deze week neem ik Paddenkoppenland onder de loep. Zijn zesde en jammer genoeg laatste roman. Zelf beschouwde De Vos dit als zijn belangrijkste werk op moment van uitgave. Dat valt naar mijn mening perfect te begrijpen, aangezien je sterk voelt dat hij veel meer geëvolueerd is als (roman)schrijver. Zijn eerste boek, Het woord bij de daad, was meer een samenraapsel van kortverhalen en columns. Paddenkoppenland is dit allerminst.
In dit verhaal volgen we Ronny De Keyzer. We duiken Ronny’s leven binnen op de eerste autoloze zondag van 1973. Ronny is op dat moment een kleine jongen die in een armzalig dorpje opgroeit in de schaduw van de Gentse industrie. Ronny is een dromer en is er vast van overtuigd dat hem niet dezelfde toekomst te wachten staat als de andere dorpsbewoners, de 'Paddenkoppen' zoals hij ze noemt. Zijn familie en vrienden zijn allemaal simpele mensen die hard werken en niet te veel dromen. De kleine De Keyzer wordt dan ook vaak als een zonderling beschouwd die niet echt ergens bijhoort. Hijzelf heeft die paddenkop niet en hoopt ooit een rockster te worden. Ronny blijft verder dromen en wachten tot zijn moment komt, want zelf iets ondernemen is zinloos volgens hem.
Voor hij het weet wordt de kleine Ronny volwassen. Pech achtervolgt hem en het eindeloze wachten blijft bij wachten. Muziek wordt in zijn leven naar de achtergrond verdrongen en zijn tijdelijke kantoorbaantje wordt algauw een vaste job. In zijn vrije tijd zit hij thuis boeken te lezen en sloten bier te drinken. Ook wanneer hij gaat samenwonen en kinderen krijgt, lijkt het wel alsof alles op automatische piloot gebeurt. Wanneer zijn leven in een definitieve plooi lijkt te vallen, komt hij alsnog succes en de liefde tegen.
Luc De Vos creëert in Paddenkoppenland zijn compleetste en meest innemende personage. Wat mij betreft heeft Ronny De Keyzer vele gelijkenissen met Luc De Vos zelf. Een Vlaamse boerenzoon uit de buurt van Gent die zijn lot wil overstijgen door het in de muziekwereld te maken. Tegelijk wordt de luie, domme, simpele mens een spiegel voorgehouden. Ook de romantische kant van de Vlaamse Paddenkoppen wordt door De Vos in zijn kenmerkende, poëtische stijl beschreven. Er wordt gelachen met de simpele mens die zijn levensloop aanvaardt en ondergaat, maar ook de dromers worden met beide voeten op de grond gebracht en geconfronteerd met de harde realiteit van het dagelijkse leven. Paddenkoppenland leest als een trein, is bij momenten hilarisch en soms ook enorm ontroerend. Voor mij een van de beste boeken in jaren.