De student kent een druk bestaan. Nog niet volledig bekomen van afgelopen avond, ontwaakt hij op het onmenselijke middaguur. Terwijl hij zijn ontbijtgranen doorspoelt met een halve liter Cara Pils, leert hij de laatste strofe van het Io vivat uit zijn hoofd. Het volgen van zijn lessen staat vandaag niet op het programma, zijn vertrouwde clubje wel. dwars neemt een kijkje bij de verscheidene studentenverenigingen in Antwerpen en volgt regelateurs, lintjesmensen en zwerkbalspelers. Deze keer proefden we van de schachtenpap bij Klio, de departementsclub van Geschiedenis.
Wie de afgelopen weken een dagje ging shoppen in Antwerpen, zal ongetwijfeld zijn lastiggevallen door een besmeurde schacht. ‘‘Of u een zakje snoep of stickers wil kopen’’, luidt de vraag. ‘‘Vrije bijdrage’’, klinkt het met enige wanhoop, wanneer u de eerste smeekbede afwimpelt. Oktober is de maand waarin de studentenverenigingen hun doop organiseren - zo ook Klio.
klamme handjes en knikkende knieën
Om 12.30 uur verzamelen de doopmeesters op de Stadswaag, voor stamcafé Barbier. Daar spreekt de schachtenmeester de zee van witte jassen een laatste keer toe en maakt duidelijk wat mag en niet mag. De schachten opdragen te marcheren in olifantenpas, doen zwaaien naar de dames achter glas in de Schippersstraat en vernederende liedjes laten zingen? Toegelaten. Ze liters bier schenken en onmenselijke praktijken laten uitvoeren? Niet toegelaten. Op een respectvolle manier afzien: dat is het motto. De doop van Klio neemt een namiddag in beslag. Er gaat geen verkoop aan vooraf, schachten hoeven dus niet een week lang slaaf te spelen in ruil voor biervaten.
Niet veel later arriveren de eerste slachtoffers. Nu nog netjes verkleed als hobbit, elf, ork of Nazgûl: The Lord of the Rings is dit jaar het thema. Ze worden onderverdeeld in kleine groepen waar telkens twee luitenants de leiding over nemen. Wie als doopmeester geen specifieke groep krijgt toegewezen, mag aansluiten waar hij of zij wil. Dan gaat de eerste drill van start en is de eigenlijke doop begonnen.
het absolute dieptepunt
Na verscheidene push-ups, sprintjes en koprollen op en over de Stadswaag, worden alle schachten in formatie geroepen. Met de ogen afgewend en het hand op het hart, zet een vijftigtal man het clublied van Klio in. Of ze doen toch een poging tot: de melodie van Het lied van Hertog Jan waarop het clublied is gebaseerd, is ver zoek. Een kakofonie aan zingende schachten en schreeuwende doopmeesters is het logische gevolg.
Na een korte stop op het Falconplein, marcheert de groep tot aan de Zuiderdokken. Tot nog toe zijn de schachten alleen fysiek aangepakt, het wordt dus tijd om ook eens een psychologische tik uit te delen. Eerst krijgen ze de opdracht om een groot zeil uit te spreiden en er vervolgens in rijen op plaats te nemen. Het doet denken aan een troep krijgsgevangenen die zijn eigen graf moet graven. Uit de twee karren die al sinds de Stadswaag worden meegezeuld, halen de doopmeesters de goorste etenswaren en enkele met schachtenpap gevulde flessen te voorschijn. Die worden vervolgens gevoederd aan of uitgegoten over de schachten. Het kokhalzen kan beginnen.
Dan volgt een bezoek aan de Grote Markt, waar de vuile en stinkende groep voor het stadhuis halt houdt en een – dit keer synchrone – zang van het clublied van wal steekt. De drill heeft duidelijk zijn werk gedaan. De schachten worden er vervolgens op uitgestuurd met de opdracht snoep te verkopen. De perfecte gelegenheid voor de doopmeesters om zich vol te steken met pita en hamburgers.
gewicht van de schouders
Het is ondertussen 18 uur en we bevinden ons weer op de Zuiderdokken. De doop loopt op zijn einde: de schachten rillen van de kou en ook de doopmeesters hebben hun buik vol van het vuilmaken. Een ceremonie sluit het gebeuren plechtig af. Iedere schacht wordt op nummer naar voor geroepen, moet een laatste keer op de knieën plaatsnemen en krijgt de keuze tussen ‘drinken’ of ‘verdrinken’. Wie voor het eerste kiest, moet een pils in een teug leegdrinken, wie het tweede selecteert, krijgt de pils over het hoofd leeggegoten. Een welverdiend applaus van de doopmeesters weerklinkt wanneer de queestegangers trots hun lintje in ontvangst nemen.
Als ik achteraf in de aula de – ondertussen weer fris gewassen – gezichten terugzie en vraag hoe ze de doop ervaren hebben, krijg ik alleen positieve antwoorden. ‘‘Viel goed mee, deed me denken aan de overgang op de scouts’’, is een veelvuldig herhaalde reactie. In maart volgt de ontgroening. Eenmaal die volbracht is, zijn de schachten volwaardig lid van Klio.
